บทที่๒...คู่รักในละคร (๑)

บทที่๒...คู่รักในละคร

ร่างบางก้าวลงจากรถยนต์คู่ใจของตนเองถือกระเป๋าและบทละครที่ศึกษาอย่างดีลงมาด้วย ใบหน้าหวานถูกปิดบังด้วยแว่นตาสีชาและหมวกสีขาวเข้าชุดเสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนส์สีเข้ม ใบหน้าเรียบเฉยค้อมศีรษะทักทายเหล่าพี่ๆ ในกองถ่ายละคร

“น้องเปรม เชิญเลยค่ะ”วันนี้ปักหลักถ่ายทำกันที่บ้านหลังใหญ่ซึ่งเป็นโลเคชั่นนอกเมืองมีความเป็นส่วนตัวค่อนข้างมาก ภายในจะมีห้องไว้สำหรับแต่งหน้าแต่งตัวแยกชายหญิงชัดเจน เปมิกายกมือไหว้ช่างแต่งหน้าและพี่ๆ ฝ่ายเสื้อผ้าด้วยความนอบน้อมแม้ใบหน้าจะไม่ได้ยกยิ้มมากก็ตาม

“ไม่เจอกันสองวันพี่ว่าหนูลืมดูแลตัวเองหรือเปล่าคะ”เมื่อนางเอกถอดหมวกและแว่นตาออกเผยให้เห็นดวงตาคล้ำทั้งยังใบหน้าไม่กระจ่างใสอีกด้วย ใครจะเชื่อว่าดาราส่วนมากใบหน้าแท้จริงก็ไม่ได้ขาวใสติดจะล้าด้วยซ้ำเพราะทำงานทั้งวันทั้งคืน เหล่าช่างแต่งหน้าจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะเนรมิตให้สวยใสสู้กล้อง

“นอนน้อยค่ะ มีเรื่องให้คิดนิดหน่อย”แก้ตัวไปก็นั่งลงให้พี่ๆ จัดการตนเอง เรียกว่ารุมทึ้งเลยก็ได้ ใบหน้าหวานหลับตาลงไม่อยากคิดอะไรให้ปวดสมองมากไปกว่านี้

แม้เธอจะไม่ได้สนิทกับใครในกองเป็นพิเศษแต่ส่วนมากทุกคนก็เอ็นดูเปมิกาทั้งนั้นแม้จะมีใบหน้านิ่งแต่แววตามุ่งมั่นและจริงใจก็ทำเอาคนรอบข้างรู้สึกมีพลังไปด้วย ตรงข้ามกับข่าวของเธอที่ออกมาไม่เว้นวันเกี่ยวกับการขึ้นค่าตัวบ้าง หนีงานบ้าง วีนแตกกองบ้าง หรือบางทีก็หนักถึงขั้นบอกว่าเธอเป็นเด็กเสี่ยซึ่งไม่มีมูลความจริงแม้แต่น้อย

“พี่เห็นข่าวหนูเมื่อเช้า พี่ว่าน่าจะแก้ข่าวบ้างนะลูกไม่ใช่ปล่อยให้พวกนักข่าวโจมตีแบบนี้”พี่เจนนี่ช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองร่างท้วมเอ่ยขึ้นขณะเขียนคิ้วให้ดาราที่เอ็นดูเหมือนน้อง

“ช่างเถอะค่ะ เดี๋ยวก็ซาไปเอง”ส่วนมากหากจะให้สัมภาษณ์นักข่าวก็จะเป็นหลังงานอีเว้นท์โชว์ตัวต่างๆ แต่เปมิกาไม่ค่อยรับหากมีงานนอกก็จะรีบแค่สามสี่งานต่อเดือนเท่านั้นทำให้ข่าวแต่ละอย่างไม่ค่อยถูกไขความจริงเท่าไหร่นักข่าวจึงเล่นข่าวเธออย่างสนุกสนาน

“มันเสียต่อภาพพจน์เรานะ มีอย่างที่ไหนบอกหนูวีนกองจนต้องพักไปสองวัน”พูดแล้วก็อดอารมณ์เสียไม่ได้เพราะคนที่ทำให้งานล่าช้าเป็นแม่นางรองผู้เรื่องมากต่างหาก แต่พูดไปก็เท่านั้นในเมื่อเปมิกาเฉยชาไม่รับรู้โลกจนกะเทยสาวอารมณ์เปลี่ยวอยากเข้าไปสิงร่างนางเอกแทนเหลือเกิน

“มันไม่ใช่ความจริงทุกคนก็รู้ เปรมไม่อยากไปตอบอะไรมาก”อีกอย่างนักข่าวชอบลากเรื่องนั้นมาผสมเรื่องนี้จนยุ่งไปหมดหาเส้นเรื่องไม่เจอ เธอไม่ใช่ที่รักของบรรดาสื่อเท่าไหร่มักจะเลี่ยงเมื่อเจอทำให้ข่าวส่วนมากก็ไปในทางลบ

“แม่พระจริงเชียว”อดกระแหนะกระแหนไม่ได้ เปมิกามาเร็วกว่าเวลาเกือบครึ่งชั่วโมงทำให้แต่งหน้าแต่งตัวเสร็จก่อนเพื่อน เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยจึงเดินไปหาผู้กำกับเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับการถ่ายทำในวันนี้แต่ในขณะที่จะออกจากห้องก็พบดาราอีกคนที่เดินเชิดฉายมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“สวัสดีค่ะพี่เปรม แต่งตัวเสร็จแล้วหรือคะเร็วจังเลย”อันที่จริงหากไม่มีธุระอะไรเธอไม่อยากจะเสวนากับผู้หญิงตรงหน้าสักเท่าไหร่เพราะพาลจะทำให้อารมณ์เสียเปล่าๆ

“ค่ะ พี่ขอตัวนะ”เดินเลี่ยงไปอีกทางแต่ก็โดนคว้าแขนเอาไว้เสียก่อน

“รีบจัง พอดีจ๋าไปเที่ยวญี่ปุ่นมาซื้อของฝากพี่เปรมด้วย”พูดด้วยใบหน้าใสซื่อหากแต่แววตากลับมีความนัยน์แฝงเอาไว้ ร่างสูงกว่าถอนหายใจบิดแขนตนเองออกจากการเกาะกุมแล้วเอ่ยขึ้น

“ขอบคุณค่ะ”ไม่แม้แต่จะรับของเอาไว้ก็เดินออกไปทันทีจนอีกคนทำท่าฮึดฮัดไม่พอใจ เปมิกาไม่อยากจะเสวนากับตัวต้นเรื่องที่ทำให้กองต้องหยุดไปสองวันเต็ม!

“พี่ๆ จ๋าซื้อของมาฝากจากญี่ปุ่นด้วยนะคะ มีทั้งเสื้อผ้า น้ำหอม มาเลือกได้เลยค่ะ”ใบหน้าจิ้มลิ้มที่คนมองต้องชื่นชมแต่ไม่ใช่กับเหล่าช่างแต่งหน้าและฝ่ายเสื้อผ้าที่รู้ในความเรื่องมากของคุณหนูจรัญญา ตระกูลเลิศประการ หลานสาวเจ้าของช่องที่ถูกดันจนขึ้นแท่นนางรองในละครฟอร์มยักษ์ทั้งที่ฝีมือไม่ได้เรื่อง

“ว้าย ขอบคุณนะคะคุณจ๋า”แต่ละคนก็สวมบทบาทเข้าหาพลางมาดูของที่เธอซื้อมาด้วยก่อนทุกคนจะหันไปสนใจผู้มาใหม่

“เสียงดังอะไรกันครับสาวๆ”ภูริช วิเศษพิมุกต์พระเอกคนดังกำลังเป็นที่นิยมการันตีด้วยรางวัลมากมายที่ได้รับแม้จะอยู่วงการได้เพียงหกปีก็ตาม ใบหน้าหล่อคมเข้มแบบไทยแท้และรอยยิ้มกระชากใจสาวก็ทำเอาช่างแต่งหน้ากุลีกุจอไปหาเขา

“คุณภูหล่อมาแต่ไกลเลยนะคะ”ไม่เว้นแม้แต่จรัญญาที่เดินเข้ามาหาเขาด้วยความสนิทสนมจนคนอื่นหมั่นไส้เพราะดูออกว่าหล่อนต้องการจับพระเอกคนดังที่มีฐานะทางครอบครัวอีกทั้งบิดายังเป็นถึงอธิบดีกรมพัฒนาชุมชน

“จ๋าชมแบบนี้พี่ก็เขินแย่สิ”เอ่ยทักทายแล้วเดินไปแต่งหน้าโดยหยอกล้อคนกับคนอื่นจนกระทั่งเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ เขาหันซ้ายหันขวาเหมือนมองหาใคร

“แล้วนางเอกของผมยังไม่มาหรือครับ”ถามฝ่ายเสื้อผ้าที่กำลังผูกเนคไทน์ให้ตนเอง

“น้องเปรมไปคุยกับพี่พิชค่ะ”พยักหน้ารับคำแล้วยืนนิ่งจนแต่งตัวเสร็จเขาจึงเดินออกจากห้องโดยที่จรัญญาตามไม่ทันเพราะกำลังแต่งหน้าอยู่ เธอถอนหายใจด้วยความเซ็งที่เขาเอาแต่ถามหาเปมิกา

ร่างสูงเดินมาหาผู้กำกับที่นั่งคุยกับเปมิกาอยู่ เขาทักทายดาราสาวด้วยการเอามือวางไว้บนไหล่บางแล้วกดเบาๆ อีกฝ่ายก็หันมามองแล้วยิ้มให้เล็กน้อย พระเอกหนุ่มจึงนั่งลงตรงข้ามผู้กำกับที่มีเก้าอี้ว่างพอดี

“สวัสดีครับพี่พิช”พิชาภพ พิบูลกนกผู้กำกับละครที่มีรางวัลการันตีมากมายถือว่าเป็นยอดฝีมือทั้งที่อายุเพียงแค่สามสิบห้าปีเท่านั้น

“มาสายนะวันนี้”ปกติภูริชมักจะมาเช้าแต่วันนี้กลับแปลกที่มาสายกว่าเวลาแต่เปมิกาไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเพราะสังเกตเห็นสายตากรุ่มกริ่มทั้งยังดูอารมณ์ดีกว่าปกติก็เดาได้ไม่ยาก

“รถติดน่ะพี่”เป็นข้อแก้ตัวที่ทั้งสองคนไม่มีวันจะเชื่อพ่อหนุ่มคาสโนว่าอย่างแน่นอน ในวงการบันเทิงใครบ้างจะไม่รู้กิตติศัพท์ของภูริชเพียงแค่มองตาผู้หญิงต่างก็ระทวยเข้ามาในอ้อมกอดแล้วจะเว้นก็แต่คนเดียว..เปมิกา

“วันนี้ก็เร่งหน่อยแล้วกันสองคนพี่อยากถ่ายฉากที่อยู่บ้านให้หมดเร็วๆ จะได้ปิดกล้องเสียที”ผู้กำกับบอกเสียงเคร่งเพราะเลยกำหนดการปิดกล้องมาสามวันแล้วสาเหตุส่วนใหญ่ก็มาจากลูกท่านหลานเธอทั้งนั้น ยิ่งเลยเวลามากเท่าไหร่ก็มีแต่ผลเสียทั้งคิวนักแสดงและค่าใช้จ่ายอีกบานทำเอาเขานอนเครียดไปหลายวัน

“เชื่อมือผมได้เลย”คุยกันสักพักผู้กำกับมากฝีมือก็ลุกขึ้นไปคุยเกี่ยวกับฉากปล่อยนักแสดงสองคนนั่งด้วยกัน

“ยิ้มมาแบบนี้พรีมเขาหายงอนแล้วหรือคะ”นางเอกสาวเอ่ยถามเสียงราบเรียบในขณะที่มองใบหน้าหล่อยังคงแย้มยิ้มอย่างอารมณ์ดี

“เรียบร้อย ระดับพี่ไม่มีคำว่าไม่สำเร็จ”ตบอกอย่างภูมิใจในขณะที่คิดถึงหญิงคนรักที่เพิ่งตกลงคบหาดูใจกันเมื่อไม่นานมานี้แต่ต้องปิดเป็นความลับเพราะเขากลัวแฟนสาวโดนโจมตีมีเพียงเปมิกาเท่านั้นที่รู้เพราะเธอคือแม่สื่อให้เขาเอง

“ค่ะ เก่งมาก”มองเขาด้วยแววตาเหนื่อยหน่าย พจณิชา พาณิชย์บำรุง แฟนของภูริชเป็นเพื่อนเรียนคณะเดียวกับเธอแต่ไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่ พอดีอีกฝ่ายทำงานเป็นพีอาร์เลยได้เจอกันแล้วพระเอกหนุ่มดันตกหลุมรักจึงให้เธอช่วยแม้จริงๆ แล้วไม่อยากเข้าไปวุ่นวายกับเรื่องความรักของใครแต่จำต้องช่วยจนทั้งสองได้คบกันในที่สุด

คุยกันไม่นานก็ได้เวลาถ่ายทำ ละครเรื่องนี้ดังตั้งแต่ฟิตติ้งเพราะได้พระนางคู่ขวัญที่เคยเล่นละครด้วยกันจนกลายเป็นกระแสโด่งดังได้รับรางวัลมากมายแม้ฝ่ายหญิงจะมีข่าวเสียหายไม่เว้นวันก็ตาม การโคจรมาพบกันครั้งนี้จึงเป็นที่จับตาว่าจะสร้างปรากฏการณ์ได้อีกครั้งหรือไม่

“เข้าใจแล้วนะ”ผู้กำกับมาบอกบล็อกกิ้งและทวนบทให้อีกครั้งก็เริ่มเล่นเลย การทำงานระหว่างพระเอกนางเอกผ่านไปอย่างราบรื่นเพราะรู้จักจังหวะในการเล่นของกันอีกทั้งยังสนิทกันมากอีกด้วยแต่พอจรัญญาเข้าฉากทุกอย่างก็เริ่มติดขัด

“คัท! จ๋าอย่ายืนบังกล้อง”ผู้กำกับสั่งเสียงเข้มเพราะนี้ก็จะปิดกล้องอยู่แล้วแต่ทำไมเธอไม่รู้มุมกล้องเลยทั้งที่ถ่ายทำจนจะครบปีอยู่แล้ว!

“ขอโทษค่ะ จ๋าไม่เห็น”เหตุผลเดิมๆ ที่ถูกกล่าวอ้างขึ้นมาแม้แต่เปมิกาก็ต้องลอบถอนหายใจด้วยความรำคาญดีที่ภูริชคอยตบบ่าให้ใจเย็นด้วยเห็นว่าอีกฝ่ายใหม่จริงๆ

การถ่ายทำกว่าจะผ่านไปก็ทำเอานักแสดงหมดแรงเพราะพิชาภพไม่ปล่อยผ่านหากมีอะไรไม่ตรงตามที่คิดเอาไว้ ทั้งมุมกล้องที่เขาต้องการแบบหลากหลายจึงต้องเล่นหลายรอบกว่าจะพอใจ

“ตอนไหนจะเสร็จๆ ไปสักทีก็ไม่รู้”พึมพำขณะเดินออกจากฉากโดยมีภูริชประกบข้างตลอดทั้งยังอมยิ้มอารมณ์ดีจนเธอหมั่นไส้เพราะตรงข้ามกับชีวิตตนเองในขณะนี้

“อีกสัปดาห์เดียวก็ปิดกล้องแล้วล่ะ ทนหน่อยแล้วกัน”ก็มีแค่เรื่องนี้แหละที่พอจะทำให้ใจเย็นลง เพียงแค่คิดว่าไม่ต้องเจอน้องจ๋าคอยทำหน้าแบ๊วใส่ก็หายใจหายคอโล่งขึ้นมา

“อ่ะ”สองหนุ่มสาวเดินเคียงกันไปโดยลืมว่าวันนี้มีนักข่าวจากทางช่องมาขอเก็บบรรยากาศการถ่ายทำละคร ลอบมองหน้ากันก่อนจะถอนหายใจออกมาภาพเมื่อสักครู่คงทำให้เหล่าแฟนคลับของพวกเขาเข้าใจผิดและฟินกันไปแน่

“คงไม่ต้องให้สัมภาษณ์ใช่ไหม”หันไปกระซิบถามพี่ชาย

“ไม่หรอก แค่ถ่ายภาพทั่วไป”พยักหน้าพอใจเดินเลี่ยงออกไปห้องแต่งตัวโดยมีพระเอกสุดหล่อตามประกบไม่ห่างทำให้บรรดานักข่าวรีบรัวภาพเก็บเอาไว้สร้างกระแสให้กับละคร แฟนคลับของภูริชมีน้อยเสียที่ไหนมีงานอีเว้นท์ทีไรห้างแทบแตกทุกทีเป็นพระเอกขวัญใจมหาชนโดยแท้

“แล้วละครอีกเรื่องของเราใกล้ปิดกล้องยัง”เปมิกามีถ่ายละครสองเรื่องตอนนี้และยังไม่ได้รับพิจารณาบทอีกคิดไว้จะพักการแสดงไปสักเดือนก่อนเพื่อให้เวลากับตนเองค่อยเริ่มรับละครเรื่องใหม่

“อีกเดือนครึ่ง แล้วพี่ล่ะ”

“ของพี่เพิ่งเปิดกล้อง เฮ้อ การทำงานยังอีกยาวไกล”พูดเสียงเบื่อหน่าย ที่จริงฐานะอย่างภูริชไม่มาเล่นละครก็มีเงินใช้สบายมือ ไหนจะธุรกิจที่ทำอีกจนบางครั้งเธอก็สงสัยว่าเขาเข้าวงการทำไม

“เราเล่นละครกับไอ้ลาภใช่ไหม”พยักหน้าเพราะอีกเรื่องกำลังจะปิดกล้องเหมือนกันพระเอกของเธอคือลาภินที่แม้จะเคยร่วมงานทั้งถ่ายแบบ เดินแบบด้วยกันแต่นี้เป็นครั้งแรกที่ได้เล่นละครคู่กันหลังจากที่พระเอกคนหล่อสละโสดไปเมื่อปีที่แล้วกับอดีตผู้จัดการคนสวยอย่างลักษณ์นารา

“ใช่ค่ะ”

“ว่าจะแวะไปหามันสักหน่อยช่วงนี้หายหัว ติดเมียเกินไปแล้ว”อยากบอกว่าเขาเองก็ไม่ต่างกัน เสือสิ้นลายโดยแท้จากแต่ก่อนเจอตามสถานบันเทิงได้ทุกวันแต่เดี๋ยวนี้มักจะเห็นไปนั่งอยู่ใต้ตึกของบริษัทบันเทิงแห่งหนึ่งประจำ

“ดูตัวเองก่อนเถอะค่ะ”

“พี่ทำไม พี่แข็งแกร่งคำว่าตัวติดกันนี่ไม่เคยอยู่ในระบบความคิด”ส่ายหัวในความรั้นจะตอบแล้วเดินไปอยู่มุมของตนเองกดดูโทรศัพท์ก็พบข้อความเข้าจากภราดร