ตอนที่ 2 วางยา พลาดท่า

โรงยาเจี้ยนคัง

แผนการจับคู่หมั้นได้คาเตียงนอน ประกาศถอนหมั้นอันลือลั่นไปทั้งเมืองหลวงเสร็จสิ้น หลินซิงเยียนก็กัดฟันระงับอารมณ์บางอย่างที่กำลังพลุ่งพล่านจนแทบหลั่งน้ำตารีบวิ่งปรู๊ดมาหาสหายรักที่โรงยาทันที

ติงยวี่ถิง รีบดึงมือสหายเข้าห้องแล้วปิดประตูลงอย่างรู้หน้าที่ ก่อนมานั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม เท้าคางมองสหายอย่างลุ้นระทึก

“สำเร็จหรือไม่? ยาปลุกกำหนัดที่ข้าให้ไปใช้ได้ผลดีหรือเปล่า?”

“อืม...” หลินซิงเยียนพยักหน้าเบาๆ “ฝีมือข้าไม่มีคำว่าไม่สำเร็จ ยาของเจ้า ยิ่งได้ผลชะงัดดีเยี่ยม แต่...”

ติงยวี่ถิงเลิกคิ้ว “แต่อะไร?”

หลินซิงเยียนหันซ้ายหันขวาก่อนหันมาถามก่อนว่า “ไม่มีใครได้ยินพวกเราใช่หรือไม่?

ติงยวี่ถิงแง้มหน้าต่างชะเง้อคอมองไปทางด้านหน้าโรงยาก่อนหันมาเอ่ยอย่างหนักแน่น

“พวกเขายุ่งกับอาการของลูกค้าที่มาซื้อยาอยู่ตลอด เจ้าไม่ต้องห่วง เล่ามา! แต่อะไร? ข้าสาบานไม่บอกใคร”

“ข้ารู้ว่าเจ้าไม่มีทางบอกใครแน่นอน แต่...เฮ้อ...”

หลินซิงเยียนฟุบตัวลงบนโต๊ะอย่างคนหมดแรงกำลัง เพียรเก็บซ่อนอารมณ์วาบหวิวที่ยังคงติดค้างเอาไว้สุดใจ  ข่มอาการกระดากอายเอาไว้สุดกำลัง

ท้ายที่สุด ภาพกล้ามเนื้อแน่นตึงที่ขยับอยู่ใกล้ๆ กับภาพแผงอกแข็งแกร่งแนบชิดกลับไม่เลือนหายไป ความเร่งเร้าอย่างเร่าร้อนให้อีกฝ่ายตอบสนองอย่างร้อนแรง ยิ่งทำหลินซิงเยียนรุ่มร้อนในหัวใจ

ยิ่งคิดหญิงสาวให้รู้สึกอยากบ้าตายวันละร้อยหน

หญิงสาวยกมือกุมหน้าอกตนเองไว้อย่างเผลอไผล ภายใต้เสื้อตัวนี้มีเนินเนื้อที่มีริ้วรอยเป็นจ้ำๆ เต็มไปหมด ย่อมเป็นฝีมือของบุรุษผู้นั้น ไม่สิ พูดให้ถูก ต้องบอกว่าเป็นเพราะลิ้นร้อนๆกับริมฝีปากร้ายกาจของเขาต่างหาก

หลินซิงเยียนยามนี้แอบร่ำไห้ในใจแทบตายแล้ว

ติงยวี่ถิงรอฟังด้วยใจจดจ่อ เห็นสหายไม่พูดเสียทีจึงใจร้อนรีบถามย้ำ “บอกมา เจ้าพลาดอะไร? ข้าช่วยแก้ไขได้ จะได้ช่วยทันที”

หลินซิงเยียนเงียบไม่ตอบเป็นคำพูด เพียงจับสาบเสื้อสีชมพูบนร่างเปิดออก ให้สหายดูเนินอกของตนที่เต็มไปด้วยรอยจ้ำเป็นด่างเป็นดวง

หากสตรีที่ยังไม่ออกเรือนย่อมไม่รู้ว่ารอยนี้คืออะไร แต่ติงยวี่ถิงที่วิญญาณล่องลอยมาจากโลกปัจจุบัน ร่ำเรียนเกี่ยวกับยา เวชภัณฑ์และโรคผิวหนัง ทั้งในโลกนี้ยังเคยแต่งงานมาแล้วและเคยมีความสัมพันธ์กับอดีตสามีไม่รู้กี่ครั้งย่อมมองออก หญิงสาวเบิกตาโพลง

“หรือว่ายาปลุกกำหนัดที่ข้าให้ไป กลายเป็นเจ้ากับคู่หมั้นมิใช่สตรีผู้นั้น” ยิ่งพูดยิ่งรู้สึกตกใจ “โอว...ไม่นะ”

หลินซิงเยียนรีบยกมือห้ามไว้ “ไม่ใช่กับคู่หมั้น”

“หือ...”

ไม่ใช่กับคู่หมั้น ติงยวี่ถิงทวนคำ “แสดงว่ากับผู้อื่น! นั่นหมายความว่าเจ้าพลาดถูกยาปลุกกำหนัดจริงๆ โอ้!”

หลินซิงเยียนเงียบกริบ ไม่นานก็กัดปากพยักหน้าถี่ๆ ระงับอารมณ์ที่คั่งค้างสุดกำลัง

“หา!” ติงยวี่ถิงแทบตกเก้าอี้ ทว่ากลับเรียกสติได้ รีบวิ่งออกไปจากห้อง ครู่หนึ่งก็วิ่งกลับมาพร้อมยาห้ามครรภ์สีดำปี๋ในถ้วยใบใหญ่

“กินซะ” ยื่นจ่อปากสหายอย่างร้อนใจ

หลินซิงเยียนขมวดคิ้ว ผลักถ้วยยาออกห่าง “ไม่”

“ทำไมล่ะ เจ้าบอกว่าวางยาปลุกกำหนัดสองคนนั้น แต่กลับพลาดถูกยาเข้าตัวเองมิใช่รึ? ไอ่หยา! เจ้ามิรู้หรือไรว่ายาของข้าฤทธิ์เดชฉกาจปานใด? หากไม่กินยาห้ามครรภ์ เจ้าได้มีเจ้าก้อนแป้งตัวน้อยออกมาประจานแน่”

ติงยวี่ถิงให้รู้สึกหนักใจแทนสหาย “ต่อไปเจ้าคงแต่งงานกับใครมิได้อีกแล้ว เอ้า! กินซะ!”

หลินซิงเยียนรับถ้วยยามา แต่กลับวางลงบนโต๊ะเสียงดังปึก “ข้าบอกว่าไม่กิน ไม่จำเป็นต้องกิน”

“ทำไมเล่า!”

“ยาปลุกกำหนัดของเจ้าร้ายกาจมากข้ายอมรับ เพราะถึงขั้นทำข้าเสียการควบคุมตัวตนแทบบ้า แต่ไม่ถึงขั้นเสียพรหมจรรย์หรอกนะ”

“อ้าว! แล้วรอยจูบบนเนินอกของเจ้าล่ะ หมายความว่าอย่างไร?”

หลินซิงเยียนถอนหายใจ “คือ...เรื่องมันเป็นเช่นนี้”

ว่าพลางจับไหล่สหายให้นั่งลง จ้องเขม็งอย่างต้องการเรียกกำลังใจให้ตนแล้วค่อยเค้นเสียงเล่าอย่างช้า ๆ “ด้วยฤทธิ์ยาอันสุดยอดนั้น ทำให้ข้าเกิดอารมณ์อย่างมาก จากนั้นข้าบังเอิญเห็นชายหนุ่มรูปงามผู้หนึ่ง เขาหล่อเหลาอย่างร้ายกาจ มีเสน่ห์ที่ยากต้านทาน ข้าทนยั้งใจไม่ไหวจึงย่ำยีเขา กระชากคอเขามาแล้วกระหน่ำจูบอย่างหนักหน่วงตอนแรกเขาต่อต้าน แต่คงเคลิ้มแหละเขาจึงจูบตอบข้า จากนั้นข้าเหมือนสติขาดผึง ลากเขาออกจากห้องอาบน้ำมาถึงเตียงนอนแล้วก็เปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออก จากนั้น”

ติงยวี่ถิงฟังอย่างตั้งใจลำตัวเกร็งไปหมด

“เข้าด้ายเข้าเข็มสินะ โอว! เจ้าต้องกินยา”

หลินซิงเยียนส่ายหน้าพรืด “ไม่ๆ พอข้าเปลื้องผ้าพลันรู้สึกเย็นวาบ นั่นแหละถึงพอรู้ตัวขึ้นมาบ้าง ข้าพยายามเรียกสติโดยการกัดเขา กัดกล้ามแขนกล้ามอก แต่ไม่ได้ผล ข้าทนไม่ไหวจึงกัดแขนตัวเอง นั่นแหละถึงพอครองสติได้ แต่สุดท้ายสิ่งที่น่าอายคืออะไรรู้หรือไม่?”

ติงยวี่ถิงสูดลมหายใจเฮือก “ยังจะมีสิ่งใดน่าอายกว่าการเสียพรหมจรรย์ให้บุรุษแปลกหน้าหรือ?”

หลินซิงเยียนหน้าแดงก่ำ เล่าทั้งน้ำตาหลั่งรินว่า  “วันนี้ข้าเป็นระดูพอดี ตอนถอดชุดออก ผ้าซับระดูร่วงลงมา จึงทำเลือดหยดใส่ที่นอนของเขาเต็มไปหมดเลย”

“...!?”