บทที่ 4

เวลาแห่งความเศร้าผ่านไปนานนับเดือน แต่เจ้านายของไร่ทอตะวัน ก็ยังคงมีสีหน้าขรึมเฉย และหม่นเศร้า ไม่ได้ร่าเริงเหมือนอย่างเคยนัก พวกคนงานตอนนี้พยายามไม่เอ่ยถึงชื่อของนายเล็ก ให้กับศรุตได้ยิน เพราะเกรงว่าจะทำให้ชายหนุ่มยิ่งคิดถึงน้องชายฝาแฝด และจมอยู่ในความทุกข์มากขึ้นไปอีก

มือเรียวของหญิงสาวหน้าหวาน กำลังบรรจงจัดอาหารในจานอย่างประณีต เธอตั้งใจทำอาหารมื้อนี้เป็นพิเศษ ให้กับเจ้าของไร่ทอตะวัน เผื่อว่าเขาจะได้สดใสและมีรอยยิ้มขึ้นมาบ้าง หลังจากที่เธอไม่เห็นรอยยิ้มของศรุตมาเกือบเดือนแล้ว

“มื้อเย็นของวันนี้หรือ ลูกดา” ชนิดาหันไปยิ้มหวานให้กับคนถาม สีหน้าของเธอมีความสุขนัก ยามได้ทำสิ่งเล็กๆ น้อยๆ เพื่อเอาใจคนพิเศษของเธอ

“พี่ต้นคงจะเบื่อพวกอาหารไทยน่ะค่ะ ดาก็เลยทำสปาเกตตี แล้วก็มีไก่อบสูตรฝรั่งเศสด้วย ของหวานก็เป็นพาย สตอเบอรี่ นายผันได้สตอเบอรี่สวยๆ มาจากไร่ข้างๆ นี่ ดาก็เลยลงมือทำเป็นพายนอกจากเก็บไว้กินสดๆ พี่ต้นเคยบอกว่าชอบ”

“แบบนี้ตาต้นคงจะหายเศร้าเร็วๆ นี้แน่ๆ ก็ลูกสาวแม่เอาใจขนาดนี้นี่นา” ชญาภาเอ่ยยิ้มๆ แล้วบีบต้นแขนเรียวของบุตรสาวอย่างจะล้อเลียน ทำให้หญิงสาวหน้าแดงก่ำ

“แม่ก็ จะมาล้ออะไรดา พี่ต้นยังไม่มีท่าทีอะไรกับดาเสียหน่อย”

“แหม...ลูกดาออกจะน่ารัก เป็นแม่บ้านแม่เรือน เอาใจเก่งขนาดนี้ ตาต้นไปไหนไม่รอดหรอก อีกอย่างตอนนี้ตาต้นเองก็ไม่มีใคร ทำแต่งาน แล้วแบบนี้ลูกสาวของแม่มีหรือจะไม่ชนะใจล่ะลูก เราอยู่ใกล้ชิดพี่ต้นเขา เอาใจเขาแบบนี้ สักวันหนึ่งเขาก็ต้องหันมารักลูกดา”

“แม่...อย่าคิดไกลแบบนั้นเลยค่ะ” ชนิดาเขินจนแทบจะบิดแล้วตอนนี้ หัวใจสาวเต้นระรัวเมื่อได้ยินถ้อยคำของมารดา ที่เอ่ยสนับสนุนเธอแบบนั้น ภาพใบหน้าคมสันของศรุต แวบขึ้นมาในห้วงนึก ยิ่งทำให้เธอหน้าแดงหนักขึ้น ชนิดาหลงรักเขาตั้งแต่แรกเห็นหน้าเลยก็ว่าได้ มารดาพาเธอมาขอทำงานที่นี่ตั้งแต่เธออายุได้สิบห้าปี ชญาภาที่กำลังลำบาก เนื่องจากถูกสามีจอมไถ ทำให้หมดตัว และทิ้งนางไปรวมถึงทิ้งบุตรสาวคนเดียวอย่างชนิดาไว้ให้เธอเลี้ยง เขาหนีไปมีความสุขกับครอบครัวใหม่ สะบัดทิ้งเธออย่างไม่ไยดี เมื่อชญาภาที่กำลังจนตรอก เพราะไม่รู้จะไปทางไหน เงินมีติดตัวเพียงไม่มากนัก นึกขึ้นมาได้ว่าเคยมีญาติซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องกันอย่าง ศศิ ซึ่งได้ดิบได้ดีไปด้วยการแต่งงานกับเศรษฐีทางเหนือ จึงลงทุนเดินทางมาที่เชียงราย เพื่อจะขอพึ่งพาทางพึ่งสุดท้ายของเธอ

ชญาภาได้งานทำในตำแหน่งหัวหน้าแม่บ้านของบ้านประกายกุล ศศิส่งเสียบุตรสาวของนางให้ร่ำเรียนในมหาวิทยาลัย ช่วยเหลือทุกเรื่องอย่างเต็มที่ ชญาภาแม้จะไม่ได้ลำบากเดือดร้อนอะไร เพราะมาอยู่ที่นี่ก็แสนสุขสบาย ตำแหน่งหัวหน้าแม่บ้านก็เหมือนกับเป็นเจ้านายอีกคนของประกายกุล นางคิดแบบนั้น และด้วยความที่เป็นคนทะเยอทะยาน นางจึงปลูกฝังให้บุตรสาว พยายามจับบุตรชายฝาแฝดของศศิให้ได้ ไม่คนใดก็คนหนึ่ง เพราะทั้งนางและ ชนิดาจะได้สุขสบายไปตลอดชีวิต

“คิดไว้ไกลๆ น่ะสิลูกดาดีออก แม่เชื่อว่าพี่ต้นเขาก็มีใจกับลูกสาวของแม่บ้างแหละน่า”

“แม่ไปทำอย่างอื่นเถอะค่ะ ในครัวดาจะจัดการเอง แม่มาแซวดาแบบนี้ ดาจะทำอะไรไม่ถูกเอา เดี๋ยวกับข้าวไม่อร่อย อย่ามาโทษดานะคะ” ชนิดารุนหลังมารดาออกไปจากห้องครัว ชญาภาหัวเราะชอบใจ แต่ก็ยอมออกไปแต่โดยดี โดยทิ้งบุตรสาวไว้ตามลำพังเพื่อจะได้ทำงานของตนเองต่อ

“แม่นะแม่” เธอค้อนตามหลังท่าน ใบหน้าหวานยิ้มกริ่มออกมาตามความรู้สึกภายในอันหวานล้ำของตนเอง เมื่อคิดถึงศรุต

เธอรักเขามานานถึงเก้าปีเต็ม แม้จะเป็นรักข้างเดียว แต่ชนิดาก็แสนสุขยิ่งนัก ยามที่เจ้าของไร่ทอตะวัน คบหากับหญิงอื่น ตอนนั้นชนิดาจะเต็มไปด้วยความทุกข์ตรม และเธอก็ลงมือ ‘กำจัด’ ศัตรูหัวใจบางคนอย่างเงียบๆ จะมีใครสักกี่คนที่จะรู้ว่า ทำไมแล้ว คนรักของศรุต ประกายกุล ถึงได้คบหากับเขาได้ไม่เกินสองเดือน แถมยังมีคำล่ำลือว่าเขามีเมียหลบซ่อน อีกทั้งยังเป็นคาสโนว่า บ้างก็ว่าเขามีลูกแอบไว้ นี่กระมังถึงทำให้ไม่มีใครกล้าเข้ามาข้องแวะกับชายหนุ่มสักเท่าไหร่ ชื่อเสียด้านนี้ของเขาถูกมือมืดสร้างขึ้นมา และศรุตเองก็ไม่ได้สนใจจะแก้ข่าวใดๆ ทั้งสิ้น เขากลับมองว่า ผู้หญิงที่เข้ามาคบหากับเขา แต่ถ้าสนใจข่าวพวกนี้โดยที่ไม่ได้รู้เลยว่าตัวตนที่แท้จริงของเขาเป็นแบบไหน และกลับมาเมินหนีทิ้งเขาไป ศรุตมองว่าไม่ถูกต้อง ถ้าพวกหล่อนเหล่านั้นจะสนใจที่จะเสพข่าวร้ายๆ ของเขา มากกว่าจะมองที่ตัวตนของเขาแล้วและก็ ศรุตคิดว่าเขาเลือกที่จะยังโสดอยู่ดีกว่า

ความจริงคนที่เป็นหนุ่มร้าย บางทีอาจจะเป็นศรัณย์เสียมากกว่าพี่ชาย เพราะแม้จะแต่งงานแล้ว แต่ด้วยชีวิตแต่งงานไม่มีความสุข มันก็ทำให้ศรัณย์กลับกลายเผยนิสัยในส่วนร้ายๆ ด้านนี้ออกมา แถมเขายังแอบอ้างชื่อพี่ชายบ้างบางครั้ง ในการเข้าถึงสาวๆ แต่เมื่อเห็นว่าศรุตไม่ได้สนใจอะไร กับการที่บางทีน้องชายจะยืมชื่อและแอบอ้างตัวเขา ศรัณย์ก็ทำมันบ่อยจนกลายเป็นนิสัยไปแล้ว

ชนิดายิ้มอย่างมีความสุข เมื่อคิดถึงคำชมของศรุตที่เธอจะได้รับ เมื่อได้ลิ้มรสอาหารมื้อนี้ เพียงแค่นี้เธอก็มีความสุขแล้ว การได้พบเขาทุกวัน ทำอาหารให้ ปรนนิบัติชายหนุ่มแบบนี้ เธอก็สุขจนแสนสุข และไม่อยากจะให้ใครมาแย่งความสุขอันนี้ไปจากเธอแม้แต่คนเดียว

ตอนนี้ศรุตยังไม่ได้รักเธอ แต่อนาคต ชนิดาจะทำให้เขารักเธอให้ได้ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล หญิงสาวคิดหมายมั่นในใจ นัยน์ตาเปล่งประกายวาวโรจน์ ผู้หญิงทุกคนที่เข้าใกล้ศรุต จะต้องกระเด็นไปจากชีวิตของชายหนุ่ม และที่ว่างข้างๆ เขา ก็จะมีเพียงเธอคนเดียวเท่านั้น ที่มีสิทธิ์! เธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อเขา เพื่อให้เขาได้ในสิ่งที่ดีที่สุด เรื่องร้ายแรงมากกว่ากำจัดผู้หญิงคนอื่นๆ เพื่อศรุต เธอก็ยังทำมาแล้ว นัยน์ตาของชนิดาฉายแววเหี้ยมโหดขึ้นมาชั่ววูบ เมื่อนึกถึงเรื่องที่ตนเองทำลงไปเพื่อศรุต เพื่อเขาเธอทำได้ทุกอย่าง ทุกสิ่งจริงๆ

ความรักของชนิดา ที่มีต่อศรุต เป็นความรักหวังจะได้ครอบครอง และทำทุกสิ่ง เพื่อให้คนที่เธอรัก รักเธอ และมีเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น โดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น รักและยอมทำได้ทุกอย่าง แม้จะเป็นเรื่องร้ายกาจมากมายขนาดไหนก็ตามที รักจนเรียกได้ว่าลุ่มหลง และไม่คิดถึงสิ่งใดๆ ทั้งสิ้น แม้กระทั่งความผิดบาป ช่างเป็นความรักที่อันตรายเสียยิ่งนัก...