ตอนที่ 4 รองรับอารมณ์【2】

ตกเย็นของวัน

รถหรูเลี้ยวเข้ามาจอดในบ้านหลังใหญ่ก่อนที่สองสาวจะเดินเข้าไปในบ้าน สีหน้าของหฤทัยเปลี่ยนไปทันทีเมื่อเห็นรถของกิตติภพจอดอยู่ เมื่อเช้าหนีหน้าได้ตอนเย็นก็คงไม่พ้น

“กานต์ เรายังอิ่มอยู่เลย เราไม่ทานข้าวตอนเย็นนะ”

“อิ่มอะไรกัน ไอศกรีมถ้วยนั้นเราแทบกินคนเดียว เธอจะแอบลดน้ำหนักงั้นเหรอหืม?”

“อืม ใช่ๆ เรารู้สึกอ้วนขึ้นไม่อยากทานข้าวเย็นอะ”

“จิ๊! เธออ้วนตรงไหน ดูซิผอมจนเหลือแต่กระดูกแล้วมั้ง ไม่ได้! ห้ามอดข้าวถ้าอยากลดจริงๆ ก็แค่กินน้อยลงพอ เดี๋ยวคุณปู่ถามอีก”

“งั้นก็ได้ เราเอาของไปเก็บกันเถอะ” หฤทัยเอ่ยบอกเธอรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ถ้าหากต้องรับประทานอาหารร่วมโต๊ะกับชายหนุ่มที่สร้างบาดแผลในใจให้แก่เธอ

บนโต๊ะอาหารที่ถูกจัดขึ้นตามเวลาที่กำหนดเอาไว้ โดยในมื้อนี้นั่งรับประทานอาหารกันพร้อมหน้าพร้อมตา คงมีแต่หฤทัยที่เอาแต่ก้มหน้าลงเฉกเช่นเคย แต่ดูเหมือนว่าครั้งนี้จะมากกว่าเดิมเสียอีก ปกติเวลาทานข้าวโดยมีผู้ชายคนนี้ร่วมโต๊ะด้วย เธอก็แทบไม่เงยหน้าขึ้นมามองเขาอยู่แล้ว ยิ่งเกิดเรื่องในคืนนั้นขึ้นอีก หฤทัยก็แทบอยากหายไปจากตรงนี้เลยก็ว่าได้

หญิงสาวตักอาหารจานที่ใกล้ที่สุด เธอกินอย่างเดียวซ้ำๆ ถึงอาหารตรงหน้าจะไม่ชอบก็ตาม การกระทำของหญิงสาวทำให้กานต์ชนกถอนหายใจออกมา ก่อนจะเอื้อมมือไปตักกุ้งผัดพริกเผาของโปรดของหฤทัยมาใส่จาน

“รู้ว่ากำลังลดความอ้วนแต่กินอันเดิมซ้ำๆ ไม่เบื่อรึไงขวัญ”

“ก็อร่อยดี ไม่เบื่อหรอก”

“ชิ! เบื่อเธอจัง อย่าลดความอ้วนดีกว่านะ แค่นี้ก็ตกผู้ชายได้เยอะแล้ว จะสวยไปไหน”

“กานต์อย่าพูดเล่นแบบนี้สิ”

“หมายความว่าไงไอ้แสบของปู่ ที่ว่าตกผู้ชายได้เยอะหมายถึงอะไร?” ชายชราที่ได้ยินก็เอ่ยถามออกมา โดยไม่ได้มีแค่ท่านกิตติศักดิ์เท่านั้นที่รอฟังคำตอบ

“ก็วันนี้สิคะ มีหนุ่มมาหลงเสน่ห์ยัยขวัญของเราอีกแล้วค่ะคุณปู่ คนนี้หน้าตาดีมาก นี่กานต์ก็แอบเชียร์อยู่นะคะ”

“หืม ลูกเต้าเหล่าใครกันล่ะ?”

“มันไม่ใช่แบบนั้นนะคะคุณท่าน กานต์ก็พูดเล่นไปเรื่อย หนูไม่ได้รู้จักอะไรกับเขาเลย”