ตอนที่ 4 รองรับอารมณ์【1】

ตอนที่ 4 รองรับอารมณ์

หลังจากที่สองสาวเลิกเรียน ทั้งคู่ก็มาที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง กานต์ชนกเป็นคนที่ชอบช้อปปิงตามประสาลูกคุณหนู ส่วนหฤทัย หญิงสาวมักจะปฏิเสธทุกครั้งที่กานต์ชนกซื้อของให้กับเธอ สำหรับเธอแค่เงินที่ท่านกิตติศักดิ์มอบให้ทุกเดือนก็มากพอแล้ว ไม่ได้ต้องการอะไรอื่นอีก

“ชุดนี้สวยนะ เราจะได้มีคู่กันไง เธอสีฟ้าเราสีชมพูน่ารักดีออก”

“เสื้อผ้าเราเยอะแล้วนะกานต์ ไม่เอาดีกว่า”

“ไม่ได้ อย่าขัดใจสิ นะๆ ขวัญเพื่อนรักของกานต์” กานต์ชนกส่งสายตาอ้อนวอนมาให้คนตัวเล็ก ทำให้หฤทัยถอนหายใจออกมาเมื่อต้องแพ้ให้แก่ลูกอ้อนของคนตรงหน้า

“งั้นก็ได้ แค่ชุดเดียวพอนะ”

“เย้ๆ น่ารักที่สุด เธอน่ะไม่รู้จะประหยัดทำไม รู้ไหมว่าสมบัติคุณปู่มีเยอะแค่ไหน ใช้ทั้งชาติก็ยังไม่หมด ไหนจะของคุณพ่อคุณแม่ที่ทิ้งไว้ นี่ พี่ภพน่ะก็รวยมากนะ เงินที่พี่เราหาด้วยตัวเองก็ตั้งเยอะ”

กานต์ชนกพูดไปเรื่อยตามประสาของเธอ พอหญิงสาวเอ่ยถึงใครอีกคนมันทำให้หฤทัยทำสีหน้าออกมาไม่ถูกเลยจริงๆ เธอพยายามลืมทุกอย่างเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้ แต่ก็ไม่ง่ายเลยสักนิด

“หาอะไรกินกัน ได้ของพอใจแล้ว ทั้งกระเป๋าเอย เสื้อผ้าเอย สนุกชะมัด” หฤทัยพยักหน้าก่อนจะช่วยกานต์ชนกถือของเต็มไม้เต็มมือ

ในขณะที่สองสาวกำลังหาร้านไอศกรีมร่างเล็กของหฤทัยก็ชนเข้ากับใครอีกคน จนเธอแทบเซล้มลงไป ดีที่มีมือของใครคนนั้นช่วยคว้าร่างเธอเอาไว้ ไม่งั้นก้นกระแทกพื้นแน่

“ขวัญ! เป็นอะไรรึเปล่า?” เสียงของกานต์ชนกทำให้ชายหนุ่มที่กำลังตกใจอยู่ได้สติทันที เขาเผลอมองใบหน้าจิ้มลิ้มของหญิงสาวในอ้อมแขนก็เหมือนโลกทั้งใบหยุดชะงักลงเสียงอย่างนั้น เหมือนว่าโลกใบนี้จากที่มืดมนกลับกำลังจะมีสีสันขึ้นมาอย่างน่าแปลกใจ

“เอ่อ คุณคะ?”

“ครับ อ๋อ ผมขอโทษครับ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ?” ชินภัทรแทบหาเสียงของตัวเองไม่เจอ เขาดูเงอะงะอย่างบอกไม่ถูก จะเรียกว่าเสียอาการก็ว่าได้

“ไม่เป็นอะไรค่ะ ขอโทษนะคะ”

“ขอโทษอะไรกัน ผมต่างหากที่ผิดชนกับคุณเข้า” ชายหนุ่มมองคนตัวเล็กในชุดนักศึกษาก็ยิ่งหัวใจสั่นระรัวแทบไม่เป็นจังหวะ ท่าทางของเขาทำให้กานต์ชนกแอบขำออกมา

“เธอไม่เป็นอะไรแน่นะขวัญ?”

“ไม่เป็นอะไรจ้ะ ดีที่คุณคนนี้คว้าเราไว้ได้ทัน” เธอหันไปบอกเพื่อน ก่อนจะก้มลงเก็บของที่ตกอยู่ ชินภัทรเห็นอย่างนั้นก็รีบช่วยหญิงสาวทันที การกระทำของชายหนุ่มยิ่งทำให้กานต์ชนกนึกขำมากกว่าเดิม เขาคงโดนเพื่อนเธอตกเข้าให้แล้วสิ ไปไม่เป็นเลยทีเดียว

“ขอบคุณค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” หฤทัยบอก ก่อนจะจับแขนของกานต์ชนกเดินไปที่ร้านไอศกรีม ตลอดการนั่งทานไอศกรีมกานต์ชนกก็ยังไม่หยุดแซวหฤทัยจนหญิงสาวต้องเอ่ยปากห้าม ไม่งั้นกานต์ชนกก็คงพูดไม่จบ