ตอนที่ 3 คืนแสนชัง【2】

-เช้าของวันใหม่-

หฤทัยตื่นขึ้นมาแต่เช้า ใบหน้าสวยของหญิงสาวเผยแววตาเศร้าออกมาไม่น้อย เธอแทบนอนไม่หลับกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ ไม่ว่าเธอจะพยายามลืม ฝันร้ายนี้อย่างไรหัวใจของหญิงสาวก็ไม่อาจทำได้ ภาพในหัวของเธอมันมีแต่ภาพของเขาที่เหยียบย่ำความรู้สึก

หญิงสาวในชุดนักศึกษานั่งอยู่หน้ากระจกเงาบานใหญ่ ก่อนจะบีบครีมรองพื้นปิดทับร่องรอยที่เขาทำเอาไว้ จู่ๆ น้ำตาหยดสีใสก็ไหลอาบน้ำแก้มนวลออกมา เธอไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อ ไม่รู้เลยสักอย่าง บางทีเธอควรออกไปจากบ้านหลังนี้ ควรหางานทำเพื่อที่จะได้ไม่ต้องรบกวนท่านกิตติศักดิ์อีกต่อไป และก็ไม่ต้องอยู่บ้านเดียวกับผู้ชายคนนี้อีก

ผ่านไปหลายนาที

เสียงเคาะประตูทำให้คนตัวเล็กได้สติ เธอรีบยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากใบหน้า ก่อนจะดูความเรียบร้อยตามลำคอของตัวเอง พอเห็นร่องรอยที่ชายหนุ่มทำเอาไว้ถูกปกปิดไว้ดีแล้ว จึงเดินไปเปิดประตูห้อง เธอได้ยินเสียงกานต์ชนกจึงรับรู้ว่าเป็นหญิงสาวมาหาเธอ

“ขวัญ เสร็จรึยังจ๊ะ?” กานต์ชนกเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้มที่ส่งมา ทำให้คนตัวเล็กฝืนยิ้มให้กับอีกฝ่ายเช่นกัน

“อีกแป๊บนะ เดี๋ยวขวัญเก็บกระเป๋าก่อน” หฤทัยเอ่ยบอกก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าบนโต๊ะเขียนหนังสือ

“ว้าว เปลี่ยนผ้าปูหอมฉุยเลยนะ จะขยันไปไหนเนี่ย?” กานต์ชนกเห็นผ้าปูใหม่ที่ก่อนหน้านั้นเป็นอีกลายก่อนจะเอ่ยแซวเพื่อนขึ้นมา เธอรู้ว่าหฤทัยเป็นขยัน ขยับจนเธออยกนิ้วให้เลย

“คุณกานต์ก็ชอบพูดแซวขวัญตลอดเลย ไปกันเถอะ” คนตัวเล็กพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด ถึงแม้มันจะไม่ง่ายเลยก็ตาม

“เดี๋ยวนะ เรียกคุณอีกแล้ว บอกแล้วไงว่าไม่ชอบ!”

“โทษที พอดีเราลืม” กานต์ชนกยู่หน้าใส่ก่อนที่ทั้งสองจะเดินออกมาทานมื้อเช้าในห้องอาหาร

บนโต๊ะอาหารของเช้าวันนี้ ไม่ได้มีกิตติภพมาร่วมด้วย ซึ่งทำให้หฤทัยรู้สึกดีพอสมควร เธอยังไม่พร้อมที่จะเห็นหน้าของผู้ชายคนนั้นในตอนนี้ พอกินข้าวเสร็จหญิงสาวก็ลุกขึ้นเพื่อที่จะไปเรียนหนังสือ โดยวันนี้มีคนขับรถไปส่งแทนเพราะกิตติพงษ์ไม่มีเรียนในช่วงเช้าของวัน

“ขวัญวันนี้เราไปทานไอศกรีมกันไหม เบื่ออะยังไม่อยากกลับบ้านเลย จะได้ช้อปปิ้งกันด้วยดีไหม”

“เอาสิ แล้วแต่เธอ”

“ดีมากน่ารักที่สุดเลยรู้ไหม ตามใจแบบนี้เราชอบที่สุด” กานต์ชนกไม่พูดเปล่าเธอคล้องแขนเพื่อนสนิทอย่างออดอ้อน ในบ้านหลังนี้ถ้าหากถามว่าใครตามใจเธอที่สุดก็คงเป็นหฤทัยกระมัง ไม่ว่าเธอจะช่วยทำอะไรหรือพูดอะไรหญิงสาวก็แทบไม่เคยขัดใจเธอเลย

อีกด้านของกิตติภพ

ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาแต่เช้าแล้ว แต่เพราะไม่อยากกินข้าวเลยไม่ยอมลงไป อีกอย่างเขายังจำใบหน้าสวยของคนตัวเล็กที่เอาแต่ร้องไห้ตลอดการร่วมรักกับเขาได้อยู่ ทำให้ชายหนุ่มไม่อยากที่จะเห็นหน้าเธอในตอนนี้ ถ้าถามว่าสิ่งที่เขาทำไปเมื่อคืนรู้สึกผิดบางไหม สำหรับเขามันไม่มีความรู้สึกนั้นเลย อาจจะเพราะความแค้นในใจ ความเจ็บปวดที่ทนมานานหลายปี ยิ่งเห็นหน้าของหฤทัยเขาก็ยิ่งเจ็บปวด

เหตุการณ์ในคืนนั้นถึงแม้ปู่ของเขาจะบอกว่ามันเป็นอุบัติเหตุแต่ทว่าถ้าไม่ใช่เพราะรถคันนั้นหักหลบมาทางฝั่งรถของพ่อแม่เขา เรื่องก็คงไม่เป็นแบบนี้ แถมในเลือดของชายคนนั้นตรวจพบสารมึนเมาอีก มันจะไม่ให้เขาเกลียดชังหฤทัยได้อย่างไรกัน หนำซ้ำปู่ของเขายังรับเด็กคนนั้นมาอยู่ที่บ้านอีก มันก็ยิ่งสร้างความไม่พอใจให้แก่เขามาตลอด

เรื่องมันเป็นแบบนี้ก็สมควรแล้ว หฤทัยควรได้ลิ้มรสชาติของความเจ็บปวดเสียบ้าง ไม่ใช่ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข อยู่สุขสบายแบบนี้