ตอนที่ 2 จุดเริ่มต้นของทุกอย่าง[3]

“เธอมีสิทธิ์อะไรมาไล่ฉันไม่ทราบ เธอเป็นใคร แล้วฉันเป็นใคร จำใส่กะโหลกเธอไว้ด้วยหฤทัย เธอมันก็แค่ตัวซวยที่ถูกปู่ฉันรับมาเลี้ยงดูเพราะความสงสาร!”

“ฮึกฮือ”

“ในเมื่อสวรรค์เมตตาให้เธอรอดชีวิต งั้นฉันนี่ล่ะที่จะเป็นมัจจุราชทำให้เธออยู่อย่างตายทั้งเป็นเอง!”

“อย่า! ออกไปนะ คนใจร้าย อย่าทำแบบนี้กับขวัญ!” คนตัวเล็กสั่นกลัวไม่น้อยที่ชายหนุ่มตรงพรวดเข้ามาคว้าตัวเธอ ก่อนจะผลักร่างเล็กลงไปบนเตียงโดยมีชายหนุ่มขึ้นมาทาบทับตามติด

กิตติภพเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงคิดทำแบบนี้กับหญิงสาว ไม่รู้ว่าฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือเพราะความแค้นในใจของเขาตลอดหลายปี แต่ในวินาทีนี้ชายหนุ่มไม่อาจจะห้ามตัวเองได้อีกแล้ว

มือหนายกขึ้นมาฉีกเสื้อผ้าของคนตัวเล็กออกอย่างไร้ปรานี เขาเห็นเธอดีดดิ้นด้วยความเสียใจมันก็ยิ่งทำให้มัจจุราชในใจของชายหนุ่มพอใจที่ได้เห็นอย่างนั้น เพียงไม่นานเสื้อผ้าของหฤทัยก็ถูกโยนลงไปกองที่พื้นตามด้วยชุดชั้นในสีหวานที่ฝ่ายปล้ำถอนออกมาจนได้

ในวินาทีแรกที่กิตติภพได้เห็นร่างกายอันเปลือยเปล่าของหญิงสาวที่เขาเกลียดชัง ก็ถึงกับกลืนน้ำลายลงคอทันที ไม่คิดว่าหญิงสาวคนตรงหน้า ที่เพิ่งจบม.ปลายจะชวนมองได้มากขนาดนี้ ถึงแม้หฤทัยจะเรียนอยู่ชั้นเดียวกับน้องสาวเขาแต่เธอก็อายุมากกว่ากานต์ชนกหนึ่งปีได้

“หึ ซ่อนรูปดีนี่!”

“อย่ามองนะ คุณภพปล่อยขวัญไปเถอะ อย่าทำแบบนี้กับขวัญเลยนะคะ ขวัญกลัวแล้วฮือ” คนตัวเล็กพูดพร้อมพยายามยกมือขึ้นมาปกปิดร่างกายไม่ให้ชายหนุ่มมอง แต่ทว่าคำพูดของหญิงสาวก็ไม่ได้ทำให้เขาคิดอยากหยุด บอกแล้วไงว่าเขาจะทำให้เธออยู่อย่างตายทั้งเป็น

กิตติภพกระชากเรียวแขนเล็กที่พยายามป้องปิดร่างกายของตัวเองอยู่ขึ้นเหนือหัว การกระทำของชายหนุ่มทำให้หฤทัยเบิกตาโตกว้างด้วยความตกใจ เธอยังไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มก็โน้มลงมาซุกไซ้ซอกคอขาวผ่องของเธอจนเกิดรอยแดงเป็นจ้ำ

“อย่านะ ฮึกฮือ ได้โปรดอย่าทำแบบนี้กับขวัญคุณภพ อ๊ะเจ็บ ขวัญเจ็บ!”