ตอนที่ 2 จุดเริ่มต้นของทุกอย่าง[2]

“ขวัญไม่ได้เป็นตัวซวยนะ เมื่อไหร่คุณภพจะเลิกว่าขวัญแบบนี้สักทีคะ?” นับแต่ก้าวเท้าเข้ามาเหยียบที่บ้านหลังนี้ เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ที่อีกฝ่ายต่อว่าเธอแบบนี้ออกมา

“ไม่จริงรึไงวะ เธอมันตัวซวย ไปอยู่ที่ไหนก็ซวยไปหมด ไม่รู้ว่าคุณปู่สงสารเธอทำไม ทั้งที่เป็นเพราะครอบครัวเธอถึงทำให้พ่อแม่ฉันต้องตาย!”

“ไม่ใช่ความผิด พ่อชาติกับแม่จำปาเสียหน่อย!” ชายหนุ่มเห็นคนตัวเล็กเถียงเขาก็ยิ่งไม่พอใจ เพราะปู่คนเดียวเลย ถึงทำให้เด็กบ้านี่กล้าต่อปากต่อคำกับเขา

“เถียงฉันเหรอฮะ เดี๋ยวนี้กล้าเถียงฉันใช่ไหม!” กิตติภพไม่พูดเปล่า เขายกมือขึ้นมาบีบคางมนของคนตัวเล็กจนหญิงสาวเผยสีหน้าเหยเกออกมาทันที เธอพยายามมองหาให้คนช่วย แต่ทว่าในตอนนี้มันก็ดึกมากแล้วนอกจากรปภ.ที่อยู่หน้าประตูรั้วก็ไม่มีใคนอื่นอีก แถมระยะทางจากประตูรั้วใหญ่มาถึงที่ตัวบ้านก็ไกลมากพอสมควร

“เจ็บนะ คุณภพปล่อยขวัญนะคะ” เมื่อเห็นว่าเธอร้องไห้ออกมาเพราะความเจ็บที่เขามอบให้ มันก็ยิ่งสะใจ นี่มันยังน้อยเกินไปเสียด้วยซ้ำกับความเจ็บปวดที่เขาได้รับตลอดหลายปี

“ถ้าพ่อเธอไม่เมาก็คงไม่เป็นแบบนี้ พวกเธอมันผิด ผิดจนไม่น่าให้อภัย ทำไมวะ ทำไมเธอไม่ตายไปซะตั้งแต่คืนนั้น จะรอดชีวิตเพื่อมาเยาะเย้ยฉันทำไม!” ต้องทนเห็นหน้าของลูกสาวของคนที่ทำให้พ่อแม่เขาตายแบบนี้ทุกวัน เขาทำใจไม่ได้จริงๆ ทำไมกัน ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้มีชีวิตที่ดี เธอควรเจ็บปวด เสียใจกับการที่มีชีวิตรอดอยู่บนโลกใบนี้สิ ถึงจะสาสม

“ฮึก ฮือ คุณภพ ขวัญเจ็บค่ะปล่อยขวัญเถอะนะคะ” เธอรู้สึกถึงแรงบีบของอีกฝ่ายที่เพิ่มขึ้น ใบหน้าของเธอมันปวดร้าวไปหมดจนรับไม่ไหวอีกแล้ว

“เจ็บงั้นเหรอ นี่มันแค่เริ่มต้น มานี่!” กิตติภพพูดออกไปด้วยน้ำเสียงดุดัน ทำให้หฤทัยรู้สึกหวาดกลัวเขามากขึ้นกว่าเดิม เธอจะวิ่งหนีแต่ก็ไม่ทันเขาอยู่ดี กิตติภพยกมือขึ้นมารวบตัวของหญิงสาวเอาไว้ ทำให้ร่างบางอรชรแนบชิดอกแกร่งจนรับรู้ถึงกลิ่นแฮลกอฮอล์ของอีกฝ่าย

“คุณภพ คุณเมามากแล้วนะคะ ปล่อยขวัญเถอะนะ” ชายหนุ่มไม่พูดตอบอะไรนอกจากเสียงหัวเราะในลำคอที่ดังออกมา จู่ๆ ชายหนุ่มก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เมื่อเห็นใบหน้าสวยที่อยู่ใกล้เขาแบบนี้ เขาต้องการเห็นผู้หญิงคนนี้เจ็บปวดและก็ตายทั้งเป็นเหมือนอย่างที่เขาเป็น

กิตติภพยกมือขึ้นมาปิดปากของหญิงสาวก่อนจะลากเธอเข้าไปในบ้าน หฤทัยตกใจไม่น้อยกับการกระทำของอีกฝ่าย เธอพยายามดีดดิ้นแต่ทว่ามันก็ไม่ง่ายเลยที่จะหลุดพ้นจากการกอบกุมของเขา จนกระทั่งชายหนุ่มพาเธอเข้ามาในห้องนอนของเธอเองและโยนเธอไปที่เตียง

ร่างเล็กรีบลนลานคลานหนีเขาทันที ท่าทางของกิตติภพในวันนี้น่ากลัวจนเธอเริ่มทำตัวไม่ถูก หฤทัยมองไปที่ประตูด้วยหัวใจสั่นไหวก่อนที่ชายหนุ่มจะยกมุมปากไปกดล็อกประตูทันที เธอรู้ดีว่าบ้านหลังนี้ทุกห้องเป็นห้องเก็บเสียงได้ดีขนาดไหน ถึงเธอร้องแหกปากออกไปก็คงไม่มีใครได้ยินเสียง

“ฮึกฮือ คุณภพจะทำอะไรขวัญ ออกไปจากห้องของขวัญเดี๋ยวนี้นะคะ”