เอาตัวเข้าแลก

หมิงฮุ่ยหลิงบังคับรถม้าอย่างยากลำบากเพราะอาการบาดเจ็บ โชคดีที่นางรีบเปลี่ยนชุดแต่งตัวเป็นหนุ่มน้อยคนขับรถม้าจึงรอดพ้นการตามล่าของเหล่าทหารองครักษ์มาได้

บาดแผลที่หน้าอกเริ่มระบมจนทำให้นางรู้สึกเจ็บ แต่ที่ทำให้นางเจ็บใจยิ่งกว่าคือคนบัดซบผู้นั้นที่ทำให้นางต้องอับอาย ตั้งแต่เกิดมาสิบเก้าปียังไม่เคยมีผู้ใดกล้ากระทำกับนางเช่นนี้ มันผู้นั้นได้เห็นเนื้อหนังมังสาของนางเป็นผู้แรก เรือนกายสาวที่ไม่มีชายใดเคยต้องแตะแม้เพียงปลายนิ้ว

ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บแค้น นางสบถด่าเขาหลายต่อหลายคำไม่ซ้ำ

“ หงหย่งคังเจ้าคนชั่ว ข้าไม่มีวันปล่อยให้เจ้าตายดี ! ”

ราวสองชั่วยาม ฮุ่ยหลิงก็กลับมาถึงค่ายโจรของตน พบท่านยายกำลังรออยู่ นางไม่กล้าบอกว่าได้รับบาดเจ็บเพราะเกรงว่าท่านจะเป็นห่วงและถูกตำหนิ จึงแสร้งทำตัวปกติ

“ ข้ากลับมาแล้วท่านยาย ”

แต่หมิงเฟยฮุ่ยมองปราดเดียวก็รู้ว่าหลานสาวได้รับบาดเจ็บ รีบฝีปากนางดูซีดเซียวสีหน้าฝืนข่มความเจ็บอยู่หลายส่วน

“ หลิงเอ๋อร์ เจ้าได้รับบาดเจ็บใช่หรือไม่ ” เมื่อถูกท่านยายเค้นถามเสียงดังนางจึงพยักหน้ารับอย่างรู้สึกผิด

“ เดิมทีข้าแค่คิดจะไปลอบสังเกตการณ์ แต่พอได้เห็นพวกมันเหล่านั้นกำลังเฉลิมฉลองกันอย่างมีความสุข ข้าทนไม่ได้จึงลอบโจมตี แต่ข้าไม่คิดว่าหงหย่งคังจะเก่งกาจเหลือเกิน ข้าเสียท่าถูกมันทำร้าย โชคดีที่ใช้เกสรพิษเป่าใส่หน้ามัน แล้วหนีออกมาปลอมตัวเป็นคนขับรถม้าจึงรอดพ้นสายตาทหารได้ ”

“ เจ้าบาดเจ็บที่ใด ปากเจ้าซีดคงเสียเลือดพอสมควร ”

“ ข้าไม่เป็นอะไรมากหรอกท่านยาย ” นางไม่กล้าให้ท่านยายดูบาดแผลเพราะรู้สึกอาย ยิ่งคิดถึงสายตาเจ้าคนผู้นั้นจ้องมองมายังหน้าอกของนาง นางยิ่งไม่กล้าให้ท่านยายรู้ แต่แล้วนางก็ต้องยอมเมื่อท่านยายกล่าวเรียกนางด้วยน้ำเสียงเข้มงวด

ฮุ่ยหลิงค่อย ๆ เปิดอกเสื้อ บัดนี้บาดแผลของนางเลือดหยุดไหลแล้ว ทิ้งไว้เพียงคราบเลือดแห้งกรัง เฟยฮุ่ยเมื่อได้เห็นบาดแผลของหลานสาว ไฟแค้นในใจยิ่งประทุหนัก

“ สารเลว พวกมันจะชั่วเลวไปถึงไหน ทำร้ายข้า ทำร้ายลูกสาวข้าจนต้องทุกข์ทรมาน บัดนี้พวกมันยังมาทำร้ายเจ้าอีกช่างชั่วช้านัก พวกมันใจดำอำมหิต ทั้งยังมีกำลังมากกว่า วันนี้ถือว่าเจ้าโชคดีที่รอดกลับมาได้ ”

นางก่นด่าพวกคนชั่วที่แย่งทุกสิ่งอย่างไปจากนาง อำนาจ ทรัพย์สมบัติ นางต้องกลายเป็นสตรีขาหักพิการไปตลอดชีวิต ส่วนหมิงเฟยเหนียงผู้เป็นลูกสาวนั้นต้องกลายเป็นคนสติวิปลาสเพราะถูกย่ำยีจากชายนับสิบ

ไฟแค้นสุมรุมจนแน่นอก หากไม่ได้เอาคืนนางต้องตายตาไม่หลับเป็นแน่ !

“ ท่านยายโปรดใจเย็นก่อน ” นางรีบรินชาให้ท่านยายเฟยฮุ่ยรีบยกถ้วยชาขึ้นดื่ม หากนางยังมีตำรายามนต์อยู่ในมือทุกอย่างคงจะง่ายกว่านี้มาก เสียดายที่คราวหลบหนีออกมาจากจวนมันฉุกละหุกเหลือเกิน เพียงเอาชีวิตรอดมาได้ก็ดีแค่ไหนแล้ว ภายหลังนางได้ข่าวว่าพวกนั้นทำลายตำหนักแดงพร้อมทั้งตำรามหามนต์ดำของนางด้วยเปลวเพลิงจนมอดไหม้ ชั่วช้านัก !

“ หลิงเอ๋อร์ ยายรู้ว่าเจ้าเข้าใจความคับแค้นใจของพวกเราดี ยายรู้เจ้าเป็นคนเก่งมีฝีมือ แต่เจ้าก็เห็นว่าพวกมันแข็งแกร่งปานใด หากยายจะแนะนำเจ้าด้วยวิธีการที่ง่ายกว่าเพียงแต่เจ้าต้องยอมแลกด้วยบางสิ่ง ”

“ วิธีการใดหรือเจ้าคะท่านยาย ” เฟยฮุ่ยยกยิ้ม นางเชยคางหลานสาวขึ้นเพ่งพิศชื่นชม หลานสาวของนางงดงามไม่เป็นรองใคร แม้จะบุกบั่นกรำแดดมาแต่เยาว์วัย ไม่เคยใส่ใจบำรุงประทินโฉมตนเองจนผิวพรรณกร้านเกรียมไปบ้าง ทว่านางนั้นยังคงงดงามยิ่ง

ดวงตาเจ้าเล่ห์ของหญิงชราหรี่แคบลงอย่างใช้ความคิด เมื่อใช้กำลังไม่ได้ก็ควรใช้แผนการที่นางถนัดมาตลอด แผนการที่ทำให้นางเคยได้เป็นพระชายา และยังได้มาเป็นภรรยาหัวหน้ากองโจร

นั่นคือการเอาตัวเข้าแลก !