พลีกายล้างแค้น

“ ในเมื่อบุกเข้าไปตรง ๆ เป็นเรื่องยากแสนยากเราก็ต้องหาวิธีอื่น ใยเจ้าไม่ใช้ความงามของเจ้าให้เป็นประโยชน์เล่า หลานรัก เจ้ามีรูปโฉมงดงามถึงเพียงนี้ หากเพิ่มจริตมารยาสักหน่อย สร้างเหตุการณ์ให้เจ้าได้เข้าใกล้ชิดคนเหล่านั้น แล้วใช้เสน่ห์มารยาหญิงของเจ้าให้เป็นประโยชน์ บุรุษร้อยทั้งร้อยจะทัดทานสาวงามเช่นเจ้าได้หรือ สบโอกาสเหมาะเจ้าจึงค่อยยุแยงและสังหารพวกมัน หลานรัก ทำการใหญ่ย่อมต้องเดิมพันด้วยทุกสิ่ง แม้แต่ความสาวของเจ้าก็ตาม ”

หมิงฮุ่ยหลิงรู้สึกยะเยือกไปทั้งกายและตกใจไม่น้อย นางต้องทำขนาดนั้นเชียวหรือ

ต้องพลีกาย พลีความบริสุทธิ์เพื่อแลกกับการแก้แค้น..

“ ท่านยาย วิธีการอื่นมีมากมายนัก จะให้ใช้ตัวเข้าแลกมันมากเกินไป เราลองหาทางอื่นดูก่อนเถอะเจ้าค่ะ ”

“ ใช่สิ เจ้าเติบใหญ่แล้ว ทั้งยังเป็นหัวหน้ากองโจร ความคิดเห็นของหญิงแก่เช่นข้าคงไม่มีความหมาย เจ้ารู้บ้างหรือไม่กว่ายายจะเลี้ยงดูเจ้ามาได้ถึงป่านนี้ยากลำบากเพียงใด เจ้าไม่เห็นหรือว่ายายกับแม่เจ้าต้องตกอยู่ในสภาพนี้เพราะใคร เจ้าพูดสิว่าเจ้าไม่รู้สึกอะไรที่ต้องเห็นแม่ของเจ้าเป็นบ้าใบ้เพราะถูกรุมขืนใจ ยายต้องกลายเป็นคนพิการเพราะถูกพวกมันไล่ล่า ยิ่งเห็นพวกมันสำราญใจมีความสุข ยายยิ่งเจ็บแค้นอยากตายเสียวันละพันหน หากล้างแค้นพวกมันไม่ได้ยายขอตายเสียดีกว่า ” ไม่พูดเปล่านางใช้มือทุบขาตนเองข้างที่พิการพร้อมทั้งร่ำไห้ออกด้วยสีหน้าแสนเจ็บปวดทรมาน

“ ท่านยายเจ้าคะ อย่าทำแบบนี้ ” นางรีบคว้ามือไม่ให้ท่านยายทำร้ายตัวเอง เฟยฮุ่ยเบือนหน้าหนีไม่มองหน้าหลานสาว

“ ช่างเถิดยายคงรบกวนเจ้าเกินไป ไม่ต้องกังวล ยายจะหาวิธีทวงความเป็นธรรมด้วยตนเองแม้ต้องแลกด้วยชีวิตก็ยอม เจ้ารีบออกไปทำแผลเถิด ข้าอยากพักผ่อน ”

สีหน้าแสนเจ็บปวดกับมืออันสั่นเทาของท่านยายสร้างความเจ็บปวดใจให้นางไม่น้อย จริงอย่างท่านยายว่าชะตาที่ครอบครัวนางได้รับช่างโหดร้ายป่าเถื่อน หากยังคิดแต่ห่วงศักดิ์ศรีโดยไม่คำนึงถึงบาดแผลของท่านแม่ท่านยาย นางคงอกตัญญูเต็มที

หมิงฮุ่ยหลิงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ พลางตัดสินใจอย่างแน่วแน่

“ ท่านยายไม่ต้องห่วง ข้าจะยอมทำทุกวิถีทางเพื่อล้างแค้นนี้ให้จงได้ อย่าว่าแต่พรหมจรรย์ของข้าเลย แม้แต่ชีวิตข้าก็มอบให้ท่านยายท่านแม่ได้ ” นางให้คำสัตย์อย่างเด็ดเดี่ยวเฟยฮุ่ยที่ได้ฟังรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก หนี้แค้นสั่งสมมานาน ถึงเวลาชำระเสียที

“ ยายขอบใจเจ้ามากหลิงเอ๋อร์ เจ้ารีบไปทำแผลแล้วพักผ่อนเถิด ”

“ ท่านแม่อยู่ไหนเจ้าคะ ข้าอยากพบท่านแม่ก่อน ”

“ นอนหลับอยู่ในห้อง เจ้าไปจัดการตัวเองก่อนเถอะ ไว้แม่เจ้าตื่นแล้วค่อยไปพบ หากปลุกขึ้นมาตอนนี้ คุ้มดีคุ้มร้ายจะอาละวาดจนวุ่นวายได้อีก ข้าล่ะเหนื่อยเหลือเกิน ”

ท่านยายบ่นอย่างระอาถึงมารดาผู้สติวิปลาสของฮุ่ยหลิง

“ เจ้าค่ะท่านยาย ” นางรับคำก่อนเดินกลับห้องพัก จัดการเช็ดเนื้อเช็ดตัวแล้วนอนเอนกายลงบนเตียงพลางถอนใจยาว น้ำตารื้นขอบตาอย่าห้ามไม่ได้ พึมพำถึงใครบางคนที่จากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ

“ ท่านตาเจ้าขา หลิงเอ๋อร์ของท่านตาเป็นเด็กไม่ดีเสียเลย ยามนี้อ่อนแอเหลือเกิน ไม่สมกับตำแหน่งหัวหน้าโจรที่ท่านตาทิ้งไว้ให้เลยเจ้าค่ะ ข้าคิดถึงท่านตาเหลือเกิน ”

นางพึมพำพลางหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเสียให้พอ คิดถึงท่านตาจับหัวใจ

หลีต้าฉือ ท่านตาที่นางกล่าวถึงนั้นเป็นหัวหน้าโจรกลุ่มหนึ่ง แต่ถึงเป็นโจรก็จริงแต่ได้รับฉายาว่าจอมโจรคุณธรรม เพราะเขาจะปล้นแค่พวกคนรวยที่ทำมาหากินทุจริต

ท่านตาเคยแต่งงานมีภรรยา แต่นางก็จากไปด้วยโรคภัยจึงครองตัวเป็นโสดจนกระทั่งมาพบพานกับ หมิงเฟยฮุ่ย ท่านยายของนางที่ขาพิการ ผู้มีธิดาเดียวคือ หมิงเฟยเหนียง ซึ่งสติวิปลาส ผู้เป็นมารดาของหมิงฮุ่ยหลิงนั่นเอง

ท่านยายเล่าให้ฟังเพียงว่าตนเองกับท่านแม่ของนางนั้นอยู่กันตามลำพังจนมาพบท่านตาจึงได้แต่งงานกัน ครอบครัวนั้นล้มหายตายจากกันไปหมดแล้ว

ฮุ่ยหลิงเชื่อเช่นนั้นมาตลอด และแม้ว่านางจะเป็นหลานสาวนอกไส้ แต่จอมโจรต้าฉือก็รักนางราวมีสายเลือดเดียวกัน เขาถ่ายทอดวรยุทธ์และสั่งสอนให้นางเติบโตมาเป็นคนดี