ตอนที่ 6 แค่ลูกเศรษฐีตกยาก

แค่ลูกเศรษฐีตกยาก

“จะทำอะไร อย่านะ!!”

หญิงสาวพูดด้วยความกลัวและลุกขึ้นจะวิ่งหนี ชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงกระชากแขนเธอไว้ผลักเธอหงายลงบนเตียง พร้อมทั้งตามขึ้นไปคร่อมร่างบางที่นอนหงายอยู่บนเตียง

“อุ๊บ อื้อออ”

เหมราชก้มลงปิดปากบางนั่นด้วยปากใหญ่ เขาบดจูบหญิงสาวอย่างรุนแรงด้วยความปรารถนาและต้องการลงโทษเธอที่วิ่งหนีไป

“อืมม อย่าขัดใจฉันน่า” ชายหนุ่มครางออกมาอย่างขัดใจ เมื่อหญิงสาวพยายามต่อต้านเขา

“อ๊ะ” ร่างบางส่งเสียงออกมาเมื่อร่างแกร่งกัดริมฝีปากบางอย่างแรงและใช้จังหวะที่ร่างบางตกใจ ส่งลิ้นใหญ่เข้าไปกวาดชิมน้ำหวานในปากของคนตัวเล็ก และส่งมือข้างหนึ่งล็อกท้ายทอยของเธอไว้ อีกข้างรวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างที่พยายามประทุษร้ายกับร่างกายเขา กดไว้เหนือศีรษะของคนตัวเล็ก

“อื้อออออ!” เนิ่นนานที่คนตัวโตพยายามปล้นจูบคนใต้ร่างจนเธอเริ่มหายใจไม่ทัน จึงส่งเสียงครางประท้วง

แต่แทนที่คนตัวโตจะหยุด กลับกระตุ้นอะไรๆที่มันหลับอยู่ให้ตื่นขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย จนคนใต้ร่างรับรู้ได้..

“อีก ฮึก” คนตัวเล็กพยายามรวบรวมกำลังเฮือกสุดท้ายเพื่อให้หลุดจากพันธนาการของซาตานร้าย และผลักเขาออก แล้ววิ่งไปอยู่มุมห้อง

“บ้าจริงยัยปิ่น แกไปหลงกับรสจูบเขาได้ไง แกเสียจูบแรกให้คนที่ไม่รู้จักชื่อด้วยซ้ำ หี้ย” ร่างบางได้แต่ยืนตัวสั่นและก่นด่าตัวเองในใจที่ไปเผลอไผลไปกับรสจูบของเขา

“หึ นี่แค่สั่งสอนที่เธอคิดจะหนี ถ้าเธอทำมันอีกครั้ง ฉันรับรองว่ามันจะไม่ใช่แค่จูบ หึหึ”

ชายหนุ่มยิ้มกริ่มอย่างอารมณ์ดี ปากเล็กๆที่ชอบเถียงเขานั้นหวานจับใจ ทำให้อารมณ์ของเขาดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ แต่อะไรๆที่มันอยู่ใต้กางเกงราคาแพงของเขานั้นกลับไม่มีทีท่าว่าจะสงบลงเลย

“คนชั่ว คนเลว ฉันเกลียดคุณ” หญิงสาวพูดออกไปทั้งน้ำตาที่เอ่อคอลในดวงตากลมโตนั่น

“ฉันก็ไม่พิศวาสเธอหรอกนะ ที่ทำไปทั้งหมดก็แค่อยากจะสั่งสอนเธอ ก็แค่นั้น” ชายหนุ่มเริ่มอารมณ์เสียอีกครั้งเมื่อได้ยินคำว่าเกลียดจากร่างบาง เขาเดินเข้าไปแล้วกระชากข้อมือเล็กนั่น จนน่ากลัวว่ามันจะหัก แล้วพูดสิ่งที่ไม่ตรงกับใจใส่หน้าเธอ

“โอ๊ย!” หญิงสาวร้องออกมาทันทีที่เขาคว้าข้อมือข้างเดิมที่เขาลากเธอมาก่อนหน้า เพราะมันแดงช้ำจนน่ากลัว

“อย่ามาสำออย” เขาบอก แล้วลากเธอตามลงมาในครัวที่มีเหล่าบรรดาแม่ครัว แม่บ้าน คนสวนและคนสนิทของเขานั่งคุยเรื่องของคนตัวเล็กกันอยู่

“ป้าอรครับ ผมจะให้เธอทำงานช่วยในครัวและช่วยงานบ้านทุกอย่าง ช่วยหาเสื้อผ้าของใช้ให้เธอด้วยนะครับ” เหมราชพูดน้ำเสียงราบเรียบกับคนที่อาวุโสของบ้าน

“อะ เอ่อ แต่ดูท่าแม่หนูจะทำไม่ไหวหรอกนะคะ ตัวเล็กแค่นี้เอง ดูบอบบางออกขนาดนี้”

ป้าอรเอ่ยค้าน เนื่องจากดูลักษณะท่าทางของหญิงสาวแล้วน่าจะไม่เคยทำงานบ้านงานครัว ดูผิวพรรณหน้าตาแล้วน่าจะเป็นลูกผู้ดีมีสกุล

“ทำไม่ได้ก็ไม่ต้องให้กินข้าวกินน้ำ แค่ลูกเศรษฐีตกยาก อย่ามาทำตัวคุณหนูที่นี่ ทุกคนทำตามที่ฉันบอก ใครขัดคำสั่งฉัน หรือคิดจะช่วยเธอหนี ฉันจะไล่ออก แต่ก่อนจะไล่ออกฉันจะเล่นงานให้หนัก เข้าใจไหม”

ชายหนุ่มบอกอย่างเอาแต่ใจ ทุกคนได้แต่ก้มหน้ารับคำส่งเจ้านาย