บทย่อ
คำโปรย ปิ่นมุก หญิงสาวที่หนีตายจากการไล่ล่าของคนที่ต้องการชีวิตเธอ จนมาล้มลงตรงหน้าเหมราช จะเรียกว่าโชคดีก็พูดไม่เต็มปาก เรียกว่า หนีเสือปะจระเข้ คงจะเหมาะมากกว่า เพราะพอเขารู้ว่าเธอเป็นน้องของปรมะ จากที่เป็นคนใจดี เขาก็แปรเปลี่ยนไปเป็นคนใจร้ายทันที เหมราช หรือนายหัวเหม เขาเป็นหนุ่มหล่อ รวย เข้ม เขาตั้งใจที่จะโหดดิบเถื่อนกับปิ่นมุก เพราะเขาเข้าใจว่าพี่ชายเธอทำให้คนที่เขารักต้องฆ่าตัวตาย เขาบังคับเธอเป็นนางบำเรอ จากที่คิดว่าได้จับกินแล้วคงจะเบื่อไปเอง แต่ไม่รู้ทำไมยิ่งกินยิ่งไม่อิ่ม ยิ่งได้อัดกระแทกยิ่งมีความสุข สงสัยจะต้องใช้ บ่วงเหมราช จับเธอไว้กินตลอดชีวิตซะแล้ว ”ก็คุณอยากแก้แค้นไม่ใช่เหรอ นี่ก็เหยียบย่ำศักดิ์ศรีฉันที่เป็นแค่นางบำเรอจนพอใจแล้ว ก็กลับไปสิคะ” “ใครบอกว่าพอใจ คนอย่างเหมราชไม่เคยมีครั้งเดียว น่าจะรู้ดีนิ” เขาพูดแล้วเริ่มบรรเลงเพลงรักใส่เธอ พยายามบอกรักผ่านทางสัมผัสที่นุ่มนวลอ่อนโยน เขาอยากให้เธอได้รับรู้ถึงความรู้สึกของเขาที่ไม่สามารถพูดออกมาตอนนี้ได้ ส่วนปิ่นมุกก็ได้แต่คิดน้อยใจที่เขาเห็นแค่เธอเป็นที่ระบายความแค้น ระบายอารมณ์ของเขา และก็เจ็บที่เขาไม่มีวันรักเธอได้เพราะหัวใจเขามีแต่นันทิยาเท่านั้น
ตอนที่ 1 หนีเสือปะจรเข้
ตอนที่ 1
หนีเสือปะจระเข้
“อย่าปล่อยให้มันหนีไปได้!!”
เสียงของชายคนหนึ่งตะโกนเสียงดังสั่งชายร่างใหญ่ในชุดดำอีกหลายคนที่กำลังวิ่งไล่ตามสาวน้อยผู้น่าสงสาร
“อดทนไว้ปิ่น อีกนิดเดียวก็จะถึงถนนใหญ่แล้ว” สาวน้อยได้แต่บอกตัวเองและภาวนาให้มีคนมาช่วยเธอก่อนที่พวกนั้นจะตามมาทัน
“เห้ย!! เร็วสิวะ ถ้าจับเป็นไม่ได้นายสั่งให้จับตายมัน” เสียงนั้นดังเข้ามาใกล้จนสาวน้อยวิ่งสุดชีวิต ไปตามเอาดาบหน้าดีกว่าถูกจับตัวไป
ปัง ปัง ปัง!!
เสียงกระสุนสาดเข้ามาจากทางด้านหลัง แต่โชคยังดีที่ความมืดยังช่วยอำพราง ร่างบางให้รอดมาได้ และความหวังของเธอก็วิ่งมาแต่ไกล รถยนต์คันนั้นคือเป้าหมายของเธอ เธอวิ่งเข้าหารถอย่างไม่กลัวตาย
เอี้ยดดดด
ตุ๊บ!!
“เกิดอะไรขึ้น” ชายหนุ่มที่นั่งอยู่เบาะรถด้านหลัง ถามคนขับรถด้วยความสงสัย เมื่อรถจอดกะทันหัน
“มีคนวิ่งตัดหน้ารถครับนายหัว” ธนินเอ่ยบอกคนเป็นนายเมื่อมองไปที่ข้างหน้ารถ
“ลงไปดูซิ “ คนตัวใหญ่สั่งคนของตนให้ไปดู
ธนินหยิบปืนมาเตรียมไว้ก่อนจะลงจากรถ เพราะงานของเขาคือการรักษาความปลอดภัยของนาย เขาจึงต้องเตรียมพร้อมตลอดๆ เมื่อลงไปดูแล้วจึงกลับมารายงานเจ้านายอีกครั้ง
“ผู้หญิงครับนายหัว เธอสลบไปแล้ว เหมือนจะถูกทำร้ายมาด้วย ทำยังไงดีครับนายหัว”
“เรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย” ชายหนุ่มสบถอย่างหัวเสีย พร้อมเปิดประตูรถเดินลงไปสำรวจร่างบางที่นอนสลบอยู่บนพื้น
“พาเธอกลับไปที่เกาะ” ร่างแกร่งตัดสินใจในที่สุด พร้อมหันไปบอกคนขับรถ ก่อนเขาจะก้มลงไปอุ้มเธอเข้าไปวางในรถตรงที่เขาเคยนั่ง
เหามราช มองใบหน้าคนที่เขาจับหัวเธอวางที่ตัก ก่อนจะมองหน้าลูกน้องคนสนิทของตัวเอง
“มีอะไร” ชายหนุ่มถามคนขับรถที่กำลังมีสีหน้าข้องใจ
“ทำไมเราไม่พาเธอไปที่โรงพยาบาลหรือบ้านใหญ่ครับนายหัว”
ธนินกลั้นใจถามเจ้านายออกไปอีกครั้ง เขาตกใจตั้งแต่ที่เห็นนายหัวเหม อุ้มหญิงสาวขึ้นมาที่รถแล้ว เพราะปกติเจ้านายเขาแม้จะไม่ใช่คนโหดร้าย แต่ก็ไม่ใจดีกับใครขนาดนี้มาก่อน
“ฉันไม่อยากมีปัญหา เราไม่รู้ว่าใครเป็นคนตามทำร้ายเธอ อาจจะเป็นพวกมาเฟียท้องถิ่น หรือพวกเจ้าหนี้เงินกู้ ถ้าพาไปที่บ้าน แม่ก็ต้องรู้ เดี๋ยวจะวุ่นวายไปกันใหญ่”
คนหน้านิ่งตอบออกไปด้วยประโยคที่ยาวเหยียด ทำให้สารถีขับรถต้องทำตามคำสั่งของผู้เป็นนายอย่างขัดมิได้
เพราะใครๆก็รู้ว่าคนอย่างเหมราช วัฒนาภักดีหรือนายหัวเหม นายหัวผู้เย็นชาคนนี้จะไม่มีทางตอบคำถามเป็นรอบที่สองเป็นแน่