5

เสียงทุ้มนั้นเรียก มองแก้มหล่อนที่แดงนิดๆ ปากอิ่มนั้นแดงก่ำ นั่นเพราะทั้งพิษไข้ และพิษสงของเขาเมื่อคืนสินะ

เสียงทุ้มดังเหมือนล่องลอยมา ในโสตรับรู้ของมีรตี หล่อนค่อยปรือตาลืมขึ้น หนักหัวไปหมดตอนนี้ หล่อนคงจะมีไข้....ร่างกายระบมในบางส่วน แค่ขยับ ก็ปวดแปลบ

โอ...

เมื่อคืนนี้

เธอแทบจะต้องกรี๊ดออกมา เมื่อเห็นว่าใครกำลังนอนท้าวคางมองเธอ อยู่ข้างเธอ!

"พี่กาย!"

"เธอตัวร้อน"

เสียงนั้นว่า เขากดเธอให้นอนลงเมื่อเธอพยายามจะลุกพรวดขึ้น มีรตีดิ้นรน พยายามหนีเขาจนกรเอกหงุดหงิด

ไม่เคยมีใครทำท่าต่อต้าน รังเกียจใส่เขาแบบนี้มาก่อน

ชายที่มักจะคิดเสมอว่าตนเองเหนือกว่าคนอื่น เสน่ห์อันร้อนแรงของเขาสยบผู้หญิงมานักต่อนัก แต่หล่อนกำลังทำลายความมั่นใจอันนั้นของเขาทีละนิด

"ปล่อย ปล่อยรตี"

"ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอ ก็แค่จะเข้ามาดูแลให้ รับปากกับคุณแม่ของเธอไว้ ว่าจะเข้ามาดูอาการให้ก็เท่านั้น"

มีรตีหอบหายใจกับอกกว้าง เขารัดเธอไว้ยังกับงู ปากบอกไม่ได้ทำอะไร แล้วเขามากอดเธอแบบนี้ทำไม เธอเงยหน้าขึ้น เม้มปากใส่เขา นัยน์ตางดงามนั่นเริ่มมีน้ำตาคลอ ทบทวนกับสิ่งที่เขาทำ...ร้ายกาจกับเธอเมื่อคืน ยิ่งเจ็บปวดนัก

"ปล่อย...รตีไม่ได้เป็นอะไร"

"เจ็บมากเหรอ"

เขาถามเสียงทุ้ม เหมือนจะย้ำความสัมพันธ์แนบแน่นเมื่อคืน ทำให้เธอหน้าแดงก่ำ ทั้งที่พยายามจะไม่คิดถึงมันแล้ว

"อื้อ..."

"ระบมมากไหม ก็...เธอยัง..."

เขากลืนน้ำลาย รับรู้ว่าตนเองเป็นคนพรากพรหมจรรย์ของเธอเต็มที่ ตอนที่ทำนั้นเพราะความเมานิดๆ กอปรกับความตั้งใจอยากจะแก้แค้น มันจึงฮึกเหิม และทำลงไปอย่างลืมตัว...

เขาเคยมีแต่คนเสนอให้อย่างเต็มใจ ไม่เคยบังคับใคร มีรตีเป็นคนแรก...

สำนึกผิดถูกผุดขึ้นมาชั่วครู่ แล้วเขาก็กดมันลงไป กับคนนี้ เขาจำเป็นจะต้องร้าย ถ้าเขาใจดีกับพวกหล่อน...แน่ล่ะ สิ่งที่เขาต้องการ และมุ่งมั่นมาเพื่อทำ อาจจะไม่สำเร็จ

"ออกไป" เสียงหวานนั่นสั่นพร่า

"กรุณา...ออกไปจากห้องของรตี"

"ไหนขอดูหน่อย"

เขาไม่ฟัง ดึงเอาผ้าห่มที่คลุมร่างงามออก มีรตีร้องกรี๊ดเบาๆ เขาจับเธอกดกับเตียงนุ่มจนเธอแทบหายใจไม่ออก

"ปล่อย...อื้อ อืม"

ริมฝีปากรุ่มร้อนนั่น กดลงมาบนปากแดงเรื่อที่ขับไล่เขา เขาจูบเธออย่างร้อนแรง ดูดดื่ม เหมือนกลืนกิน คนอ่อนประสบการณ์หัวหมุนไปกับจูบนั้น เขาฉวยโอกาสที่เธอนิ่งไป สอดนิ้วเข้าที่เอวกางเกง แล้วรูดมันลงทั้งชั้นนอกชั้นในเปิดโล่งเปิดเปลือยเธอ มีรตีสะดุ้งสุดตัว เมื่อนิ้วของเขากำลังแทรกสอดเข้าไปตรงส่วนนั้น...

"อืม...อื้ม"

เขายังคงจูบเธอ นิ้วนั้นค่อยๆ คลี่เธอ ขยายเธอออกให้รับความสุข มีรตีหอบหายใจ หายใจแทบไม่ออก ความเสียวซ่านเริ่มจู่โจม ในที่สุด เธอก็พ่ายแพ้ต่อธรรมชาติของมนุษย์ อ้าขาเปิดกว้างให้เขา ลูบไล้...สอดคลึง

"อา...หวานจัง"

เขายังคงติดใจกับปากอิ่มนั่น รับรู้ถึงเสียงครางของสาวน้อยใต้ร่าง เขาชักจูงเธอจนสำเร็จ แม้เธอจะไม่ยินยอม

กรเอกยิ้มนิดๆ นัยน์ตาที่มองเธอขุ่นมัวไปด้วยไอสวาท เขาก้มหน้าลงมองความเสียหายที่ตนได้ก่อไว้ ตอนนี้เขาแยกขาของเธอออก มือและนิ้วกำลังสอดแทรกให้เธอลุ่มหลง

โอ มันช่างเป็นภาพที่ระทึกใจเหลือเกิน

ส่วนชายร้อนผ่าว เต้นกระตุก เขาเอามือออก แล้วซบหน้าลงไปแทน...

"พะ พี่กาย พี่กาย อย่า...อุ๊ย อื้อ"

เสียงตอบคือเสียงดื่มกินเธอ มีรตีถูกเขากระชากขึ้นมาจากพื้น แล้วโยนขึ้นไปสู่สรวงสวรรค์อย่าไม่เต็มใจ...

"อา..."

เขาคำรามเสียงกระหึ่ม ดื่มด่ำ สำรวจไปด้วย เขาทำความชอกช้ำให้เธอไม่ใช่น้อย ผิวตรงส่วนบอบบางแดงนิดๆ มันดูบวม และเขาก็...เกิดความสงสาร ไม่กล้า...ที่จะสร้างความบอบช้ำให้เธอมากกว่านี้

เขาไม่กล้ากระแทกกระทั้น ทำตามใจ

ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเขาถึงปราณีเธอ แต่กลับทรมานตนเอง ทั้งที่ร่างแสนหวานหอม รอให้เขาตักตวงอยู่ตรงหน้า เธอไม่มีปัญญาห้ามปรามเขาด้วยซ้ำ ตอนนี้มีรตีร้องครางครวญ เพราะความเสียวสยิวที่เขากำลังเร่งเร้า ส่งเธอขึ้นไปยังวิมานน้ำผึ้ง

มือร้อนอีกข้างของเขา ปลดกระดุมกางเกงยีนของตนเองออก จับส่วนนั้นมาสาวรูด ช่วยตัวเองไปพร้อมๆ กับส่งเธอไปสวรรค์

"อื้อ อ๊า" ร่างน้อยเกร็งกระตุก เมื่อขึ้นไปยังสุดวิมานดาว ก่อนจะค่อยลอยล่องลงมา สมองของเธอขาวโพลน สุขสม พร่างพราว

"อ๊า..."

เสียงทุ้มคำรามไล่ๆ กับเธอ ร่างใหญ่นั้นปลดล่อย เชื้อพันธุ์กระฉอกล้นมือเขาที่รับไว้ไม่ทัน บางส่วนถูกฉีดมาเลอะที่ต้นขาของเธอ

เขาล้มตัวลงนอนใกล้ๆ เธอ รวบร่างอุ่นมากอดไว้ พลางหอบหายใจ

มีรตีกัดริมฝีปาก เธอเองก็หายใจหายคอไม่เป็นจังหวะ เพราะความสุขสมนั้น

มือใหญ่ลูบเรือนผมนิ่มไปมา

เสียงทุ้มเอ่ยกรอกหูเธอ

"ต่อไปนี้ เธอเป็นของๆ พี่ รตี"

"พะ พี่กาย"

"ห้ามปฏิเสธความสัมพันธ์ระหว่างเรา มันจะเป็นความลับ...ถ้ารตีปิดประตูใส่หน้าพี่ หรือไม่ยอม พี่จะแฉเรื่องของเรา"

"คนเลว" เธอร้องไห้ ทุบอกเขารัวๆ

"ทำไมทำกับรตีแบบนี้"

"เพราะว่าเธอกับแม่แย่งครอบครัวของพี่ไปยังไงเล่า หึ เธอควรจะโทษแม่ของเธอ ที่มาทำให้ครอบครัวของพี่แตกแยก และเธอก็ต้องชดใช้ให้พี่ รตี"

เขากล่าวอ้าง...

เขากล่าวหา

และกำหนดโทษให้เธอ...

มีรตีกำลังถูกล่ามไว้ด้วยตรวนที่มองไม่เห็น เข้ากับผู้ชายร้ายกาจอย่างเขา