5.ยัยตัวแสบ

RREP5.ยัยตัวแสบ

“ม่ายย โมรำคาญ โมจะไปอาบน้ำ”

พูดจบหล่อนก็เดินหนีผมเข้าไปในห้องน้ำเลย เฮ้อ…แล้วคืนนี้ผมจะอดใจไหวมั้ย ถ้าขืนโมริเกิดเป็นบ้าทำอะไรแปลกขึ้นมา ผมจะอยู่ยังไง?

คนตัวโตนั่งคิดไม่ตกอยู่บนเตียง หัวใจดวงใหญ่ที่ห่างหายจากความรู้สึกตื่นเต้นไปนานแล้ว พองโตขขึ้นมาอีกครั้ง ให้ตายสิ! เขาไม่สามารถควบคุมความรู้สึกตัวเองได้เลย

เจเจตัดสินใจปิดไฟแล้วนอนคลุมโปงเพื่อหลีกหนีคนเมา ถ้าเขาหลับทุกอย่างในคืนนี้ก็จะจบ

“เอ๋? มืดจัง”

คนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเอ่ยออกมาน้ำเสียงเอะใจเล็กน้อย ก่อนที่ร่างนุ่มนิ่มของเธอจะกระโดดขึ้นมาบนเตียง เตียงขนาดคิงไซต์อ่อนยวบจนคนที่นอนอยู่ไม่กล้าขยับตัวไปไหนเลย

“นอนแล้วหรอคะ”

โมริเอ่ยถามผมออกมา ผมรู้สึกได้ว่าเธอกำลังนั่งจ้องผมอยู่

“พี่เจยังไม่นอนใช่มั้ยคะ โมริมีเรื่องจะคุยด้วย”

ไม่พูดอย่างเดียว เธอยังเขย่าตัวผมไปมาอีก

พลึ่บ!

“จะทำอะไร”

ผมเอ่ยถามออกมา เพราะคนตัวเล็กดึงผ้าห่มออกจากหน้าผม นี่ขนาดเธอเข้าไปอาบน้ำแล้วกลิ่นเหล้ายังแรงอยู่เลย มันไม่ได้เหม็นนะ แต่มันชวนให้ดมมากกว่า กลิ่นสบู่อาบน้ำหอมๆน้้นไม่ได้กลบกลิ่นความมึนเมาไปหมดเสียทีเดียว

“โมอยากขอโอกาส”

“โอกาสอะไรของเธอโมริ”

ผมกดน้ำเสียงต่ำลง แสงไฟสลัวๆจากโคมไฟทำให้ผมเห็นลางๆ ว่าคนตรงหน้าไม่ได้ใส่เสื้อผ้า!! 0_0

ให้ตาย!

“พี่เจลองให้โอกาสโมริหน่อยได้มั้ยคะ โมริชอบพี่เจ…”

ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าควรจะโฟกัสอะไรก่อนดี คำถามที่เธอถามหรือเลือนร่างอันเปลือยเปล่าของเธอ!

และดูเหมือนลูกชายของผมจะเริ่มตื่นตัวแล้วด้วย กลิ่นกายสาวของโมริมันกำลังเชิญชวนให้เขาเข้าไปสัมผัสเธอ

“ฉันไม่รับปาก….ฉันกลัวเธอจะเสียใจทีหลัง”

“ไม่เป็นไรค่ะ ขอแค่พี่ลองให้โอกาสโมริสักครั้ง ต่อให้สุดท้ายถึงพี่จะไม่รักโมก็ไม่เป็นไร”

ชายหนุ่มพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองด้วยความยากลำบาก ร่างหนาขบกรามเอาไว้แน่น เพราะคนข้างๆไม่ทำเพียงแค่พูดเฉยๆ หนำซ้ำเธอยังใช้นิ้วขึ้นมาทำปูไต่บริเวณหน้าอกของเขาอีกด้วย

พรึ่บ!

“พะพี่เจจะทำอะไรคะ?”

ผมใช้เวลาไม่ถึงเสี้ยววิในการเปลี่ยนตำแหน่งขึ้นไปคร่อมร่างบางเอาไว้ บัดนี้โมริได้ล้มลงไปอยู่ใต้ร่างของเขาเรียบร้อยแล้ว

“ทำไมเธอไม่ใส่เสื้อผ้า…..”

เจเจเอ่ยถามพร้อมกับใช้นิ้วยาวเกลี่ยบริเวณต้นขาขาวเบาๆ

“โม โม โมลืมค่ะ”

ผมชักไม่แน่ใจแล้วว่าโมริกำลังเมาอยู่จริงหรือเปล่า

“เธอแก้ผ้ามาอ่อยฉันขนาดนี้ ฉันควรทำยังไงกับเธอดี…..”

“พี่เจ…อื้มมม”

เหมือนร่างกายของผมจะไม่ต้องการเพิ่มบทสนทนาในระหว่างนี้ ผมก้มลงไปจูบโมอย่างดูดดื่มอีกครั้ง ลิ้นหนาสอดเข้าไปชิมโพรงปากหวานพร้อมกับดูดดึงมันอย่างสนุกสนาน

“ดะเดี๋ยวค่ะ แต่โมมีข้อตกลงหนึ่งข้อ อ๊ะ”

โมริจะรู้ไหมว่าผมไม่ต้องการให้เธอพูดอะไรขึ้นมาอีก เพราะผมกำลังสนุกอยู่กับการหยอกเย้ากับหน้าอกของเธอ

“พี่ห้ามล่วงเกินโมจนกว่าพี่จะรักโม”

หื้ม? ผมฟังไม่ผิดไปใช่ไหม

“เธอว่าไงนะ?”

เขาผละใบหน้าออกมาจากดอกบัวตูมโดยอัตโนมัติทันทีที่ได้ยินข้อตกลงนั้น เหมือนคนใต้ร่างจงใจแกล้งเขา ยัยตัวแสบ!

“โมจะยอมยกร่างกายให้พี่ก็ต่อเมื่อพี่รักโมแล้วค่ะ”

ผมนั่งนิ่งไม่กล้าทำอะไรต่อ เพราะมัวแต่คิดตามคำพูดที่คนใต้ร่างเอ่ยออกมา เธอตัังกฎมาแบบนี้เขาก็คงต้องห้ามใจตัวเองอย่างหนัก เพราะถึงยังไงเขาก็ไม่มีวันรักใครได้อีกแล้ว นั่นมันหมายถึงเรื่องบนเตียงระหว่างเขากับเธอจะไม่มีทางเกิดขึ้นเด็ดขาด!

“ฉันจะออกไปนอนห้องรับแขก”

ว่าจบผมก็เดินออกจากห้องนั้นมาเลย คืนนี้คงต้องไปนอนสงบสติอารมณ์อยู่คนเดียวเช่นเคย

JJ End

Mori Part

รุ่งเช้า

โมริตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวเล่นงานเธออย่างหนัก ไม่อยากจะเชื่อว่ากินไปแค่ไม่กี่แก้วเธอลับจำอะไรไม่ได้เลย แต่จะว่าไปก็จำได้ลางๆนะ ตื่นขึ้นมาฉันก็ไม่เห็นพี่เขาแล้วนั่นแหละ ฉันจำได้แค่ว่าฉันอ้วกใส่พี่เขาส่วนความทรงจำหลังจากนั้น ลืมจ่ะ

‘ไอ้เจ บอกแล้วไง คืนเข้าหอห้ามออกนอกห้อง’

เสียงดังเอะอะโวยวายด้านนอกทำให้คนที่กำลังแต่งตัวอยู่ต้องรีบเดินออกมาดู

“คุณลุง!”

ฉันเห็นคุณลุงกำลังยืนด่าพี่เจเจอยู่หน้าห้องรับแขก เมื่อคืนพี่เขาคงไปนอนห้องนั้นสินะ แต่ดูเหมือนพี่เขาจะไม่สะทกสะท้านอะไรกับคำพูดของคุณเลย เพราะเขาเดินออกมาจากห้องนั้นหน้าตาเฉย แถมยังส่งสายตาคาดโทษมาให้ฉันอีก T_T แล้วเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมพี่เขาถึงมองฉันด้วยสายตาแบบนั้นง่าาา

“จะยืนบื้ออีกนานไหม ตามฉันมาสิ”

พี่เขาเดินมาหาฉันพร้อมกับสั่งให้ฉันเดินตามลงไป ไปไหน?

“เดี๋ยว แล้วนั่นแกจะพาน้องไปไหน”

คุณลุงเอ่ยถามขึ้นมา ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าพี่เขาจะพาฉันไปไหน

“พาไปกินข้าวนอกบ้าน”

0.0 นี้คือหน้าตาของฉันตอนที่ได้ยินคำตอบ ฉันยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรพี่เจเจก็เดินมาคว้าข้อมือของฉันเดินลงไปด้านล่างอย่างรวดเร็ว

ภายในรถ

“พี่จะพาโมไปไหนคะ”

โมริเอ่ยถามออกมาเพราะเก็บความสงสัยเอาไว้ไม่อยู่ พี่เจเจหันมามองหน้าฉันด้วยสายตาเหมือนยังงอนอะไรฉันอยู่อย่างงั้นแหละ

“เดี๋ยวก็รู้เอง”

พูดจบพี่เขาก็ขับรถออกมาจากบ้าน โดยที่ฉันไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเส้นทางที่พี่เขาพาไปนั้นคือที่ไหน

Mori End

รถคันหรูแล่นเข้ามาจอดในสุสานด้วยความเร็วคงที่ โมริเบิกตาโพลงเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มพาเจอมาที่สุสาน เขาจะพาเธอมาที่นี่ทำไม หญิงสาวได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ คราวนี้เธอจะรอให้เขาบอกเธอเองว่าพามาที่นี่ด้วยจึดประสงค์อะไร

“ลงมา”

ฉันทำตามคำสั่งนั้นทันทีก่อนจะเดินตามพี่เขาไป

“พาโมมาที่นี่ทำไมคะ”

ด้านหน้าของเขาและเธอคือหลุมศพของผู้หญิงคนหนึ่ง เพียงเเค่เห็นภาพเล็กๆเธอก็พอจะจำได้ว่าผู่หญิงคนนี้คือคนรักของสามี

“ฉันอยากพาเธอมาแนะนำให้อายรู้จัก”

เขาหันมาบอกหน้าคนถามก่อนจะหันกลับไปยิ้มให้หลุมศพของคนที่ตัวเองรักจนหมดหัวใจ โมริแอบน้อยใจอยู่เหมือนกัน รอยยิ้มแบบนั้นเธอไม่เคยได้รับมันเลย

“อายคือคนที่ฉันรัก เราสองคนรักกันมาก ตอนนั้นฉันคิดว่าผู้หญิงคนนี้แหละที่จะเป็นแม่ของลูกฉันได้ แต่เหมือนโชคชะตาจะเล่นตลก ฉันกับอายถึงได้จากกันเร็วแบบนี้”

โมริหน้าชาให้กับทุกคำพูดที่เจเจเอ่ยออกมา หญิงสาวไม่เข้าใจว่าเขาจะมาสาธยายเรื่องพวกนี้ให้เธอฟังทำไม

“แล้วพี่มาบอกโมทำไมคะ”

“ก็เมื่อคืนนี้เธอขอโอกาสจากฉัน ฉันแค่อยากให้เธอรู้ว่าการให้โอกาสตัวเองในการรักใครอีกคน สำหรับฉันมันเป็นเรื่องยาก”

ที่เขาพาโมริมาที่นี่เพราะเขาอยากให้เธอเข้าใจและทำใจเรื่องของเขาซะ เรื่องของความรู้สึกมันไม่ได้ง่ายอย่างงั้นหรอก

“โมไปขอโอกาสจากพี่ตอนไหนคะ?”

“นี่เธอ…อย่าบอกนะว่าจำเรื่องเมื่อคืนนี้ไม่ได้?”

คนตัวโตถอนหายใจออกมาพร้อมกับส่ายหัว เขาไม่คิดว่าเธอจะเมาจนจำอะไรไม่ได้ขนาดนี้

“ค่ะ”

โมริตอบกลับหน้าตาย นี่เธอพูดอะไรกับเขาไปบ้าง คงไม่ได้ทำอะไรแปลกๆให้เขาดูใช่ไหม

“เจริญล่ะ แล้วเธอจำได้ไหมว่าเมื่อคืนแก้ผ้าให้ฉันดูอ่ะ”

“ห๊าาา! โมเนี้ยนะแก้ผ้าให้พะพี่ดู?”

ตอนนี้ร่างกายของเธอชาไปทั่วร่างของจริง ต่อจากนี้โมริสาบานกับตัวเองเอาไว้อย่างหนักแน่นว่าเธอจะไม่ดื่มเหล้าอีกเด็ดขาด!! ตอนนี้อายจนไม่รู้จะมุดหน้าไปที่ไหนแล้ว ใบหน้านวลร้อนผ่าวขึ้นมาทันที

“ใช่! งั้นต่อจากนี้เธอก็ช่วยทำตัวให้เป็นปกติเถอะ ฉันจะลืมๆเรื่องเมื่อคืนนึ้ไปก็แล้วกัน”

ชายหนุ่มพูดจบก็นำดอกไม้ที่ถือมาด้วยไปวางไว้ที่หลุมศพของคนรัก ก่อนจะพาโมริกลับบ้าน ถ้ารู้ว่าเธอจำอะไรไม่ได้เขาก็คงไม่เสียเวลาพามาที่นี่หรอก แต่จะว่าไปเขาก็แอบนอยด์อยู่เหมือนกันที่โมริจำอะไรไม่ได้เลย มันเหมือนกับเขาโดนยัยเด็กแสบนี่แกล้งปั่นหัวเล่น เพราะเมื่อคืนกว่าเขาจะหลับลงไปต้องเสียเวลาไปใช้มือกับลูกชายตัวเองอีกเป็นชั่วโมง ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ!