4.งานแต่งงาน

RREP4.งานแต่งงาน

JJ Part

ชายหนุ่มพาหญิงสาวเข้ามาลองชุดแต่งงานตาใที่บิดาสั่ง หลังจากบทสนทนานั้นจบลง เขาและเธอก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีกจนกระทั่งมาถึงร้านลองชุด ตอนนี้ผมกำลังรอโมริเลือกชุดอยู่ ชุดเจ้าบ่าวมันไม่มีอะไรมาก เเค่ใส่สูทเฉยๆ ส่วนชุดเจ้าสาวผมไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกนะ ใส่ชุดไหนมันก็เหมือนๆกันนั่นแหละ

Rrrrrrrrrrrrrrrrrr

จู่ๆเสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึัน คนที่โทรเข้ามาคือเพื่อนรักของผมเอง

“ฮัลโหล”

‘นี่ไอ้เจ มึงจะแต่งพรุ่งนี้หรอวะ’

เสียงของจิมมี่ดูตกใจไม่น้อย เขาเองก็ยังไม่ได้บอกใครเลยสักคนว่าตัวเองจะเข้าพิธีวิวาห์ในวันพรุ่งนี้

“อืม รู้ได้ไงวะ”

‘ก็พ่อมึงเล่นส่งการ์ดเชิญมาอะดิ มีอย่างที่ไหนเชิญวันนี้แต่งพรุ่งนี้ว่ะ แล้วนี่ไหนบอกไม่แต่ง? สรุปยอมแต่งแล้ว’

ผมถอนหายใจให้กับคำถามนั้น เมื่อคืนผมบอกมันหัวเด็ดตีนขาดยังไงก็จะไม่แต่ง

“ขัดพ่อไม่ได้ แล้วนี่มึงจะกลับออสวันไหน”

‘ก็น่าจะหลังงานแต่งมึงอะแหละ เออ โอเคงั้นไว้คุยกัน พรุ่งนี้เจอกัน’

“อืม โอเค”

“เชิญด้านนี้เลยค่ะ”

พอผมวางสายจากจิมมี่ เสียงพนักงานก็ดังขึ้นมา ผมหันไปมองตามเสียงนั้นทันทีและภาพที่ผมเห็นก็คือโมริในชุดราตรีสีขาว เธอสวยมากจนผมแอบหวั่นใจ แล้วผมจะหวั่นใจเพื่ออะไรวะ…..

“เอ่อ ชุดนี้เป็นยังไงคะ”

น้ำเสียงหวานๆของเธอเอ่ยถามผมท่าทางเคอะเขิน ชุดมันก็สวยอยู่หรอกแต่ผมว่าด้านหลังมันเว้าลึกเกินไปหรือเปล่า ชุดมันเผยให้เห็นแผ่นหลังอันขาวนวลลึกลงไปเกือบถึงเอว จู่ๆภาพที่ผมจูบเธอเมื่อคืนมันก็แล่นเข้ามาในสมอง

นี่ผมเป็นบ้าไปแล้วหรือไง!

“มีชุดที่ปิดหลังมั้ยครับ”

ผมหันไปถามพนักงานที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ

“มีค่ะ งั้นเดี๋ยวเราไปลองชุดอื่นกันนะคะคุณโม”

โมริหันมามองผมด้วยสายตางงๆ ภายในใจดวงน้อยๆของเธอจะคิดอะไรอยู่บ้างนะ ถ้าไม่ติดว่าหัวใจของผมมันตายไปแล้ว ใบหน้าหวานๆของว่าที่เจ้าสาวคงทำให้เขาตกหลุมรักได้ไม่ยากนักหรอก

สรุปแล้วววันนี้ผมเป็นคนเลือกชุดเจ้าสาวที่ผมพึงพอใจ นั่นก็คือชุดปาดไหล่หลุมหลังทั้งหมด ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมจะต้องไปใส่ใจขนาดนั้น เพราะผมเองก็ไม่ได้เต็มใจจะแต่งอยู่แล้ว แต่ก็ขอยอมรับแบบลูกผู้ชาย ว่าผมรู้สึกไม่ชอบเวลาเห็นโมริแต่งตัวโชว์ร่างกาย

JJ End

วันแต่งงาน

งานแต่งวันนี้ถูกจัดขึ้นมาอย่างเรียบง่ายที่โบสถ์แห่งหนึ่ง แขกถูกเชิญมาร่วมแสดงความยินดีมีเพียง 20 คนเท่านั้น หนึ่งในนั้นก็คือจิมมี่กับเจษเพื่อนรักของเจ้าบ่าว พิธีช่วงเช้าผ่านไปได้ด้วยดีการสวมแหวนสาบานรักกันและที่สำคัญคือการจดทะเบียนสมรส

“ยินดีด้วยนะคะคุณเจเจ”

นิลินเดินจูงมือเจษเข้ามาหาคู่บ่าวสาวที่ยืนอยู่ในงานด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม หลังจากนั้นจิมมี่ก็เดินตามเข้ามาติดๆ

“ขอบใจนะ แล้วเป็นยังไงบ้าง แพ้บ้างหรือเปล่า”

เจเจเอ่ยถามถึงหลานที่อยู่ในท้อง

“ไม่เลยค่ะ มีคุณเจษแพ้คนเดียว”

พูดจบหญิงสาวก็ใช้หัวถูไหล่สามีเบาๆเพื่อออดอ้อน โมริยิ้มให้ภาพนั้นเพราะรู้สึกอิจฉา เพราะดูเหมือนขีวิตของเธอจะอยู่ห่างไกลสำหรับการมีคนรักเหลือเกิน ยิ่งมองหน้าคนข้างๆยิ่งไปกันใหญ่ ตั้งแต่เช้ามาเขายังไม่ยิ้มเลยสักนิด มีแต่ทำหน้าตาย คงกลัวคนอื่นไม่รู้ว่าถูกบังคับให้มาแต่งงานมั้ง

“ไม่อยากจะเชื่อว่ามึงจะมีโม้เม้นนี้ด้วยว่ะ”

จิมที่เอ่ยขึ้นก่อนจะหัวเราะให้กับเพื่อนคนแรกที่กำลังจะเป็นพ่อคน ซึ่งนั่นก็ทำให้เจเจหลุดยิ้มออกมาได้บ้าง

“หัวเราะเยาะกันเข้าไป กูจะรอดูวันที่พวกมึงมีลูกบ้าง”

“โอ้ ฝันไปเลยครับ จิมมี่จะอยู่เป็นโสดตลอดไป”

บทสนทนาของพวกพี่ๆเขาทำให้วันนี้ดูมีสีสันขึ้นมาได้ดีทีเดียว แต่โมริก็ยังไม่หายกังวลใจอยู่ดี ทั้งเรื่องพ่อของเธอที่ยังติดต่อไมได้ จะเป็นตายร้ายดียังไงบ้างก็ไม่รู้ แถมต่อจากนี้ไปเธอยังต้องทนอยู่กับคนที่เขาไม่รักเธออีก หญิงสาวฝืนยิ้มให้กับโชคชะตาอันตลกงงงันของตัวเอง ชีวิตของเธอมาอยู่จุดนี้ได้ยังไงกันนะ หรือจะเป็นบุพเพอาละวาด

Mori Part

ตกเย็นของวันแต่งงาน หลังจากงานช่วงเช้าเสร็จ ช่วงเย็นก็มีจัดงานปาร์ตี้สละโสดนิดหน่อย ฉันถูกพี่นิลินแฟนของพี่เจษลากมาผับกับพี่เมย์สามคนเพราะฉันไม่ค่อยมีเพื่อนอยู่ที่ประเทศไทยเท่าไหร่ จึงเกณฑ์คนมาร่วมฉลองได้เท่านี้ แถมพี่นิลินกำลังท้องอยู่กินเหล้าไม่ได้อีก ควมีแต่ฉันกับพี่เมย์เลขาของพี่เจษนั่งชนแก้วกันอยู่สองคน

“มาค่ะน้องโม วันนี้เรามาเมาให้ลืมโลกกันไปเลย”

เมย์ที่กำลังเครียดเรื่องเจมส์อยู่เอ่ยออกมาก่อนจะยื่นแก้วเหล้าสีอำพันไปหาเจ้าสาวหมาดๆของวันนี้

“ค่ะ พี่เมย์คอแข็งเหมือนกันนะคะเนี้ย”

ฉันยื่นเเก้วเหล้าไปชนกับแก้วของพี่เขา ฉัรเพิ่งกินไปแก้วแรกก็มึนหัวแล้วอ่าาา แต่ดูพี่เมย์สิกินไปวองสามแก้วแล้วยังไม่เป็นไรเลย

“พี่เกิดมานานแล้วไงน้องโม แค่นี่จิ๊บๆ”

“พี่เมย๋ลินว่าเบาๆหน่อยก็ดีนะคะ”

นิลินสะกิดบอกเมย์ หลังจากที่รับรู้เรื่องราวทั้งหมดว่าเมย์กับเจมส์กำลังอยู่ในความสัมพันธ์ฉันชู้สาวกัน นิลินก็พอจะเข้าใจว่าเมย์เครียดเรื่องอะไรอยู่

“คุณแม่ไม่ต้องมาห้ามพี่เลยค่ะ วันนี้พี่จะเมาให้หลับคาโต๊ะไปเลย”

ฉันยิ้มให้พี่เมย์อีกครั้ง เพราะฉันเองก็แอบหวั่นใจเรื่องคืนนี่เหมือนกัน เพราะมันคือคืนแรกที่ฉันจะได้นอนห้องเดียวกันกับพี่เจเจ เมื่อวานพี่เขาขโมยจูบแรกของฉันไปแล้วซะด้วย หวังว่าต่อจากนี่พี่เขาคงจะไม่ล่วงเกินฉันอีกใช่ไหม เพราะเขาบอกชัดว่าไม่มีวันรักฉันได้ T_T

Mori End

JJ Part

ผมนั่งก๊งเหล้าอยู่ที่ผับของจิมมี่ในค่ำคืนสละโลด ห้องของผู้หญิงก็อยู่ห้องข้างๆกันนี่แหละ วันนี้ผมคงต้องตอบคำถามของไอ้เพื่อนสองตัวที่นั่งจ้องตาผมแทบจะทะลุออกมา

“สรุปยังไง? ไหนบอกรักใครไม่ได้อีกแล้ว”

เจษเปิดประเด็น สองคนนี้เป็นเพื่อนกับผมมาสิบกว่าปี เพราะงั้นพวกมันถึงรู้ดีกว่าใครว่าตั้งแต่คนรักของผมตายไป ผมก็ไม่เคยพูดถึงความรักกับใครอีกเลย

“ก็แค่แต่งงาน ไม่ได้รัก”

ผมตอบกลับไปตามสิ่งที่สมองคิด

“แต่น้องโมริน่ารักมากเลยนะมึง ทำไมมึงไม่ให้กูแต่งแทน”

ไอ้จิมมี่พูดออกมาหน้าตาย แล้วทำไมหัวใจขอบผมมันถึงรู้สึกไม่ชอบคำพูดนั้นของเพื่อนเอาซะเลย

“ไอ้นี่ก็ไปกวนมัน ละมึงแน่ใจหรอว่าจะไม่ตกหลุมรักเมียตัวเองน่ะ มึงดูอย่างกูสิ ทุกวันนี้ไปไหนไม่รอดแล้ว”

ผมยกยิ้มมุมปากให้กับพ่อคนคลั่งรักที่ไม่เหลือคราบความเป็นเพลย์บอยเลย

“มันไม่เหมือนกันไอ้เจษ”

“มึงชอบคิดอะไรให้มันยุ่งยาก อายเขาไม่ได้ห้ามมึงไม่ให้รักคนอื่น มีแต่มึงที่ขังตัวเองไว้”

“เออ ถึงกูจะไม่เคยรักใคร แต่กูว่ามึควรคิดใหม่นะ น้องโมเขาก็ไม่ได้ดูเลวร้ายอะไรและที่สำคัญดูเหมือนน้องเขาจะชอบมึงด้วย”

ผมยกแก้วเหล้าเข้าปากพร้อมกับครุ่นคิดถึงคำแนะนำของเพื่อนทั้งสอง เอาจริงๆการแต่งงานที่เกิดขึ้นตัวผมเองยังตั้งรับไม่ทันเลย เพราะงั้นถ้าทุกคนอยากได้คำตอบตอนนี้ ผมเองก็ยังไม่รู้ว่าควรจะเอายังไงกับชีวิตของผมอีกต่อไป

1:10 น.

ผมลากยัยเด็กขี้เมาเข้ามาในบ้านด้วยสภาพที่เหนื่อยใจ ไม่รู้ว่าทำไมโมริถึงกินเหล้าเมาขนาดนี้ ทั้งๆที่นิลินบอกผมมาว่าเธอกินไปแค่ไม่กี่แก้ว คออ่อนแล้วยังจะอวดดีอีก! ตอนแรกผมก็คิดว่าตัวเองเมา แต่พอมาเจอยัยนี่ผมก็ส่างทันทีเลย

“อุ๊บ!”

“เฮ้ย! โมริ อย่าเพิ่ง….”

แหวะ อ้วก!

ดูเหมือนผมจะห้ามเธอไม่ทัน และใช่! อ้วกของเธอเต็มเสื้อผมเลย ผมพยายามกลั้นความหงุดหงิดเอาไว้สุดๆ ไม่อยากระเบิดมันใส่คนที่กำลังเมาไม่รู้เรื่อง

ตุบ!

ผมโยนร่างบางไว้บนเตียงนอนก่อนจะเข้าไปล้างตัวและเปลี่ยนชุดในห้องน้ำ ทำเสร็จเรียบร้อยผมก็เดินออกมาหวังจะทิ้งตัวลงนอน แต่ทว่า…..

“นี่เธอ…….?!!”

ผมอึ้ง พูดอะไรไม่ออกทันทีที่เห็นแม่ตัวดีลุกขึ้นมาถอดเสื้อผ้าของตัวเองกระจัดกระจายไปทั่วห้อง

“โมจาอาบน้ำอ่าา ร้อนนน”

ผมบอบกลืนน้ำลายลงคอเพราะตอนนี้บนร่างกายของเธอสวมเพียงชุดชั้นในอยู่เท่านั้น!

“พี่เจขาาาา พาโมไปอาบหน่อย”

จู่ๆโมริก็วิ่งมากระโดดกอดพอผม…ขอสารภาพว่าฉากนี่ไม่ได้อยู่ในการวางแผนชีวิตของผมเลย เจอเเบบนี่แล้วผมควรจะทำยังไง ไอ้หัวใจบ้านี่ก็เต้นระรัวอยู่ได้ เจอร่างกายผู้หญิงมาก็เยอะ แต่ทำไมกับโมริผมถึงรู้สึกประหม่าแบบนี้!

“มะโม ฉันว่าเธอเอาผ้าไปคลุมก่อนนะ”

ผมหยิบเอาผ้าขนหนูที่วางอยู่แถวๆนั้นไปคลุมร่างกายอันเปลือยเปล่าของเธอไว้ แต่ดูเหมือนโมริจะไม่ยอมง่ายๆ เวลาปกติเธอออกจะดูเป็นคนพูดน้อย แต่ทำไมตอนเมาถึงได้กลายเป็นลูกแมวแบบนี้

“ม่ายย โมรำคาญ โมจะไปอาบน้ำ”

พูดจบหล่อนก็เดินหนีผมเข้าไปในห้องน้ำเลย เฮ้อ…แล้วคืนนี้ผมจะอดใจไหวมั้ย ถ้าขืนโมริเกิดเป็นบ้าทำอะไรแปลกขึ้นมา ผมจะอยู่ยังไง?