บทที่ 4-2 ชายาตัวน้อย

“เชิญท่านอ๋องสั่งธุระมาได้”

“ข้าจะเสพสังวาส”

“ทราบแล้วขอรับ” พ่อบ้านช่วยปลดสายเอี๊ยม เปลื้องผ้าองค์หญิงออก เผยเต้าทรวงชูชัน งามอวบอิ่ม ผิงเซียงอ้าปากเหวอ รีบกอดตัวเองปิดบังเรือนร่าง

“เอ๊ะ ว้าย จะทำอะไร ท่านอ๋อง?”

“พวกเขาเป็นคนสนิทของข้า และจะคอยเป็นผู้ช่วยยามที่ข้าเสพกำหนัด”

“เอ๋?? ด...เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน หมายความว่าเวลาที่ท่านจะนอนกับข้า ก็ต้องให้พวกเขาอยู่ด้วยเหรอเพคะ”

“มีอะไรขัดข้องหรือไง”

“ก็มัน...”

“ถ้าเจ้าตะขิดตะขวงใจ จะยกเลิกข้อตกลงก็ได้นะ”

“ไม่มีทาง มาถึงขั้นนี้แล้ว ข้าจะเป็นชายาของท่านเพคะ”

จิ้งอ๋องหลุดยิ้ม เด็กหนอเด็ก ดูออกง่ายจริงๆ

พ่อบ้านจัดท่าทางให้ผิงเซียงยกสะโพกขึ้นสูง คลานเข่าแยกขาออกกว้างๆ พ่อบ้านถ่างกลีบแบะอ้า ให้จิ้งอ๋องล้วงนิ้วเข้ามา ขยับนิ้วสอดแทรกเสียดเสียวจนผิงเซียงเป็นฝ่ายครางหวิว

แจะๆๆๆๆๆๆๆๆ

“ซี้ดด อ๊ะ อา...”

“คับแน่นยิ่งนัก กลีบแฉะๆ นับว่ายอดเยี่ยม” พริบตาเดียวเจ้าสาวของท่านอ๋องพิการก็เปลือยเปล่า นอนแหกอ้าบนเตียงอุ่นๆ ต่อหน้าสายตาคนสนิทของท่านอ๋องในห้องโถงใหญ่

“อา....”

องค์หญิงตัวสั่นสะท้าน จิ้งอ๋องเลียลิ้นพลางจ้องมองหว่างของของผิงเซียงที่แบะออก ตอนนี้สองกลีบแคมเป็นสีชมพูระเรื่อ ปากกลีบแคมขมุบขมิบ น้ำหวานไหลย้อยเปียกแฉะไปหมด ชายกลัดมันทั้งหลายถึงกับครางฮือ ท่อนเอ็นสั่นดิกๆเต้นตุบด้วยความกระหายอยากเพราะความสดสวย ตอนนี้พระองค์เป็นผู้ครองร่างกายของผิงเซียงแล้ว ไม่ว่าเขาจะขยับมือไปทางใด ผิงเซียงก็เหมือนถูกล่ามด้วยโซ่แห่งความเสียว แรงที่ข้อมือกระทำทั้งเข้าและออก ช่วยให้ผิงเซียงรู้สึกผ่อนคลาย ถึงจะยังไม่ได้โดนเสพกำหนัด แต่ก็ให้ความรู้สึกที่ทั้งแน่นคับ และนิ้วของเขาก็สร้างอารมณ์ที่ปะทุและรุนแรง

แจะๆๆๆๆ

“อ๊ะ... อ๊า...” ผิงเซียงดิ้นเร่าด้วยความเสียว ตอนแรกเขาก็สอดนิ้วเข้าไปแยงๆ แล้วค่อยๆ ขยับนิ้วทั้งสองเริ่มเคลื่อนไหวแยกออกจากกัน คล้ายกับว่าเขาพยายามจะให้รูแฉะมันขยายขึ้นไปอีก ทรงใช้มือลูบไล้ถูไถจากนั้นก็แยงลิ้นจี้เม็ดเสียว

แผล่บๆๆ

“อ๊ะ อ๊าๆ ลิ้น...ลิ้นมันแยง...” ผิงเซียงร้องครวญครางอย่างเขียมอาย เขายิ่งถูกใจยิ่งจี้ลิ้นถี่ๆจากนั้นก็ประกบปาก ดูดร่องขององค์หญิงผิงเซียงแบบหนักๆ เนื้อๆ เขาตะปบก้นงอนงามไว้ ตรึงให้อยู่นิ่งๆเพื่อรอรับลิ้นที่กำลังแยงเข้าไปในรู ดูดกินน้ำหวานที่เริ่มล้นทะลักจนแฉะต้นขา

จ๊วบบบ… จ๊วบบบ...

“อ๊าๆๆๆ เสียว... ซี้ดด อา.. เสียวมากเลยเพคะ อูวว ซี้ดด...” ผิงเซียงบิดเร่าเมื่อลิ้นร้ายกาจเขี่ยย้ำๆ ตรงเม็ดเสียวสีชมพูเข้ม แล้วก็ปลอบประโลมด้วยการดูดเลียน้ำหวานจากรูอย่างเอร็ดอร่อย

จ๊วบบบ.. ซู้ดดด... จ๊วบบ.. แจ๊บบ...

“อ๊ะ อ๊าๆๆๆ ไม่ไหวแล้วเพคะ อึ่กกก.. อูยย...” ผิงเซียงกระตุกสั่นไม่หยุด หอบกระชั้นไม่เป็นภาษา เขาทั้งแยงทั้งดุนลิ้นอย่างดุดัน ทำเอาผิงเซียงทนแทบไม่ไหว น้ำหวานพรั่งพรูจนฉ่ำลิ้น

“หึๆ ดูสิเด็กอะไรน่าไม่อาย คายน้ำออกมาจนข้าเลียไม่ทันแล้วนะ”

“อ๊าๆๆ”

มันน่าอาย แต่ก็รู้สึกดี ถึงจะแปลกๆ และชวนตะขิดตะขวงใจอยู่มาก แต่นางก็ค่อยๆ ยอมรับ องครักษ์สองคนเข้ามาช้อนตัวอุ้มผิงเซียงคนละข้าง จัดการช้อนสะโพกของผิงเซียงให้ลอยขึ้น โหนกนูนก็แอ่นฟู ช่วยจัดตรึงท่วงท่าขององค์หญิงให้ท่านอ๋องพิการเสพสังวาสได้ง่ายๆ ทรงสอดนิ้วเข้ามาซอยยิบ เร่งความร้อนให้ระเบิด ผิงเซียงจึงโยกสะโพกเป็นจังหวะเพื่อร่อนนิ้วให้อร่อยขึ้น ประสานกันเหมือนร่ายรำโกลาหล

แจะๆๆๆๆ

“ซี้ดด อ๊ะ อ๊าๆ น้ำจะแตกแล้วเพคะ อ๊าๆๆ งืออ... อ๊าๆๆ อย่าเอาลิ้นจี้เม็ดแบบนั้นนะเพคะ อ๊า...”

“ผิงเซียง รูเด้งนิ้ว น้ำออกเยอะดีมาก แบบนี้เย่อง่ายทันใจ ตอดนิ้วแรงเชียวนะแม่หนอนน้อย”

“อ๊าๆๆๆๆ จะแตกแล้ว จะแตกแล้วเพคะ อร๊างงง...”

พรวดด

องค์หญิงผิงเซียงเกร็งซ่าน แอ่นสะโพกเหยียดเนื้อตัวจนสุดด้วยความเสียวอย่างร้อนแรงต่อหน้าคนรับใช้ จิ้งอ๋องติดอกติดใจจึงโยกนิ้วตามติด ซอยรูหอยถี่ๆ จนแทบมองตามนิ้วไม่ทัน

แจะๆๆๆๆๆๆ

“อ๊า อร๊างง!!”

ผิงเซียงส่ายเอวไปมาเพื่อรับจังหวะกับนิ้วร้อนๆที่กระแทกเข้ารูแน่นๆ ในที่สุดกลีบเนื้อก็คายน้ำแตกกระจาย

“แฮ่กก... แฮ่กก...” ผิงเซียงคลานเข่า แบะขาออกกว้าง พร้อมให้เขาชำเราได้ตามใจ ร่างบางหลับตาแน่น ตัวสั่นระริกด้วยความกลัว มือของเขายื่นมาเล็กน้อย ตะปบรั้งให้นางหย่อนสะโพกลงมา พร้อมจะสอดใส่ แต่แล้วก็หยุดชะงักกลางคัน

ผิงเซียงรู้สึกถึงความอึดอัดและความลังเลที่เกิดขึ้น ทรงโบกมือ พ่อบ้านจึงช่วยประคองให้พระองค์นั่งบนรถเข็น

“ใจเจ้ายังต่อต้านข้าอยู่ เจ้าพักผ่อนเถอะ”

แล้วเขาก็ออกไปจากห้อง แม้ว่าในตอนนี้จะยังไม่เข้าใจว่าอะไรทำให้เขาเปลี่ยนใจ แต่นางรู้แน่แล้วว่าจิ้งอ๋องไม่ใช่ปีศาจดุร้ายอย่างที่ใครๆ กล่าวถึง