5จิ้มจุ่มร้านประจำของเรา(2)

สัปดาห์แรกของการทำงานยุวดีกับคุ้มขวัญแทบจะตัวติดกันตลอดซึ่งเป็นสัปดาห์แรกที่หญิงสาวไม่เคยมีโอกาสได้เห็นหน้าท่านประธานเลยเพราะทราบข่าวจากอดีตเลขาว่าเขาได้เดินทางไปประชุมที่ต่างประเทศและอีกสองวันถึงจะกลับมาซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่ยุวดีจะสอนงานเลขาคนใหม่ให้เสร็จเพื่อที่จะได้เริ่มงานทันทีเมื่อท่านประธานกลับมาซึ่งงานแรกที่คุ้มขวัญจะต้องได้ทำเป็นงานใหญ่เป็นการเดินทางไปเจรจาธุรกิจกับลูกค้าซึ่งมาจากประเทศอังกฤษ

“ฉันไม่มั่นใจเลยค่ะว่าจะทำงานนี้ได้ทำไมท่านประธานถึงไม่ให้พี่ยุวดีทำก่อนคะงานแรกก็เป็นงานใหญ่เสียแล้วฉันกลัวว่าจะทำให้ท่านประธานไม่พอใจ”

คุ้มขวัญถึงแม้ว่าลึก ๆ เธอจะคิดว่าตัวเองทำได้แต่มันไม่ใช่กับท่านประธานบริษัทคนนี้เพราะเธอแอบกลัวว่าเขาจะมองเธอแบบอคติและคงจะจ้องจับผิดในทุกอย่างที่เธอทำถึงแม้เธอจะพยายามทำทุกอย่างอย่างเต็มที่ เธอจึงอยากให้ยุวดีเป็นคนทำงานใหญ่นี้ก่อนแล้วจึงปล่อยให้เธอในงานต่อ ๆ ไป

“งานใหญ่ง่ายกว่างานเล็กนะเพราะลูกค้าที่มาติดต่อธุรกิจก็เป็นลูกค้าเก่าส่วนในเรื่องของภาษาพี่ก็ไม่เป็นห่วงเธอเลยคุ้มขวัญเธอพูดภาษาอังกฤษได้เก่งกว่าพี่มากและพี่คิดว่าเด็กจบใหม่ความรู้ยังสดอยู่รับรองว่าท่านประธานจะต้องถูกใจในฝีมือเธอเหมือนที่พี่รู้สึกชื่นชมที่เธอสามารถเรียนรู้งานได้เร็วมาก”

วันนี้วันที่ท่านประธานจะกลับเข้ามาทำงานในบริษัทหลังจากที่เขาเดินทางไปดูงานที่ต่างประเทศหลายวันซึ่งก็เป็น วันเดียวกับที่คุณขวัญจะได้เริ่มทำงานในตำแหน่งเลขาอย่างเต็มตัวโดยที่ไม่มียุวดีคอยนั่งขนาบข้างอีกแล้ว

“ผมไม่อยู่สองสัปดาห์ คุณเรียนรู้งานได้หมดทุกอย่างแล้วใช่ไหมเพราะพรุ่งนี้เราจะต้องเดินทางไปเจรจาธุรกิจกับลูกค้าที่เชียงใหม่ คุณไม่มีปัญหาใช่ไหมที่จะต้องเดินทางไปต่างจังหวัดกับผม”

คุ้มขวัญรู้ตัวอยู่แล้วล่วงหน้าว่าพรุ่งนี้เธอต้องเดินทางไปเชียงใหม่กับท่านประธานและคนขับรถตอนแรกเธอรู้สึกเป็นกังวลแต่ยุวดีก็พูดให้เธอมองเห็นว่าโอกาสนี้จะเป็นโอกาสที่ทำให้ตัวเธอได้พิสูจน์ความสามารถและทำให้พนักงานคนอื่นในบริษัทเชื่อมั่นว่าเธอเหมาะสมกับตำแหน่งนี้เพราะมีหลายคนที่ต่างคิดว่าเธอเป็นเพียงแค่เด็กจบใหม่ทำไมถึงได้ถูกคัดเลือกหลายคนก็มองว่าเป็นเพราะหน้าตาที่สวยกว่าทุกคนและได้เกียรตินิยมซึ่งยุวดีไม่อยากให้มันเป็นเช่นนั้นจึงอยากให้น้องสาวเลขาคนใหม่ได้พิสูจน์ตัวเอง

“ไม่มีปัญหาค่ะพี่ยุวดีบอกแล้วว่าฉันต้องเดินทางไปเชียงใหม่กับคุณและคนขับรถพรุ่งนี้จะให้ดิฉันมาถึงที่บริษัทกี่โมงคะ”

คุ้มขวัญพูดจาเจื้อยแจ้วช่างเจรจาเหมือนว่าเธอมั่นใจในตัวเองทั้งที่ความจริงแล้วเธอไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามาสบตาบอสใหญ่ที่กำลังมองเธอด้วยสายตาหวานหยดย้อยเจ้าเล่ห์เหมือนเสือที่กำลังมองกระต่ายน้อยตรงหน้า

“ส่งตำแหน่งที่พักของคุณมาเดี๋ยวผมไปรับคุณเองและเราจะไปกันแค่สองคนเพราะผมตัดสินใจที่จะนั่งเครื่องบินไปแล้วค่อยไปใช้รถของโรงแรมในการเดินทางไปติดต่อธุรกิจ คุณไม่มีปัญหาใช่ไหมหรือถ้ามีผมจะได้เรียกใช้คนที่มาสมัครในตำแหน่งเลขาคนถัดไป”

ท่านประธานไม่ได้พูดน้ำเสียงแบบขู่แต่เขากำลังพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเหยียดหยามเหมือนกำลังจะบอกว่าคนตรงหน้าคงไม่กล้าพอที่จะไปกับเขาสองคนซึ่งมันทำให้คุ้มขวัญรู้สึกเสียหน้าและเธอจะไม่ยอมเด็ดขาดที่จะเป็นฝ่ายแพ้เธอจึงพยักหน้ายิ้มรับด้วยความเต็มใจ