บทที่ 3 บาง Bar'r บาร์ของคนโสด .3

ฉันเดินเข้ามาหาพี่สองก่อนจะยกมือไหว้พวกพี่ที่เค้านั่งแต่งหน้ากันอยู่มุมใครมุมมัน แต่ก่อนที่จะเดินไปถึงตัวพี่สองดันมีขาหน้าของหมาตัวผู้มาขวางทางจนทำเอาฉันเกือบสะดุดล้มแต่พอดีหูตาไวแทนที่จะสะดุดขาหมา เอ๊ย!!ขาคนที่ตั้งใจจะแกล้งฉันเลยยกเท้าเหยียบไปที่ขาข้างนั้นของมันเสียเลย

"โอ๊ย! นังไหมนี่แกเหยียบเท้าฉันทำไมฮะ เจ็บนะ" เสียงแหลมแสบแก้วหูจนฉันต้องยกมือมาแคะขี้หู

"อุ๊ย ขอโทษค่ะคุณหวี"

"วีวี่ เรียกให้มันถูก ๆ พี่สองดูนังไหมดิมันเหยียบเท้าวีวี่อ่ะ " เสียงแหลมของหนุ่มโฮสต์เจ้าของเรือนร่างสูงโปร่งนามว่าวีวี่ที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากับฉันมาตั้งแต่สมัยละอ่อนจนตอนนี้สังเกตเห็นได้ถึงรอยตีนกาที่เริ่มจะปรากฏปลายหางตาแต่ก็ยังไม่เลิกเขม่นกันอีกแถมยังวิ่งแร่ไปฟ้องโฮสต์ตัวท๊อปอย่างมีจริตทั้งที่เรื่องนี้ตัวเองเป็นคนเริ่ม ฉันแอบถอนหายใจมือบางยกขึ้นกอดอกทำหน้าระอามองละครที่กำลังจะเกิด

ถ้าถามว่ามันมีเรื่องอะไรที่ต้องมาจิกกัดกลั่นแกล้งกันได้ตลอด ก็คงเพราะฉันคงจะทำตัวอ้อร้อเล่นลิ้นไปทั่วตามสไตล์ แต่ดันไม่เข้าตาเลยถูกหมั่นไส้และโดนเกลียดโดยไม่รู้ตัวนอกจากจะมียัยวีวี่ที่เป็นโฮสต์ก็ยังมีพนักงานเสิร์ฟอีกคนที่เป็นไม้เบื่อไม้เมาตีคู่มาอีกคนและทั้งสองคนยังเป็นเพื่อนกันและก็เข้าทำงานรุ่นเดียวกับฉัน ทั้งสองคนอายุน้อยกว่าฉันหนึ่งปีแต่พวกมันก็ไม่เคยเรียกฉันว่าพี่หรอกนะ ตอนแรกฉันก็เลี่ยงนะตามที่พี่สองบอกว่าไม่ให้ทำตัวมีปัญหาแต่เพราะปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ตัวฉันแล้วทำไมต้องยอมให้คนมากดขี่ ในเมื่อปัญหามาเมื่อไรฉันก็พร้อมที่จะบวกเมื่อนั้นอย่างตอนนี้ถึงชุดที่ใส่จะสั้นเสมอหูแต่ก็ไม่เป็นปัญหาในการยกเท้า ถ้าถึงคราวที่ต้องถีบคนฉันก็พร้อมก็ที่จะทำบางครั้งรูปแบบของเวรกรรมมันก็มาแบบเพื่อนร่วมงานนี่แหละ

ฉันพร้อมจะใส่หมดไม่สนลูกใครทุกวันนี้นอกจากสองคนนี้ก็ยังมีบางคนที่แอบมองเขม่นฉันแต่พอหันมองกลับคนพวกนั้นกลับเสแสร้งหลบสายตา เหอะคิดหรือว่าดูไม่ออก แต่คนพวกนี้จะสร้างความรำคาญในบางครั้งเท่านั้นไม่เคยทำตัวเป็นหมาบ้าอย่างสองคนนี้ ที่เจอทีไรก็ต้องหาเรื่องให้ฉันเจ็บตัว

"ก็ใครใช้ให้เอาขาหน้ายื่นมาล่ะ" ฉันพูดพร้อมกับเลิกคิ้วข้างหนึ่งถามว่าคนมองมีความรู้สึกว่าฉันเป็นคนกวนอารมณ์ใช่ไหม ใช่...นั่นแหละฉันเป็นคนแบบนั้นและอาการเบะปากมองบนลอยหน้าลอยตาก็เป็นอีกปัญหาหนึ่งที่ขาดไม่ได้ยามเมื่อต้องปะทะกับสองคนนี้ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่ถุยน้ำลายใส่หน้าให้

"อีไหม!"

"อีหวี!"

เสียงแหลมพร้อมกับใบหน้าที่บิดเบี้ยวอย่างคนที่ต้องการเอาเรื่องของวีวี่ทำเอาพี่สองที่นั่งแต่งหน้าเอ่ยห้ามศึกที่กำลังจะเกิดขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มแต่ทำเอาคนฟังกลัวได้เหมือนกัน

"เลิกตีกันแล้วแยกย้ายได้แล้วครับ ไม่อย่างนั้นพี่จะบอกเจ้แพทตี้ให้หาคนมาแทนทั้งโฮสต์ทั้งเด็กเสิร์ฟนั่นแหละ" หลังจากเสียงนุ่มทุ้มที่ฟังดูละมุนแต่วาจาที่เอ่ยมากลับกระแทกลงมาที่ก้านสมองทำเอาคนที่อยากจะมีเรื่องแยกย้ายกันไปทำงานคนละทิศละทางรวมถึงฉันที่เปิดแนบออกมาก่อนที่พี่สองจะพูดจบ

ฉันรีบเดินออกจากห้องแต่งตัวด้วยความเร็วทั้งที่อยากจะไปคุยเล่นสักหน่อยแต่อารมณ์ตอนนี้หลังจากปะทะฝีปากกับโฮสต์นางนั้นแล้ว

ถ้าพี่สองไม่ห้ามนะ!

อืม..ไม่สิพี่สองขู่ต่างหากและมันเป็นคำขู่ที่น่ากลัวที่สุดสำหรับฉันด้วยเพราะถ้าฉันถูกไล่ออกฉันจะมีเงินมาเข้าบาร์โฮสดูผู้ชายได้ยังไงกัน

ฮรึก! เสียใจอ่ะ พี่สองมันเล่นขู่แบบนี้เหมือนจะรู้ว่ายังไงฉันก็ต้องหยุดกัดกับนังวีวี่เพราะสิ่งที่ดึงดูดฉันนอกจากเงินหนาที่ได้จากทิปก็มีแต่ซิกแพคของหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ที่ขึ้นไปโชว์บนเวทีนั่นแหละ

ฉันขอสารภาพตามตรงที่ฉันทนอยู่ที่นี่ทุกวันนี้ก็เพราะหุ่นเนื้อแน่นฟิตเปรี๊ยะละลานตาของบรรดาโฮสต์หนุ่มนี่แหละที่มันทำให้ฉันไม่สามารถออกไปจากที่นี่ได้ ลองคิดดูถ้าไม่ได้ทำงานที่นี่แล้วคนอย่างฉันจะมีปัญญาหาเงินเข้ามาสมัครเมมเบอร์เรียกหนุ่มมานั่งเอาใจแบบนี้ไหม ก็ไม่..

แต่อย่างน้อยถ้าฉันทำงานที่นี่ฉันยังมีอาหารตาอาหารใจคิดดูสิแม๊...การที่ต้องมาเห็นหนุ่ม ๆ เดินโชว์ตัวด้วยกางเกงน้อยชิ้นเดินวนเวียน เวียนวนไปมารอบตัวนั้นมันจะกระชุ่มกระชวยในหัวใจแค่ไหน

บางครั้งเด็กที่มาใหม่ฉันก็ยังได้รับอานิสงส์จากเจ้เพลงเจ้าของร้านให้เป็นคนดูแลเรื่องเสื้อผ้าหน้าผมก็แล้วคิดดูว่ามันต้องเห็นและสัมผัสไปถึงไหน ถึงจะรู้ว่าบางคนก็ไม่ได้ชายแท้แต่ก็ฉันก็อดหวั่นไหวในใจไม่ได้ดูอย่างอีพี่สองดินั่นน่ะตัวแม่เลยนะ อย่าให้นางออกจริตเพราะใครก็ไม่มีทางสู้นางได้แต่พี่สองนั้นเค้าเป็นคนจิตใจดีงามมากนะไม่เคยถือสาที่บางครั้งฉันก็แอบแต๊ะอั๋ง คิก คิก เหมือนจะชอบแหละดูออก หรือไม่เอ็นดูผู้หญิงโสดตัวน้อย ๆ อย่างฉันเลยไม่ห้ามให้ฉันแทะโลมบางครั้งยังหัวเราะให้กับความหื่นของฉันอย่างเห็นว่ามันเป็นเรื่องตลก

แต่อย่ามาตลกเยอะนะอีพีสองถ้าวันไหนฉันหน้ามืดขึ้นมาเกย์ก็เกย์เถอะไม่รอดเงื้อมมือนังไหมคนนี้แน่

ฉึบ! พูดแล้วน้ำลายไหลจนต้องยกมือปาดน้ำลายพอคิดถึงผู้ชายเลยพอทำให้หายหงุดหงิดได้บ้าง ฉันเดินออกมาที่หน้าร้านทำงานด้วยความอารมณ์ดีรอดูหนุ่ม ที่กำลังออกมาเดินเฉิดฉายบนเวทีแข่งกันเต็มพิกัดและวันนี้ชุดที่เห็นก็แซ่บอย่าบอกใคร ถ้าวันนี้อีไหมไม่ยุ่งจนเกินไปคงได้มองหนุ่ม ๆ จนเพลินแน่ ว่าแล้วก็แอบไปทักเฮียชัชดีกว่าเผื่อจะแอบมีอะไรให้ชิมกรุบกริบก่อนเริ่มงาน

"เฮียทำไรอะ"

"เฮ้ย..แหก ๆ โอ๊ย..ไอ้ไหมมาเงียบ ๆ ตกใจหมด โอ๊ย..ขวัญเอ๊ยขวัญมา" ชัชชัยหนุ่มกล้ามโตตำแหน่งบาร์เทนเดอร์ที่กำลังง่วนกับการเช็คสต๊อกเหล้าที่เพิ่งเอามาเติมถึงกับตกใจเสียงที่ดังมาด้านหลังจนเกือบทำเหล้านอกขวดใหม่ที่เพิ่งมาร่วงลงพื้นก่อนจะหันมาเล่นงานผู้มาใหม่ที่ไม่ใช่ใครตัววุ่นประจำร้านนั่นเอง

"แงะ ตกลงเป็นช่ะป่ะ" เสียงใสถามกลั้วหัวเราะใบหน้าสวยมองผู้ชายตรงหน้าด้วยแววตาขบขันชอบอกชอบใจไม่สนใจว่าคนตรงหน้าจะทำหน้าตาคล้ายอยากจะฆ่าตนเองขนาดไหนก่อนจะโดนมือหนายกขึ้นมาเขกมะเหงกแต่เสียใจด้วยนะไอ้ไหมหลบทันจ้า

"ฮ่ะ ฮ่า ฮ่า วืดอีกแล้วเฮียอะ แก่แล้วก็เงี๊ยะ..ตกลงว่าไงเป็นใช่ป่ะ" เสียงคนเด็กกว่ายังแซวไม่เลิก

"ยัง ยังไม่เลิกกวนกูอีกนะ"

"อุ๊ย! ขึ้นมึงขึ้นกูด้วยแฮะ เอาน่าอย่าเขินเป็นก็บอกเป็น ไหมก็น้องไงน้องเองรับเฮียได้อยู่แล้วแหละ" สุ้มเสียงกระซิบพร้อมใบหน้าสวยที่แต่งจัดจ้านพร้อมเริ่มงานยื่นเข้ามาใกล้บาร์เทนเดอร์ร่างหนาโดยไม่ทันระวังตัวทำให้ชัชชัยมีโอกาสที่จะเอาคืนเด็กสาวตรงหน้าผมเปียที่ถูกถักมาอย่างดีถูกชัชชัยจับดึงจนหัวเอียงตามมาทำให้ใยไหมตกใจจนร้องเสียงดังใบหน้าเหลอหลาตาเหลือกเพราะไม่มีคิดว่าจะโดนเอาคืน

"โอ๊ย! ไอ้เฮียชัชปล่อยนะ ไหมเจ็บ" สองมือจับมือใหญ่ของชัชชัยพร้อมกับส่งเสียงร้องดังเรียกสายตาคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่มองมาที่ทั้งสองคนเป็นตาเดียวด้วยความไม่พอใจเล็กน้อยส่วนพนักงานคนอื่น ๆ นั้น ก็อย่างที่บอก

เห็นจนชินตา

"เล่นอะไรกันเสียงดังร้านจะเปิดอยู่แล้วทำไมไม่ไปเตรียมตัว" ผู้ที่มาใหม่เอ่ยด้วยสุ้มเสียงไม่กราดเกรี้ยวหากแต่วางอำนาจอยู่ในที ส่วนคนที่กำลังเล่นกันพอได้ยินเสียงที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจต่างคนก็ต่างพากันตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก ชัชชัยที่เห็นหุ้นส่วนร้านอีกคนมาปรากฏตัวก็ตกใจไม่น้อย

"เฮียดิน" ชัชชัยเอ่ยทักเสียงเบารีบปล่อยผมเปียก่อนจะไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ

ส่วนเด็กสาวที่ยังหันหลังอยู่ก็รู้สึกขนอ่อนที่คอลุกตั้งชันอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งน้ำเสียงที่ฟังดูคุ้นเคยนั้นทำเอารู้สึกหวาดหวั่น หญิงสาวพยายามสูดหายใจเข้าปอดในขณะหัวใจเต้นรัวเร็วก่อนจะหันหลังกลับไปมองผู้ที่มาใหม่ช้า ๆ พอเห็นคนที่มาใหม่เต็มตาเท่านั้นแหละ

"ไอ้ไหมซวยแล้ว"