บทที่007 คุ้มค่ากับหนึ่งร้อยเจ็ดสิบล้านหรือไม่

บทที่007 คุ้มค่ากับหนึ่งร้อยเจ็ดสิบล้านหรือไม่

เวินเที๋ยนเที๋ยนกรีดร้องด้วยความกลัว สองมือปิดหน้าอกไว้

น้ำอุ่นยังคงไหลลงมารดทั่วร่างกายของเธออย่างต่อเนื่อง

คิดไม่ถึงเลยว่าภายใต้ชุดเจ้าสาวที่หนาขนาดนี้ จะซ่อนหุ่นที่สวยงามแบบนี้อยู่

สายตาของจี้จิ่งเชินจ้องมองเรือนร่างของเธอโดยไม่อาจห้ามสายตาได้

ผู้หญิงคนนี้ยังคิดจะหนีอยู่อีกไหม?

จี้จิ่งเชินมองด้วยสายตาโมโห เขาดึงเธอเข้ามา ร่างของทั้งสองแนบชิดติดกัน

แขนยาวๆ ของเขาทั้งสองข้างได้โอบล้อมเอวของเธอ เขาสัมผัสได้ถึงผิวเรียบเนียนนุ่มๆ

ฝ่ามือใหญ่ๆ ของเขาโอบที่หลังนุ่มๆ ของเวินเที๋ยนเที๋ยน สองมือลูบไล้ไปมา

“อย่านะ……อย่า……”

เวินเที๋ยนเที๋ยนก้มหน้าร้องไห้

จี้จิ่งเชินเอามือทั้งสองข้างดึงตัวเธอเข้ามา ร่างของทั้งสองแนบชิดติดกันยิ่งกว่าเดิม

เขาเอามือจับที่ใบหน้าของเวินเที๋ยนเที๋ยน เห็นเวินเที๋ยนเที๋ยนกำลังร้องไห้อยู่

“นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการหรอกเหรอ?”

เวินเที๋ยนเที๋ยนรีบส่ายหัวปฏิเสธ

“ไม่……ไม่ใช่……”

“ผมอยากจะรู้จักตัวตนที่แท้จริงของคุณ และผมก็คือสามีคุณ”

จี้จิ่งเชินก้มหน้าลงจูบที่ปากของเวินเที๋ยนเที๋ยน ลิ้นของเขาเข้าไปในปากของเธอ เขาพยายามเอาลิ้นแลกลิ้น

“ไม่……ฮือ ฮือ……”

หากรู้ตั้งแต่แรกว่าเป็นเจี่ยงเนี่ยนเหยาแล้วต้องมาเจอกับสถานการณ์แบบนี้ เธอยินยอมที่จะถูกขังไว้ในห้องมืดดีกว่า

เวินเที๋ยนเที๋ยนจะผลักตัวเขาออกไป แต่เรี่ยวแรงของเธอไม่สามารถต้านแรงของเขาได้

เธออยู่ในอ้อมกอดของจี้จิ่งเชิน ขณะที่จี้จิ่งเชินกำลังจูบเล้าโลมเรือนร่างของเธออยู่

เวินเที๋ยนเที๋ยนถูกบีบให้เงยหน้าขึ้นโดยปริยาย น้ำตาของเธอไหลรวมกับสายน้ำ

พี่จิ่ง……

พี่จิ่ง……พี่อยู่ที่ไหน?

จี้จิ่งเชินจูบเสร็จก็ปล่อยตัวเธอออกจากอ้อมกอด กางเกงยีนที่สวมอยู่นั้นถูกถอดออกในทันที

เขาถอดเสื้อผ้าของเวินเที๋ยนเที๋ยนออกเหลือแค่ชุดชั้นในสีขาว

“ไม่!”

เวินเที๋ยนเที๋ยนร้องห้าม เธอพยายามขัดขืน

แต่ไม่สามารถสู้แรงของจี้จิ่งเชินได้

“อย่า……อย่าทำกับฉันแบบนี้……”

เธอใช้แรงทั้งหมดที่มีตีไปที่หน้าอกของจี้จิ่งเชินเพื่อขัดขืน เธอร้องไห้น้ำตาไหลลงไปพร้อมกับสายน้ำ

จี้จิ่งเชินก้มหน้ามองเธอโดยที่ไม่ได้สนใจการขัดขืนของเธอเลยแม่แต่น้อย

“ไม่ต้องการแบบนี้เหรอ?”

เขาเอามือไปลูบไล้ที่เอวของเวินเที๋ยนเที๋ยนแล้วพูดว่า

“หรือว่าแบบนี้?”

จี้จิ่งเชินพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้งข้างๆ หูเธอ

“แท้ที่จริงแล้วคุณต้องการแบบนี้ไม่ใช่เหรอ”

ไม่……

ไม่ใช่……

เวินเที๋ยนเที๋ยนส่ายหัวไปมา

เมื่อเห็นว่าเธอยังคงดื้อรั้น สายตาของจี้จิ่งเชินเย็นชา เขาเอามือทั้งสองดึงร่างเวินเที๋ยนเที๋ยนอย่างไร้ความปรานี

เวินเที๋ยนเที๋ยนทรงตัวไม่อยู่ เธอเอามือคว้าร่างของจี้จิ่งเชินไว้

จี้จิ่งเชินยืนนิ่ง มองเธอแล้วยิ้มมุมปาก พูดขึ้นมาว่า

“ดูสิ ว่าตอนนี้ใรกันแน่ที่ต้องการ?”

เวินเที๋ยนเที๋ยนชะงัก เอามือออกจากร่างของเขา

จี้จิ่งเชินไม่รอช้า อุ้มตัวเธอไปที่อ่างอาบน้ำ

“ตอนนี้ ขอผมชื่นชมคุณหน่อยนะ ดูสิว่าจะคุ้มกับเงินหนึ่งร้อยเจ็ดสิบล้านที่ผมเสียไปหรือไม่”