2

2

“คุณจะให้เกียรติไปรับประทานอาหารเช้ากับผมไหมครับ”

“ได้ค่ะ แต่อย่าใช้คำว่าให้เกียรติเลยค่ะ รักษ์ไม่ได้มีเกียรติอะไรขนาดนั้น จริง ๆ รักษ์ต้องเลี้ยงมื้อเช้าคุณด้วยซ้ำนะคะ เพราะคุณช่วยรักษ์เอาไว้ เอ่อ... คุณ”

“ผม ไตรจักร นฤเดชครับ” นามสกุลของเขาสะดุดหูจนเธอต้องถามซ้ำ

“คุณนามสกุลอะไรนะคะ”

“นฤเดชครับ คุณน่าจะรู้จักผม”

“รักษ์ไม่รู้จักคุณหรอกค่ะ เราน่าจะอยู่คนละสังคมกัน” เธอกัดปากตัวเองเบา ๆ นามสกุลนี้คือว่าที่คู่หมั้นของตะวัน อดีตแฟนหนุ่มของเธอนี่นา เธอนึกอยากรู้ว่าไตรจักรเป็นอะไรกับผู้หญิงคนนั้น

“เมื่อคืนคุณเรียกชื่อผู้ชายคนหนึ่ง เข้าใจผิดว่าผมเป็นเขา” ไตรจักรเอ่ยขึ้น เขาไม่ปล่อยให้ความสงสัยค้างคาใจ

“รักษ์เรียกชื่อใครเหรอคะ”

“ตะวันครับ” ประโยคของเขาทำให้เธอชะงัก

“เขาเป็นแฟนเก่าน่ะค่ะ เลิกกันไปแล้ว เขากำลังจะหมั้นกับผู้หญิงคนอื่นน่ะค่ะ”

“คุณเลยอกหักไปดื่มจนเมามายแบบนี้”

“ใช่ค่ะ” เธอยอมรับตามตรง จะโกหกเขาทำไมกัน

“คุณคงรักเขามากสิครับ”

“ไม่แล้วล่ะคะ เขาไม่รักฉันแล้ว ฉันยังจะไปรักเขาทำไมล่ะคะ”

“ผมขอโทษที่ทำให้คุณรู้สึกไม่โอเค เดี๋ยวเราไปกินมื้อเช้ากัน ที่นี่อาหารอร่อยนะครับ”

“ค่ะ” เธอรับคำ ทำภารกิจในห้องน้ำเสร็จก็เดินตามเขาออกมาจากห้องพัก

เขาเตรียมชุดใหม่ให้เธอ และเขาเองก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่เรียบร้อยแล้วเช่นกัน ดูเหมือนเขาจะมีคนสนิทหรือเลขาคอยจัดการทุกอย่างให้ เธอเห็นแว็บหนึ่งก่อนที่ผู้ชายคนนั้นจะหายไป

มีเงินก็ดีแบบนี้สินะ มีคนคอยตามดูแลรับใช้ไม่ห่าง

เมื่อก่อนเธอก็เคยมีเงินเยอะ แต่ที่บ้านประสบปัญหาจนเงินหมด บิดากำลังป่วยหนัก พี่ชายโดนคดีความ และมารดากำลังตรอมใจ

รสาหยุดเดิน เธอหายมาแบบนี้มารดาคงกำลังเป็นห่วง

“เป็นอะไรครับ” เขาเอ่ยถาม พลางแตะแขนเธอเบาๆ จนรสาสะดุ้ง

“รักษ์ขอโทร. บอกที่บ้านก่อนนะคะ หายไปทั้งคืนคุณแม่คงเป็นห่วงน่ะค่ะ”

“ตามสบายครับ”

รสาโทร. ไปบอกมารดาว่าเธอไม่ได้เป็นอะไร ไม่ต้องเป็นห่วง แค่มาค้างกับดวงเดือนเพื่อนสนิทเท่านั้น ทำให้มารดาโล่งใจ เพิ่งรู้ว่ามารดาโทร. หาหลายสายมาก แต่เธอปิดเสียงโทรศัพท์เอาไว้

เธอนี่มันแย่จริงๆ อกหักเพราะผู้ชายคนหนึ่งจนทำตัวเหลวไหล เธอสัญญากับตัวเองว่าต่อจากนี้ไปจะไม่ทำตัวเหลวไหลอีกแล้ว

ที่บ้านมีคนที่รักและเป็นห่วงเธออยู่ เธอจะไปเสียใจกับคนที่ไม่รักไม่ห่วงใยเธอจริงๆ อย่างตะวันทำไม

เขาเลือกผู้หญิงคนนั้นเพราะเงิน ที่สำคัญก็คือเขารักเงินไม่ได้รักเธอโดยแท้จริง แล้วเธอจะไปเสียใจให้กับคนที่ไม่รักทำไมกัน

“เรียบร้อยแล้วเหรอครับ” เขาเอ่ยถามเมื่อเธอเดินมาหา

“เรียบร้อยแล้วค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้คอยนาน” เธอเห็นว่าเขายังยืนรออยู่ ก็รู้สึกเกรงใจไม่น้อย

“ไม่เป็นไรครับ ไปกันเถอะ” เขาเอ่ยเสียงนุ่ม ทำให้เธอต้องเดินตามไป

“ทำไมคุณถึงช่วยรักษ์เอาไว้ล่ะคะ” เธอเอ่ยถามเขาอย่างแปลกใจ เขาช่วยเหลือเธออย่างดีทั้ง ๆ ที่ไม่เคยรู้จักหรือสนิทชิดเชื้อกันมาก่อน

“ผมชอบคุณน่ะครับ”

“แค่ก แค่ก แค่ก” รสาถึงกับสำลัก อาจเพราะเขาพูดตรงมากจนเธอตกใจ

“ผมขอโทษที่ทำให้คุณตกใจขนาดนี้”

“รักษ์เอ่อ... ยอมรับว่าตกใจค่ะ คุณเป็นคนตรงมากจริงๆ ค่ะ”

“เมื่อคืนคุณแทบจะลากผมขึ้นเตียงด้วย”

“คะ” เธออุทาน พลันหน้าแดง

“แต่ผมไม่ชอบทำอะไรผู้หญิงที่ไร้สติครับ จริง ๆ ถ้าคุณอยากขึ้นเตียงกับผม ผมอยากให้คุณเต็มใจมากกว่า” เขาพูดเรื่องการมีเซ็กซ์ได้หน้าตาเฉยมาก จนเธอได้แต่หน้าแดง

“คุณอยากนอนกับรักษ์เหรอคะ” เธอโพล่งถามออกไป และพบว่าตัวเองหน้าร้อนผ่าวไปหมด

“ครับ” เขาตอบรับอย่างเนิบนาบ ตักอาหารรับประทานอย่างเรียบร้อย เขาค่อยๆ กินอาหาร แต่มันดูเอร็ดอร่อย เธอมองเขาแล้วใจเต้นถี่รัว เผลอกัดปากตัวเอง ก่อนจะเบือนหน้าหนีผู้ชายเซ็กซี่ตรงหน้า

ผู้ชายอะไรทำผู้หญิงใจเขย่าขนาดนี้

“แต่ผมไม่ได้บังคับนะครับ ต้องสมยอมกันทั้งสองฝ่าย ผมไม่ชอบบังคับใคร”

“รักษ์เอ่อ...” เธออึกอัก เริ่มทำตัวไม่ถูก

“ทำตัวตามสบายเถอะครับ ไม่ต้องเกร็ง ผมไม่ใช่พวกชอบล่าแต้มหรือบังคับจิตใจใคร นี่นามบัตรของผมนะครับ เผื่อเราจะรู้จักกันมากกว่านี้ หรือหากคุณต้องการความช่วยเหลือ ผมก็ยินดีนะครับ” เขาทิ้งนามบัตรเอาไว้ให้เธอเมื่อรับประทานอาหารกันเสร็จ ก่อนจะเอ่ยขอตัวเมื่อจ่ายค่าอาหารเรียบร้อยแล้ว

รสาเดินออกมาจากโรงแรมก็ชนเข้ากับใครคนหนึ่งเข้า เธอจึงรีบเอ่ยขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่

“ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจน่ะค่ะ”

“รักษ์ มาทำอะไรที่นี่” เสียงคุ้นเคยนั้นทำให้เธอเงยหน้ามอง ก่อนจะหน้าตึง รีบเดินหนี

“จะรีบไปไหน” ตะวันรีบคว้าแขนของรสาเอาไว้ เธอพยายามดิ้น เขาก็ลากเธอไปคุยกันมุมหนึ่งของโรงแรม

ภาพนั้นทำให้ไตรจักรต้องขมวดคิ้วเข้าหากัน

“ไปสืบมาหน่อยว่าตะวันเป็นอะไรของรสา” ไตรจักรหันไปสั่งเลขาคนสนิท มองคนทั้งสองที่กำลังพูดคุยกันด้วยความสงสัย แต่เขาคิดว่าตะวันซึ่งเป็นแฟนเก่าที่รสาพูดถึงน่าจะเป็นตะวันคนเดียวกับที่กำลังจะหมั้นกับน้องสาวของเขา

“นายต้องการอะไรอีก” รสาเอ่ยถามคนที่ฉุดกระชากเธอออกมายืนคุยมุมลับตาคนด้วยความฉุนเฉียว

“ตามตะวันมาถึงที่นี่เลยเหรอ”

“ว่าอะไรนะ ใครตามนายกัน หลงตัวเองไปหรือเปล่า”

“เอาน่ารักษ์ ตะวันเข้าใจ ตะวันก็แค่จะหมั้นกับเขา แต่เราก็ยังเป็นเหมือนเดิมได้”

“เหมือนเดิมอย่างนั้นเหรอ มันไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกแล้วตั้งแต่วันที่นายนอกใจฉันไปคบกับเขา”

“รักษ์กำลังลำบาก พ่อก็ป่วย พี่โรจน์ก็โดนคดี ถ้ารักษ์ยอมกลับมาเป็นเหมือนเดิม ตะวันรับปากว่าจะช่วยรักษ์ทั้งเรื่องพ่อ แล้วก็เรื่องพี่โรจน์”

“เหอะ! ที่พ่อต้องเป็นลมล้มลงหัวกระแทกพื้นก็เพราะนายไม่ใช่เหรอ ที่พี่โรจน์ต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะนายไม่ใช่เหรอ”

“ก็รักษ์ไม่ยอมตะวันเอง”

“จะให้ฉันเป็นเมียเก็บ ต่อไปก็กลายเป็นเมียน้อยของนายน่ะเหรอ”

“แต่รักษ์จะมีกินมีใช้ มีความสุขไปตลอดชีวิตนะ ชีวิตจะได้ไม่ต้องลำบากอีก”

“คนเห็นแก่ตัว ฉันไม่มีวันทำผิดศีลข้อสามไปยุ่งกับสามีชาวบ้านหรอก ฉันเป็นคนมีศักดิ์ศรี”

“ศักดิ์ศรีมันกินได้ไหมล่ะ”

“ฉันกับพ่อและพี่โรจน์ไม่น่าช่วยนายเอาไว้เลย คนทรยศหักหลัง” เมื่อก่อนตะวันเคยมีปัญหาทางการเงินอย่างหนัก ครอบครัวเธอช่วยครอบครัวเขาเอาไว้ แต่พอครอบครัวของเธอมีปัญหา เขาก็พร้อมตีจากทันที

ก็มันไม่มีผลประโยชน์อะไรให้เกาะกินกินแล้วนี่!