เมียลับ CEO

48.0K · จบแล้ว
B.J.
27
บท
2.0K
ยอดวิว
7.0
การให้คะแนน

บทย่อ

รสาต้องการความช่วยเหลือจากไตรจักร เธอจึงต้องยอมตกเป็นของเขา เธอโดนแฟนเก่าที่เคยช่วยเหลือกลั่นแกล้งสารพัด บีบให้เธอไปเป็นเมียน้อยของเขา ในขณะที่เขากำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น คนที่จะช่วยเธอได้ก็คือไตรจักร แต่เขาดันเป็นพี่ชายของคู่หมั้นแฟนเก่านี่สิ!

นิยายรักโรแมนติกตลกรักหวานๆดราม่าโรแมนติก

1

ซีรีส์เมียลับ CEO

เล่ม 1 เมียลับ CEO

1

ร่างของหญิงสาวที่เมามายไม่ได้สติกำลังถูกชายหนุ่มคนหนี่งลากออกไปจากผับ ทำให้ไตรจักรต้องยื่นมือเข้าไปช่วย

เขานั่งมองเธออยู่นานแล้ว ไม่รู้ว่าเหตุใดถึงได้สนใจผู้หญิงตรงหน้านัก

เขาสนใจเธอตั้งแต่เมื่อหลายเดือนก่อน พยายามตัดเธอออกจากใจ แต่ทำไม่ได้

“ผู้หญิงคนนี้ของฉัน”

ภพพันแปลกใจค่อนข้างมากที่เจ้านายยื่นมือเข้าไปช่วยผู้หญิงแสนสวยคนนั้น อาจเพราะว่าปกติแล้วเจ้านายของเขาไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนมาก่อน

เขาเองก็จำเธอได้เหมือนกัน เป็นการรู้จักฝ่ายเดียวเพราะหญิงสาวแสนสวยคนนี้ไม่ได้รู้จักเขากับเจ้านายเป็นการส่วนตัว

“นายนี่มันเลวจริง ๆ หลอกฉัน ทิ้งฉันไป” คนในอ้อมแขนกำลังต่อว่าต่อขานใครสักคน

ได้ยินประโยคนี้ของเจ้าหล่อน ก็ทำให้ไตรจักรรู้ในทันทีว่าเธอกำลังอกหัก

ประโยคของเธอมันทำให้เขานึกอยากรู้ว่าผู้ชายที่ทำให้ผู้หญิงแสนสวยคนนี้อกหักคือใครกันนะ

“เจ้านายจะหิ้วหล่อนกลับห้องเหรอครับ” ภพพันเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“ใช่” เขาอุ้มร่างคนเมาที่ประคองตัวเองไม่อยู่ไปที่รถ จริง ๆ แล้วเขาเคยเจอเธอมาก่อน

เธอร้องเพลงอยู่ที่ผับที่เขาชอบไปเมื่อหลายเดือนก่อน ก่อนที่มันจะปิดตัวลง

“นายมันคนหลายใจตะวัน นายเคยรักฉันบ้างไหม” เธอกอดคอหนาของคนที่อุ้มเธอเอาไว้ ก่อนจะตัดพ้อออกมา แล้วก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น

ชื่อผู้ชายที่หล่อนเรียกทำให้เขาสะดุดหูพอสมควร แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร

คนเราอาจมีชื่อคล้ายกันได้...

ไตรจักรวางร่างหญิงสาวลงบนเบาะรถ ก่อนจะให้เธอนอนไปบนตักของเขา แต่หล่อนก็อ้วกออกมาจนหมดไส้หมดพุง

“เอาไงดีครับเจ้านาย” ภพพันเอ่ยถามเจ้านายด้วยใบหน้าเหยเก เมื่อเห็นสภาพไม่น่ามองนั้น

อยากช่วยเขาก็อยากช่วย แต่สภาพเลอะอ้วกขนาดนี้คงไม่ไหว

“ทิ้งเธอไว้ตรงนี้ดีไหมครับ”

“พาเข้าโรงแรมด้านหน้าก็แล้วกัน” คนตัวสูงเอ่ยขึ้น พลางมองด้วยสายตาดุวับ ภพพันรีบรับคำ อยากจะตบปากตัวเองนัก ที่พูดไม่คิดแบบนี้ เจ้านายของเขาเป็นสุภาพบุรุษ ไม่มีทางทิ้งผู้หญิงไว้ข้างทางแน่ ๆ

เขาพาเธอเลี้ยวเข้าโรงแรม เพื่อเปิดห้อง จะได้จัดการทำความสะอาดเสื้อผ้าเนื้อตัวที่เลอะอ้วก

“นายไปพักผ่อนเถอะ มีอะไรจะเรียก” ไตรจักรเอ่ยกับเลขาหนุ่มก่อนจะงับประตูปิด

ไตรจักนั่งมองเธออยู่แบบนั้น เขาไม่ได้แตะต้องเธอแม้แต่ปลายก้อย ใบหน้านี้ทำให้เขานึกถึงมาตลอดหลายเดือน แม้จะพยายามตัดเธอออกไปจากใจแค่ไหน

รสาตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดศีรษะอย่างรุนแรง เธอกะพริบตาถี่ ๆ มองสภาพห้องแปลกตาอย่างตกใจ แถมยังตกใจที่ตัวเองไม่ได้อยู่ในเสื้อผ้าชุดเดิม

เธอกวาดสายตามองไปรอบห้อง จึงไปสะดุดเข้ากับชายหนุ่มคนหนึ่งที่นั่งหลับอยู่บนเก้าอี้ปลายเตียง นั่นทำให้เธอสะดุ้งสุดตัว นึกสงสัยว่าเขาคือใครกัน

เธอทำท่าจะขยับลงจากเตียง แต่เสียงเข้มดุของคนตรงหน้าทำให้เธอสะดุ้งอีกรอบ

“จะไปไหนครับ”

“คะ” เธอทำหน้าเหวอ มองสบตากับเขาอย่างตกใจ เธอไม่รู้จักเขา แต่มาอยู่ในห้องกับเขาสองต่อสองแบบนี้ได้อย่างไรกัน

แต่พอเธอกะพริบตาไปมา ก็พอจะนึกออก เขาเป็นลูกค้าที่ผับที่เธอเคยทำงานเมื่อหลายเดือนก่อน

แต่ถึงอย่างนั้นเขากับเธอก็ไม่ได้รู้จักกันเป็นส่วนตัว เพราะไม่เคยคุยกันเลยสักครั้ง

“ผมช่วยคุณเอาไว้”

“คะ” คราวนี้เป็นเธอที่ชะงัก มองเขาตาปริบ ๆ

“เมื่อคืนคุณเกือบโดนลากไปทำมิดีมิร้าย ผมเลยพาคุณออกมาจากผับ แล้วคุณก็อ้วกใส่ผม” ไตรจักอธิบายด้วยน้ำเสียงเนิบนาบ ก่อนจะบิดตัวไปมาเพราะเมื่อยขบเพราะเผลอนั่งมองเธอจนหลับไป

“ฉันขอบคุณคุณมากๆ นะคะ แล้วคุณเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันเหรอคะ”

“แม่บ้านที่โรงแรมเป็นคนเปลี่ยนให้ ผมไม่ชอบฉวยโอกาสกับผู้หญิงที่ไร้สติครับ” ความเป็นสุภาพบุรุษของเขาทำให้เธอนึกทึ่ง ยากยิ่งที่จะหาผู้ชายแบบเขาในสังคม แต่อย่างน้อยผู้ชายดี ๆ ก็ยังมีอยู่ให้ชื่นใจ ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่น เธอคงโดนทำมิดีมิร้ายไปแล้ว

“ฉันชื่อรสาค่ะ”

“ครับ”

“ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ”

“เดี๋ยวก่อนสิ”

“คะ คุณมีอะไรหรือเปล่าคะ”

“กินมื้อเช้าด้วยกันไหม”

“คุณชวนฉันกินข้าวด้วยกันเหรอคะ”

“คุณมีชื่อเล่นไหม”

“ชื่อรักษ์คะ”

“ผมอยากให้คุณแทนตัวเองด้วยชื่อเล่นน่ะครับ”

“ทำไมคะ”

“ผมสนใจคุณ อยากทำความรู้จักคุณให้มากขึ้นครับ”

“ฉันเอ่อ... ฉันจำคุณได้ คุณเป็นลูกค้าของผับที่ฉันทำงานร้องเพลงอยู่ใช่ไหมคะ” เธอเอ่ยถามออกไปตรง ๆ

เขาคือแขกของผับที่เธอเคยไปร้องเพลงเมื่อหลายเดือนก่อน ก่อนที่ผับนั้นจะปิดตัวลง ตอนนี้เธอมีงานเหลืออยู่แค่งานเดียวคือครูสอนร้องเพลง ยังไม่มีงานร้องเพลงตอนกลางคืนที่ไหน เพราะยังไม่มีที่ไหนรับนักร้องเพิ่ม

“ผมน่าจดจำขนาดนั้นเลยเหรอครับ” เขามองเธออย่างแปลกใจ

“จำได้สิคะ” เขาหล่อลากเสียขนาดนี้ ถ้าจำไม่ได้นี่สิเรียกว่าแปลก

“ผมนั่งดื่มเงียบๆ ในมุมของผม ไม่คิดว่าจะไปสะดุดตาคุณเลย”

“ไม่ใช่แค่รักษ์หรอกค่ะที่สะดุดตา ผู้หญิงทุกคนในร้านคงสะดุดตาคุณเหมือนกันหมด” ก็เพราะว่าเขาโดดเด่นมากกว่าลูกค้าทุกคนในร้านยังไงล่ะ

ด้วยบุคลิกสูงยาวเข่าดี หน้าตาหล่อเหลา ผิวพรรณดี เครื่องหน้าจัดว่าโดดเด่นน่ามอง ถ้าไม่มีใครสนใจหรือมองเขานี่สิถือว่าแปลกมากๆ

การแทนตัวเองด้วยชื่อเล่นทำให้เขายิ้มออกมาเล็กน้อย คนหน้านิ่งแต่หล่อสุดใจ พอยิ้มออกมาทำเอาหัวใจของเธอแทบละลาย

เขาน่ามอง จนเธอเผลอมองเขาเนิ่นนาน ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบทไหนเขาก็ดูน่ามองไปหมด ผู้ชายอะไรดูมีเสน่ห์เหลือร้าย