ตอนที่ : 04 มันคือแผน

เช้าวันถัดมา 

"อ้าวไอ้นะโม มาทำอะไรที่นี่แต่เช้า?" จ่าประคองเอ่ยทักทายขึ้นเมื่อเห็นนะโมมาที่สถานีตำรวจแต่เช้า 

"เจ้านายจ่าเขาไม่ได้บอกหรือไงครับ ว่าเขาให้ผมมาทำความสะอาดที่นี่ทุกเช้า" 

"อ้าวเหรอ ไม่เห็นรู้มาก่อนเลย"

"งั้นก็ได้รู้วันนี้นี่แหละ" 

"....."

"ฉันขอตัวก่อนนะ ต้องรีบไปทำความสะอาด"

"เออๆ ไปเหอะ" 

นะโมเข้าไปทำความสะอาดด้านในสถานีตำรวจซึ่งมันก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย นอกจากปัดกวาดเช็ดถูในห้องทำงานของผู้กองคีรินและกวาดถูด้านนอก 

"นี่ไอ้นะโม..."

"อะไรจ่า?"

"ผู้กองเขาล่อเอ็งด้วยอะไรวะถึงได้ยอมทำงานแบบนี้" 

"ด้วยเงินไงจ่า ฉันก็แค่อยากมีเงินใช้ไม่ต้องแบมือขอพ่อก็เท่านั้นเอง"

"อ้อ คิดได้แบบนี้ก็ดี ผู้ใหญ่เขาจะได้สบายใจบ้าง"

"จ่าจะถามแค่นี้หรอ?"

"อือ จะให้พูดอะไรอีกวะ"

"ไม่ต้องพูดนั่นแหละดีแล้ว ไม่อย่างนั้นฉันจะฟ้องผู้กอง ว่าจ่ามาจุ้นจ้านกับฉัน" 

"อ้าวๆ ไอ้เด็กคนนี้ ปั๊ดเดี๊ยะ!" 

"....." 

"ว่าแต่หมู่เสกสรรค์ไม่มาทำงานพร้อมกับจ่าหรอปกติตัวติดกันยิ่งกว่าอะไรดี"

"อยากรู้ก็ไปถามเองดิ"

"จ่าอยากจูงรถมอเตอร์ไซค์กลับบ้านหรอ?"

"เอ็งจะทำอะไรรถข้าวะ!?" 

"ก็ทำให้จ่าต้องจูงรถมอเตอร์ไซค์กลับบ้านไง" 

"เอ็งนี่มัน...แสบใช้ได้เลยนะ"

"ไม่แสบ จะเรียกว่าไอ้นะโมได้เหรอจ่า" 

ตอนเด็กๆ นะโมเป็นเด็กที่ซนมากและชอบแกล้งคนเป็นประจำถ้าไม่พอใจใครหรือว่าโดนใครคนใดต่อว่ามา นะโมจะหาทางเอาคืนเดี๋ยวนั้นเลยแน่นอนว่าไม่รถจักรยานยางรั่วก็จะไปปล่อยลมรถจักรยานยนต์ของคนที่มาพูดไม่ดีใส่ จนทำให้ต้องจูงรถกลับบ้านกันทุกราย 

"จ่าๆ ถ้ามีตั้งวงไพ่อีกจ่าจะไปจับไหม" 

"ถ้ารู้ก็จับดิวะ การพนันมันผิดกฎหมาย จะให้ตำรวจอย่างข้าอยู่เฉยได้ยังไง" 

"อ้อเหรอ จ่าแน่ใจนะว่าวิ่งจับทัน" 

"เออน่า..." 

หลังจากที่ทำความสะอาดเสร็จเรียบร้อยหมดแล้วนะโมก็คว้าจักรยานคันเก่าคันเดิมของตัวเองกลับไปที่บ้านก่อนที่ผู้กองคีรินจะมาถึง 

..............

"พ่อฉันไปบ้านไอ้ช้างแป๊บนึงนะ"

"เออๆ" 

ทันทีที่ผู้เป็นพ่อขานตอบรับนะโมก็คว้าจักรยานแล้วปั่นมุ่งหน้าไปยังบ้านของไอ้ช้างเพื่อนสนิทในทันที 

ฟื๊ด! 

"ฮะ เฮ้ยไอ้นะโม!" 

"อ่า โทษทีว่ะเบรคมันฝืดนิดหน่อย" 

"อีกแล้วนะมึง" 

"ว่าแต่มึงกำลังทำอะไรอยู่" 

"ทำปอให้พ่อว่ะ พ่อสั่งให้ทำไม่งั้นไม่ให้ออกไปเล่น" 

"อ๋อ...กูมีเรื่องให้มึงช่วยว่ะ"

"อะไร?"

"มึงลองไปพูดเรื่องตั้งวงไพ่ให้ยายประคำได้ยินหน่อย กูอยากจะรู้ว่ายายประคำจะเอาไปบอกตำรวจอีกไหม"

"มึงจะตั้งวงไพ่อีกแล้วหรอ?" ไอ้ช้างกระซิบถาม 

"เออดิ ไม่ตั้งวงไพ่จะหาตังค์ที่ไหนใช้วะ" 

"แล้วมึงจะรู้ได้ยังไงว่ายายประคำไปบอกกับตำรวจจริงๆ" 

"กูมีวิธีก็แล้วกัน มึงช่วยจัดการที่กูบอกหน่อยก็พอแล้ว" 

"เออๆ เดี๋ยวจัดการให้" 

ไอ้ช้างรีบไปจัดการที่นะโมบอก ก่อนจะกลับมานั่งทำงานที่พ่อสั่งเอาไว้เหมือนเดิม ซึ่งนะโมก็ทำตัวปกติเพราะช่วงตอนกลางวันจะต้องแวะซื้อก๋วยเตี๋ยวที่ร้านยายสีไปให้ผู้กองที่สถานีตำรวจด้วย 

ใกล้เที่ยง...

"พ่อฉันออกไปซื้อของให้ผู้กองก่อนนะ แล้วบ่ายๆ ถึงจะกลับมา" 

"ของอะไรวะ?"

"ของกินไงพ่อ"

"แล้วนี่มึงไปสนิทกับผู้กองตั้งแต่เมื่อไร ก่อนหน้านี้กูเห็นมึงไม่ชอบหน้าผู้กองเลย เขาจะมากินข้าวที่บ้านหน่อยมึงก็ไล่เขากลับท่าเดียวเลย ไหงเป็นแบบนี้ได้วะ?"

"ผู้กองเขาให้ฉันไปทำงานที่สถานีตำรวจด้วยน่ะ ฉันเองก็อยู่เฉยๆ ไม่รู้จะทำอะไรก็เลยรับงานกับผู้กอง เนี่ย...ต้องไปซื้อก๋วยเตี๋ยวให้ผู้กองตอนเที่ยงด้วย"

"อ้าวเหรอ เออว่ะดีๆๆๆ ให้มันได้แบบนี้บ้างสิวะมึงเนี่ย"

"ฉันไปก่อนนะพ่อ ถ้าไอ้ช้างกับไอ้เจ๊กมาหาบอกมันว่าเดี๋ยวบ่ายๆฉันจะกลับ"

"เออ" 

นะโมรีบคว้าจักรยานคู่ใจปั่นไปร้านก๋วยเตี๋ยวของยายสีในทันที 

"ยายเอาเส้นเล็กน้ำตกถุงนึงสิ" 

"เออๆ แป๊บนึงละกัน" 

"....."

"นี่ไอ้นะโม..."

"อะไรยาย?" 

"ข้าได้ข่าวมาจากยายประคำว่าจะมีพวกตั้งวงไพ่กันอีกแล้ว มันเป็นพวกเอ็งงั้นรึ"

"จะบ้าหรือยาย ฉันมีงานทำแล้วจะไปมีเวลาตั้งวงไพ่แบบเดิมได้อีกยังไงกัน ยายประคำไปเอาข่าวมั่วมาหรือเปล่า ยายสีก็รู้นี่ว่ายายประคำชอบพูดไปมั่วจนคนเข้าใจผิดไปหมด"

"มันก็จริงของเอ็ง ตะกี้นี้ข้าเพิ่งเห็นยายประคำถีบจักรยานไปทางหน้าวัดโน่นสงสัยจะไปแจ้งตำรวจแน่ๆ เลย"

"ช่างเขาเถอะยาย ถ้าไปแจ้งความเท็จขึ้นมาเดี๋ยวก็โดนจับขังในตารางเองแหละ"

นะโมยืนยิ้มอยากมีเลศนัย เพราะแผนของตัวเองสำเร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว อย่างน้อยถ้าหากจะตั้งวงไพ่ขึ้นมาจริงๆ ก็คงต้องตั้งอย่างเงียบๆ และไม่ให้ใครรู้โดยเฉพาะยายประคำ แต่ที่ให้ไอ้ช้างไปปล่อยข่าวแบบนั้นก็เพื่อที่อยากจะรู้ว่าทางตำรวจจะทำยังไงถ้ารู้ว่าชาวบ้านตั้งวงเล่นการพนันกันอีกแล้ว จะยอมปล่อยผ่านหรือว่าจะไปตามจับเหมือนอีกอย่างเคย 

"เอ้านี่ ก๋วยเตี๋ยวที่สั่งได้แล้ว" 

"กี่บาทเนี่ยยาย" 

"สิบห้าบาท" 

"เอ้านี่"

"เออๆ ขอบใจ ว่าแต่ซื้อไปให้ลุงผู้ใหญ่รึ?"

"เปล่า พ่อของฉันกินก๋วยเตี๋ยวซะที่ไหน ฉันซื้อไปให้ผู้กองน่ะเขาสั่งให้ฉันซื้อ" 

"อ๋อ เออๆ งั้นก็ไปเหอะ เอ็งน่าจะไปเจอยายประคำอยู่ที่สถานีตำรวจแหละ" 

"....." นะโมไม่ได้ซีเรียสอะไรเพราะตั้งใจจะให้ยายประคำเห็นหน้าอยู่แล้ว อยากจะรู้ว่ายายประคำจะทำหน้ายังไงถ้าเห็นว่านะโมไปที่สถานีตำรวจเหมือนกัน และจะตกใจแค่ไหนถ้ารู้ว่าไอ้วงไพ่ที่รู้มานะโมไม่ใช่คนก่อตั้ง แต่ความจริงมันเป็นแค่ข่าวลือที่นะโมให้ไอ้ช้างมันไปโพนทะนาก็เท่านั้นเอง 

สถานีตำรวจ...

"อ้าวนี่ไงไอ้นะโมมาพอดีเลย" 

"มีอะไรหรือเปล่าจ่า" 

"ก็ยายประคำเข้ามาแจ้งความว่าเอ็งกับพรรคพวกน่ะไปตั้งวงเล่นไพ่กันอีกแล้ว"

"เอ้ายาย ใส่ร้ายกันแบบนี้เดี๋ยวก็โดนแจ้งความกลับหรอก"

"เอ็งไม่ต้องมาพูดชุ่ยๆ เลย ข้าได้ยินมากับหูเห็นมากับตา ว่าไอ้ช้างเพื่อนของเอ็งมันมาบอกกับคนในหมู่บ้านว่าจะตั้งวงเล่นไพ่อีก" 

"แล้วไหนหลักฐานไหนพยานล่ะยาย ฉันเพิ่งจะแวะไปหาไอ้ช้างมามันยังนั่งทำปอให้พ่อมันอยู่เลยมันจะเอาเวลาไหนไปบอก ถ้าไม่เชื่อก็ลองไปถามไอ้ช้างดิมันก็อยู่บ้านนั่นไงนั่งทำปออยู่น่ะ"

"เอ็งโกหก!"

"เอ้า งั้นยายก็ไปบ้านไอ้ช้างดิเอาตำรวจไปด้วยเลยจะได้รู้ว่าพูดจริงหรือพูดเล่น นี่ถ้ายายมาแจ้งความใส่ร้ายคนอื่นโดยไม่มีหลักฐานแบบนี้ฉันแจ้งความกลับนะจะบอกให้" 

แกร๊ก!

"มีอะไรกันเสียงดังเชียว"

"เอ่อผู้กองครับ..คือยายประคำคนนี้เขามาแจ้งว่าจะมีการตั้งวงการพนันน่ะครับ"

"ก็รับแจ้งไว้ซะสิแล้วค่อยไปตรวจพื้นที่อีกที" 

"ครับผู้กอง" 

"หึ้ย! เอ็งนะเอ็ง" 

"ถีบจักรยานกลับบ้านดีๆ ล่ะยายระวังสิบล้อพ่วงมันจะเสยดากเอาตายห่าคาถนน ลำบากสัปเหร่อเขามาเก็บศพอีก" 

"ไอ้เด็กเวร!" 

"นะโมตามเข้ามาข้างใน" 

"....." นะโมเดินเข้าไปในห้องทำงานของผู้กอง ก่อนจะยื่นถุงก๋วยเตี๋ยวที่ตัวเองซื้อมาให้กับผู้กอง 

"กี่บาทเนี่ย" 

"ยี่สิบ ค่าก๋วยเตี๋ยวสิบห้าบาท ค่าปั่นจักรยานจากบ้านแวะไปซื้อก๋วยเตี๋ยวแล้วก็ปั่นเอามาส่งที่นี่อีกห้าบาท" 

"หือ งกใช้ได้เลยนะเนี่ย"

"....."

"ว่าแต่เราไปพูดแบบนั้นกับผู้ใหญ่ได้ยังไง" 

"ก็ฉันไม่ชอบให้ใครมาพูดไม่ดีใส่ฉันนี่นา ฉันก็อยู่นิ่งๆ ของฉันแล้วนะ" 

"จะไปเอาอะไรกับคนแก่เล่า" 

"ฉันกลับก่อนนะ"

"จะรีบกลับไปไหน?"

"มีงานต้องทำต่อที่บ้านไอ้ช้าง"

"จะรีบกลับไปตั้งวงไพ่หรอ?"

"......" นะโมหันกลับไปแล้วทำหน้าบึ้งตึงใส่ "ถ้าจะตั้งจริงๆ ไม่บอกให้โง่หรอก"