เมียผมเป็นเจ้ามือวงไพ่ ( Mpreg )

61.0K · จบแล้ว
น้ำผึ้งสีเลือด
31
บท
569
ยอดวิว
9.0
การให้คะแนน

บทย่อ

ร้อยตำรวจเอก คีริน อายุ 33 ปี  ถูกสั่งให้มาประจำการที่ต่างจังหวัด เป็นแถบชนบท ที่ชาวบ้านอยู่กันอย่างเรียบง่าย ทั้งที่คิดเอาไว้ในใจแล้วว่าอยู่ในชนบทแบบนี้คงไม่มีเรื่องให้ต้องปวดหัวเหมือนกับตอนที่อยู่ในเมืองกรุง  แต่ไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย  "ผู้กองครับ สายข่าวของเรารายงานมาว่ามีการตั้งวงเล่นพนันอีกแล้วครับ!"  นี่คือข้อความจากตำรวจที่เป็นลูกน้องรายงานมาแทบจะทุกวัน คือการตั้งวงพนันของชาวบ้านกลุ่มนึงที่ไม่เกรงกลัวกฎหมายสักนิด  นะโม อายุ 22 ปี ลูกผู้ใหญ่ในหมู่บ้าน ไม่ได้เรียนต่อ และก็ไม่ได้ทำงานอะไร หาตั้งวงไพ่เล่นไปวันๆ  แต่ถึงจะชอบเล่นการพนัน นะโมก็ยังเป็นคนดีไม่ได้ทำร้ายใครไม่ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด แค่ฝักใฝ่การเล่นพนันเฉยๆ  "กูป๊อกเก้า สองเด้ง โย่ววว จ่ายมาๆ วันนี้ดวงขึ้นชิบหายเลย ฮ่าๆ"  "เฮ้ยๆ ไอ้นะโมไปก่อนเร็ว ตำรวจมาชิบหายแล้ว ชิบหายของจริง!" "สัสเอ้ย ใครแม่งแจ้งตำรวจนะ อย่าให้กูรู้ตัวนะ!" "ปี๊ดๆๆๆ นี่คือเจ้าหน้าที่ตำรวจโปรดอยู่ในความสงบ ปี๊ดๆๆ!"  ไม่ว่าจะครั้งไหนๆ นะโมก็จะหนีรอดจากการจับกุมของตำรวจไปได้ทุกครั้งเพราะมีเพื่อนที่คอยดูลาดลาวให้อยู่ด้านนอก 

นิยายรักโรแมนติกตลกรักหวานๆตำรวจรักแรกพบโรแมนติกคนธรรมดาฟินๆ

ตอนที่ : 01 ย้ายมาประจำการ

ณ หมู่บ้านที่ต่างจังหวัดแห่งหนึ่ง 

ชายหนุ่มในชุดเครื่องแบบตำรวจก้าวเดินขึ้นไปบนบันไดอย่างสุขุม ในมือถือจดหมายหนึ่งฉบับเอาไว้แน่น 

"สวัสดีครับผู้กอง!" 

"สวัสดีทุกๆ คนเลยนะครับ ผมคีริน เรียกว่า ผู้กองคีรินก็ได้ครับ ผมเพิ่งจะย้ายมาประจำการวันนี้ยังไงก็ขอให้ทุกคนช่วยแนะนำด้วยนะครับ ผิดพลาดตรงไหนก็ติกันได้เลย"

"แหม พวกเราเองก็พอจะรู้ประวัติของผู้กองมาเหมือนกันนะครับ ผมว่าไม่ต้องแนะนำอะไรมากหรอกผู้กองเก่งอยู่แล้ว" 

"ไม่ได้หรอกครับ ผมยังต้องเรียนรู้อีกเยอะครับ"

"ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้พวกเราจะพาผู้กองไปสำรวจพื้นที่นะครับ"

"ขอบคุณครับ แยกย้ายกันไปทำงานต่อเถอะ"

"ครับผม!" 

เวลาผ่านไปจนกระทั่งเช้าของอีกวัน นายตำรวจหนุ่มออกมายืนรอหมู่กับจ่าที่เป็นลูกน้องอยู่ที่หน้าสถานีตำรวจเพราะมีนัดกันเรื่องที่จะไปทำความคุ้นชินกับพื้นที่ และทำความรู้จักกับชาวบ้านที่อาศัยอยู่ที่นี่ 

"เรียบร้อยแล้วครับผู้กอง"

"ถ้างั้นก็ไปกันเถอะ" 

"ครับ" 

รถกระบะของสถานีตำรวจค่อยๆเคลื่อนตัวออกไป วิ่งแล่นไปตามเส้นทางเรื่อยๆ แต่ไม่ได้ขับเร็วเพราะเป็นพื้นที่ชุมชนของชาวบ้าน 

"คนหายไปไหนกันหมด"

"วันนี้วันพระ เช้าบ้านสวนหนึ่งน่าจะไปทำบุญที่วัดกัน ที่เหลือก็น่าจะไปทำไร่ทำสวนกันตามปกตินั่นแหละครับ อาชีพของชาวบ้านที่นี่ก็คือทำไร่ทำนาหรือทำสวน" 

"เท่าที่ผมรู้ประวัติคร่าวๆ ที่นี่ไม่มีเรื่องยาเสพติดเลยนี่ถึงจะมีก็ส่วนน้อย" 

"อ่าครับ พอดีว่าผู้ใหญ่กำนันที่นี่เขาช่วยกันสอดส่องดูแลบุตรหลานของตัวเอง เรื่องยาเสพติดที่นี่ก็เลยมีน้อยมากครับแทบจะไม่มีให้ได้ยินเลย" 

"จะมีก็แต่การพนันครับ" จ่าหยอยพูดขึ้นหลังจากที่นั่งเงียบมานาน 

"การพนัน?"

"ครับ จะมีชาวบ้านบางกลุ่มตั้งวงเล่นการพนันกันไม่เว้นแต่ละวันเลยล่ะครับ บางวันก็จับได้บ้างจับไม่ได้บ้าง จับตัวมาแล้วก็ทำได้แค่ตักเตือนแล้วปล่อยตัวไปเพราะชาวบ้านที่นี่ไม่มีเงินมากพอที่จะมาประกันตัวญาติๆ หรือว่าคนรู้จัก ทำได้แค่ปล่อยไปครับแล้วก็ตักเตือน แต่สุดท้ายก็ยังเป็นเหมือนเดิม" 

"ผมว่าถ้าเราแวะไปที่วัดน่าจะเจอชาวบ้านนะครับ" 

"อืม ไปสิ" 

****************

"สวัสดีครับผู้ใหญ่สวัสดีครับกำนัน" 

"อ่าว มีอะไรกันหรือเปล่า" กำนันจ่อยถามขึ้น 

"รึว่าพวกเด็กวัยรุ่นมันไปก่อเรื่องอะไรไว้อีก" ผู้ใหญ่โตถามขึ้นอีกคน 

"เปล่าๆ ครับ พอดีว่าพาผู้กองมาสำรวจพื้นที่น่ะครับ นี่ผู้กองคีรินครับ เพิ่งจะย้ายมาประจำการเมื่อวานครับ"

"สวัสดีครับผู้กอง แหม่...ไม่คิดนะครับเนี่ยว่าจะยังเป็นผู้กองหนุ่มๆ ที่คิดไว้ในหัวจะเป็นตำรวจอายุมากแล้วซะอีก"

"แหะๆ ครับ สวัสดีนะครับกำนันผู้ใหญ่ ผมขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ หากทำไม่ดีหรือผิดพลาดตรงไหนก็แนะนำได้เลยครับ"

"ได้เลยๆ ว่าแต่กินข้าวกินปลากันมาแล้วหรือยังขึ้นไปกินข้าวกันก่อนสิบนศานาน่ะ"  

"ผมเรียบร้อยมาแล้วครับ" 

"พ่อ!" เสียงเล็กๆ ออกแหลมดังขึ้นมา ก่อนที่จะมีเด็กหนุ่มตััวเล็กๆ เดินมาพร้อมกับเพื่อนอีกสองคน 

"ไอ้นะโม จะไปไหนอีก?" 

"กลับบ้านดิพ่อ ให้มาทำไมเนี่ยวัด มันร้อน!" 

"ไอ้ลูกเปรต"

"ขอบคุณที่ชมครับ" 

"อย่าเพิ่งไป มาทำความรู้จักกับผู้กองคนใหม่ก่อน" 

"ไม่ใช่ญาติสักหน่อยทำไมต้องทำความรู้จักด้วย"

"ไอ้นะโม!" 

"ทำไมพ่อต้องมาตะคอกฉันด้วย ก็ฉันพูดจริงๆ นี่นา" 

"เอาล่ะๆ สองพ่อลูกคู่นี้ทะเลาะกันได้ทุกวี่ทุกวัน" กำนันจ่อยรีบห้ามปรามเพราะกลัวว่ามันจะเลยเถิดไปไกล 

"ถ้างั้นฉันไปก่อนนะลุงกำนันหวัดดีครับ" 

"กลับไปแล้วอย่าไปเถลไถลที่ไหนนะไอ้นะโม ถ้ากูกลับไปแล้วมึงไม่อยู่ที่บ้านกูจะเอาไม้เรียวไปตามมึงกลับมาแน่" 

"เออน่าพ่อ ไม่ไปไหนหรอก เดี๋ยวอยู่ที่บ้านแหละ" 

นะโมลูกชายของผู้ใหญ่โต อาศัยอยู่กับพ่อสองคนเพราะแม่จากไปช่วงสมัยเรียนประถม นะโมก็เลยต้องอยู่กับผู้เป็นพ่อสองคนมาตั้งแต่ตอนนั้นซึ่งก็ไม่ค่อยลงรอยกันสักเท่าไร 

"อย่าไปใส่ใจมันเลยนะครับผู้กอง ไอ้นี่มันก็เป็นแบบนั้นแหละเถลไถลปากหมาไปเรื่อย" 

"ลูกชายของผู้ใหญ่เรียนอยู่ที่ไหนครับเนี่ย" 

"มันไม่ได้เรียนแล้วล่ะ ไอ้นี่มันไม่ได้ฝักใฝ่การเรียนพอจบม.6มันก็ออกเลย เที่ยวเล่นเตร็ดเตร่ไปวันๆ"

"อ๋อครับ ผมไม่ถือสาหรอกครับเด็กๆ ก็แบบนี้แหละ"  

*************** 

"เฮ้ยไอ้นะโม"

"อะไร?"

"ทำไมกูถึงไม่รู้เลยวะว่าจะมีผู้กองมาประจำการใหม่ พ่อกูไม่เห็นบอกอะไรเลย" 

"วันๆ พ่อมึงก็เอาแต่เมาจะไปรู้เรื่องอะไรวะ" 

"ก็จริง" 

มะโนเป็นเด็กที่ค่อนข้างซน และไม่ค่อยถูกชะตากับตำรวจ ผู้กองคนก่อนหน้านี้ก็โดนแกล้งจนต้องทำเรื่องย้ายออกไป แต่ก็ไม่คิดว่าจะมีคนย้ายเข้ามาประจำการใหม่เร็วขนาดนี้ 

"ไอ้เจ๊กไอ้ช้าง กูว่าเราคงต้องทำแบบเดิมกันอีกรอบ" 

"มึงว่าจะทำได้หรอวะ เมื่อกี้กูแอบสบตากับผู้กองนั่นด้วยสายตาเย็นยะเยือกเล่นกูขนลุกถึงตูดเลย" ไอ้เจ๊กพูด 

"มึงจะไปกลัวทำไมวะ คนก่อนหน้าก็ทำท่าวางมากเบ่งว่าตัวเองเป็นตำรวจยศใหญ่เลยคิดจะทำอะไรกับประชาชนก็ได้นี่ พอเจอของจริงเข้าไปก็แหกปากร้องไม่เหลือ" 

สาเหตุที่นะโมไม่ค่อยชอบตำรวจเพราะเคยถูกตำรวจรังแก และก็เป็นตำรวจที่เคยมาประจำการอยู่ก่อนหน้านี้ ใช้ข้ออ้างของการเป็นตำรวจและใช้อำนาจที่ตัวเองมีข่มเหงรังแกชาวบ้านที่เขาไม่มีทางสู้ ซึ่งนะโมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น จึงทำให้นะโมไม่ชอบตำรวจอีกเลยตั้งแต่ตอนนั้น 

"ว่าแต่กลับบ้านแล้วทำอะไรกันดีวะ พ่อผู้ใหญ่ไม่ให้ออกจากบ้านด้วย เซ็งฉิบหาย!" 

"ก็ตั้งวงไพ่มันที่บ้านไปเลยจะเป็นอะไรวะ ตำรวจชาวบ้านอยู่ที่วัดกันหมด ไม่มีใครมาสนใจหรอก" 

"เออว่ะ ไปๆ จัดแม่ง" 

ทั้งสามคนนี้เป็นเพื่อนที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ พอเรียนจบแล้วก็พร้อมใจกันที่จะไม่เรียนต่อ เพราะถ้าจะเข้ามหาวิทยาลัยก็ต้องเข้าไปในตัวเมืองซึ่งไม่มีใครชอบการเข้าเมืองเลยสักนิด 

บ้านผู้ใหญ่โต...

"เฮ้~กูป๊อกเก้าเด้งโว้ย" 

"โห่อะไรวะ มึงทำไมมือขึ้นชิบหายเลยวะ ไปเล่นที่ไหนก็กินลูกเดียวเลย นี่ดีนะที่ไม่ได้เล่นกินตังค์กันไม่งั้นตังค์ที่แม่กูให้มาหมดตูดไปแล้ว" ไอ้ช้างนั่งบ่น 

"ลองเปลี่ยนไปเล่นดัมมี่กันบ้างไหม"

"เอาดิ" 

เวลาผ่านไป...

"เร็วๆ ดิไอ้เจ๊ก มึงจะลีลาอีกนานไหม"

"เดี๋ยวดิไอ้นะโม 

"เหี้ย ใครอมหมูไว้วะ ไพ่ก็จะหมดกองแล้ว กูยังไม่ได้เกิดสักตัวเลยเนี่ย" ไอ้ช้างบ่น 

พึบ~

"น็อคมืดปิดดัมมี่ เยสโด้ กูชนะพวกมึงอีกแล้ว"

"โห่ไอ้ห่า สมแล้วล่ะที่มึงได้ชื่อว่าเป็นนักเล่นการพนันตัวยง" 

"อย่าบ่นๆ แจกต่อเร็วๆ" 

บรืน~ 

เสียงรถกระบะคันเก่าดังเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน ซึ่งนะโมก็จำได้ว่านี่เป็นรถกระบะของพ่อตัวเอง แต่ก็ได้ยินเสียงรถกระบะคันอื่นตามเข้ามาด้วย 

"พ่อมึงกลับมาแล้วไอ้นะโม"

"เก็บก่อนๆ" 

"เออๆ" 

นะโมรีบเดินออกไปและปล่อยให้พวกเพื่อนๆ จัดการเก็บและทำลายหลักฐานก่อนที่พ่อของเขาจะเข้ามาเห็น 

"ทำไมกลับมาเร็วล่ะพ่อ?"

"ทำไม กูจะกลับมาเร็วมันผิดหรือไง"

"ก็ไม่ผิด ก็ปกติพ่อจะอยู่ที่วัดแทบทั้งวันเลยนี่ เห็นพ่อกลับมาบ้านเร็วแบบนี้ฉันก็แค่สงสัย" 

"ไม่มีอะไร วันนี้ผู้กองจะมากินข้าวที่บ้านเรานะ"

"เอ้า บ้านเขาไม่มีข้าวกินหรอพ่อ?"

"ไอ้ลูกเวรนี่!"

"โอ๊ยๆ เอะอะก็เขกหัวลูก ฉันโง่หมดแล้วเนี่ย คอยดูนะฉันจะจุดธูปฟ้องแม่ว่าพ่อเขกหัวฉันจนโง่!" 

"เลิกไร้สาระแล้วไปเก็บผักในสวนมา ว่าแต่ไอ้สองเพื่อนตัวแสบมึงหายไปไหน" 

"ตกปลาอยู่หลังบ้านพ่อจะทำอะไรพวกมันล่ะ" 

"ดีเลย ไปบอกให้พวกมันเอาปลาขึ้นมาสามตัว แล้วเอาไปให้ป้ามึงทำกับข้าว" 

"โหย...ที่ลูกขอกินปลาบ้างบอกว่าเปลือง ทีกับคนอื่นเนี่ยเลี้ยงใจปล้ำเลย" 

"จะไปดีๆ รึจะโดนเขกบาลอีกรอบ?" 

"ไปแล้วๆ อะไรของพ่อเนี่ย เก่งแต่กับลูกนี่แหละ ฮึ!"