06 ไม่ยอม
บ้านท่านสิระ
“สวัสดีครับท่าน” ชายหนุ่มยกมือไหว้คนตรงหน้า เขาคือพ่อของไอรดาและเป็นนักธุรกิจชื่อดังมีชื่อเสียงมีทั้งงานสีขาวและสีเทา
“อืมๆ สวัสดี สบายดีกันนะ”
“ครับ สบายดี”
“อือ ว่าแต่มากันวันนี้มีเรื่องอะไรกันล่ะ?”
“คือผมจะมาพูดเรื่องคุณไอครับ”
“ไอรดาไปก่อเรื่องอะไรไว้อีกล่ะ ถึงได้พากันมาหาฉันถึงที่นี่เลย”
“ท่านรู้ด้วยเหรอครับ ว่าเกิดเรื่องอะไร?” มาเฟียหนุ่มถาม
“ฉันเดินในทางของแกมาก่อนแกนะ เรียกง่ายๆ ว่าอาบน้ำร้อนมาก่อน เรื่องแค่นี้ทำไมฉันจะไม่รู้” ชายวัยกลางคนหัวเราะเย้ยหยัน
“คือผม…”
“อยากหย่า?” ชายวัยกลางคนพูดแทรกขึ้นมา แค่ได้เห็นสีหน้าของชายหนุ่มก็เดาออกแล้วว่าต้องการอะไร
“ครับ” ชายหนุ่มถอนหายใจและตอบรับไปตามตรงอย่างลูกผู้ชาย เพราะไม่อยากทรมานตัวเองไม่อยากทรมานใครไปมากกว่านี้อีกแล้ว
“ฉันผิดเองแหละ ที่ให้พวกแกสองคนแต่งงานกันเพราะผลประโยชน์ทางธุรกิจ จนลูกสาวของฉันทำลายชีวิตของแกไปจนครึ่งชีวิตเลย”
“ครับ ผมแค่อยากใช้ชีวิตของตัวเองบ้าง เธอให้นักสืบคอยตามผมให้ลูกน้องติดชิพในรถของผม จนตอนนี้ผมไม่มีความเป็นส่วนตัวแล้วครับ”
“เรื่องนี้ฉันไม่ได้ติดขัดอะไรนะ เพราะฉันทำลายชีวิตแกมามากพอแล้วเหมือนกัน ฉันไม่อยากจะทำร้ายชีวิตใครอีกแล้ว ส่วนเรื่องหย่าแกก็คงจะต้องไปคุยกับไอรดาเอาเอง แต่ฉันคิดว่าไอรดาเธอคงไม่ยอม เพราะลูกสาวของฉันรักแกมาก”
“ผมเลยอยากท่านช่วยไงครับ ผมรู้ว่าไอรดาเธอต้องไม่ยอมแน่นอน”
“แล้วจะให้ฉันทำยังไง ทางที่ดีควรจะหันหน้าพูดกันจะดีกว่านะ”
“คุยแล้วครับ แต่เธออาละวาดทำผมหัวแตกไปรอบนึง”
“…..”
“ผมไม่อยากให้เธอเอาคำว่าภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย มีทะเบียนสมรสดึงรั้งผมเอาไว้ให้อยู่ในโอวาทของเธอ ผมสัญญากับท่านว่าผมจะไม่ล่วงเกินไอรดาผมก็ทำตามสัญญา แต่เธอพยายามใช้สิทธิ์ของคำว่าภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายทำร้ายผม บริษัทผมไนท์คลับผม เธอไปไล่อาละวาดมันทุกที่แล้วเพราะคิดว่าผมมีผู้หญิงอยู่ที่นั่น”
“….”
“ผมรู้ว่าเธอรักผม แต่ท่านก็รู้ว่าผมรักใครไม่ได้อีกแล้ว” ผู้หญิงที่เขารักมีแค่คนเดียวคือเธอที่จากไป
“ฉันเข้าใจความรู้สึกของแกนะ และก็ขอโทษแทนลูกสาวของฉันด้วย”
“ยังไงผมก็รบกวนท่านช่วยพูดกับไอรดาให้หน่อยนะครับ ผมอยากเป็นอิสระจากเธอ”
“ว่าไงนะ!! เป็นอิสระอย่างนั้นเหรอ!?” หญิงสาวพุ่งเข้ามาหลังจากที่ยืนฟังทั้งสองคุยกันอยู่พักใหญ่ “คุณอยากหย่ากับไอขนาดนั้นเลยรึไง!”
“ไอรดา อย่าเสียมารยาทนั่งลง” ท่านสิระพูดเสียงเข้ม เมื่อเห็นลูกสาวยืนตะเบ็งเสียงใส่
“ไม่! คุณพ่อก็เหมือนกัน เห็นไอเป็นอะไรอะ ที่ให้ไอแต่งงานกับคุณไอศูรย์ก็เพราะผลประโยชน์ทางธุรกิจอย่างนั้นเหรอ ทุกคนเห็นไอเป็นสิ่งของหรือยังไงถึงได้มาทำกันแบบนี้ คิดว่าไอไม่มีความรู้สึกเหรอ ฮึกก มาหลอกกันทำไม”
“ไอรดา ใจเย็นๆ ก่อนนะ” มาเฟียหนุ่มลุกยืนขึ้น พร้อมกับพยายามห้ามปรามให้หญิงสาวใจเย็นลง เพราะรู้ว่าเธอเป็นคนที่โมโหร้ายมาก
“ที่ฉันมีกินมีใช้อยู่ทุกวันนี้ก็เพราะไอศูรย์นี่แหละ ที่แกมีเงินใช้จ่ายฟุ่มเฟือยขนาดนี้ ก็เพราะเขาไม่ใช่หรือยังไง”
“ไอไม่ได้ต้องการเงินมากมาย ไอแค่อยากได้คนรักสักคนนึง และไอก็คิดมาตลอดว่าคุณไอศูรย์รักไอทำทุกอย่างเพื่อไอ แต่วันนี้ไอรู้ความจริงแล้วว่าทุกคนไม่ได้ทำเพื่อไอเลย ทุกคนทำเพื่อตัวเองทำเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองทั้งนั้นอะ”
“ไอรดา ผมขอโทษที่ไม่บอกเรื่องนี้กับคุณตั้งแต่แรก”
“ฮึกก ขอโทษแล้วมันได้อะไรขึ้นมา ความรู้สึกของฉันมันคืนกลับมาได้งั้นเหรอ”
“….”
“ไอรักคุณทำเพื่อคุณทุกอย่าง ไม่เคยนอกใจไม่เคยมีใครเลย ในขณะที่คุณออกไปมีนอกบ้านโดยที่ไม่สนใจไอเลยสักนิด คุณหักหน้าไอทำร้ายหัวใจของไอจนไม่เหลือชิ้นดี จิตใจของคุณทำด้วยอะไร”
“เลิกโทษคนอื่นเถอะไอรดา พ่อผิดเองที่เป็นคนยุยงให้แกแต่งงานกับไอศูรย์เพราะพ่ออยากให้ธุรกิจที่ทำอยู่มันเจริญรุ่งเรือง จึงให้แกแต่งงานกับไอศูรย์”
“คุณพ่อ…”
“ครอบครัวของเราทำลายครอบครัวของไอศูรย์มาเยอะมากแล้วนะแกอย่าลืมสิไอรดา”
“คุณก็เลยเอาคืนไอแบบนี้น่ะเหรอคุณไอศูรย์” เธอหันหน้ากลับไปถามเขาทั้งน้ำตา สีหน้าของเธอมันทั้งโกรธและผิดหวังในเวลาเดียวกัน
“เปล่านะ ผมไม่เคยคิดที่จะแก้แค้นอะไรเลยนะ” มาเฟียหนุ่มปฏิเสธ
“แล้วคุณทำแบบนี้ทำไม ในเมื่อคุณไม่ได้รักคุณก็ปฏิเสธเลยก็ได้นี่นา แต่นี่คุณยอมแต่งงานกับไอทำทุกอย่างเหมือนกับมีใจให้ไอ”
“พ่อเป็นคนขอร้องไอศูรย์เอง ที่จริงไอศูรย์ก็ปฏิเสธแล้วแหละ เพราะเขาไม่อยากทำร้ายจิตใจของลูก”
“เหรอคะ งั้นก็แสดงว่าเป็นคุณพ่อสิคะที่ทำร้ายจิตใจไอ” เธอเอ่ยถามพร้อมกับเสียงหัวเราะที่บ่งบอกว่ากำลังสมเพชตัวเอง
“พ่อขอโทษ”
“คุณพ่อรู้อะไรมั้ยคะ ตั้งแต่ที่คุณแม่ตายไปคุณพ่อก็ไม่ได้สนใจไอเหมือนที่เคยเป็นเลย คุณพ่อเอาแต่สนใจงานอะไรก็งานอย่างเดียว คำว่าครอบครัวสำหรับไอมันไม่เคยมีอีกเลยตั้งแต่ที่คุณแม่ตายไป”
“….”
“ไอแค่โหยหาสิ่งที่ไอเคยมี ไอผิดด้วยเหรอ ไอก็แค่ต้องการความรักจากครอบครัวบ้างนี่นา ไอผิดขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“พะ พ่อขอโทษ”
“ฮึกก คุณไอศูรย์ ไอจะยอมหย่าให้คุณก็ได้ แต่ไอขอเวลาอีกแค่สามเดือน”
“…..”
“ขอแค่ให้คุณใส่ใจไอบ้าง ทำเหมือนกับว่าเราเป็นคนรักกันจริงๆ กินข้าวด้วยกัน ทำอะไรด้วยกันหลายๆ อย่าง ไอสัญญาว่าไอจะไม่ตามไปอาละวาดไม่ไปวุ่นวายกับงานของคุณอีก ไอขอแค่นี้ได้ไหม ขอแค่คุณทำเหมือนว่ารักไอ อยากดูแลไอ”
“อืม ได้สิ”
“ฮะ ฮึกก ขอบคุณนะ ขอบคุณจริงๆ”
“คุณสัญญาแล้วนะ ว่าหลังจากสามเดือนผ่านไปคุณจะยอมหย่าให้กับผม”
“ค่ะ ไอสัญญา”
“จะเอาแบบนี้จริงๆ เหรอไอรดา แล้วเราจะไม่เสียใจทีหลังแน่นะ” ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามขึ้นมาเพราะว่าเป็นห่วงลูกสาว ยิ่งทำเป็นเหมือนรักก็จะยิ่งทำให้เธอรู้สึกเจ็บมากกว่าเดิม
“มันคงไม่มีอะไรจะต้องเสียแล้วล่ะค่ะ ถ้ามันจะเสียใจก็เสียใจให้มันสุดๆ ไปเลย”
“…..”