04 เข้าหา

เวลาผ่านไป

ร้านกาแฟ

“นี่คุณเป็นอะไรกับฉันมากไหมเนี่ย มาตามอยู่ได้ทั้งวี่ทั้งวัน ไม่เหนื่อยบ้างหรือไงคะ?” เธอเริ่มรู้สึกแปลกๆ กลับมาเฟียหนุ่ม เพราะเขามาอยู่ร้านกาแฟของเธอทุกวัน และก็อยู่อย่างนั้นไม่ไปไหน

“ก็อยากมามีอะไรล่ะ หรือว่าที่ร้านของเธอเลือกต้อนรับลูกค้า” เขาเอ่ยถามเสียงเรียบ เมื่อคำพูดของหญิงสาวเปรยๆ เหมือนว่าไล่ทางอ้อม

“เปล่าค่ะ แต่คุณก็มองดูลูกค้าคนอื่นของฉันสิคะ มีใครเค้ามานั่งทั้งวันแบบคุณบ้าง”

“แต่ฉะ…”

“ฉันรู้ค่ะว่าคุณเป็นเจ้าหนี้ แต่ฉันก็ไม่เคยหนีสักหน่อย ฉันให้เงินคุณตามกำหนดทุกเดือนไม่ขาดไม่เกิน แล้วคุณจะมาระแวงอะไรฉันไม่หนีหรอกน่า”

“….”

“คุณนี่คิดมาไปเองรึเปล่า”

มาเฟียหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างแรง ตอนแรกเขาคิดว่าจะเข้าหาผู้หญิงคนนี้ได้ง่าย เพราะเห็นว่าเธอเป็นคนซื่อๆ แต่กลับคิดผิดไป เธอเป็นคนซื่อก็จริงแต่เธอเป็นคนที่ค่อนข้างพูดตรงไปตรงมา และก็เป็นคนที่ใจแข็งมากด้วย ขนาดเขามาเฝ้าเธออยู่ที่ร้านทุกวันเธอยังมองไม่ออกเลยว่าเขาต้องการอะไรจากเธอ

“เธออยากสบายมั้ยล่ะ ไม่ต้องมาทำงาน ไม่ต้องใช้หนี้ฉัน”

“คนจะสบายได้ก็ตายเท่านั้นแหละ ไม่ต้องทำงานไม่ต้องทำอะไรเลย ก็ตายแล้วนี่นา” เธอพูดปนขำ เพราะเธอเชื่อมาตลอดว่าไม่มีงานไหนที่สบายเลย ทุกอย่างมีความลำบากในตัวของมันหมด

“คบกับฉัน แล้วค่าใช้จ่ายทุกอย่างฉันจะเป็นคนจัดการให้เธอเอง”

“ห๊ะ!? คุณพูดว่าอะไรนะขออีกที” เธอหันกลับไปถามอีกครั้ง พร้อมกับสีหน้าที่งุนงง

“คบ กับ ฉัน” เขาพูดเน้นย้ำให้เธอฟังอย่างชัดเจน

“ไม่! คุณต้องการอะไรจากฉันกันแน่ เห็นฉันเป็นผู้หญิงขายตัวหรือไง!?” เธอเริ่มขึ้นเสียงใส่เขา เมื่อการกระทำของมาเฟียหนุ่มมันดูเหมือนกับผู้ชายที่มาดิวผู้หญิงที่สนใจ ซึ่งเธอไม่ใช่คนแบบนั้น

“เปล่า ฉันก็แค่ชอบเธอ และก็อยากเห็นเธอสบายไม่ใช่มาลำบากแบบนี้”

“ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงนะคะ แต่ฉันมีความสุขดีที่จะใช้ชีวิตแบบนี้”

“ฉันจะจีบเธอ”

“….” หญิงสาวเลือกที่จะไม่สนใจคำพูดของมาเฟียหนุ่ม เพราะเธอเองก็เดาการกระทำของเขาไม่ออกเช่นกันว่าเขาต้องการอะไรจากเธอกันแน่

ต้องการแค่ตัว หรือจริงใจกับเธอจริงๆ

“ฉันบอกว่าฉันจะจีบเธอไม่ได้ยินรึไง” เขาพูดย้ำอีกครั้ง

“ได้ยินค่ะ แล้วคุณจะให้ฉันทำยังไง”

“เธอจะยอมให้ฉันจีบไหมล่ะ ฉันจริงใจกับเธอจริงๆ นะยิหวา” มาเฟียหนุ่มพูดอย่างจริงจัง

“คุณว่าการที่ผู้หญิงกับผู้ชายจะตกลงคบกันเป็นแฟน พวกเขาต้องผ่านอะไรกันมาบ้าง ไม่ใช่แค่ว่ามาขอจีบแล้วตกลงเป็นแฟนกันเลย”

“เธอหมายความว่า…”

“จะจีบคนอย่างฉันก็ยากหน่อยนะคะ เพราะฉันไม่ชอบคนขี้เกียจ ฉันชอบคนที่ขยันทำงานไม่ใช่มานั่งๆ เขี่ยโทรศัพท์เล่นให้ผ่านไปวันๆ”

“อ่า ถ้าอย่างนั้นฉันจะมาช่วยเธอขายของที่นี่ทุกวันเลย จนกว่าเธอจะยอมใจอ่อนและตกลงเป็นแฟนกับฉัน”

“ตามใจ แต่ฉันไม่มีเงินเดือนให้หรอกนะ เพราะฉันต้องเอาไปจ่ายหนี้ใครบางคนอีก”

“ที่เหลือฉันยกให้ เธอไม่ต้องจ่ายฉันอีกแล้ว และที่ฉันจะมาช่วยก็ช่วยฟรีๆ แต่ถ้าเธอจะตอบแทนฉันก็ขอแค่เธอยอมตกลงเป็นแฟนกับฉัน”

“ยากหน่อยนะคะ พอดีว่าฉันไม่ได้ชอบคนง่าย”

“ฉันจะทำให้เธอใจอ่อนให้ได้ยิหวา”

“…..” เธอเบะปากมองบนเล็กน้อยให้กับคำพูดของชายหนุ่ม เพราะมันดูสะอิดสะเอียนไม่น้อยเลย

ผ่านไปสักพัก

“เอ้ย คุณจะทำอะไร!?” เธอตกใจมาก เมื่่อจู่ๆ เขาก็เข้ามาแทรกเธอขณะที่เธอกำลังยืนทำความสะอาดอุปกรณ์ของใช้ในร้านอยู่

“เธอไปนั่งรอเถอะ เดี๋ยวที่เหลือฉันจะจัดการต่อเอง”

“ถอยออกไปเลย คุณทำไม่เป็นหรอกเดี๋ยวข้าวของในร้านฉันก็เสียหายกันพอดี” เธอบ่น เพราะราคาของใช้ในร้านไม่ได้ถูกเลย พังเสียหายไปคงได้ซื้อใหม่และปรับปรุงกันยาว

“ทำไม่เป็นก็หัดได้นี่นา เธอก็สอนฉันสิว่ามันต้องทำยังไง”

“ถอยไปเถอะเดี๋ยวฉันจัดการเองจะดีกว่า มันพังขึ้นมาไม่ใช่น้อยๆ เลยนะ”

“ไม่ เธอบอกฉันมาว่าต้องทำยังไง”

“นี่คุณ!”

“เถอะน่า ฉันไม่มือหนักทำของของเธอพังเสียหายหรอก เธอเนี่ยคิดมากไปละ”

“…..” หญิงสาวได้แต่ถอนหายใจและจำใจสอนวิธีการเช็ดล้างทำความสะอาดกับชายหนุ่ม เพราะความดื้อดึงของเขา

จนกระทั่งของทุกอย่างในร้านทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็เตรียมตัวที่จะกลับบ้านเช่นกัน

“บ้านเธออยู่ไกลเหรอ?”

“ไม่ไกลหรอกค่ะ ขับรถไปซักสองกิโลก็ถึงแล้ว” เธอขับรถไปมาแบบนี้เป็นประจำทุกวันจนมันชินไปแล้ว และเธอก็มองว่ามันไม่ได้ไกลกันเท่าไหร่เลย

ถามว่าทำไมเธอถึงไม่เปิดร้านกาแฟอยู่ใกล้ๆ บ้าน คำตอบของเธอคือ ตรงนี้ทำเลมันดีเพราะมีคนพลุกพล่านทั้งวัน และร้านกาแฟของเธอก็เป็นร้านเดียวที่ตั้งอยู่ตรงนี้ มันเลยกลายเป็นจุดสนใจและเรียกลูกค้าได้ไม่น้อยเลย

“อืม ก็ไกลอยู่นะ เอาอย่างนี้เดี๋ยวตอนเช้าฉันจะไปรับเธอที่บ้าน ตกเย็นปิดร้านแล้วฉันก็จะไปส่งเธอกลับบ้าน”

“ไม่เอาอะ ฉันอยากขับรถมอเตอร์ไซด์ไปเองมากกว่า เผื่อว่าจะซื้อของจะได้จอดแวะซื้อได้เลยไม่ต้องขับรถหาที่จอดอีก”

“ตามใจ”

“ฉันไปล่ะ ขอบคุณนะที่ช่วยเก็บร้าน”

พูดจบเธอก็สตาร์ทรถขับออกไปทันที ส่วนมาเฟียหนุ่มก็ขับรถตามหลังเธอไปโดยที่ไม่ให้เธอรู้ตัว เพราะอยากรู้ว่าบ้านของเธออยู่ตรงไหน

จนกระทั่งรถของหญิงสาวเลี้ยวเข้าไปในรั้วบ้านหลังหนึ่งซึ่งไม่ได้ใหญ่เท่าไหร่นัก พอขับรถไปถึงหน้าบ้านของเธอ ก็พบว่าบ้านของเธอเป็นบ้านเดี่ยวชั้นเดียว เล็กๆ มีพ่อกับแม่ของเธออยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา

และเขาก็ขับรถออกไปทันทีเมื่อได้รู้ว่าบ้านของเธออยู่ตรงไหน

การที่ได้มาอยู่กับหญิงสาวมันทำให้เธอแบบนี้ มันทำให้เขารู้สึกว่าหัวใจของตัวเองเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากที่คนรักเก่าจากไปเขาก็ไม่เคยคิดที่จะเหลียวแลผู้หญิงคนไหนอีกเลย

เพราะทุกอย่างมันคือผลประโยชน์

แต่เธอเป็นคนแรกในรอบหลายปีที่ผ่านมา ที่ทำให้เขาลืมเรื่องผลประโยชน์และเข้าหาเพราะจริงใจ

แต่ใครจะไปรู้ว่าการกระทำของเขามันกำลังจะทำให้หวันยิหวาพบเจอแต่เรื่องร้ายๆ ถ้าไอรดาเธอรู้เรื่องนี้เมื่อไหร่ชีวิตของหวันยิหวาจะไม่ปลอดภัยอีกต่อไป