12 เจอแม่

@บ้านนักรบ

ทันทีที่ม่านมุกขับรถมาถึงบ้านของนักรบเธอก็ลงจากรถแล้วรีบเดินเข้าบ้านทันที

"ไปไหนมา!!" เสียงเข้มเอ่ยถามเธอจากทางด้านหลังในขณะที่เธอกำลังจะก้าวขาขึ้นบันได ทำให้ม่านมุกถึงกับหยุดชะงักทันที

"คุณ..." เธอหันกลับมาก็เห็นนักรบยืนมองเธอด้วยสีหน้าที่เกรี้ยวกราด

"ฉันถามว่าเธอไปไหนมา!!"

"ปะ...เปล่า...ฉันแค่ไปเดินเล่นที่ห้างมา"

"โกหก!!" นักรบตวาดเสียงดัง

"เอ๊ะ!นี่คุณ ถ้าคุณไม่เชื่อฉันคุณก็ไม่ต้องมาถามฉันอีก" เธอพูดอย่างหัวเสีย

นักรบพุ่งเข้ามาบีบที่ต้นแขนของม่านมุกอย่างแรง จนเธอถึงกับหน้าถอดสีเพราะความเจ็บปวด

"ไม่มีใครเคยบอกเธอหรือยังไงว่าอย่ามาขึ้นเสียงกับฉันแบบนี้เพราะฉันไม่ชอบ!" นักรบข่มเสียงพูด พลางมองใบหน้าสวยด้วยแววตาที่แข็งกร้าว

"แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาขึ้นเสียงใส่ฉัน!!" ม่านมุกสวนกลับพร้อมกับจ้องตาของนักรบแบบไม่ละสายตา

"เธออย่าลืมสิ! ว่าเธอเป็นอะไรกับฉันเพราะฉะนั้นฉันมีสิทธิ์ที่จะทำอะไรกับเธอก็ได้!" นักรบเพิ่มแรงบีบที่ต้นแขนของม่านมุกเป็นเท่าตัว จนเธอต้องสะบัดแขนออกอย่างแรง

"ฉันเป็นลูกหนี้ของคุณแต่ไม่ได้เป็นทาสของคุณ เพราะฉะนั้นคุณไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้" ม่านมุกเถียงกลับราวกับว่ายังไม่รู้ชะตากรรมตัวเองว่าในอีกไม่ช้ามันกำลังจะเกิดเรื่องไม่ดีกับเธอ

"หึ!! เธอกล้าขึ้นเยอะเลยนะ กล้าที่จะทำในสิ่งที่คนอื่นเขาไม่กล้าทำกัน" นักรบพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือกพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากใส่ม่านมุกอย่างเจ้าเล่ห์

"....." เธอไม่ได้ตอบโต้อะไรนักรบไป ม่านมุกยืนนิ่งแต่ก็ยังคงจ้องหน้าของนักรบอยู่แบบนั้น

"เธอไม่ได้ไปห้าง แต่เธอไปจอดรถอยู่ที่หน้าร้านเหล้าที่ด้านในมันคือบ่อนพนันชั้นดี" คำพูดของนักรบทำให้ม่านมุกถึงกับหน้าถอดสีทันที

"...."

"เธอคิดว่าฉันโง่ขนาดนั้นเลยเหรอที่ไม่รู้ว่าเธอไปไหนกันแน่ รถของฉันทุกคันมี GPS ติดตามหมด"

"...."

"เธอไปหาใครมา"

"อะ...เอ่อ...ฉันแค่ไปจอดรถเฉยๆไม่มีอะไร"

"ฉันจะถามเธออีกครั้งว่าเธอไปหาใครมา" นักรบถอนหายใจก่อนจะพูดออกมาอย่างใจเย็น

"ฉะ...ฉัน...ฉันไปรอเจอแม่มา" ม่านมุกพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

"หึ!! แม่ของเธอยังคงอยู่ที่บ่อนพนันอีกเหรอ ฉันนึกว่าหนีพวกเจ้าหนี้ไปไกลแล้ว" นักรบเค้นหัวเราะออกมา เหมือนสิ่งที่ม่านมุกพูดมันตลกสำหรับเขาเอามากๆ

"...."

"ต่อไปนี้ฉันสั่งห้ามเธอไปไหนมาไหนคนเดียวอีกถ้าจะไปก็ต้องให้ลูกน้องของฉันไปด้วย"

"คุณ!!จะบังคับฉันไปถึงไหนฉันก็เป็นคนมีหัวใจเหมือนกันนะ" เธอพูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์เพราะแค่นี้เธอก็รู้สึกเหมือนขาดความส่วนตัวไปมากพอแล้ว

"ฉันไม่พูดซ้ำและคำพูดของฉันมันก็คือคำขาด ไม่มีใครขัดคำสั่งฉันได้"

"...." ม่านมุกเธอมองหน้านักรบอย่างไม่พอใจก่อนจะรีบหันหลังวิ่งขึ้นบันไดไปอย่างรวดเร็ว นักรบวิ่งตามม่านมุกมาติดๆแต่ไม่ทันเพราะเธอปิดประตูล็อกห้องไปเรียบร้อยแล้ว

ปัง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ "ม่านมุก!เธออย่ามาเดินหนีฉันแบบนี้นะเปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้ ม่านมุก!!" เสียงของนักรบดังลั่นบ้านพร้อมกับเสียงทุบประตูห้องของม่านมุกดังขึ้นมาอย่างไม่ขาดสาย

"...." ไร้เสียงตอบรับใดๆจากม่านมุก และนักรบก็ยังคงทุบประตูอยู่อย่างนั้นโดยที่ไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย

"ม่านมุก!เธอเปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ ถ้าเธอไม่ออกมาเปิดประตูฉันจะพังประตูเข้าไปเดี๋ยวนี้! ปัง ปัง ตุบ ตุบ" นักรบเป็นคนพูดจริงทำจริง เขากำลังทุบประตูห้องของม่านมุกอย่างแรง

แกร่กก!! ม่านมุกเปิดประตูห้องออกมาก่อนจะทำสีหน้าที่ไม่พอใจนักรบเป็นอย่างมาก

"คุณเป็นอะไรนักหนาของคุณ!! ฉันอยากจะอยู่อย่างส่วนตัวบ้างอย่ามายุ่งกับฉัน!"

"...." นักรบรีบแทรกตัวเข้าไปในห้องของม่านมุกทันทีโดยไม่พูดอะไรสักคำ เขาปิดประตูล็อคห้องเรียบร้อย ก่อนที่เขาจะดึงม่านมุกให้เดินเข้ามาแล้วผลักตัวเธอลงนอนบนเตียงอย่างแรง

"คุณจะทำอะไร!!"

"....."