เมียซาตาน ( อุ้มบุญ )

117.0K · จบแล้ว
น้ำผึ้งสีเลือด
70
บท
96.0K
ยอดวิว
9.0
การให้คะแนน

บทย่อ

"นายครับ คุณหญิงสมรมาขอพบครับ"ลูกน้องของนักรบเดินเข้ามา "ฮึ! ถังแตกมาอีกล่ะสิ"เขาหัวเราะเย้ยหยันออกมา ดวงตาคมจ้องมองที่ลูกแก้วสีเงินตรงหน้า มือหนาลูบไล้สิ่งนั้นหน้าอย่างใจเย็น "...." "ให้เข้ามาได้" "ครับนาย"ลูกน้องของนักรบก้มหัวลงก่อนจะหันหลังเดินออกไป ไม่นาน ลูกน้องของนักรบก็เดินมาพร้อมกับหญิงสาววัยกลางคน เธอรีบเดินมานั่งลงตรงหน้าของนักรบทันที "คุณนักรบชะ...ช่วยฉันหน่อยนะ ฉันไม่รู้จะไปพึ่งใครแล้ว"หญิงสาววัยกลางคนพูดเสียงเศร้า "ทำไมผมต้องช่วยล่ะ บอกเหตุผลที่มันฟังแล้วน่าเชื่อถือหน่อยสิ"นักรบพูดอย่างใจเย็น "เอ่อ....ถือว่าช่วยคนแก่ตาดำๆคนนี้หน่อยเถอะนะ ฉันไม่รู้จะไปพึ่งใครแล้วจริง ๆถ้าฉันไม่มีให้พวกมัน พวกมันจะต้องตามมาฆ่าฉันแน่ ๆ เลย" นักรบเอนหลังไปพิงกับเก้าอี้พร้อมกับยกขาขึ้นมาไขว่ห้าง "แล้วผมจะได้อะไรตอบแทนล่ะถ้าผมช่วยแล้ว" เขาพูดออกมา "ฉันจะรีบหาเงินมาคืนเลยนะ"หญิงสาววัยกลางคนพูดด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรน "เงินทองผมก็มีมากมายแล้วน่ะสิ ไม่อยากได้แล้ว" "ละ...แล้วคุณอยากได้อะไรล่ะ" "ลูกสาวของคุณไง" "....." "ได้ไหมล่ะ ถ้าไม่ได้ผมก็คง...." "ดะ..ได้สิ พรุ่งนี้ฉันจะพาม่านมุกมาหาคุณนะ" "แล้วฉันจะรอ"นักรบยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ "....." "ไอ้ริว ส่งแขก" "ครับนาย" "ดะ..เดี๋ยวสิ คุณจะช่วยฉันใช่ไหม" "ผมไม่ใช่คนผิดคำพูด"นักรบพูดอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะลุกเดินออกไปยังหน้าระเบียงที่ถูกต่อเติมขึ้นมาให้เห็นวิวและทิวทัศน์ของเมืองกรุง เขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบอย่างใจเย็น ควันสีขาวพุ่งออกมาจากปากของนักรบครั้งแล้วครั้งเล่า "แล้วเจอกันม่านมุก"

นิยายรักโรแมนติกดราม่าอุ้มบุญมาเฟียโรแมนติก

01 นักรบ

นักรบ หนุ่มหล่อโปรไฟล์ดี มีหน้าที่การงานที่มั่นคงทำธุรกิจหลายอย่างคนเดียว ไม่มีหุ้นส่วนเพราะเพื่อนของเขาต่างก็แยกย้ายกันไปทำงานที่ต่างประเทศกันหมด นักรบเป็นคนที่มีคำพูดฉะฉาน ตรงไปตรงมา ชอบก็คือชอบ ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ และก็ไม่ค่อยสุงสิงกับใครเขามักจะมีนิสัยที่ชอบอยู่สันโดษจะเข้าสังคมก็ต่อมีงานเท่านั้น เขามีนิสัยเจ้าชู้พอตัว เพราะเขายังเป็นหนุ่มโสดผู้หญิงต่างเข้าหาเขาเพื่อถวายตัวให้กับเขา แต่ใครจะไปรู้ภายใต้ใบหน้าที่หล่อเหลามันซุกซ่อนความน่าสะพรึงกลัวเอาไว้อย่างที่ไม่มีใครคาดคิด ผู้หญิงคนแล้วคนเล่าที่เข้าหาเขาหรือมีอะไรกับเขาส่วนใหญ่ก็จะไม่กลับมาที่นั่นอีกเลยไม่รู้ว่าเพราะสาเหตุอะไร เธออาจจะกลัวความรุนแรงของนักรบก็ได้

ตอนนี้นักรบก็อายุเกือบจะ 30 แล้วแต่เขายังหาครอบครัวปักหลักอยู่เหมือนกับเพื่อนๆไม่ได้เลย เขายังรักชีวิตที่อยู่เป็นโสดและซื้อผู้หญิงกินแบบนี้เขายังไม่ถูกใจผู้หญิงคนไหนเลยสักคน

นักรบเป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่น้องและตอนนี้พ่อกับแม่ของเขาก็ได้ตายจากไปหมดแล้ว สาเหตุมาจากอะไรไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าพ่อแม่ของนักรบถูกฆาตกรรมหรืออุบัติเหตุกันแน่ นักรบให้ลูกน้องสืบหาความจริงเรื่องนี้มาอยู่หลายปีแต่ก็ไม่มีวี่แววความคืบหน้าเลยเหมือนคนๆนั้นตั้งใจที่จะหายไปอย่างไร้ร่องรอย จนตอนนี้นักรบสั่งให้ลูกน้องเลิกสืบหาเรื่องนี้เพราะเขาไม่ต้องการที่จะรู้อะไรอีกแล้วมันนานมากพอแล้วสำหรับเรื่องนี้

"นายครับ คุณหญิงสมรมาแล้วครับนาย"

"อืม"เขาตอบสั้นๆก่อนจะละสายตาจากกองงานตรงหน้าขึ้นไปมองยังร่างท้วมที่ก้าวเข้ามาในห้อง

"...."หญิงวัยกลางคนยืนนิ่งมองหน้านักรบด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก

"มีอะไรก็รีบๆพูดมา ผมมีเวลาไม่มาก"

"เอ่อ...ม่านมุก.."

"ทำไม!!"ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นไปสบตากับสาววัยกลางคนด้วยแววตาที่แข็งกร้าว

"เธอ....เธอหนีออกจากบ้านไปแล้ว..."หญิงสาววัยกลางคนพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอน

"หนี!? หนีออกไปได้ยังไงลูกสาวของคุณทั้งคน" นักรบถามกลับ

"ฉะ...ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมม่านมุกถึงหนีไป"

"ถ้าอย่างนั้นคุณก็คงจะต้องรับผิดชอบเองแล้วแหละ"

"คะ...คุณนักรบ...ดะ...ได้โปรดช่วยฉันด้วยนะ ฉันจะรีบไปตามม่านมุกให้กลับมาเลยคุณให้เวลาฉันหน่อยนะ"

"ฮึ! ขนาดลูกสาวหนีออกไปตอนไหนคุณยังไม่รู้ แล้วจะรู้ได้ยังไงว่าจะออกไปตามหาที่ไหน" นักรบเค้นหัวเราะออกมาเบาๆ

"ฉันรู้...ฉันรู้...ม่านมุกมีที่ไปไม่กี่ที่หรอก เพราะเธอไม่ค่อยได้ออกไปไหน ถ้าออกไปเธอก็จะไปเฉพาะบ้านเพื่อนที่รู้จักเท่านั้น"

"แล้ว?"นับรบเลิกคิ้วถาม

"ฉันจะพาม่านมุกมาหาคุณอย่างเร็วที่สุด ขอแค่คุณช่วยฉัน"

"ฮึ!! คุณมันเป็นแม่ประสาอะไรถึงได้ยอมเอาลูกมาแลกกับเงิน ขายลูกกินงี้เหรอ? "

"....."หญิงสาววัยกลางคนก้มหน้าเงียบไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับนักรบ แววตาของเขามันดุดันและเยือกเย็นแปลกๆ

"ผมจะช่วยคุณก็ได้ แต่มีข้อแลกเปลี่ยน หลังจากที่ลูกสาวของคุณได้มาอยู่กับผมเธอจะไม่มีวันได้กลับไปหาคนอีกเลยแลกได้หรือเปล่าล่ะ"นักรบพูดเสียงเรียบพร้อมกับมองที่ใบหน้าของหญิงสาววัยกลางคน

"อะ....อะไรนะ"

"ผมจะให้เงินคุณอีก 30 ล้านเพื่อไปตั้งตัวอยู่กับผัวเด็กของคุณ แล้วปล่อยให้ลูกสาวของคุณอยู่กับผม"เขาพูดออกมาอย่างสบายใจ เพราะคิดว่ายังไงหญิงสาววัยกลางคนผู้นี้จะต้องยอมขายลูกตัวเองเพื่อชดใช้หนี้สินอยู่แล้ว

"คุณจะทำอะไรม่านมุก"หญิงสาววัยกลางคนถามกลับด้วยหัวใจที่กำลังสั่นระรัว

"ผมจะทำอะไรมันก็เรื่องของผมในเมื่อคุณยกลูกสาวของคุณให้กับผมแล้ว"

"ฉันยกให้คุณก็จริง...แต่ฉันขอร้องคุณได้ไหมอย่าทำร้ายม่านมุกเลย...เธอยังอ่อนต่อโลกนัก"

"...."นักรบไม่ตอบอะไรหญิงสาววัยกลางคนไป เขาเดินไปที่หน้าระเบียงก่อนจะจุดบุหรี่ขึ้นสู่อย่างใจเย็น

"ไอ้ริว!"

"ครับนาย"ลูกน้องคนสนิทของเขาเดินมาหยุดยืนอยู่ตรงด้านหลัง

"จัดการเรื่องทุกอย่างให้ฉันทีรวมถึงเรื่องของม่านมุกด้วย"

"ได้ครับนาย ผมจะรีบจัดการให้อย่างเร็วที่สุดครับ"ลูกน้องคนสนิทของเขาก้มหัวให้เขาเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

หลังจากที่สูบบุหรี่เสร็จเขาก็เดินลงมาด้านล่างเพื่อจะปลดปล่อยบางอย่างออกจากร่างกาย

ตุบบบ!!

ร่างของหญิงสาวที่ใส่ชุดยั่วยวนถูกผลักเข้ากับผนังอย่างแรง ก่อนที่จะถูกนักรบกดตัวของเธอให้คุกเข่าลงไป

"จัดการมันสิ!"เขาเอ่ยบอก

"...."หญิงสาวรีบปลดหัวเข็มขัดแล้วดึงเอาท่อนเอ็นใหญ่ออกมาทันที

เธอใช้ปากครอบงำที่ท่อนเอ็นของนักรบอย่างชำนาญมือ ทั้งดูด ทั้งเลีย จนกระทั่งนักรบฉีดน้ำกามสีขาวขุ่นพุ่งเข้าไปในปากของเธอจนหมด

ถึง sex กับผู้หญิงพวกนี้มันจะไม่ทำให้เขาพึงพอใจ แต่มันก็พอที่จะแก้ขัดได้ในขณะที่เขากำลังมีความกระสันกับเรื่องอย่างว่ามาก เขารอรอที่จะได้เจอกับม่านมุกหญิงสาวที่เขาเคยได้พบเจอมาก่อนหน้านี้ซึ่งหน้าตาของเธอมันถูกใจเขาเป็นอย่างมาก เขาจึงอยากได้เธอมาเป็น 'เมียอุ้มบุญ'ของเขา นักรบอยากมีลูกมากแต่อีกใจนึงของเขาก็ไม่อยากมีเมียเพราะเขามองว่าการมีผู้หญิงข้างกายมันน่ารำคาญ