แล้วต่อไปมันจะเป็นอย่างไร(1)

ตอนที่ 2

แล้วต่อไปมันจะเป็นอย่างไร

3 เดือนผ่านไป

ตลอดเวลาที่ผ่านพ้นมาแต่ละเดือนความเสมอต้นเสมอปลาย การดูแลเอาใจใส่ของวายุ ทำให้เกวลินเกือบลืมไปเลยว่าเธอกับเขาไม่ได้แต่งงานกันด้วยความรู้สึกที่รักเพราะเขาดูแลเอาใจใส่เธออย่างดีถึงแม้ว่าจะมีบางครั้งที่เขาจะพูดให้เธอรู้ว่าเขากับเธออยู่ด้วยกันก็เพียงเพราะหน้าที่ ที่เขาเองก็ได้เลือกแล้วแต่หัวใจของหญิงสาวมันก็ยังคิดว่าอย่างน้อยที่เธออยู่ตรงนี้มันก็มีสุขมากกว่าทุกข์แต่หลายวันที่ผ่านมาเกวลินสังเกตได้ถึงการเปลี่ยนแปลง ที่ไร่ลมหนาวมีชายแปลกหน้าเดินทางมาบ่อยครั้งและทุกครั้งที่เขามาสามีของเธอก็จะมีรอยยิ้มที่แสดงถึงความสุข

“คุณดูมีความสุขจังเลยมีเรื่องอะไรบอกเกวบ้างได้ไหมคะ จะได้มีความสุขร่วมไปกับคุณด้วย”

เกวลินทำสีหน้ารอยยิ้มให้เหมือนกับว่าเธอคิดอย่างที่พูดจริงๆทั้งที่ความจริงแล้วหัวใจของเธอตอนนี้มันมีแต่ ความอยากรู้

“ผู้ชายคนนั้นที่มาที่ไร่บ่อยๆในช่วงนี้ เขาเป็นนักธุรกิจชาวจีนมาติดต่อซื้อผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรของไร่เราหลังจากที่ผมพาเขาเที่ยวดูอยู่เกือบสัปดาห์ เขาก็ตกลงที่จะเซ็นสัญญาซื้อทุกอย่างของไร่เป็นระยะเวลา 10 ปี โดยที่ตอนนี้เขาจ่ายเงินประกันให้จำนวนหนึ่ง เขาอยากให้เราเชื่อใจยอมทำสัญญาด้วย”

วายุจากที่ตอนแรกจะเดินเข้าห้องนอนเพื่อไปอาบน้ำเขาก็เปลี่ยนใจแวะมาคุยกับภรรยาที่ห้องรับแขกแทน

“อีก 2 วันผมจะพาคุณขึ้นกรุงเทพฯไปหาคุณวีระนะ”

“ทำไมคะมีอะไรเกิดขึ้นกับพ่อหรือเปล่า”

เกวลินถามด้วยความตกใจเพราะพ่อของเธอเพิ่งมาที่ไร่นี้ได้เพียงแค่ 2 อาทิตย์เองแล้วทำไมอยู่ดีๆวายุถึงชวนเธอขึ้นกรุงเทพฯ

“คุณวีระไม่ได้เป็นอะไรแต่ผมจะเอาเงินที่ได้จากลูกค้าชาวจีนไปใช้หนี้ให้ท่านก็จะเหลือติดค้างกันแค่เพียงสองแสน บาท ผมเชื่อว่าถ้าผลผลิตของผมออกได้ตามที่ตั้งเป้าไว้ ไม่เกิน 1 ปีผมจะสามารถหาเงินมาใช้พ่อของคุณได้ครบจำนวน”

คนพูดสายตาของเขาเป็นประกายมันมีความดีใจโล่งใจอยู่ในนั้น สำหรับวายุแล้วความทุกข์เดียวในชีวิตของเขาตอนนี้ ก็คือการที่เขาต้องเป็นหนี้ครอบครัวของภรรยา

“ผมต้องขอบคุณคุณนะที่ยอมแต่งงานอยู่กับผมมาจนถึงทุกวันนี้ ถ้าคุณไม่ยอมผมคงไม่มีเงินมาซื้อที่ดินอีกเกือบ500 ไร่ จนตอนนี้ไร่ลมหนาวมีพื้นที่กว้างใหญ่มีผลผลิตทางเกษตรมากมายฝันของผมได้เป็นจริง พี่น้องคนงานได้อยู่สบาย พวกเราทุกคนในไร่ลมหนาวเป็นหนี้บุญคุณของคุณนะเกวลิน”