EP 5 เริ่มหวั่นไหว

EP 5

...“คุณเพลิง”....

ผมมาส่งเพลงพิณที่บ้านของเธอ และเพลงพิณลงจากรถไป โดยที่ไม่ได้เอาถุงยาลงไปด้วย ผมจึงกลับเอาถุงยานั้นมาให้เธอ และได้พบว่ามีเจ้าหนี้กำลังทวงหนี้เธออยู่ซึ่งบ้านของเธอไม่ได้น่าอยู่อะไรเลยเป็นบ้านติดตลาด และเป็นสังกะสีล้อมแต่ผมก็เข้าใจนะ เพราะว่าไม่ได้มีเธอคนเดียวในละแวกนี้ มีหลายคน คนที่เป็นเจ้าของหนี้เขาได้บอกว่า ยายของเพลงพิณนั้นเอาเงินของเขาไป 5,000 บาท และเขาจะมายึดบ้านซึ่งมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ก็คงจะมาขู่เด็ก เพราะว่าเธอไม่มีผู้ปกครองชีวิต เธอน่าสงสาร ผมจึงพาเธอกลับมาที่คอนโดและให้เพื่อนของผมประสานงานดำเนินคดีกับเจ้าหนี้คนนั้น ผมเองก็อยากรู้เหมือนกันเขาบอกว่าเขาใหญ่จะใหญ่สักแค่ไหน

“คุณเพลิงคะ เขาจะเอาบ้านของยายไปได้ไหม”เพลงเธอเงียบหลังจากที่เข้ามาบนคอนโดของผม และนั่งลงโซฟาสักพักก่อนที่เธอจะรีบขยับเข้ามาใกล้ๆ ผมในขณะที่ผมกำลังมองหน้าเธออยู่ สายตาพร้อมกับน้ำตาคลอเอ่ยถามผม

“ใจเย็นๆนะเพลงพิณ จะไม่มีใครเอาบ้านของยายเธอไปได้ทั้งนั้น ฉันจะช่วยเธอเอง”มือซ้ายของผมกุมมือของเธอไว้พร้อมกับมือขวาที่รูปหัวของเพลงเพลงเบาๆ

“จริงๆนะคะคุณเพลิง สัญญากับเพลงได้ไหมคะ”

“สัญญาสิ”เพลงพิณเธอเป็นผู้หญิงที่น่าทะนุถนอมมาก ยิ่งผมได้อยู่ใกล้เธอ เธอทั้งน่าสงสารแล้วก็น่าเอ็นดู

“ขอบคุณนะคะ ขอบคุณในความเมตตาของคุณเพลิง ขอบคุณที่ช่วยเหลือเพลง”สองมือขาวอวบยกมือไหว้ผมพร้อมกับก้มหัวนมเพื่อขอบคุณผม

“แล้วถ้าฉันจะขอค่าตอบแทนที่ไม่ใช่คำขอบคุณ เธอจะว่ายังไง”ผมแกล้งเธอนั่นแหละ ใช้สายตามองตั้งแต่หัวจดเท้าโดยเฉพาะตรงหน้าอกของเธอที่ผมย้ำมองตรงไปอีกครั้ง

“ถ้าคุณเพลิงหมายถึงเรื่องนั้น เพลงให้ไม่ได้หรอกค่ะ ถ้าให้เพลงใช้หนี้เพลงขอทำงานใช้หนี้นะคะ เพลงขอร้องถือว่าเห็นแก่เพศแม่นะคุณเพลิง”เข้าใจพูดเอาตัวรอดซะด้วย

“ฉันยื่นข้อเสนอให้ก็ได้นะ ถ้าเธอยอมฉันยอมเป็นเด็กของฉัน ฉันจะเลี้ยงดูเธอไปตลอดชีวิต เธอจะมีเงินใช้ทุกเดือน เดือนละไม่ต่ำกว่าหนึ่งแสน และอยากได้อะไรฉันจะซื้อให้ ”ผมก็ยื่นข้อเสนอให้กับเธอไปไม่รู้ว่าคำตอบของเธอจะเป็นอย่างไร

“ต่อให้คุณเพลิงให้เงิน เพลงเดือนละหลายล้าน เพลงก็ไม่อยากได้อยู่ดี เพลงอยากใช้ชีวิตให้มีความสุข อยากเรียนให้จบอย่างที่ยายหวัง เพลงไม่ได้อยากเป็นเมียน้อยหรือว่าเมียเก็บของเสี่ยคนไหน ถ้าคุณเพลิงเข้าใจความรู้สึกของเพลง...

“อืม เอาเป็นว่าฉันยังไม่เข้าใจความรู้สึกของเธอก็แล้วกัน แต่ตอนนี้แล้วต่อไปก็อยู่ที่นี่ไปก่อน ไม่ต้องกลับไปอยู่ที่บ้านเวลาจะไปทำงานก็ไปพร้อมฉัน”

“แล้วคุณเธอไม่ต้องการแบบนั้นแล้วใช่ไหมคะ”ใบหน้าและคำถามที่ยังคงกังวลกลัวว่าเธอจะเสียตัวให้กับผมสินะ

“อืม แต่ถ้าอารมณ์ขึ้นยั้งไม่อยู่ก็ขอโทษด้วยนะ”

“คุณเพลิงเป็นคนใจดี คุณเพลิงไม่ทำเพลงหรอกค่ะเพลงรู้”นอกจากจะพูดเอาตัวรอดเก่งแล้วยังประจบเก่งอีก

“อย่ามาทำเป็นรู้ดี ฉันอาจจะเลวกว่าที่เธอคิดก็ได้”

“ไม่จริงหรอกค่ะ คุณเพลิงของเพลงเป็นคนดี”ผมไม่คิดเหมือนกันว่าผู้หญิงคนนี้จะทำแบบนี้กับผม เธอขยับเข้ามาหาผมโดยที่ใช้อ้อมแขนของตนเองทั้งสองข้างโอบกอดแขนด้านขวาของผม และเอาใบหน้าซบลงตรงไหล่เบาๆ

“ชีวิตของฉันไม่ได้สวยหรูอย่างที่ทุกคนเห็น และฉันก็ไม่ได้ดีอย่างที่ทุกคนเห็นเหมือนกัน แต่ถ้าใครดีกับฉันฉันก็ดีตอบ เลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้ว ไปอาบน้ำไป”ผมใช้มือซ้ายยีหัวของเพลงด้วยความเอ็นดูพร้อมกับยิ้มและบอกให้เธอไปอาบน้ำ

“เพลงจะเอาเสื้อผ้าที่ไหนใส่คะ ไม่ได้เอามาเลย”แววตาที่จ้องหน้าผมด้วยความสงสัยและเอ่ยถามว่าเธอจะเอาเสื้อผ้าที่ไหนใส่ในคอนโดนี้ก็มีแต่เสื้อผ้าของผมเพราะผมไม่เคยพาผู้หญิงคนอื่นเข้ามา

“เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาเดี๋ยวฉันให้คนซื้อมาให้ก็แล้วกัน ว่าแต่หน้าอกของเธอไซส์อะไรจะหายากหรือเปล่าเนี่ย”ผมก้มมองหน้าอกของเพลงซึ่งหน้าอกของเธอใหญ่กว่าผู้หญิงหลายๆคน

“คุณเพลิงจะว่าเพลงอ้วนใช่ไหมคะ เพลงเลือกเกิดไม่ได้นี่ ส่วนเรื่องสัดส่วนเพลงก็พยายามแล้วแต่มันก็ยังไม่ลด ไม่ใช่ว่าเพลงอยากได้ให้หน้าอกใหญ่ๆแบบนี้”กลายเป็นความน้อยใจของเด็กอ้วนไปเลยนี่ผมพูดให้เธอน้อยใจขนาดนั้นเลยหรอทำไมถึงรู้สึกผิดจัง

“ขี้งอนไปได้ ก็แค่ล้อเล่น เดี๋ยวเธอพิมพ์บอกสัดส่วนใน LINE นี้นะเดี๋ยวเขาจะซื้อมาให้เอาอะไรบ้างเอาชุดแบบไหนสั่งได้เลย”

“เพลงเอาเสื้อยืดกับชุดชั้นในแล้วก็กางเกงยีนส์ขายาวก็พอค่ะ ส่วนเรื่องค่าซื้อของเพลงต้องติดคุมเพลิงไว้ก่อนนะ เพลงไม่มีเงินจริงๆ”ผมส่ายหน้าพร้อมกับหัวเราะก่อนที่จะบอกให้เธอไปอาบน้ำ แล้วเวลาผ่านไปไม่นานหรอก เมื่อผมส่ง LINE ไปให้กับลูกน้องได้ซื้อเสื้อผ้ามาให้กับเธอ ลูกน้องของผมนั้นก็ได้กดออดที่หน้าคอนโด และมอบเสื้อผ้าของเพลงพิมพ์ที่สั่งซื้อให้กับผมแล้ว

“เพลงเสื้อผ้าอยู่หน้าห้องน้ำนี่นะ”ยังพูดไม่ทันจบเลย ประตูห้องน้ำเปิดออกมาพอดีซึ่งเพลงใส่ผ้าขนหนูคืนเดียว นุ่งกระโจมอกออกมาแล้วนานนมของเธอก็ทะลัก ความรู้สึกผมตอนนี้มันร้อนวูบวาบไปหมด

“คุณเพลิงคะ ใส่เสื้อผ้าเพลง”ผมสะดุ้งเมื่อเธอตามหาเสื้อผ้า

“เพลงเธอรู้ใช่ไหม ว่าถ้าเธอแต่งตัวออกมาแบบนี้แล้วอยู่กับฉันฉันเป็นผู้ชายฉันจะรู้สึกยังไง”

“ขอโทษค่ะเพลงไม่ได้ตั้งใจขอเสื้อผ้าหน่อยค่ะ”เธอรีบเอามือปิดหน้าอกของตนเองและขอเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง

“นี่!! คืนนี้เพลงใส่ชุดนอนชุดนี้นะคะ”ชุดนอนชุดนี้ผมไม่ได้สั่งให้ลูกน้องซื้อมาหรอกเงินมันคงเหลือมันก็เลยซื้อมาเป็นชุดนอนกางเกงขายาวเสื้อแขนยาวสีขาว

“อืม หิวไหม”

“ที่สุดเลยค๊าบ”สีปากที่อมชมพูพร้อมกับแววตาที่หลับตาพริ้มและรอยยิ้มยี๋หยอกล้อผม

“ถ้าหิวก็ไปทำกับข้าวฉันจะอาบน้ำทำเผื่อฉันด้วย”

“ได้เลยค่ะ”ผมยักคิ้วขึ้น ซึ่งตัวผมเองคิดว่าเธอน่าจะทำกับข้าวไม่เป็นหรอก แต่เธอกลับรับคำสั่งและรีบออกไปจากห้องนอนทันที

“ซี๊ดส์ เพลงเธอกำลังทำให้ฉันคลั่ง”แก่นกายของผมที่โชว์เด แข่งกับสายน้ำที่ราชลงผิวกายลงไปยิ่งผม หลับตาลงเห็นภาพที่เพลงพิณใส่ผ้าขนหนูผืนเดียวแล้วทำให้ผมเกิดอารมณ์คุกคลั่ง

“โอ้ยเพลิง อื้มส์”มือขวาของผมจับเข้าที่แก่นกายของตนเอง ชักเข้าออกตามจังหวะเพื่อที่จะรีดน้ำพิษที่มันกำลังทำให้เส้นเลือดปูดบนแก่นกายของผมนั้นปวดร้าว

“อ่าส์”