EP 6. : เอ็นดูเด็กอ้วน

EP 6

...“คุณเพลิง”....

หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จ หรือว่าเสร็จสิ้นภารกิจของผมแล้ว ผมได้ปลดปล่อยออกมาตามความต้องการ เพราะว่าเธอคนเดียวยัยเด็กอ้วน ทำให้ฉันต้องปวดข้อมือตนเองเลยเหอะ! ผมเดินออกมาข้างนอกหลังจากใส่ชุดนอน บนโต๊ะอาหารที่มีอาหารมากมายหลายอย่าง ไม่น่าเชื่อว่าเพลงพิณเขาจะทำกับข้าวเก่ง เป็นช่วงเวลาแค่ไม่นานที่ผมอาบน้ำเธอทำกับข้าวเสร็จทุกอย่างแล้ว

“นี่ทำเองหรือว่าสั่งแก๊สมาส่ง”เพลงพิณเธอหันหน้ากลับมายิ้ม พร้อมกับหัวเราะและก็มานั่งเก้าอี้ใช้มือเท้าคางตนเองสายตาจ้องมองหน้าผม

“สั่งมาค่ะฮ่าๆ”ผมรู้ว่าเธอไม่ได้สั่งมาหรอกเพราะว่าเธอไม่มีเงิน อีกอย่างยังไม่มีมือถือเลย

“หราโกหกคนโตมันบาปนะ”

“ก็คุณเพลิงว่าให้เพลงก่อนนี่คะ ว่าแต่ทำไมคุณเพลินพึ่งอาบน้ำนานจัง”

“เอ่อ”คำพูดที่ตะกุกตะกักไม่รู้ว่าจะตอบเธอว่ายังไง คือผมไม่ได้อาบน้ำนานขนาดนั้นหรอกแต่ที่ผมนานก็เพราะว่าเธอนั่นแหละทำให้ผมต้องช่วยตนเอง

“นี่มันก็เรื่องของฉัน หิวข้าวแล้วมัวแต่ถามอยู่นั่นแหละ”

“ฮั่นแน่”เพลงพิณเธอใช้นิ้วชี้ด้านซ้ายชี้หน้าผม พร้อมกับรอยยิ้มหวานสายตาแป๋วที่มองหยาดเยิ้ม คือเธอรู้อะไรหรือเปล่าหรือว่าเธอไปได้ยินเสียงครางของผมหน้าห้องน้ำ

“ฉันไม่ได้ทำอะไรนะ”

“ฮ่าๆเพลงยังไม่ได้ว่าอะไรคุณเพลินเลยนะคะร้อนตัวนะเนี่ย”

“นี่! ไอ้เด็กอ้วน”มือขวาของผมผลักเข้าที่หัวของเพลงพิณเบาๆ หมั่นเขี้ยวทำเป็นรู้ดีเพียงเธอลุกขึ้น และใช้จานตักข้าวที่สุกแล้ว

“ลองชิมดูนะคะเพลงไม่รู้ว่าคุณเธอชอบทานอะไร เพลงเลยเลือกเมนูง่ายๆและของสดในตู้เย็นที่มี”กับข้าวบนโต๊ะอาหารนี้มีไข่เจียว และต้มยำกุ้งพร้อมกับผัดผักซึ่งผมทานได้ทุกอย่างแต่ผมจะไม่ทานอยู่เนื้อวัว

“ฉันทานได้ทุกอย่างแหละ”หน้าตากับข้าวออกมาดีนะ แต่ไม่รู้ว่ารสชาติจะเป็นยังไงเหมือนกัน เมื่อผมตักต้มยำกุ้งชิมถือว่าผ่านไม่ใช่ต้องใช้คำว่าผ่านแล้วแหละต้องใช้คำว่าอร่อยเลย

“ทำกับข้าวอร่อยนะเนี่ย”

“เพลงทำกับข้าวไม่ค่อยเก่งเท่ากับขนมนะคะ คุณเพลิงชอบทานขนมสดไหมเพลงทำอร่อยมาก”

“จริงหรอ”

“จริงค่ะ! ก่อนที่เพลงจะมาสมัครงานที่ร้านของคุณ เพลงขายขนมในตลาดสดมาก่อนแต่เพลงถูกป้าใจร้ายนั้น ยึดแผงไปเป็นของตนเอง และไล่เพลงไม่ให้ขายที่นั่นอีกทำให้เพลงไม่มีเงินไปจ่ายค่าเทอม”แววตาเศร้าออกมาทันทีในขณะที่เธอกำลังพูดถึงเรื่องราวในอดีต ผมใช้มือขวาของตนเองเอื้อมไปจับมือซ้ายของเพลง ที่วางอยู่บนโต๊ะอาหาร ซึ่งผมกับเธอนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกันพอดี

“ไม่เป็นอะไรนะ ต่อจากนี้ไปฉันจะมอบชีวิตใหม่ให้เธอเอง”ผมกำมือเล็กน้อยและจ้องหน้าของเธอ พร้อมกับรอยยิ้มที่มอบให้ความรู้สึกของผมตอนนี้อยากให้ผู้หญิงคนนี้มีชีวิตใหม่ที่ดีไม่อยากให้ใครมาทำร้ายให้เธอ

“ทำไมคุณถึงใจดีกับเพลงล่ะคะ ถ้าคุณเพลิงใจดีกับเพลงแล้วหวังเรื่องนั้น...

ยังพูดไม่ทันจบหรอก เพลงพิณก้มหน้าลงและหลบสายตาของผม เธอคงคิดว่าที่ผมช่วยเหลือเธอหลายๆอย่าง เธอคงจะหมายความว่าผมต้องการตัวของเธอ ซึ่งผมเองมีเงินและอำนาจเยอะแยะ มีแต่ผู้หญิงเข้าหาผมหรือ ว่าผมต้องการผู้หญิงคนไหนผมสามารถซื้อได้ ผมไม่ได้ต้องการแบบนั้นกับเพลงพิณผมอยากให้ชีวิตของเธอมีความสุขต่างหาก

“เพลงพิณ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอจะคิดกับฉันยังไง เธอจะกลัวฉันหรือว่าเธอจะคิดว่าฉันเป็นคนใจร้าย แต่ฉันหวังดีกับเธอนะถ้าฉันจะทำร้ายเธอฉันคงไม่ช่วยเหลือเธอหรอก”

“ขอบคุณนะคะ ขอบคุณพี่เอ็นดูเพลงและเมตตาเพลง”

“ฉันจะโอนเงินให้เอาเงินไปจ่ายค่าเทอมนะและคิดถึง เวลาเปิดเทอมก็ต้องไปเรียนส่วนเรื่องงานฉันจะจัดงานให้เธอทำเองไม่ต้องไปเป็น PR ทำให้ผู้ชายโดนไปคนจ้องมองฉันไม่ชอบ”

“เพลงก็ไม่ชอบหรอกค่ะ”

“ดีแล้ว เป็นผู้หญิงรู้จักรักนวลสงวนตัว”

“ค่ะคุณเพลิงน่ารักที่สุดเลย ตั้งแต่ยายเพลงเสียก็ไม่มีใครใจดีกับเพลงอีกเลย จนมาเจอคุณเพลิง เพลงสัญญานะคะว่าเพลงจะเป็นเด็กดี และเชื่อฟังคุณเพลิงทุกอย่าง”ทำไมผมถึงรู้สึกในคำพูดของเด็กผู้หญิงคนนี้เนี่ย ผมจึงเปลี่ยนหรือยังไม่อย่างนั้นคงน้ำตาไหลแน่

“มัวแต่ซึ้งอยู่นั่นแหละหิวแล้ว”

“เพลงก็หิวเหมือนกันค่ะ อย่างนั้นทานเลยนะคะ”เวลาผ่านไปกับข้าวทุกอย่างหมดแรงเธอก็ทานเยอะ ส่วนผมเองก็ไม่เคยทานเยอะแบบนี้มาก่อน เป็นเพราะด้วยกับข้าวถูกปากและก็อร่อย

ในช่วงเวลากลางคืน คืนนี้ผมได้โทรบอกกับผู้จัดการของร้านให้ดูแลร้านแทนผมซึ่งผมจะไม่เข้าไป เพราะว่าผมเหนื่อยเพลงเธอเดินเข้ามาหลังจากที่ล้างจานเก็บโต๊ะอาหารเสร็จแล้ว

“มานั่งนี่ซิ”เพลงเธอนั่งอยู่ที่โซฟาและก็กำลังจ้องมองผม ในขณะที่ผมนั่งอยู่บนเตียงผมเรียกให้เธอมานั่งบนเตียงเพลงเธอพูดง่ายนะยิ้มแล้วก็ลุกขึ้นมา

“นอนบนเตียงนี้กับฉัน”

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเพลงขอนอนพื้นข้างล่าง”ผมไม่แน่ใจว่าเพลงเธอกลัวผมทำอะไรไม่ดีหรือว่า เธอเกรงใจผมกันแน่เพลงเธอจะนอนพื้นด้านล่าง

“ไหนบอกว่าจะเชื่อฟังฉันไงฉันบอกให้นอนบนนี้เธอยังไม่ทำตามเลย”

“เพลงกลัวคุณเพลิงจะนอนไม่ถนัดนี่คะเพลงตัวใหญ่”

“บอกดื้อหรอเด็กอ้วน”

“อร้าก! คุณเพลิง”เพลงพิณเธอนั่งและยังไม่ทันได้ตั้งตัว ผมคว้าคอของเธอและก่อนให้เธอนอนหงายหลังลงที่เตียงพอดี คือผมนอนทับตัวของเธออยู่ สายตาของเพลงจ้องมองผม และทำตาปริบๆแววตาใสซื่อแต่ผมนี่สิเริ่มรู้สึกร้อนทุรนทุรายอีกแล้ว เมื่อหน้าอกของตนเองนอนทับอยู่บนเนินนมของเพลงพิณที่มันทั้งเด้งเป็นนูนและเเข็งสู้

“คุณเพลิง”ใบหน้าของผมเริ่มขยับเข้าไปหาเพลงใกล้ๆ ด้วยความที่อารมณ์ของผมพาไป แต่เพลงเธอไม่ได้เคริ้มตามผมเลยเธอเรียกผม พร้อมกับเอามือเขย่าแขนผม

“เพลงเธอรู้ไหมตอนนี้...

“ไม่รู้ค่ะ คุณเพลิงลงจากตัวเพลงเถอะนะ”เพลงเพลงเธอไม่ใช่เด็กที่จะไม่รู้ว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ เธอขอร้องให้ผมลงจากตัวเธอ

“ขอจุ๊บก่อนแล้วฉันจะลง”

“ก็ได้ค่ะ”เฝเธอหลับตาพริ้ม พร้อมกับรอยยิ้มและให้ผมจุ๊บ ซึ่งผมเลือกที่จะจุ๊บหน้าผากของเธอด้วยความเอ็นดู

“จุ๊บ! ฝันดีนะครับเด็กอ้วน”เมื่อผมลงจากตัวของเธอแล้ว ผมดึงผ้าห่มมาคุมไปกับเพลงหินและปิดไฟนอน

“เห้อ~จะนอนยังไงให้หลับว่ะ”คำพูดนั้นเป็นคำพูดของผม ที่อยู่ในใจซึ่งมันกำลังกระวนกระวายก็เพราะว่าเจ้าแก่นกายของผมนั้นมันแข็งอีกแล้ว