เพลิงสวาท

บทนำ

“โคร๊ม! เสียงแก้วแตกที่ดังกล้อง พร้อมกับเศษแก้วที่กระจายเต็มพื้นบ้านและใบหน้าของชายหนุ่มที่กำลังโมโหเต็มไปด้วยความโกรธและโมโหมาก เขาโยนแจกันราคาหลายแสนของบ้านที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ ลงพื้นโดยไม่คิดไตร่ตรองเลยสักนิด แม่บ้านหลายคนต่างพากันใช้มือปิดตาทั้งกลัวและก็ตกใจในสิ่งที่เจ้านายทำ

“คุณเพลิงใจเย็นๆนะคะฟัง...

“คุณนุ่มไม่ต้องมาพูด!! เงียบ!! ทุกคนในบ้านเห็นผมเป็นอะไรกันไปหมด เห็นกูเป็นตัวอะไร ว่ะ!!

ถ้อยคำที่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงตะคอกพร้อมกับคำหยาบที่เขาไม่เคยพูด ใบหน้าที่โกรธเคืองพร้อมกับสายตาที่ดุร้ายราวกับเสือสมิง

“ฮึ๊ก! คุณเพลิงคะอย่าทำนะคะ นุ่มขอร้องคุณเพลิงทำร้ายได้ทุกอย่างยกเว้น แจกันใบนี้”คุณเพลิงชายหนุ่มรูปงามที่กำลังโมโหเดินตรงไปที่แจกันอีก 1 ใบ แต่ใจกันอันนี้ไม่เหมือนกับใจกันที่แตกไปแล้ว มันเป็นแจกันพิเศษที่อยู่ในตู้โชว์ แม่บ้านที่คุณเพลิงเรียกว่าคุณนุ่นรีบเดินไปขวางพร้อมกับคุกเข่าลงกับพื้นและยกมือไหว้

“ทีเวลานี้ แล้วมากลัวผมจะทำลายข้าวของ ทีเวลาพวกคุณพ่อทำไม่เคยเห็นหัวผมเลยสักนิด คุณนุ่นออกไป คุณพ่อห่วงมันมากใช่ไหม แจกันอันนี้ผมนี่แหละจะทำมันให้แตกกระจาย”คุณเพลิงพยายามใช้สองมือของตนเองดันให้คุณนุ่นออกจากหน้าตู้โชว์

“เพลิง!!!

เสียงใหญ่ตั้งกล้อง เสียนั้นมาจากทางหน้าประตูบ้าน พร้อมกับเรียกชื่อเพลิงในเชิงตะคอก จึงทำให้ทุกอย่างอยุดและทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียวกัน ชายสูงวัยเดินเข้ามาพร้อมกับสีหน้าที่ดุร้ายเสียยิ่งกว่าคุณเพลิงเสียอีก แม่บ้านต่างพากันรีบก้มหัวเคารพ

“มาก็ดี!! ไง สนุกมากไหมที่ทำแบบนี้”คุณเพลิงเดินก้าวขาตรงเข้าไปหาผู้ชายสูงวัยที่เดินเข้ามาในบ้าน ทั้งสองคนกำลังเดินตรงหากันประชันหน้ากันโดยที่ไม่มีใครเกรงกลัวใครเลย

“คุณท่านอย่าทำอะไรคุณเพลิงนะคะ”คุณนุ่มจากที่เขาบังตู้กระจกแจกันอันนั้นเขารีบลุกขึ้นมานั่งคุกเข่าลงต่อหน้า ชายวัยสูงคนที่หน้าตาคล้ายกับคุณเพลิง พร้อมกับมือทั้งสองข้างพนมไหว้ และสายตาคุณนุ่มที่จ้องมองชายท่านนั้น

“คุณนุ่มออกไป”เสียงใหญ่ตะคอกกับแววตาที่ลุกเป็นไฟของชายสูงไว

“คุณนุ่มออกไป ผมก็มีเรื่องจะคุยกับคุณพ่อเหมือนกัน”เมื่อทั้งสองไล่คุณนุ่มออก จึงทำให้คุณนุ่มยอมถอย ชายหนุ่มสูงวัยผู้นี้คือบิดาของคุณเพลิงนั่นเอง

“ฉันเคยบอกแกแล้วใช่ไหม ว่าอย่าทำร้ายในสิ่งที่ฉันรัก ฉันเคยบอกแกแล้วใช่ไหมไอ้เพลิง แกเป็นอะไรทำลายของ ของฉันทำไม”ไม่เพียงแต่เสียงตะคอกผู้เป็นพ่อยังยกมือขวาเตรียมที่จะตบใบหน้าของคุณเพลิง แต่ก็ยังยับยั้งไว้ทำให้มือนั้นยังไม่ฟาดล้มถึงใบหน้าของลูกชายตนเอง

“ถ้ากล้าตบผมก็เอาสิ กล้าไหมละ”คุณเพลิงจ้องหน้าผู้เป็นพ่อ พร้อมกับท้าให้ผู้เป็นพ่อนั้นตบตนเอง จึงทำให้ผู้เป็นพ่อเอามือลงเพราะว่าเขาไม่กล้าทำลูกชายเขา

“เรื่องทุกอย่างมันมีเหตุผล ต่อให้ฉันอธิบายให้แกฟังยังไงแกก็ไม่เข้าใจหรอก”

“ผมไม่เข้าใจหรอกว่าทำไมคุณพ่อถึงเอาอีกฆาตกรที่ฆ่าแม่ของผมเข้ามาเป็นเมียน้อย ผมไม่เข้าใจไงผมไม่เคยขัดขวางคุณพ่อไม่ว่าคุณพ่อจะคบผู้หญิงคนไหน แต่ต้องไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้คนที่มันฆ่าแม่ของผม”

“แล้วแกรู้ได้ยังไงว่าคุณพรเขาเป็นคนทำแม่แก”

“ผมรู้ก็แล้วกัน ผมบอกเลยนะในวันที่ผู้หญิงคนนั้นก้าวเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ ผมไม่เอามันไว้แน่นอน”

“ก็ลองดูถ้าแกทำอะไรเขาฉันก็ไม่เอาแกไว้เหมือนกัน”

“คุณพ่อ....

ไม่รู้ว่าหัวใจของคุณพ่อทำด้วยอะไร หรือว่าโดนมนต์เสน่ห์ของผู้หญิงคนนั้น ซึ่งทำให้คุณพ่อพาผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าฆาตกรฆ่าแม่ของผม มาทำเมียได้อีก ผมมีชื่อว่าเพลงใครต่อใครเรียกผมว่าคุณเพลิง ผมเป็นนักธุรกิจรายใหญ่ของประเทศไทย เป็นลูกชายคนเดียวของท่านวรุฒ อายุของผม 33 ปีบริบูรณ์ ผมสืบทอดธุรกิจมาจากคุณพ่อหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจถูกกฎหมายและผิดกฎหมาย แต่ก็ไม่ถึงกับหมดทุกอย่าง ส่วนคุณแม่ของผมเสียไปเมื่อตอนผมอายุ 20 ท่านถูกตัดสายเบรครถ ตำรวจสรุปเป็นอุบัติเหตุแต่พอผมมารู้ความจริงทีหลังกับคุณน้า คุณน้าที่เป็นน้องสาวของคุณแม่ของผมแท้ๆ เขาได้เล่าให้ผมฟังว่า คุณพ่อมีเมียน้อยและเมียน้อยของคุณพ่อตัดสายเบรครถของคุณแม่ จึงทำให้คุณได้เกิดอุบัติเหตุ และพุ่งลงเหวเสียชีวิตคาที่รถระเบิดไหม้ทั้งคนและรถ แต่ทุกคนเชื่อตำรวจ ไม่มีใครเชื่อน้าของผมเลย แม้กระทั่งคุณพ่อ พอผมรู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ก็ยิ่งทำให้ผมจุก จุกตรงที่คุณพ่อคบกับผู้หญิงคนนั้น คนที่เป็นฆาตกรฆ่าแม่ของผม และในไม่ช้าคุณพ่อกำลังจะพาผู้หญิงคนนั้นเข้ามาในบ้าน และผมจะไม่มีวันยอมให้เรื่องนี้มันเกิดขึ้นแน่นอน

“ถ้าแกยอมรับไม่ได้ แกก็อย่ามาบ้านนี้ อย่ามาเห็นเจอคุณพร ฉันจะอยู่กันเป็นครอบครัว”ผมเลือกที่จะเงียบหลังจากที่ผมบอกว่าผมจะทำทุกอย่างให้ผู้หญิงคนนั้นอยู่บ้าน และคุณพ่อได้พูดขึ้นว่าอย่าให้ผมมาที่บ้านหลังนี้ เขาจะอยู่กันเป็นครอบครัวซึ่งคุณพ่อเห็นผมเป็นตัวอะไรหรอ คุณพ่อไม่ได้เห็นผมเป็นลูกแล้วอย่างนั้นหรอ ถึงได้ไล่ผมขนาดนี้

“ทำไมหรอคุณพ่อจะอยู่เป็นครอบครัวกับมันถึงกับต้องไล่ลูกชายตัวเองไปอยู่ที่อื่น”

“เพลิงแกอย่ามาพูดแบบนี้ เพราะปกติแกก็ไม่ได้อยู่บ้านหลังนี้อยู่แล้ว”ยอมรับว่าผมไม่ได้อยู่ที่บ้านหลังนี้ ผมก็ไปอยู่ที่บ้านของคุณน้าในบางครั้งผมก็อยู่ที่คอนโด หรือไม่ก็บ้านพักตากจังหวัดที่ผมได้สร้างเอาไว้

“คุณพ่อไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง คุณพ่อจะอยู่เป็นครอบครัวหมายความว่ายังไงหรอ จะเอาครอบครัวของอีฆาตกรมาทางบ้านเลยใช่ไหม”

“อย่าเรียกคุณพิมว่าฆาตกรอีก”

“ผมจะเรียก!! ไม่ต้องมาหามผมและในวันไหนที่มันก้าวขาเข้ามาอยู่ในนี้ ไม่ว่าจะทางครอบครัวมัน หรือว่าแค่มันคนเดียวผมไม่เอามันไว้แน่”สิ้นสุดคำพูดของผม ผมรีบเดินออกมาจากในบ้าน ซึ่งผมไม่มีวันยอมให้ผู้หญิงฆาตกรที่ฆ่าแม่ของตนเข้ามาเป็นเมียน้อยของคุณพ่อและชูคออยู่ในบ้านหลังนี้แน่นอน