EP 1 จุดเริ่มต้นเด็กขายตัว

EP 1

“ขอโทษนะคะ คือหนูมาสมัครงานไม่ทราบว่าที่นี่เขายังรับสมัครอยู่ไหมคะ”หญิงสาวร่างอวบมาพร้อมใบหน้าขาวผ่องอมชมพูเดินตรงเข้ามาในร้านเหล้าแห่งหนึ่ง มองซ้ายและขวา ก่อนที่จะเอ่ยปากถามผู้หญิงตรงหน้าที่หุ่นบางร่างเล็กพร้อมกับแต่งตัวเซ็กซี่

“ยังรับอยู่นะคะ ไม่ทราบว่ามาสมัครงาน เอิ่มตำแหน่งอะไรคะ”ถึงแม้ว่าเธอจะร่างอวบ แต่เธอนั้นขาวสวยหมวยมาก ผู้หญิงตรงหน้าที่เธอถามจึงได้หันกลับมาตอบเธอว่ายังรับสมัครงานอยู่ พร้อมกับสายตาที่มองตั้งแต่หัวจดเท้า เขากำลังก้มมองเธอและถามเธอว่าจะมาสมัครงานในตำแหน่งอะไร

“มีตำแหน่งไหนว่างบ้างคะ”

“มีพิตตี้และแคชเชียร์ แต่ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันนะ ว่าหัวหน้าเขาจะรับหรือเปล่าเธอดูอวบเกินไป”หญิงสาวตรงหน้าที่มาสมัครงานด้วยความมั่นใจ เธอได้ก้มหน้าลงเมื่อได้ยินคำพูดทีคนอื่นว่าตนเองนั้นอ้วน

“หนูน้ำหนักยังไม่ถึง 60 กิโลเลยนะคะ หนูใส่ขาสั้นมันอาจจะดูอวบหรือป่าว พี่เป็นคนรับสมัครงานใช่ไหมคะ ขอหนูเข้ามาทำงานได้ไหม คือหนูไม่มีเงินเลยอีก 2 เดือนมหาลัยก็เปิดแล้ว พี่ช่วยหนูทีนะคะ”หญิงสาวไม่ย่อท้อ ทั้งๆที่เขาบอกตนเองนั้นอ้วนแต่เธอกลับไม่โกรธ แถมยังอ้อนวอนขอให้ผู้หญิงตรงหน้าช่วยให้เธอได้เข้าทำงาน

“ฉันไม่ใช่เป็นคนตัดสินใจ รับใครเข้าทำงาน เอาเป็นว่ารออยู่ตรงนี้ก่อนนะฉันจะไปตามหัวหน้ามาดูก็แล้วกัน มันก็แล้วแต่หัวหน้าแล้วกันว่าจะรับเธอหรือเปล่า”

“ค่ะ”เธอได้ยืนรอตามที่ผู้หญิงคนนั้นได้บอกไว้ ก่อนที่จะมีผู้หญิงอีก 1 คนเดินตามมาเขาเก็บยิ้มมาแต่ไกล

“เธอหรอพี่จะมาสมัครงาน”

“นี่แหละเจ๊ เขาเป็นหัวหน้าที่นี่เธอจะต้องสมัครงานกับเขา”หญิงสาวรีบยกมือไหว้คนที่บอกว่าเป็นหัวหน้ารับสมัครงานทันทีพร้อมกับยิ้มตอบ

“สวัสดีค่ะหัวหน้า คือหนูจะมาสมัครงานมหาลัยหนูจะเปิดแล้วหนูยังไม่มีตังค์จ่ายค่าเทอมเลยค่ะ”

“ตำแหน่งที่ว่างก็คือแคชเชียร์ แล้วก็พริตตี้เธอรู้ใช่ไหมว่าส่งตำแหน่งนี้ต้องคัดเอาแต่ผู้หญิงหุ่นดีๆไม่ใช่ว่าจะอ้วนนะ แต่อวบเกินไป”

“เดี๋ยวถ้าหนูได้ทำงานแล้วหนูก็จะลดไปเรื่อยๆ หนูขอร้องนะคะเจ๊คนสวย”สองมือเรียวบางพนมไหว้หัวหน้า และสายตาที่อ้อนวอนให้เขารับทำงานจึงทำให้หัวหน้ายิ้มและเมตตาพร้อมกับพยักหน้า

“โอเคฉันจะรับเธอไว้ แต่ถ้าเธอทำอะไรไม่ดีหรือไม่ถูกใจวันนั้นเธอจะต้องออกไปทันที ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคุณเพลิงจะว่ายังไง ฉันรับเธอเข้ามาทำงานเดี๋ยวก็ว่าให้ฉันไปคว้าอะไรก็ไม่รู้เข้ามาอยู่ในร้าน”

“ขอบคุณมากๆนะคะ เจ๊แล้วก็พี่สาวคนนี้ใจดีที่สุดเลย”เธอยิ้มด้วยความร่าเริงพร้อมกับความดีใจที่ตนเองนั้นได้งานทำ

“อืมหยุดดีใจแล้วหยุดตื่นเต้นได้แล้วในเมื่อมาแล้วก็ต้องลองทำงานเลย แล้วเธอชื่ออะไร”?

“หนูชื่อว่าเพลงพิณ”

“มันดูเชยไปนะ ชื่อของเธอ เอาแบบนี้เธออยู่ที่นี่ก็แทนตัวเองว่าเพลงเฉยๆก็พอ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า และวันพรุ่งนี้เอาเอกสารบัตรประชาชนมายื่นกับฉันด้วย วันนี้ก็ลองฝึกงานไปก่อนแล้วกัน และไม่ต้องกลัวนะฝึกงานได้เงินทุกวัน”

“ขอบคุณค่ะ”

ฉันชื่อว่าเพลงพิณอายุ 19 ปีบริบูรณ์นักศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ย่านกรุงเทพฯ ฉันไม่มีพ่อไม่มีแม่อยู่กับยาย แต่ยายเสียไปแล้ว ฉันจะอยู่คนเดียวหาเงินส่งตัวเองเรียน ในตอนแรกขายของในตลาดสด แต่ถูกป้าใจร้ายยึดแผงขายขนมของฉัน จึงทำให้ฉันไม่มีงานทำและไม่มีรายได้ เมื่อมีเพื่อนแนะนำให้ฉันมาทำงานฉันคิดไตร่ต้องอยู่นาน ว่าฉันควรทำงานแบบนี้ไหม เพราะว่างานแบบนี้ก็เหมือนผู้หญิงขายตัวนั่นแหละ แต่ถ้าจะให้ฉันไม่ทำมัวรักศักดิ์ศรีตนเอง ฉันก็ไม่มีวันที่จะได้เรียนจบ ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอม ฉันจึงตัดสินใจมาทำ รูปร่างหน้าตาของฉันเป็นผู้หญิงสวยคนหนึ่ง แต่อวบไปนิดน้ำหนักเกิน 60 กิโลกรัม นมใหญ่สะโพกหนา ก็ไม่ได้อ้วนเท่าไหร่ วันนี้ฉันตัดสินใจมาทำงานที่นี่เพราะว่ามีคนแนะนำมา ว่าเขายังรับสมัครงานอยู่ และฉันก็ได้งานเพราะว่าเจอหัวหน้าใจดีและรับฉันเข้าทำงาน เขาพาฉันมาในห้องห้องหนึ่ง ซึ่งเป็นห้องแต่งตัวมีผู้หญิงหลายๆคนที่กำลังแต่งตัวอยู่ เมื่อประตูเปิดพี่เลี้ยงได้พาฉันเข้ามาในห้องทุกคนต่างพากันหันมองฉันเป็นตาเดียวกัน

“เด็กๆ นี่คือเด็กใหม่ชื่อว่าเพลงพิณ ส่วนเพลงพิณนี่คือพี่ๆเพื่อนๆน้องๆที่ทำงานอยู่ที่นี่ ไม่ว่าเธอจะอายุมากกว่าคนในนี้หรือว่าน้อยกว่า เธอจะต้องทำความเคารพรุ่นพี่เพราะว่าเขาเข้ามาทำงานที่นี่ก่อน”ฉันเข้าใจก่อนที่จะยกมือไหว้และไหว้พร้อมกับรอยยิ้มที่ฉันยิ้มให้พวกเขา บางคนก็ยิ้มให้ฉันบางคนก็เบะปากใส่ และหันหน้าหนีซึ่งฉันเองก็รู้ดีว่าจะต้องเจอสถานการณ์แบบนี้อยู่แล้วขนาดมหาลัยยังเป็นแบบนี้เลย

“กฎของที่นี่คือห้ามทะเลาะวิวาท ห้ามแย่งแขกกัน ถ้าคนไหนมีเรื่องกันทั้งสองฝ่ายจะต้องออกจากที่นี่ ไม่ว่าจะถูกหรือผิด และห้ามลักขโมย ที่นี่มีกล้องวงจรปิดทุกที่ทุกตำแหน่งแม้กระทั่งในห้องน้ำ ที่สำคัญห้ามทำร้ายแขกหรือต่อว่าแขกโดยเด็ดขาด”มีข้อห้ามหลายๆอย่างฉันฟังแล้วก็พยายามจดจำในข้อห้ามและกฎของที่นี่

“น้องเพลง มานี่สิเดี๋ยวพี่ช่วยแต่งตัว”มีผู้หญิงคนหนึ่งหน้าตาดีหุ่นดีมากๆเขายิ้มให้กับฉันพร้อมกับลุกจากเก้าอี้มาจับมือของฉัน”

“คนนี้ชื่อว่าพี่ดาวทำงานอยู่ที่นี่เป็นพริตตี้เบอร์ 1 น่ารักแล้วก็นิสัยดี พี่ฝากน้องด้วยนะดาว”พี่เลี้ยงได้ฝากเงินไว้กับคนชื่อพี่ดาวก่อนที่เขาจะออกจากห้องไป

“ขอบคุณนะครับพี่ดาว ที่จะแต่งตัวให้หนูคือหนูแต่งตัวไม่ค่อยเก่ง”ฉันยกมือไหว้พี่ดาวอีกครั้งและพี่ดาวก็พยักหน้าให้พร้อมกับยิ้มหวาน ซึ่งเขาน่ารักจริงๆนะเขาได้หาชุดมาเตรียมไว้ให้กับฉันก่อนที่จะเริ่มแต่งหน้าพร้อมกับทำผมไปเรื่อยๆจนเสร็จ

“โห้นี่หน้าเพลงหรอคะเนี่ย”มือด้านซ้ายจับแก้มของตนเอง หลังจากที่หันไปมองกระจก มองตนเองในนั้นซึ่งฉันแทบจะจำใบหน้าตนเองไม่ได้เลยพี่ดาวเขาแต่งหน้าสวยมากๆ

“เพลงพิณเธอเป็นคนสวยมากนะ แต่เธอดูอวบเกินไป ถ้าตั้งใจลดน้ำหนักพี่ว่าเพลงเป็นนางแบบได้เลยนะเนี่ย”

“เพลงก็พยายามลดแล้วนะคะพี่ดาว ได้เท่านี้จริงๆไม่รู้เป็นอะไรลงทั้งนมทั้งก้น”

“อืมแต่มันดูน่ารักนะสำหรับพี่ และผู้ชายบางคนเขาก็ชอบแบบนี้ด้วย ทั้งอึมทั้งอวบก้นก็เด้ง พอๆเสียเวลาคุยกันมามากพอแล้วไปเปลี่ยนชุด ชุดนี้น่าจะใส่ได้”เมื่อพี่ดาวยื่นชุดให้กับฉัน และฉันหยิบมาดูเหมือนกับเศษผ้าที่จะให้ฉันมาสวมใส่อย่างนั้นแหละ

“หนูจะต้องใส่ชุดนี้หรอคะ”

“ใช่ ถ้าเพลงไม่อยากเหนื่อยไม่อยากถูกรังแก เพลงจะต้องเป็นพริตตี้เท่านั้นเชื่อพี่”พี่ดาวกระซิบข้างหูของฉันเบาๆและบอกให้ฉันเป็นพริตตี้ซึ่งฉันไม่ได้สวยขนาดนั้นแต่ฉันก็เลือกที่จะเชื่อพี่ดาวเพราะว่าดูเขาหวังดีกับฉันที่สุดแล้ว

เมื่อฉันแต่งตัวเสร็จฉันได้เดินออกมาด้วยความอายซึ่งเป็นกางเกงรัดเหมือนกับว่าชุดชั้นในเสื้อเป็นเกาะอก ฉันเคยดูในซีรี่ย์ พริตตี้เขาก็ไม่ได้แต่งตัวแบบนี้นะแต่ทำไมที่นี่ถึงแต่งตัวโป๊จัง

“โหเพลงพิณรู้ไหมว่าเธอน่ารักมากยิ่งเธอใส่ส้นสูงเธอจะผ่องเลยแหละ”ฉันพอจะใส่ส้นสูงเป็นอยู่บ้าง เพราะว่ามหาลัยจัดงานบ่อย และฉันขึ้นโชว์ร้องเพลงก็เลยได้ใส่ส้นสูง ในตอนแรกรู้สึกกลัว แต่เมื่อสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และคิดว่าฉันต้องทำเพื่อเงินไม่มีใครเห็นไม่มีใครรู้จักฉันหรอกในนี้

“ป้ะ ตามพี่ออกมางานนี้ไม่มีอะไรมากหรอกแค่ยืนสวยๆ”ฉันเดินตามพี่ดาวออกมาและเด็กอีกหลายๆ คนที่เดินตามออกมาด้วยซึ่งบางคนก็มองฉันด้วยความเป็นมิตรซึ่งบางคนก็มองฉันด้วยสายตาที่รังเกียจ แต่ฉันก็ไม่ได้แคร์ใครเลยผู้คนและแขกเริ่มเข้ามาในร้านมากมาย

“หืมมีเด็กใหม่หรอเจ๊”มีชายวัยกลางคนซึ่งไม่ได้แก่มากหรือหนุ่มมาก ได้เดินเข้ามาหาหัวหน้าเรียกว่าเจ๊ เขาหันมองมาที่ฉันก่อนที่เขาจะถาม คือสายตาของเขาซึ่งดูน่ากลัวมองขาของฉันพร้อมกับหน้าอกของฉัน

“ใช่ค่ะเสี่ยแต่น้องยังไม่เป็นงานนะคะไม่สามารถปล่อยให้เสี่ยได้”ทำไมฉันฟังเสี่ยพูดและฉันรู้สึกเหมือนว่าฉันเป็นสิ่งของที่เขาจะให้ฉันไปกับใครก็ได้อย่างนั้นรอนี่ฉันเข้างานผิดหรือเปล่าเนี่ย

“ผมชอบอวบๆ แบบนี้ บ๊ะ!! มาผมสู้เต็มที่กับเด็กคนนี้จะเรียกเท่าไหร่ว่ามาไม่เป็นงานไม่เป็นไรผมสอนเอง”แล้วเจ๊กับพี่ดาวก็หันมองหน้าฉัน ซึ่งฉันเริ่มรู้อยู่แก่ใจแล้วว่าที่เขาพูดแบบนี้คือเขาจะซื้อฉันไปมีเพศสัมพันธ์ฉันรู้สึกจะร้องไห้แต่ฉันจะพยายามกลั้นน้ำตาไว้

“เพลงพิณเธอจะไปกับเสี่ยไหม”

“ขอโทษนะคะเสี่ย ขอเป็นวันหลังได้ไหมคะคือวันนี้เพลง..มีวันหนักมาพอดีเลยค่ะมันหนักมากๆและรู้สึกปวดท้อง”เคยอ่านในซีรีย์มา ไหนลองเอาออกมาใช้สิจะได้ผลหรือเปล่าสีหน้าของเสี่ยนั้นเปลี่ยนทันที

“รู้ว่ามีหนักก็ยังจะมาทำงานอีก อ่าๆเสี่ยขอจับหมั๊บ!!! ”

“ไอ้บ้า... ผวะ ! ฉันไม่ได้ตั้งใจก็เขามาจับที่หน้าอกของฉันก่อนฉันจึงยกมือฟาดตบบนใบหน้าของอีเสี่ยไป

ว้าย!! เสี่ย เพลงพิน

“อีเด็กบ้าหรือรู้ไหมว่ากูเป็นใคร?? มึงมานี่ !!

“หยุดนะ!