EP 3 : เข้าโรงพยาบาล

EP 3

เมื่อคุณเพลิงได้พาเพลงพิณมา ที่โรงพยาบาล เขานั่งเฝ้ารออยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินและรอหมอที่ตรวจเพลงพิณออกมา

“คุณหมอครับเธอเป็นอย่างไรบ้าง”

“น่าจะเกิดจากอาการกลัวแล้วก็อาการช็อคครับ แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรรุนแรง จึงทำให้เป็นลมลงไป ผมได้ย้ายตัวคนไข้อยู่ในห้องพักฟื้นแล้วนะครับ ให้น้ำเกลือ1กระปุกก็กลับบ้านได้ แต่ตอนนี้คนไข้ยังไม่ฟื้น”ผมพยักหน้าให้กับคุณหมอ ก่อนที่จะเดินไปห้องพักฟื้นของเพลงพิณ ทำไมผมรู้สึกว่าผมทำร้ายผู้หญิงคนนี้ จนเธอต้องนอนโรงพยาบาล ใช่ผมยอมรับว่าผมอาจจะเป็นผู้ชายที่ดิบเถื่อน แต่ผมก็ไม่เคยทำร้ายร่างกายผู้หญิงคนไหนถ้าเธอไม่สมยอม

“ยาย อื้อ ยายฮื่อๆ เพลงกลัว”ในขณะที่ผมก้มมองเธออยู่ที่เตียง มือของเธอได้มาคว้ามือของผมไปกอดไว้ พร้อมกับละเมอ

“เพลงตื่น” เธอไม่ได้เป็นผู้หญิงที่อ้วนขนาดนั้น เธอเป็นคนที่อวบต่างหาก หน้าอกของเธอใหญ่มาก และสะโพกออกซึ่งเป็นหุ่นที่สวยสำหรับผมนะ ผมจึงเห็นเธอแล้วอยากมีอะไรกับเธอไง ผมไม่รู้หรอกว่าเธอผ่านผู้ชายมาเยอะหรือเปล่า เพราะสะโพกเธอออกขนาดนั้น ซึ่งผมก็ยังไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงที่อวบแบบนี้ด้วย

“อื้อ”ใบหน้าของเธอที่บิดไปบิดมาพร้อมกับนี้เหงื่อพลุดออกมาจากตามใบหน้า ยิ่งทำให้เธอดูเซ็กซี่มากๆ ผมถึงกับต้องกลืนน้ำลายลงคอ ถ้าไม่ได้อยู่ที่โรงพยาบาลเธอคงเสร็จผมแน่ๆ

“เพลง”ผมเขย่าเธออีกครั้ง พร้อมกับเรียกชื่อจึงทำให้เธอตื่นลืมตาขึ้นมาเจอหน้าของผม

“คุณเพลิง”แววตาที่กำลังจ้องหน้าผมพร้อมกับกระพริบตาปิ๊บๆ มือของเธอยังคงกอดมือของผมไว้

“เป็นยังไงบ้าง”ผมดึงมือขวาของผมออกจากมือของเธอ พร้อมกับลูบหัวเธอเบาๆและก็ถามว่าเธอเป็นอย่างไรบ้าง

“คุณไม่ได้ทำอะไรเพลงใช่ไหมคะ”หยดน้ำตาทั้งสองข้างไหลรินออกจากตา พร้อมกับคำถามที่ถามผม ทำไมผมถึงรู้สึกผูกพันแล้วก็รู้สึกดีกับผู้หญิงคนนี้เหลือเกิน

“ไม่ได้ทำอะไร เธอเป็นลมฉันไม่พาเธอมาโรงพยาบาล”

“จริงนะคะ”คือความรู้สึกและแววตาของเธอ คำพูดของเธอมันทำให้ผมอยากจะยิ้มและทำให้ผมสงสารคือเธอไม่รู้สึกหรอว่ามีอะไรกับใครหรือป่าว

“ก็แล้วถ้าฉันทำเธอ เธอไม่รู้สึกเลยหรอตรงนั้นของเธอ”ผมใช้สายตามองมาตรงที่หน้าท้องของเธอก่อน แต่มีผ้าห่มปกคลุมไว้ไงก็รีบเอามือมากุมหน้าท้อง

“เพลงไม่รู้ว่ามันเป็นยังไง เพราะว่าเพลงไม่เคย”คำพูดซื่อๆแววตาใสๆที่พูดออกมาว่าเธอไม่เคย ยิ่งทำให้ผมเอะใจก็ยังไม่เชื่ออยู่ดี ทั้งหุ่นแล้วก็หน้าตาของเธอไม่น่าจะรอดจะใครมาได้ขนาดนี้

“เธอพูดจริงหรอ”

“ฮึ๊ก! ที่หนูเข้าไปทำงาน หนูไม่ได้ไปขายตัว แต่หนูอยากไปทำงานจริงๆหนูไม่มีตังค์หนู...

อื้ม!! เธอกำลังจะพูดหลายอย่าง ผมก้มลงไปใช้ปากจูบปากเธอ ซึ่งเธอจูบตอบไม่เป็นจริงๆได้เพียงแต่นิ่งๆ ก่อนที่ผมจะผละจูบออก และจ้องมองสายตาของเธอไกล้ๆปลายจมูกชนกันลมหายใจเธอร้อนผ่าวเพราะว่ากำลังกลัว

“ฉันขอโทษ”ผมเริ่มเชื่อแล้วแหละว่าเธอไม่เคยมีอะไรกับใคร

“ฮึ๊ก!! คุณเพลิงจะไม่ไล่เพลงออกจากงานใช่ไหมคะ”ถึงแม้ว่าในความกลัวของเธอแต่เธอก็ยังเป็นห่วงงาน อย่างว่าแหละคนเราเกิดมาไม่เหมือนกัน ผมเกิดมาบนกองเงินกองทองมีทุกอย่างส่วนเธอต้องดิ้นรนหาเงินไปเรียน

“อืมแต่ถ้าเธอไม่หยุดร้องไห้ ฉันจะไล่เธอออกแล้วเนี่ย ร้องอยู่นั่นแหละ หิวไหม”เพลงเธอขยับตัวขึ้น พร้อมกับมือทั้งสองข้างที่ปาดน้ำตาตนเอง และพยักหน้าให้กับผมเพื่อบอกว่าหิว ซึ่งอาหารผมได้จัดเตรียมไว้แล้วก่อนที่เธอจะตื่นเสียอีก

“กินอะไรอ่ะมีข้าวขาหมูกับข้าวมันไก่”

“เอาทั้งสองเลยค่ะ”คงจะหิวนั่นแหละอย่างเธอคงกำลังกินได้เพราะว่าเธออ้วน

“ง่ำ!! อร่อย”ทั้งทั้งที่บ้านผมมีเรื่องเครียดและผมก็มีเรื่องกับคุณพ่อ แต่ทำไมผมถึงกับผู้หญิงคนนี้ได้นะ

“ก็กินแบบนี้ดูสิอ้วนตุบ”เธอก็ไม่ได้ตัวใหญ่ไม่ขนาดนั้นหรอก แต่เวลาผมว่าเธออ้วนผมรู้สึกดี แต่เธอก็ไม่ได้ฟังสิ่งที่ผมว่าหรอก เธอกำลังหิวกำลังกินแบบไม่ได้สนใจผมเลยจนเธอกินหมด 2 จาน

“อย่างอิ่ม”เมื่อวางแก้วน้ำ เธอใช้มือลูบท้องของตนเองแล้วบอกว่าอิ่ม

“หมอบอกว่าน้ำเกลือออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว”

“คุณเพลิง หนูไม่มีตังจ่ายค่าโรงพยาบาลหรอกนะ คุณพาหนูมาที่นี่มันต้องแพงมากแน่ๆ”คือผมจะหันหลังมาเดินเอาจานไปเก็บเธอรีบจับแขนของผมไว้ คงจะกลัวผมปล่อยไว้ที่นี่เพราะเธอไม่มีตังค์จ่ายค่าโรงพยาบาลสินะ ผมไม่ได้ใจดำมาเลยขนาดนั้นหรอกและอีกอย่างหนึ่งของผมก็เยอะ

“เธอก็ทำงานใช้เขาไปสิ เธออยากเป็นลมเอง”

“ก็คุณจะข่มขืนหนู ใจหนูจะขาดแล้วหนูก็ไม่รู้สติอีกเลยหนูไม่ได้อยากเป็น”เมื่อเธอเถียงด้วยถ้อยคำที่น่ารัก แทนตนเองว่าหนูซึ่งน่ารักกว่าเดิมอีก ไม่นะเพลิงนายจะมาหลงผู้หญิงอ้วนคนนี้ไม่ได้

“และทำไมไม่ยอมฉันดีๆฉันจะได้ไม่ต้องข่มขืน”

“ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากเสียตัวให้ผู้ชายที่ไม่รู้จักหรือว่าไม่ได้รักหรอกค่ะ นอกจากทำเพราะแลกเงิน แต่มันไม่ใช่สำหรับเพลงเพลงมาทำงานแลกเงินไม่ได้มาขายตัวแลกเงิน”

“อืม คิดได้แบบนี้ก็ดีแล้ว พักผ่อนน้ำเกลือหมดกระปุกแล้วก็กลับบ้านได้ ส่วนเรื่องค่ารักษาฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว”

“ขอบคุณนะครับคุณเพลิง”ผมพยักหน้าให้กับเธอ ก่อนที่จะเอนตัวนอนลงพร้อมกับห่มผ้าให้ด้วย คงจะได้ออกจากโรงพยาบาลเช้าพอดีนั่นแหละ