ตอนที่ 8 เสี้ยววินาที

“ฉันบอกให้จูบฉัน!!”

“ระ..รินว่าคุณเมามากแล้ว มาค่ะ..เดี๋ยวรินเดินไปส่ง อุ๊บบ!!”

ดารินกำลังจะดึงมือร่างสูงกลับเรือนใหญ่เพราะเห็นว่าเมามากแล้ว แต่ก็ต้องตกใจสุดขีดเพราะสิงห์กระชากร่างของเธออย่างแรงจนเซปะทะแนบอก ก่อนที่ริมฝีปากร้ายจะฉกลงมาปิดปากของเธออย่างรวดเร็ว ดารินสัมผัสได้ถึงกลิ่นเหล้าและกลิ่นบุหรี่อ่อนๆ ค่อยๆซึมผ่านเข้ามา

…มันคือจูบแรก

“อื้ออออ!!” ทันทีที่ได้สติ ดารินพยายามทุบตีทั้งผลักไสแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะชายหนุ่มแรงเยอะเหลือเกิน

สิงห์ดันร่างเล็กติดฝาผนัง รวบข้อมือของเธอไว้เหนือหัวในขณะที่มืออีกข้างค่อยๆ แกะกระดุมชุดนอนออกทีละเม็ดๆ แล้วแวกสาบเสื้อออกจนพบกับหน้าอกคู่งาม ที่เห็นครั้งแรกมีอันต้องตกตะลึง

ดารินไม่ได้ใส่ฟองน้ำ แต่มันเป็นของจริง!!

มือใหญ่บดขยี้ทรวงอกอวบคู่งามอย่างอดใจไม่ไหว คนตัวเล็กพยายามดีดดิ้นขัดขืนเพื่อเอาตัวรอดจากซาตาน แต่ยิ่งดิ้นเขายิ่งเพิ่มแรงบีบ จนกระทั่งเขาปล่อยปากบวมเจ่อของเธอให้เป็นอิสระ

“คุณสิงห์หยุดนะคะ!! รินขอร้อง!!”ดารินตัวสั่น พยายามมองหาทางหนีแต่กลับถูกชายหนุ่มต้อนจนมุม

“นมใหญ่ดีนะ ตอนแรกฉันคิดว่าเธอใส่ฟองน้ำซะอีก แต่วันนี้ฉันได้พิสูจน์แล้วว่า มันเป็นของจริง และฉัน..กำลังจะใช้ปากพิสูจน์ความหวานของมัน”

“ไม่นะ!! หยุดเดี๋ยวนี้! คุณเมานะ!”

“คิดว่าฉันสนหรอ อยู่บ้านฉันตั้งนานก็ตอบแทนอะไรซักอย่างหน่อยสิ เลี้ยงเปลืองข้าวสุกชิบหาย”

สิงห์ฉกริมฝีปากลงบนยอดอกอย่างหิวกระหาย ตวัดลิ้นเลียเม็ดลูกเก็ดสีชมพูวาวใส ดูดดื่มอย่างเอร็ดอร่อย คนตัวเล็กพยายามขัดขืน แต่มือทั้งสองโดนรวบไว้ทำให้พลาดท่าไม่สามารถต่อสู้กับซาตานได้ เขาใช้มือหนึ่งเกาะกุมหน้าอกฝั่งขวา บีบคั้นอย่างเมามันส์ ส่วนหน้าอกฝั่งซ้ายใช้ปากดูดดื่มราวกับคนกระหายน้ำ

“นมใหญ่จริงๆ ไม่น่าเชื่อว่าแม่ชั่วๆ ของเธอจะให้มาเยอะขนาดนี้” เสียงแหบพร่าคล้ายกำลังละเมอ ดวงตาคมจ้องไปที่หน้าอกคู่สวยด้วยสายตาหยาดเยิ้ม ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้อารมณ์ของเขาพุางปรี๊ดจนไม่สามารถหยุดยั้งความต้องการได้

ต่อให้ดารินเป็นลูกสาวของนังงูพิษ แต่เขาก็ไม่สน ในเมื่อเธอกับแม่ของเธอทำลายชีวิตของเขา…และเขาก็จะทำลายชีวิตของเธอเช่นกัน!

“ปล่อยนะ! ไม่งั้นรินจะร้องให้คนมาช่วย อื้ออ!!”

“เอาเลย! ถ้าเธออยากให้คนอื่นมานั่งดูหนังสดก็ร้องเลย เอาสิ!”

“อย่า!!” ร่างบางร้องเสียงหลงอีกรอบเมื่อร่างสูงกำลังจะใช้มือลุกล้ำส่วนสงวนของเธอ

“ขอจับหน่อยไม่ได้หรือไง”

“เอามือออกไปเดี๋ยวนี้นะ! รินขอร้อง..คะ..คุณสิงห์เกลียดรินไม่ใช่หรอ แล้วจะทำแบบนี้กับรินทำไม” ดารินพยายามหนีบขาหนีมือร้าย แต่ก็ไม่สามารถสู้แรงมหาศาลของชายหนุ่มได้ เขาใช้มือแยกเรียวขาเธอออกแล้วเข้ากอบกุมเนื้อนูนสาว

“กรี้ดดด!!! อย่าทำ!!”

ชายหนุ่มไม่ฟัง กระชากแพนตี้ตัวน้อยที่ปกปิดความงามล้ำค่า ขว้างทิ้งอย่างไม่ใยดี

“ช่วยด้วย..อุ๊บบ!” ฉับพลันเสียงของดารินก็ถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอ ชายหนุ่มขดขยี้ริมฝีปากบางจนแสบร้อน

ดารินทั้งทุบ ทั้งข่วน ทั้งตี แต่สุดท้ายเธอก็พ่ายแพ้แก่แรงมหาศาลอยู่ดี เขาตัวใหญ่มากในขณะที่เธอตัวเล็กเท่ามด และเขากำลังจะมีอะไรกับลูกของผู้หญิงที่ถูกประนามว่าเป็นงูพิษ

“อื้ออ!! เอ็บบบ!!!” นิ้วใหญ่สอดแทรกเข้ามาในส่วนสงวน ร่างบางบิดเกร็งร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บปวด ร่างกายของเธอแทบแตกเป็นเสี่ยงๆ พยายามร้องขอให้เขาเห็นใจ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ชายหนุ่มจะถูกฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เข้าครอบงำ

...เธอกำลังจะถูกผู้ชายที่เขาเกลียดเข้าไส้ข่มขืน

ไม่นานแผ่นหลังของดารินก็สัมผัสได้ถึงความนุ่มของเตียง ในตอนนี้สติเธอกระเจิดกระเจิงไปหมดแล้ว แข้งขาไร้เรี่ยวแรงหนี ร่างสูงโถมตัวเข้ามาทับบดขยี้ริมฝีปากของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า บัดนี้เรือนร่างไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ด้วยฝีมือของชายหนุ่ม ร่างกายของดารินสวยมาก ผิวขาวเนียนละเอียดจนทำให้สิงห์ลุ่มหลงราวกับโดนมนต์สะกดของแม่มด

ทรวงอกอวบอัดมันทั้งใหญ่และเด้งดึ๋งจนอดใจไม่ไหวก้มลงไปเลียและดูดดื่มอีกครั้ง ฝ่ามือใหญ่เคลื่อนลงไปรูดซิปกางเกงหมายจะจับความยิ่งใหญ่ออกมา แต่...

ปัก!!

“โอ้ยยย!!!”

ดารินคว้าแจกันบนหัวที่นอนได้ฟาดใส่หัวของคนที่กำลังจะข่มขืนกระทำชำเราอย่างแรงจนกระทั่งอีกฝ่ายสลบไป เลือดสีแดงฉาดค่อยๆไหลออกมาจากไรผม

"ฟูว~ เกือบไปแล้วไหมล่ะ" ดารินถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่สามารถเอาตัวรอดได้ ก่อนเหลือบไปมองคนเมา "นี่เราต้องทำแผลให้สินะ"

แม้เกือบโดนข่มขืน แต่ดารินก็มีใจเมตตาพอลุกไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลมาทำแผลให้ซาตานร้ายที่นอนสลบไปเพราะฝีมือของเธอ ใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดเลือดออกจากไรผมอย่างเบามือแล้วลงมือทำแผลจนเสร็จ

ดารินนั่งมองชายหนุ่มตาละห้อย ถ้าไม่เมาเขาก็คงไม่กล้าแตะต้องตัวผู้หญิงสกปรกอย่างเธอ

…กว่าจะรู้ตัวมือบางค่อยๆเคลื่อนเข้าไปลูบไล้หน้าหล่อคมอย่างแผ่วเบา ริมฝีปากนี้ที่เขาใช้จูบ จมูกนี้ที่ใช้ซุกไซ้ซอกคอของเธอ มือหนานี้ทั้งจับและขย้ำหน้าอกและดวงตาสีนิลคู่นี้ที่ไม่เคยเป็นมิตรกับเธอเลย ดารินยังคงหลงใหลกับใบหน้าหล่อเหลาราวกับถูกปั้นขึ้นมา จะตอนเด็กหรือตอนโตเขาก็ดูดีเกินคำบรรยายและอีกอย่างที่ไม่เคยเปลี่ยนเลยก็คือ..นิสัย

กว่าจะรู้ตัวว่าเผลอชื่นชมความหล่อนานเกินไป ดารินค่อยๆถอยออกมาแล้วปิดประตูห้องนอนอย่างเงียบๆ ปล่อยให้ชายหนุ่มเข้าสู่ห้วงนิทราพร้อมแผลบนหัว

"หวังว่าคงจะไม่ตายนะ"