บทที่ 5

บ้านภูมิไพบูลย์มีพื้นที่เกือบสองไร่ ตัวบ้านเป็นแบบยุโรปประยุกต์ มีสวนสวยโอบล้อม อยู่บริเวณชานเมือง เพราะผู้เป็นประมุกของบ้านคนเดิม เบื่อความวุ่นวายในเมืองหลวง จึงมาซื้อที่อยู่บริเวณนี้

ครองขวัญยืนรอรับผู้เป็นอาอยู่หน้าบ้านเลยทีเดียว เมื่อโทรศัพท์ไปถามไถ่เวลากลับของกรดลแล้วเรียบร้อย เธออยากจะเห็น ‘ว่าที่’ คู่หมั้นของลูกพี่ลูกน้องตัวแสบแล้วจะแย่ ว่าจะหน้าตาเป็นอย่างไร ถามผู้เป็นอาแล้วคร่าวๆ แต่กรดลก็ตอบเพียงว่าเดี๋ยวก็เจอกันแล้ว นั่นมันยิ่งทำให้เธอยิ่งตื่นเต้น ที่จะได้เจอสมาชิกคนใหม่ของบ้านภูมิไพบูลย์

“ชื่อเพราะเสียด้วย บัวบูชา ไม่รู้ว่าจะรูปงามเหมือนชื่อไหมนะ” ครองขวัญมองชะเง้อไปทางประตูรั้ว ใจเต้นตุบๆ ด้วยความตื่นเต้น เพราะลุ้นที่จะได้เห็น ป่านนี้ธีรัชจะทำอะไรอยู่กันนะ คิดแล้วเธอก็อมยิ้ม ใจลึกๆ แอบนึกอยากให้สาวน้อยบัวบูชาหน้าตาเหลือทน จะได้สมน้ำหน้าเพลย์บอยอย่างธีรัช

รถเลี้ยวเข้ามาจากประตูรั้ว แล้วมาจอดนิ่งที่หน้าบ้าน ครองขวัญยิ้มกว้างเลยทันที เมื่อเห็นอาหนุ่มลงมา พร้อมๆ กับร่างเล็กบางของหญิงสาวหน้าหวาน ที่ทำให้ครองขวัญถึงกับกะพริบตาปริบๆ เมื่อเห็นหน้าเรียวรูปไข่นั่นเข้าเต็มตา

โอยตาย...

ตาธามถูกหวยเต็มที่แล้วหนนี้ รางวัลที่หนึ่งเสียด้วย สวยหวานน่ารัก ดูเดินเหินก็เรียบร้อย ท่าทางนุ่มนิ่มน่ากอด ครองขวัญย่นจมูก นี่ถ้าธีรัชเห็นเข้าล่ะก็ มีหวังจะรีบแต่งงานมากกว่าแจ้นหนีแบบนี้

“อากร กลับมาแล้ว มีอะไรมาฝากขวัญบ้างเอ่ย?”

“นี่ไง...” ชายหนุ่มแตะบ่ามนของสาวน้อยข้างๆ ตัวแล้วยิ้มน้อยๆ ให้กับหลานสาว “ของฝากจากอา นี่บัวบูชาว่าที่คู่หมั้นของตาธาม”

คำแนะนำนั้นทำให้คนที่ยืนใกล้เขาหน้าเจื่อน ก่อนจะยกมือไหว้ครองขวัญอย่างนอบน้อม

“สวัสดีค่ะ”

“สวัสดีจ้ะ”

ครองขวัญยิ้มเต็มที่เมื่อมองสบตากับสาวน้อย ดูจากสายตายังอายุไม่เท่าไหร่อยู่เลย ไหนจะหน้าเจื่อนๆ นั่นอีก ดูแล้วก็ให้นึกสงสาร เธอจึงอยากผูกมิตรกับบัวบูชาไว้ เนื่องจากถูกชะตากับแม่สาวน้อยแสนเรียบร้อยนี่เข้าแล้ว

“พี่ชื่อขวัญนะ เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดของบ้านนี้ แต่ตอนนี้มีคู่แข่งเสียแล้วสิ เดี๋ยวขวัญจัดการต้อนรับสมาชิกใหม่ของบ้านเราเองนะคะ อากร”

ว่าแล้วเธอก็ถือสนิท จับจูงมือน้อยไว้ แล้วทำท่าจะพาขึ้นบ้าน เลิกสนใจกรดลไปเสียทันที อาหนุ่มมองไปรอบๆ บ้าน มองที่จอดรถก่อนเป็นอันดับแรก แต่เห็นรถสปอร์ตคันหรูของหลานชายตัวดียังจอดอยู่ครบคัน ก็ขมวดคิ้ว สงสัยว่าธีรัชคงจะยังไม่ตื่นกระมัง

“ธามล่ะ”

“นายธามไม่อยู่ค่ะ”

ครองขวัญยิ้มแหยให้กับอาหนุ่ม ถึงเวลาระเบิดจะลงแล้วสินะ กรดลทำหน้าบึ้งทันที แล้วเอ่ยถามเสียงดุห้วน

“ไปไหนอีกแล้วล่ะ หรือว่าจะไปกับพวกเพื่อนกลุ่มนั้นอีก”

“หนนี้ไปไกลเลยล่ะค่ะอากร”

“หืม?”

“นายธามไปเมืองนอกน่ะค่ะ”

“อะไรนะ”

ชายหนุ่มอุทาน ครองขวัญถึงกับสะดุ้ง แต่ก็ตอบผู้เป็นอาตามตรง

“นายธามไปฝรั่งเศส เอ่อ...แล้วก็ติดต่อไม่ได้ด้วยนะคะอากร นี่พอโทรศัพท์บอกขวัญแล้ว ก็หายเงียบไปเลย ไม่รู้ว่า...”

เธอก้มลงมองบัวบูชา เหมือนกับจะส่งสัญญาณบางอย่างบอกอาหนุ่ม ซึ่งกรดลก็เข้าใจได้ในทันที ว่าหลานชายตัวดีไปเมืองนอกกะทันหันแบบไม่บอกกล่าวแบบนี้ เพราะอะไร

“พาบัวไปดูห้องพักก่อน แล้วสักพักลงมาหาอา อาจะรออยู่ที่ห้องทำงาน”

กรดลว่า พลางก้าวยาวๆ เดินเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็ว ครองขวัญย่นจมูก ก่อนจะเผลอบ่นเสียงเบา

“ตายแน่ๆ ตาธาม ดูท่าอากรโกรธมากๆ ด้วย ไม่รู้ใครส่งซิกซ์บอกว่าจะโดนจับหมั้น เฮ้อ...”

แล้วเหมือนจะรู้ตัวว่าเผลอพูดอะไรออกไป เธอจึงหันมายิ้มแหยให้กับสาวน้อย ที่กำลังมองเธอตาแป๋ว

“เอ่อ...ไปข้างบนกันดีกว่าจ้ะ น้องบัว พี่เตรียมห้องพักไว้ให้เรียบร้อยแล้ว ยินดีต้อนรับสู่บ้านภูมิไพบูลย์จ้ะ”

“ค่ะ”

บัวบูชาตอบรับเสียงเบา แล้วแอบถอนใจน้อยๆ เพียงเท่านี้เธอก็รู้แล้ว ว่าชายหนุ่มที่เป็นว่าที่คู่หมั้น เต็มอกเต็มใจอยากต้อนรับเธอมากแค่ไหน ก็เล่นหนีหน้าไปเสียตั้งแต่วันแรกที่เธอมาแบบนี้เลยนี่นา

หญิงสาวถูกครองขวัญจับจูงขึ้นไปยังชั้นสองของบ้าน ห้องของเธอสวยน่ารักมาก จนสาวน้อยอุทานออกมาอย่างตื่นเต้น ครองขวัญเองยืนกอดอกยิ้มอย่างภูมิใจ เพราะเธอเป็นคนช่วยจัดตระเตรียมให้ด้วยตนเอง ด้วยการเพิ่มของตกแต่งน่ารักๆ เข้าไปหลายอย่าง และเลือกพวกเฟอร์นิเจอร์ บางส่วนเพิ่มเติมให้ด้วย

“สวยไหมจ๊ะ ห้องของน้องบัว ถูกใจหรือเปล่าเอ่ย? พอรู้ว่าน้องบัวจะมาพักกับเรา พี่ก็เข้ามาดูเด็กตอนเขาจัดห้อง แล้วก็ช่วยเลือกของเพิ่มให้ด้วยนะ เพราะคิดว่าน้องบัวจะต้องได้ใช้”

“ขอบคุณมากๆ ค่ะ สวยมากเลยค่ะ คุณขวัญ”

“เรียกพี่ดีกว่า เราจะได้สนิทๆ กันยังไงล่ะ”

ครองขวัญว่า พลางย่นจมูกเมื่อมองใบหน้าอ่อนใสเพราะวัยนั่น ก่อนจะหัวเราะเบาๆ

“ถึงพี่จะแก่กว่าน้องบัวเกือบสิบปีก็เถอะ ถามจริงๆ อายุเท่าไหร่แล้วจ๊ะสาวน้อย”

“สิบแปดค่ะ”

“สิบแปด” ครองขวัญทวนคำ แล้วหัวเราะกิ๊ก

“พี่เองก็สิบแปดนะ ส่วนที่เหลือพี่ฝากเอาไว้ในธนาคาร ไม่ยอมถอนออกมาใช้เด็ดขาดเลย”

คำพูดนั้นทำให้สาวน้อยถึงกับหัวเราะออกมา ครองขวัญเห็นหน้าหวานๆ นั้นยามหัวเราะเต็มที่ก็อมยิ้ม ก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน

“หัวเราะได้แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย น้องบัวไม่ต้องกลัวหรอกนะจ๊ะ คนที่บ้านนี้ใจดีทุกคน อย่างอากรถึงจะหน้าดุไปหน่อย เสียงดังบ้างไปนิดบางเวลา แต่ก็ใจดีนะ ส่วนพี่เองก็ดีใจมากๆ ที่น้องบัวมาอยู่ด้วย เหมือนได้น้องสาวเลย น้องบัวหน้าตาน่ารักจริงๆ”

คนพูดเชยคางมนขึ้นเพื่อมองหน้าอีกฝ่ายให้ชัดๆ เล่นเอาบัวบูชาถึงกับอายม้วน

“เขินเสียด้วยสิ ดูสิหน้าแดงเลย”

ครองขวัญหัวเราะชอบใจ ก่อนจะมองกวาดไปทั่วร่างบางเล็กนั่นอีกหนอย่างนึกสนุก เธอว่าจะชวนแม่สาวน้อยสมาชิกใหม่ของบ้านไปด้วยวันพรุ่งนี้ ไปจัดการอะไรบางอย่าง ธีรัชอยากเผ่นหนีดีนัก เธออยากจะเห็นเวลาธีรัชต้องไล่ตามจับว่าที่คู่หมั้นของตนเองขึ้นมาบ้าง อย่างบัวบูชาแค่ขัดเกลานิดๆ หน่อยๆ สอนจริตมารยาของผู้หญิงให้อีกสักนิด รับรองว่าธีรัชจะต้องวิ่งเข้าใส่ แทนที่จะวิ่งหนีแน่ๆ

สองสาวพูดคุยกันอย่างถูกคอ บัวบูชารู้สึกอบอุ่นและเป็นกันเองกับครองขวัญมาก และพูดคุยด้วยอย่างสนิทใจมากเสียยิ่งกว่าตอนอยู่กับกรดล อย่างน้อยๆ ในโลกใหม่นี้เธอก็ไม่ได้อ้างว้างมากไปนักหรอก แม้จะต้องมีเรื่องที่น่าหนักใจรออยู่ก็ตามที

การพูดคุยกับครองขวัญ ทำให้เธอรู้จักว่าที่คู่หมั้นของตนเองมากขึ้นบ้าง ว่าเขาชื่ออะไร แต่ครองขวัญก็ไม่ได้เล่าอะไรให้ฟังมากนัก พูดเพียงแค่ว่าอีกไม่นาน บัวบูชาก็จะได้พบธีรัชแล้ว เพราะยังไงกรดลก็ต้องพาเขากลับมาให้ได้ ถึงจะหนีไปจนสุดโลกก็ตามที

ใจของสาวน้อยกลับคิดว่าดีเสียอีก ที่ธีรัชไม่อยู่ และยังไม่ต้องเจอหน้าเขา แม้จะรู้ว่าหนีไม่พ้น แต่ขอยืดเวลาไปสักหน่อยก็ยังดีสิน่า วันแรกที่นี่ก็ไม่เลวร้ายไปนักหรอก บัวบูชาคิดในใจ ขณะที่ฟังครองขวัญพูดคุยเรื่องต่างๆ ไปด้วยใจที่เบาสบายมากยิ่งขึ้น