บทที่ 6

“มีใครบอกอะไรตาธามหรือเปล่า?”

น้ำเสียงนั้นคาดคั้น ตามแบบของตนเอง เล่นเอาคนฟังถึงกับยิ้มแหย แล้วรีบปฏิเสธทันที

“ขวัญไม่ได้บอกนะคะอากร เรื่องหมั้นอะไรนี่ ไม่รู้เหมือนกันว่ารู้มาได้ยังไง ว่าอากรจะบังคับหมั้น”

“เฮ้อ...”

ผู้เป็นอาถอนใจออกมาเฮือกใหญ่ แล้วส่ายหน้าน้อยๆ กับเจ้าหลานชายตัวแสบ

“แล้วไปไกลถึงโน่น อาจะไปตามยังไงกัน งานก็มีเยอะแยะไปหมดแบบนี้ เห็นทีจะต้องให้ใครสักคนไปช่วยจัดการเรื่องนี้ให้”

“ขวัญเองก็มีงานที่ร้าน อากรอย่ามองหน้าขวัญแบบนั้นนะคะ”

ครองขวัญรีบออกตัวไว้ก่อน เธอมีหน้าที่ในการออกแบบงานที่ร้านจิวเวลรี่ของครอบครัวงานกำลังติดพัน และตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงต้องคิดคอลเลคชั่นใหม่ด้วย จะให้อาสาไปก็กระไรอยู่

“อารู้แล้วล่ะน่า ถึงได้กลุ้มใจอยู่นี่ เราสองคนติดงานกันทั้งคู่ แล้วแบบนี้จะไหว้วานใครให้ไปจัดการนายธามได้เล่า ไอ้หลานตัวดีนั่นกลัวใครเสียที่ไหนกัน”

“เอ...”

ครองขวัญทำท่าคิด แล้วก็ดีดนิ้วเปาะ พลางทำตาโต ดูเหมือนเธอจะช่วยหาทางเลือกให้กับผู้เป็นอาได้แล้ว

“คนที่นายธามกลัว นอกจากอากรแล้วก็ยังมีอีกคนหนึ่งนี่คะ ทำไมอากรไม่ลองไปขอร้อง ลุงโตดูล่ะคะ ขานั้นไปเองรับรองว่า คนอย่างนายธามไม่กล้าหือ”

“หึๆ จริงสินะ ลืมคิดถึงพี่โตไปได้ยังไงกัน”

หนนี้กรดลถึงกับยิ้มออกมาได้ เขามีพี่ชายต่างมารดาอีกหนึ่งคน และคนนั้นก็เป็นคนที่ธีรัชเองไม่กล้าขัดขืนเสียด้วยสิ เพราะหวาดเกรงกันมาแต่เล็กแต่น้อย อย่าว่าแต่ธีรัชเลยใครๆ ก็พากันหวาดหนุ่มใหญ่ปืนไวอย่างโตมรทั้งนั้นแหละ แต่ขานั้นจะยอมหรือเปล่า ออกจะรักไร่ของตนเองอย่างกับอะไรดี

“แล้วใครจะช่วยกล่อมพี่โตล่ะ พี่โตรักและห่วงไร่กาแฟเอามากๆ อากลัวว่าจะไม่ยอมไปให้น่ะสิ ดูหนก่อนขนาดงานครบรอบบริษัท อาส่งรถไปรับ พี่โตยังไม่ยอมมาเลย ตัวเองมีหุ้นอยู่แท้ๆ”

กรดลบ่น ครองขวัญยิ้มหวาน แล้วชี้มือมาที่ตนเอง พร้อมกับรับอาสา

“ขวัญจัดการเองค่ะ เรื่องนี้ อากรอย่าลืมสิคะ ว่าขวัญสนิทกับยัยลูกหนูขนาดไหน เดี๋ยวให้ลูกหนูกล่อมลุงโตให้ รับรองว่าอ่อนเปียกเลยล่ะค่ะ ดุก็ดุเถอะ”

เธอหมายถึง รินทร์รญา ลูกสาวบุญธรรมของโตมร ที่แม้พ่อจะดุมากขนาดไหน แต่ก็พ่ายต่อลูกอ้อนของลูกสาวที่เขารับเลี้ยงมา

“จัดการได้เลย” กรดลพยักหน้าตกลง เขาค่อยโล่งใจขึ้นมาบ้าง เมื่อมีคนจะช่วยตามหาพ่อหลานชายตัวดีให้

“เดี๋ยวอาให้ทางเลขา จัดการเรื่องหาที่อยู่ของนายธามทางโน้น และคอยให้ความสะดวกกับพี่โตด้วย ภาวนาอย่างเดียวให้พี่โตตอบตกลงช่วยกันเท่านั้นแหละ หน้าที่ของอาจะได้หมดไปเสียที”

“หน้าที่ในการช่วยให้นายธามเป็นฝั่งเป็นฝา เป็นผู้เป็นคนน่ะหรือคะ”

คำพูดนั้นทำให้กรดลหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะเอื้อมมือลูบศีรษะของหลานสาวอย่างนึกเอ็นดู

“ใช่สิ อารับหน้าที่มาจากพี่วิทย์นี่ ว่าให้ช่วยดูแลลูกชายคนเดียว ขวัญไปจัดการได้เลย ถ้าสำเร็จ อามีรางวัลให้”

“ถ้าอย่างนั้นระหว่างที่รอนายธาม ขวัญว่าเราสองคนมาจัดการเรื่องคู่หมั้นให้ตัวแสบของเราดีกว่าค่ะอากร แม่หนูน้อยบัวบูชานั่น ดูท่าจะรับมือความแสบของทางฝ่ายเราไม่ไหว ออกจะเรียบร้อยนุ่มนิ่มขนาดนั้น เจอคู่ขาของนายธาม อาละวาดใส่ จะพานเป็นลมเป็นแล้งเอาเสียดื้อๆ”

ครองขวัญแนะเสียงแจ๋ว กรดลหรี่ตาลงเล็กน้อย เมื่อนึกถึงแม่สาวน้อยแสนนุ่มนิ่มเรียบร้อยอย่างบัวบูชา พลางเผลอถอนใจเฮือก เขานึกเห็นด้วยกับครองขวัญ ว่าธีรัชร้ายไม่หยอก และคงไม่ยอมกันง่ายๆ หรอก ยิ่งจับแต่งงานแบบนี้ด้วยแล้ว ต้องให้มีเขี้ยวเล็บบ้างอย่างที่ครองขวัญว่าเสียจริงๆ

“นั่นสินะ”

“อากรต้องช่วยกันกับขวัญแล้วล่ะค่ะ”

ครองขวัญว่า นัยน์ตาเปล่งประกายวับอย่างนึกสนุก กับการจัดการให้สาวน้อยแสนเรียบร้อย กลายร่างเป็นสาวทันสมัย พร้อมที่จะออกสังคม และพร้อมที่จะเป็นสะใภ้ของภูมิไพบูลย์

“ทำหูตาแบบนี้ คิดอะไรแผลงๆ อยู่ล่ะสิเรา”

ชายหนุ่มเอ่ยอย่างรู้ทัน ผู้เป็นหลานสาวกอดแขนเขาอย่างประจบ ก่อนจะหัวเราะกิ๊ก

“แหม...ไม่ได้แผลงสักหน่อยนะคะอากร เราก็แค่เปิดตัวยัยหนูบัวบูชา เลือกเอาสักงานที่เกี่ยวกับบ้านเรา อืม...งานวันเกิดอากรดีไหมคะ จะได้ประกาศไปเลยกลายๆ ว่านายธามมีเจ้าของแล้ว เผื่อมดแมลงที่อยากจะมาไต่ตอมพ่อน้องชายสุดแสนจะเนื้อหอมของขวัญจะได้ร้องว้า...แล้วก็รามือไป”

“หึๆ อากลัวว่าจะเป็นดาบสองคม เกิดพวกที่อยากจะคั่วนายธามไม่ยอมแพ้ ไม่ได้ร้องว้า แถมยังประกาศสงครามกับแม่สาวคอนแวนต์ของเราขึ้นมาล่ะ”

“ถ้าแบบนั้น เราจะได้ช่วยจัดการยังไงล่ะคะอากร เรามีเวลาอีกตั้งเกือบเดือน ก่อนจะหัดน้องบัวเข้าสังคม แล้วก็วางตัวให้เหมาะสมกับตำแหน่งที่เรายกให้แก”

“ตำแหน่งสะใภ้ของบ้านภูมิไพบูลย์”

กรดลพูดตามเสียงทุ้ม ใจแปลบอย่างไรพิกล เมื่อนึกถึงนัยน์ตาหวานระยับราวกับนางกวางนั่น ตอนที่เจ้าหล่อนตอบรับว่าตกลง มันเศร้าเสียจนเขาต้องนึกแปลบใจ รู้สึกผิดนิดๆ เสียด้วย ว่าเป็นผู้ใหญ่รังแกเด็ก ที่ไปบังคับให้สาวน้อยทำตามเงื่อนไขที่พี่ชายวางไว้ ต้องเรียกเลยว่าบังคับ เพราะมันไม่มีทางเลือกให้กับบัวบูชาเอาเสียเลย

สะใภ้แห่งบ้านภูมิไพบูลย์ ทำไมกันนะเขาถึงมองว่าบัวบูชา ช่างเหมาะสมกับการใช้นามสกุลนี้ยิ่งนัก เจ้าหล่อนเหมือนเพชรแท้ที่หาได้ยาก และเขาก็อยากจะเจียระไน ขัดเกลาเพชรนั้นให้สุกสว่างงดงาม ซึ่งเขาเชื่อว่าหล่อนจะเป็นเพชรแท้ที่สวยเหมาะสมกับตระกูลของเขาแน่นอน

“แล้วนี่อากรจะให้น้องบัวแค่หมั้น หรือว่าแต่งเลยล่ะคะ”

ครองขวัญถาม เรียกให้กรดลตื่นจากภวังค์ของตนที่เริ่มลอยไปไกล ชายหนุ่มเม้มริมฝีปาก เมื่อนึกถึงอายุของเจ้าหล่อน ว่าที่เจ้าสาวของหลานชาย อายุยังน้อยนัก สิบแปดเท่านั้นห่างกับเขาเกือบยี่สิบปี เป็นพ่อลูกกันกับเขาได้สบายๆ

“บัวบูชายังอายุน้อย แล้วก็เพิ่งเรียนจบ อาอยากจะให้แค่หมั้นไว้ก่อน แล้วอยากจะให้แกเรียนจนจบปริญญา ส่วนเรื่องแต่ง ค่อยหลังจากที่แกเรียนจบ ขวัญเห็นว่าเป็นยังไงบ้าง คนของเราจะได้เวลาหายใจ เวลาโสดบ้าง ถ้าไม่อย่างนั้นคงดิ้นทุรนทุรายแน่ๆ นี่แค่ได้ข่าวว่าตัวเองจะหมั้น ยังเผ่นหนีข้ามทวีปให้วุ่นวาย ขืนอาให้แต่งเลย มันคงผูกคอตายประชด”

“ขวัญเองก็อยากแย้ง ถ้าอากรให้น้องบัวแต่งงานเร็ว เพราะน้องยังเด็กมากๆ เลยนะคะอากร เหมือนผ้าขาวเลยก็ว่าได้ เลยนึกเป็นห่วงถ้าต้องรับมือกับคนของเรา ถึงได้ชวนอากรช่วยกันยังไงล่ะคะ ลุงวิทย์คิดยังไงกัน ถึงได้ตั้งเงื่อนไขนี้มาขอร้องอากร”

ครองขวัญย่นจมูก เมื่อนึกถึงลุงของเธอ เธอเป็นหลานสาวห่างๆ ที่บ้านภูมิไพบูลย์รับมาชุบเลี้ยง จนกลายเป็นเหมือนคนหนึ่งในครอบครัว จึงรู้เรื่องราวทุกอย่างในบ้านหลังนี้

“เพราะเป็นนายธามยังไงล่ะ พี่วิทย์เลยต้องหาเจ้าสาวไว้ให้”

กรดลว่า ครองขวัญเองก็ส่ายหน้าน้อยๆ เมื่อนึกถึงน้องชายวัยไล่เลี่ยกับเธอ

“ขวัญว่ามันไม่ค่อยยุติธรรมกับน้องบัวสักเท่าไหร่ คนของเราก็ใช่จะดีพร้อม แต่ก็เฮ้อ...ลุงวิทย์ขอร้องมา อากรก็ต้องทำตามอยู่แล้ว แต่จะเอาน้องบัวมาปราบพยศนายธามนี่ ยากเอาการอยู่นะคะอากร ซ่าๆ อย่างนายธาม ต้องเจอพวกสวย เผ็ด ดุ หวานนุ่มนิ่มแบบนี้ ขวัญกลัวว่าคนของเรานั่นแหละจะไปทำร้ายแกเอา น้องบัวน่ารักเหลือเกินนะคะอากร นี่ขวัญคุยด้วยแป๊บๆ ยังหลงรักเลย เด็กอะไรน่ารักเรียบร้อย เสียดายถ้าต้องเป็นเมียของนายธาม”

“เอาน่า...ขวัญบอกเองว่าบัวบูชาน่ารักนักหนา ขวัญยังหลงรัก อาเชื่อว่านายธามก็คงจะหลงรักเหมือนกัน”

เขาอดนึกตรงกับครองขวัญไม่ได้ ตรงที่ว่านึกเสียดายบัวบูชา ถ้าเกิดว่าธีรัชไม่เห็นค่า แล้วเหยียบย่ำจิตใจของสาวน้อยอ่อนโลกแบบเจ้าหล่อนขึ้นมา

“แล้วถ้าไม่เป็นอย่างที่อากรคิดล่ะคะ”

“อาจะจัดการนายธามมันเอง ถ้ามันจะฤทธิ์มาก รังแกบัวบูชาขึ้นมา”

น้ำเสียงเฉียบขาดนั่นบ่งบอกว่าผู้เป็นอาเอาจริง ซึ่งนั่นมันก็ทำให้ครองขวัญแอบโล่งใจขึ้นมาเปราะหนึ่ง ตรงที่ว่าผู้เป็นอาดูจะเอ็นดูบัวบูชาไม่แพ้เธอเช่นกัน

เวลาอีกหลายปี กว่าทั้งคู่จะแต่งงานกัน ครองขวัญอยากให้ธีรัชนึกรักบัวบูชาเหมือนที่เธอและกรดลกำลังรู้สึก กลับเนื้อกลับตัวมาเป็นธีรัชคนใหม่ได้ ถ้าเป็นอย่างนั้นได้จริงแล้ว พวกเธอคงจะมีความสุขมากเลยทีเดียว