บทนำ สิ้นสุดคำสัญญา และการเริ่มต้นใหม่ (4)

บทนำ สิ้นสุดคำสัญญา และการเริ่มต้นใหม่ (4)

ชายชราเอ่ยถามพร้อมยื่นพุทราเชื่อมมาทางหลี่เฉียวฟง เจ้าตัวเพียงแค่เดินผ่านเท่านั้นโดยไม่ได้สนใจสายตาที่มองอย่างอ้อนวอน ข้าหยุดอยู่ตรงหน้าแล้วยื่นมือไปรับพุทราเชื่อมมาถือไว้พร้อมหยิบเงินให้หนึ่งตำลึงทองซึ่งทำให้ตาแก่เบิกตากว้าง ข้าเดินผ่านไปโดยมีเสียงขอบคุณตามหลังมาแว่ว ๆ

“ท่านใจดีอีกแล้วนะ”

ข้าหันไปมองคนอื่นอย่างมิได้ใส่ใจคนพูดแต่กัดกินพุทราเชื่อมในมือแทน อืม อร่อยเหมือนกันแฮะ หลี่เฉียวฟงมองหน้าข้าแล้วส่ายหน้าเบา ๆ

“ท่านทำอย่างกับไม่เคยกิน”

คำถามของหลี่เฉียวฟงทำให้ยิ้มรับบาง ๆ เพราะมันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ข้ายังไม่เคยกินของธรรมดาที่วางขายในตลาดเลย นอกจากหมั่นโถวตอนเป็นขอทานนั่น

“เจ้าคิดว่าข้าที่เป็นองค์ชายจะได้เดินกินของพวกนี้อย่างสบายใจได้หรือ”

ข้าเอ่ยถามอย่างไม่ค่อยสนใจคนถามเท่าไหร่ แต่มองไปยังเสียงโหวกเหวกโวยวายด้านหน้าและเสียงซุบซิบนินทากันทั่วทั้งตลาด

“แม่นางหลินกับคุณชายท่านนั้นคงแอบคบกันมานานแล้ว นี่ขนาดนางเป็นอนุภรรยาของตระกูลมู่ยังแอบคบชู้อย่างไม่อายฟ้าดินจนคุณชายมู่เหยียนจับได้”

หญิงขายผ้ายืนลงความเห็นกับหญิงร่างท้วมคนขายเต้าหู้

“รักลอบพบหากันโดยไม่สนใจธรรมเนียมประเพณีเช่นนี้ช่างบาปนัก”

แม่ค้าขายเต้าหู้เอ่ยแล้วส่ายหน้ามองอย่างน่าสังเวช

ข้าฟังผู้คนไปเรื่อยและเดินกินพุทราจนหมดไม้ก่อนจะมาหยุดที่หน้าร้านหงส์สวรรค์จุดเกิดเหตุที่ทุกคนกล่าวถึง เบื้องหน้ามีหญิงสาวผู้หนึ่งในวัยสิบแปดปีกำลังนั่งร่ำไห้อย่างน่าเวทนา เสื้อผ้าที่สวมใส่ยังดูไม่เรียบร้อยอย่างที่ควรจะเป็น

อีกหนึ่งคือชายหนุ่มอายุราวยี่สิบปีที่ยืนนิ่งมองเหตุการณ์ตรงหน้าคล้ายมึนงง ส่วนคนที่หญิงสาวผู้นั้นคุกเข่าให้คือชายหนุ่มในวัยสามสิบปีที่มีสีหน้าดุดัน ดวงตาคมกริบมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างโกรธแค้น ข้างกายคือหญิงสาวร่างระหงที่อ่อนกว่านับสิบปียืนเกาะแขนมองหญิงสาวที่นั่งคุกเข่าอย่างเหยียดหยาม

“ข้ามิได้ทำเช่นนั้น คุณชายมู่เหยียนโปรดเชื่อใจข้าด้วยเจ้าค่ะ”

“ข้าเห็นอยู่กับตา เจ้าว่าข้าหูหนวกตาบอดหรือไร เสียดายนักที่เจ้าเป็นคนที่ข้ารักที่สุดแต่กลับทำตัวเป็นผู้หญิงหอโคมแดง”

น้ำเสียงเกรี้ยวกราดพร้อมตบใบหน้าสวยหวานนั่นอย่างโกรธแค้น จนทำให้นางสะอื้นไห้

“ข้ามองตามนิ่ง ๆ โดยไม่ได้สนใจมากนักเพราะมันเป็นเรื่องของครอบครัว แต่ว่ามันมาเกิดเรื่องที่หน้าร้านหงส์สวรรค์ทำให้ข้าเดินเข้าไปภายในร้านมิได้ จึงได้แต่ยืนดูเป็นจีนมุงอย่างช่วยไม่ได้

“นี่พวกเจ้ามาเกะกะอะไรที่ร้านข้า หากไม่มาดื่มกินก็ไสหัวพวกเจ้าไป” แต่คนที่ทนดูไม่ได้กลับเป็นหลี่เฉียวฟงที่เอาพัดจีบมาโบกสะบัดไปมาแรง ๆ คล้ายกับอากาศมันร้อนมากทั้ง ๆ ที่มันมิมีผลต่อร่างกายเทพสักนิด ทว่าเสียงของหลี่เฉียวฟงทำให้ทุกคนเริ่มหันมาสนใจก่อนจะถอยห่างด้วยความเร็ว ด้วยความหวาดกลัวต่อชื่อเสีย(ง)ของคุณชายหน้าสวย

“คุณชายหลี่” ผู้จัดการร้านที่ดูแลแทนหลี่เฉียวฟงออกมาต้อนรับด้วยความดีใจ แต่คนของตระกูลมู่ก็มายืนเต็มหน้าร้านจนเข้าออกมิได้

“คุณชายหลี่ต้องขออภัยด้วยที่มาเกะกะร้านท่านเพียงแต่อนุภรรยาข้ามาก่อเรื่องวุ่นวายคบชู้สมสู่กันอยู่ในโรงเตี๊ยมของท่าน ข้าจึงขอจัดการเรื่องนี้ก่อนแล้วจะจากไป”

มู่เหยียนหันมากล่าวกับเจ้าของร้านที่มีชื่อเสีย(ง)โหดเหี้ยมกับลูกค้าที่ไม่ยอมจ่ายเงินและคิดจะชักดาบหนี อีกทั้งเรื่องตีกันในโรงเตี๊ยม หากหลี่เฉียวฟงมาเห็นจะจัดการจนคนผู้นั้นต่างหมอบคลานกลับบ้านกันเป็นแถว แม้บางสำนักจะโกรธแค้นยกพวกมาโจมตีแต่กลับโดนสั่งสอนจนมิมีใครกล้ามีเรื่องกับเจ้าของร้านหงส์สวรรค์อีก

“ท่านก็ไปจัดการต่อที่บ้านท่านสิ มิเห็นหรือว่าร้านข้ามีคนรอใช้บริการตั้งมากมาย หรือว่าท่านจะชดเชยรายได้วันนี้ของข้า และคุณชายมู่น่าจะรู้ดีว่าวันหนึ่งร้านข้ามีรายได้ไม่ต่ำกว่าห้าร้อยตำลึงทอง”