บทนำ สิ้นสุดคำสัญญา และการเริ่มต้นใหม่ (3)

บทนำ สิ้นสุดคำสัญญา และการเริ่มต้นใหม่ (3)

“ข้าขอแค่เม็ดเดียวนะ อีกหนึ่งเม็ดไว้ให้ท่านใช้ยามฉุกเฉิน”

ข้ามองคนต่อรองแล้วพยักหน้ารับและเจ้าตัวก็หยิบมากินอย่างว่าง่าย เพียงไม่นานรัศมีที่เจือจางลงกลับมาเข้มขึ้นอีกครั้งใบหน้าและร่างกายดูแตกต่างจากเดิมมากนักขึ้นชื่อว่ายาสวรรค์นี่ดีจริง ๆ จากอายุเหลือยี่สิบปีเพิ่มขึ้นมาได้เป็นพันนับว่าเทพวิหคยังมีวาสนาที่จะได้เป็นเทพต่อไป หากจะอยู่ได้อีกยาวนานกว่านี้คงต้องหาโอสถหมื่นทิพย์เทวาสวรรค์ให้เจอโดยเร็ว แม้พันปีจะยาวนานแต่สำหรับเทพมันช่างแสนสั้นนัก

เมื่อพระอาทิตย์เริ่มขึ้นเหนือขอบฟ้า พวกข้าจึงกลับมายังโลกมนุษย์อีกครั้ง ข้าเปลี่ยนใบหน้าตัวเองให้ดูแสนธรรมดาเพราะไม่อยากเป็นจุดสนใจและทำให้เกิดเรื่องขึ้นโดยไม่จำเป็นเหมือนดังที่ผ่านมา ข้าเปลี่ยนอาภรณ์สีทองเป็นสีขาวในชุดจอมยุทธ์ที่เรียบง่ายไม่มีลวดลายอะไร ข้างกายข้าคือหลี่เฉียวฟงที่เปลี่ยนเป็นใบหน้าหวานเกินชายเหมือนครั้งแรกที่ได้พบเจอ

แม้จะรู้สึกขัดตาแต่มันเป็นความชอบของเจ้าตัวที่บอกว่ามันเป็นเอกลักษณ์ของเฒ่าแก่ร้านหงส์สวรรค์ และเมื่อเอ่ยถามยังโดนตอบกลับมาว่า ‘ร่างจริงของท่านมันสวยกว่าข้าเสียอีก’ ทำให้ต้องเงียบปากไปอย่างช่วยไม่ได้เพราะมันคือความจริงที่ข้าเถียงมิออก ส่วนเฟยหลงกลับไปเป็นแหวนดั้งเดิมเพราะไม่อยากวุ่นวายกับโลกภายนอกมากนัก

“เสียดายที่สามองครักษ์ท่านมิได้มาด้วย ไม่เช่นนั้นข้าคงดูเหมือนคุณชายเจ้าสำอางที่มีผู้ติดตามเป็นพรวนแน่ฮ่า ๆ”

หลี่เฉียวฟงบอกด้วยรอยยิ้มชอบใจกับความคิดของตัวเอง ข้าส่ายหน้ากับคนที่อารมณ์ดีเกินเหตุ มือข้าโบกสะบัดพัดในมือไปมาเบา ๆ โดยที่เยี่ยงฉือขอนอนหลับสบายอารมณ์ไปแล้วเพราะไม่เช่นนั้นคงได้ยินเสียงบ่น แต่คำพูดของหลี่เฉียวฟงทำให้ข้ายิ้มออกมาบาง ๆ

นึกไปถึงเหล่าองครักษ์ ฮุ่ยเจินข้าส่งให้ไปอยู่กับภรรยา แต่เจ้าตัวเป็นคนแคว้นโจวจึงได้ขอเฟินเยว่มาอยู่ที่จวนของตัวเองภายในแคว้นโจว ถือว่ากล้าไม่น้อยแต่มันก็เป็นความชอบของเฟินเยว่ด้วยทุกอย่างจึงดูง่ายขึ้น

เจียงหั่วนับตั้งแต่รู้ว่าข้ามิใช่มนุษย์และเห็นทุกอย่างในแคว้นโจวสงบจึงลาออกจากการองครักษ์หันหน้าสู่พระธรรมอย่างไม่น่าเชื่อ ว่าคนที่เข่นฆ่าผู้คนและปกป้องข้ามาหลายสิบปีจะตัดกิเลสในใจได้หมดสิ้น แต่นั่นเป็นเส้นโชคชะตาที่ถูกลิขิตไว้แล้วของเจียงหั่ว

ฮุ่ยเจียน องครักษ์ที่จงรักภักดีที่เป็นถึงแม่ทัพสวรรค์คอยรับใช้ข้ามาหลายภพหลายชาติ ข้าจึงสั่งให้อารักษ์ขาฮ่องเต้และคอยส่งข่าวมาบอกข้า ฮุ่ยเจียนได้รับเลือดของข้าและยังได้รับถ่ายทอดวิชาหลายแขนงแตกต่างจากผู้อื่น ทำให้มีพลังวัตรมากกว่ามนุษย์ปกติและมีอายุที่ยืนยาวไปหลายร้อยปี ทำไมข้าทำเช่นนั้นเพราะมันเป็นชะตาของฮุ่ยเจียนที่ต้องอยู่กับข้าไปอีกนาน แม้แต่ตัวตายวิญญาณก็จะกลับมา แต่ข้าไม่ได้ใจร้ายปล่อยให้อยู่ตัวคนเดียวหรอกนะเพราะยังมีพวกไร้เงาอยู่เป็นเพื่อนร่วมสองร้อยคน

“เมืองข้างหน้าเป็นเมืองต้าหลิวโดยมีอ๋องต้าเฉินปกครอง ข้ามีร้านหงส์สวรรค์ที่นั่นเราจะไปพักที่นั่นกัน”

หลี่เฉียวฟงหันมาบอกผู้มีพระคุณและเป็นทั้งสหาย ทว่าตนรู้ดีว่ามิอาจกล้ารับคำว่าสหายจากเทพหลิ่งเหวินได้ แต่หากเป็นความปรารถนาของเทพหลิ่งเหวินจึงต้องทำตามอย่างว่าง่าย แต่เมื่อเห็นใบหน้าที่เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังเท้าทำให้อดขำไม่ได้ แม้หน้าตาจะดูธรรมดาจนขั้นขี้เหร่ ทว่ากิริยาและลักษณะท่าทางที่ดูสูงส่งก็ไม่อาจทำให้มองข้ามไปได้เช่นกัน

“น่าสนใจ”

ข้ากระตุกยิ้มที่มุมปากพร้อมเร่งฝีเท้าเข้าไปเมืองต้าหลิวอย่างนึกสนุก เพียงไม่นานข้าก็เข้ามาถึงเขตตลาดที่มีผู้คนมากมายและการค้าขายที่ดูครึกครื้นไม่น้อยไปกว่าแคว้นโจว ข้าเดินทางมาทางตอนเหนือที่อยู่ไกลจากแคว้นโจวมากและเมืองนี้มิได้อยู่ใต้การปกครองของฮ่องเต้จูหยวนจาง

“คุณชายรับพุทราเชื่อมไหมขอรับ”