"ลวงเด็กหลงทาง(2)" 3

“มองอะไรวะสิงห์” อัครเดชถาม แล้วมองตามสายตาของลูกน้องที่แทบจะถลนออกนอกเบ้า จ้องสองหนุ่มสาวจูงมือกันเดินตรงไปที่ลานจอดรถ

‘ยัยเด็กบ้าเอ๊ย! เธอรู้ไหมฉันจะเป็นฆาตกรฆ่าคนตายก็เพราะเธอ’

สิงขรไม่ตอบเจ้านาย แต่กับเอ่ยเสียงเหี้ยมกล่าวโทษเด็กน้อยในใจ ทั้งสองถูกเผาเป็นจุณแน่ถ้าเจ้าของดวงตาแดงโรจน์เหมือนปีศาจในขุมนรกไม่หันมามองหน้าอัครเดชเสียก่อน

“คุยไรกันอยู่เหรอคะพี่” นุสบาจัดการเรื่องต่างๆ เรียบร้อยแล้วก็เดินมายืนข้างสามี เธอมองหน้าอัครเดชแล้วถามอย่างสงสัยเมื่อเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของสิงขร

“เป็นผู้หญิงยิงเรือทำไมต้องนั่งซ้อนท้ายรถผู้ชายด้วยนะ”

สิงขรพูดเสียงตึงๆ พร้อมทั้งใส่อารมณ์เมื่อเห็นปกรณ์กำลังใส่หมวกกันน็อกให้ยัยเด็กใจแตก

“พี่สิงห์ว่าอะไรนะคะ” เสียงเกรี้ยวกราดฟังไม่ถนัดทำให้

นุสบาเอ่ยถาม

“ดูโน่นสินุช” อัครเดชบอกเมียให้ดูต้นเหตุที่ทำให้สิงขรต้องกลายเป็นสิงห์บ้า สติไม่อยู่กับตัว

“ดาวเรืองกับปกรณ์ ทำไมเหรอคะ” นุสบาไม่แปลกใจเมื่อเห็นรถมอเตอร์ไซค์ขับผ่านหน้าไป ซึ่งคนขับเป็นเด็กหนุ่มหล่ออายุยี่สิบ และคนซ้อนท้ายก็เป็นหญิงสาวแรกรุ่นวัยสิบแปดปี แขนของเธอสองข้างที่เกาะเอวของเขานั้น ทำให้ดูแล้วเหมือนคู่รักกันมาก

“คุณนุชปล่อยให้ดาวเรืองไปกับไอ้เด็กนั่นได้ไงครับ ไปกันสองต่อสองแบบนั้น มันอันตรายนะครับ ถ้าไอ้นั่นมันทำมิดีมิร้ายกับดาวเรืองขึ้นมา ผมไม่ไว้ชีวิตมันแน่” สิงขรมีอารมณ์ฉุนเฉียวเวลาพูด

“นายนี่หวงก้างหรือเปล่าวะ ถามจริง คิดอะไรกับดาวเรือง อย่านะโว้ย อย่าเป็นสมภารกินไก่วัดนะโว้ย” อัครเดชยกมือชี้หน้าห้าม พร้อมทำเสียงดังว่าสิงขรที่ทำเสียงไม่พอใจใส่เมียรัก

“ก็เพราะรับปากกับคนตายไว้ไงครับ” แววตามองอย่างสงสัย

ของอัครเดชทำให้สิงขรรีบหลบสายตาไปทางอื่น “เนี่ยๆ มันค้ำคอผมอยู่เนี่ย ผมถึงต้องปกป้องดาวเรือง”

สิงขรรีบเอาคนจากไปมาเป็นข้ออ้าง และทำเสียงฟึดฟัดเมื่อถูกเจ้านายรู้ทันความรู้สึกหวงของรักที่ซ่อนอยู่ข้างในอกด้านซ้าย

“ฉันรู้มาว่า เด็กสองคนนั่นเป็นแฟนกันนี่ สมัยนี้ คนรักกันชอบกันจะกอดจะหอมกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน มันผิดตรงไหนวะ” อัครเดชยิ่งพูดยั่วคนปากอย่างใจอย่าง

“นุชก็เห็นด้วยกับพี่เดชค่ะ นี่ถ้าเราไปห้ามไม่ให้พวกเขาคบกันก็เหมือนว่าเราไปกระตุ้นให้พวกเขายิ่งอยากคบกัน และอาจจะทำให้พวกเขาทำเรื่องเสียหายได้ แต่นุชเชื่อว่าปกรณ์เป็นเด็กดี คงไม่ทำให้ดาวเรืองมัวหมองหรอกค่ะ” ด้านนุสบาก็พยักหน้าหงึกๆ ให้สามีอย่างเห็นดีเห็นงามด้วย

“อ้าว แล้วนั่นนายจะไปไหนวะ” อาการหุนหันเดินเสียงดังลงบันไดทำให้อัครเดชตะโกนถามลูกน้อง

“ทางนี้ธุระเรียบร้อยแล้ว ผมกลับก่อนดีกว่าครับ” สิงขรตอบ

เสียงตึงๆ

“นายไม่ไปไหว้ลาหลวงตาด้วยกันก่อนเหรอวะ?” ฝ่ายเจ้า

นายถามยียวน

“ไว้วันหน้าดีกว่าครับ วันนี้ ผมมีธุระทำที่อื่นอีกครับ”

เมื่อให้เหตุผลที่ไม่ใช่ความจริง สิงขรก็รีบเดินจ้ำอ้าวลงบันไดตรงไปที่รถ แล้วขับรถอย่างเร็วมุ่งหน้าตรงไปจุดหมายที่คิดว่ายัยเด็กแรดนั่นจะถูกไอ้เด็กหน้าอ่อนมันพาไปทางไหน ซึ่งเขาคิดในใจว่าต่อให้พลิกแผ่นดินหาก็จะทำ…

เวลาหกโมงเย็นที่บ้าน...

เสียงผ่อนเครื่องมอเตอร์ไซค์ขับเข้ามาดังต๊อดๆ ตรงถนนข้างรั้วบ้านทำให้ทุกคนที่นั่งทานข้าวอยู่ในห้องอาหารนั้นพากันหันไปมอง โดยเฉพาะสิงขรที่นั่งหน้าเครียด ดวงตาแดงก่ำเพราะพิษน้ำเมามองเงาตะคุ่มๆ ยืนกอดกันอยู่ในความมืด ยิ่งทำให้ชายหนุ่มมีอารมณ์โกรธ อยากจะลุกออกไปหา กระชากยัยเด็กแรดนั่นเข้ามากอด และจูบสั่งสอนให้รู้ว่าเธอเป็นของเขา แล้วก็หันไปกระทืบและตะโกนใส่หน้าไอ้เด็กเมื่อวานซืนนั่นว่า ‘ผู้หญิงที่มึงกอดอยู่น่ะเมียกู!’

“แม่ขา เสียงรถมอไซค์พี่กรณ์ค่ะ” เด็กน้อยหนึ่งหทัยจำเสียงรถของปกรณ์ได้ จึงเงยหน้าบอกแม่แล้วชะเง้อคอมองแสงไฟจากมอเตอร์ไซค์ที่ส่องเข้ามาทางหน้าต่าง

“สงสัยพี่ดาวกลับมาแล้วแน่เลย” นุสบาป้อนข้าวลูกชายคนเล็กแล้วหันมาคุยกับลูกสาว เธอจูบหน้าผากของลูกรัก บอกให้แกทานข้าวให้หมด

“หนึ่งอิ่มแล้วค่ะ”

หนึ่งหทัยวัยห้าขวบเจ็ดเดือน ถูกคุณแม่สอนให้มีมารยาท เด็กหญิงวางช้อนในจานแล้วหันไปยิ้มยิงฟันให้คุณพ่อเดช ซึ่งระยะเวลาไม่นาน ความรักของอัครเดชที่มีให้เด็กน้อย ซึ่งเด็กน้อยสัมผัสได้และมั่นใจจึงเรียกคุณเดชว่าพ่ออย่างเต็มปากเต็มคำ

“ขอบคุณค่ะ” หนูน้อยหนึ่งหทัยดื่มน้ำจากแก้ว เมื่อคุณพ่ออุ้มแกลงจากเก้าอี้ ก็ยกมือไหว้แล้วเดินไปยืนเขย่งปลายเท้า มือสองข้างเกาะขอบหน้าต่างมองพี่สาวต่างสายเลือด ซึ่งพี่ดาวที่หนูน้อยรักกำลังเปิดประตูรั้วหน้าบ้าน

“กินข้าวบ้างสิวะสิงห์” อัครเดชละสายตาจากลูกสาวแล้วหันมาใส่ใจลูกน้องที่เอาแต่ดื่มน้ำเมา

“อาหารไม่ถูกปากเหรอคะพี่สิงห์” นุสบาสาละวนเอาใจใส่ลูกๆ เลยไม่ได้สังเกตว่าพี่ชายต่างสายเลือดกำลังเป็นโรคหัวใจเฉียบ

พลัน

“นี่นายเป็นอะไรของนายวะ ทำยังกะคนอกหักรักคุด” อัครเดชถามลูกน้องเสียงดัง

“...” สิงขรไม่ตอบคำถามของสองผัวเมีย แต่กำกระป๋องเบียร์แน่นจนจะแหลกคามือเมื่อนึกถึงเมื่อตอนเย็น ชายหนุ่มหัวใจร้อนรุ่มเป็นเปลวไฟ จะเป็นบ้าตายเมื่อขับรถตระเวนหายัยเด็กใจแตกไม่เจอ