ตอนที่ 6 คนแรก 3

“มะ ไม่ลืมค่ะ” ใจเธอกำลังจดจ่ออยู่กับส่วนล่างของเธอมากกว่า เกรงว่าเขาจะทะลุทะลวงเข้ามาเหมือนครั้งแรก

           “ผมจะไม่ทำให้คุณเจ็บ” เหมือนเขาอ่านแววตาของเธอออก

           “ฉันกลัว…มะ มันใหญ่” เขายิ้มพอใจกับคำว่า ‘ใหญ่’ ไม่มีหญิงใดพูดคำว่าใหญ่ได้เซ็กซี่และเย้ายวนเท่าเธออีกแล้ว

           “ตอนรับงานทำไมไม่กลัว” ถามกลับเสียงเรียบ แต่เธอกลับเบือนหน้าหนีเหมือนไม่อยากตอบ และเธอไม่อยากบอกเหตุผลกับเขาที่ต้องมารับงานนี้ ใคร ๆ ก็ต้องรู้อยู่แล้วว่ามันคือเรื่องเงิน

           “ถ้าเจ็บก็บอก ถ้าเสียวก็ร้อง ผมไม่ชอบคนกั๊กเสียง” สั่งเธอเสียงเรียบเรื่อย คนใต้ร่างเริ่มตัวแดงขึ้นมาอีก

           สั่งเอา ๆ นี่คงเป็นนิสัยของเขาสินะ

           นิ้วหัวแม่มือกดคลึงกับปุ่มไตที่กำลังบวมเป่ง ส่วนปลายบานเริ่มคืบคลานเข้ามาในตัวเธอช้า ๆ เขาพยายามยั้งแรงไว้ให้มากที่สุด สะโพกแกร่งซอยเนิบช้าอีกสามที จนมันเข้าได้ลึกสุด

           “อา” คนหน้าดุแยกเขี้ยวครางเสียงยาวออกมาเมื่อรับรู้ได้ถึงการตอดรัดกายเขาแน่น

           “ยังเจ็บอยู่ไหม” เสียงเขาอ่อนลงทั้งที่ในกายแทบระเบิดออกมาเป็นเสี่ยง ๆ

           “มะ ไม่แล้วค่ะ แต่มันจุก อุ้มหายใจไม่ออก”

           “เดี๋ยวก็ชิน…ผมขยับนะ” พูดพร้อมขยับบั้นท้ายแน่นเครียดช้า ๆ ถอดถอนตัวตนออกจนเกือบสุดแล้วสอดแทรกเข้าไปใหม่ จนกายสาวยอมรับตัวตนของเขาให้เข้าออกได้ง่ายขึ้น มือทั้งสองที่จับเอวนุ่มไว้ ข้างหนึ่งเลื่อนขึ้นไปจับเต้าขาวแล้วนวดคลึงเบา ๆ

           “อือ คุณ” ความเสียวเริ่มแผ่ซ่านไปทั่วทุกอณูกายเล็ก พร้อมกับความร้อนที่อัดแน่นอยู่ตรงท้องน้อยมากขึ้น

           “หืม” ตอนนี้เขาอยากกระแทกเธอแรง ๆ จัง

           “…”

           “ครางออกมาดัง ๆ” เขาสั่งและดูเหมือนว่าความอดทนของเขาจะไม่หลงเหลืออีกแล้ว

           สะโพกหนาเริ่มขยับแรงขึ้น คนใต้ร่างได้แต่กัดริมฝีปากตัวเองแน่น เขาก้มลงไปจูบปากที่ปิดแน่นให้เผยอออก

           “ขอลิ้นหน่อย” เขาพูดเสียงกระเส่าบั้นท้ายก็ขยับไปด้วย คนตัวเล็กก็ตามใจหลงใหลไปกับการหลอกล่อของเขา แขนเรียวทั้งสองโอบกอดคอเขาไว้แน่น มือหนาประคองแผ่นหลังเธอขึ้นมาแล้วกระแทกหนัก ๆ เหมือนอยากให้เธอร้องออกมา ดูดลิ้นเธอแรง ๆ แล้วปล่อยให้เป็นอิสระ

           “อา”

           “…”

           “ครางออกมาอุ้ม ผมชอบฟังเสียงอุ้มคราง” เสียงทุ้มพร่าสั่งเธอ อชิรญาบ้าไปแล้วที่อยากฟังเสียงเขาเรียกชื่อเธอซ้ำ ๆ ทั้งคืน

           สะโพกแกร่งยังกระแทกไม่หยุด เธอสัมผัสได้ถึงการเสียดสีของจุดอ่อนไหวกับกายใหญ่ของเขาที่ทำให้เธอเสียวจนต้องร้องครางเสียงแหบแห้ง ช้อนร่างเล็กขึ้นมาขึ้นมาแล้วกระแทกหนัก ๆ แขนเรียวเล็กทั้งสองกอดเขาแน่น

           หูตาพร่าพรายไปหมด เขาซอยถี่ ๆ หนัก ๆ จนเธอแทบลืมหายใจ

           “อ๊ะ อุ้มไม่ไหวแล้วค่ะ อื้อ” เขี้ยวเล็ก ๆ ฝังลงกับจมูกสิงโตที่ชื้นเหงื่อแรง ๆ มันยังมองเธอไม่เลิก แต่ก็เหมือนแรงกัดของเธอจะไม่ได้ระคายผิวกายคนตัวโตเลยสักนิด

           เขาตอกอัดแก่นกายแรง ๆ ให้เข้าลึกสุดอีกครั้ง

           “อ้า” พร้อมกับพ่นลาวาร้อนเข้าในกายเธอสะโพกสอบยังซอยเข้าออกช้า ๆ เพื่อรีดพิษออก พร้อมกับเสียงคำรามต่ำที่ดังมาอย่างต่อเนื่อง ครั้งนี้เป็นการปล่อยน้ำในกายสาวครั้งแรกที่ประทับใจเขามากที่สุดในรอบหลายปี

           คนตัวเล็กผละออกจากกายใหญ่ หัวใจเธอยังเต้นแรงแข่งกับเขา มือบางเผลอลูบคลำบนอกของเขาข้างที่เธอกัด เมื่อแก้มเนียนที่แนบอกเขาสัมผัสได้ถึงเส้นนูนของรอยแผลเป็นที่ลากจากหัวไหล่ลงมาเกือบถึงยอดอก ตอนที่มันยังเป็นแผลสดเขาคงเจ็บปวดมาก

           “คุณเจ็บไหมคะ” มองเขาด้วยสายตาห่วงใยทั้งที่ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ดีเลวแค่ไหน และไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเขา พร้อมใช้มือนุ่มลูบมันแผ่วเบา ความรู้สึกบางอย่างวาบผ่านเข้ามาในกายใหญ่ แม้แต่คู่หมั้นของเขาก็ไม่เคยถามคำนี้

           “ไม่ ผมเคยเจ็บมากกว่านี้หลายเท่า” แววตาคนพูดหม่นลงแต่ไม่ทันที่เธอจะสังเกตเห็น ถอดแก่นกายออกจากร่างงาม ทิ้งคอนดอมอันเก่าลงในถังขยะใบเล็กข้างเตียงแล้วสวมชิ้นใหม่เข้าไปแทนที่