ตอนที่4 อกหักตั้งแต่ยังไม่เริ่ม

พาร์ทต่อ

ได้ยินในสิ่งที่ลูกพูดก็เข้าใจ.... "อ่อแบบนี้เองค่ะ แต่ม้าว่าเราเข้าไปก่อนดีกว่าอย่าให้ผู้ใหญ่รอเนอะดีไหมค่ะ"

"โอเคค่ะม้า"ยิ้มหวานแต่ในใจว้าวุ่นกับคำนั้น จนในจังหวะที่เดินเข้ามามันมีความที่อึดอัดทำให้เธอจำต้องพูดออกมา " ม้าขาฟ้ามีเรื่องอยากบอกค่ะ"

"จ๋าลูก เรื่องอะไรเอ่ย.." ยิ้มหวานส่งมาให้ลูกสาว

"คือว่าพี่เวค่ะ "ยังครับช่างภาพหายไปตามหากันอยู่" สองแม่ลูกสบสายตากันทันทีแต่ยังไม่ได้พูดอะไร

"อ้าวมานั้นแล้ว หิ้วอะไรมานั้น"

"เวไปไหนมา " หนูอิงเอ่ยถามน้องชายที่เขาเดินหากันให้วุ่นเลย

"ออกไปคุยกับที่กองประกวดครับ"

"กองประกวดอะไร พี่เวบอกม้ามา"

"ความลับครับยังไม่รู้ผลบอกไม่ได้" ได้แต่อมยิ้ม

"แล้วหิ้วอะไรมานั้น" เป็นอาม่าจันทร์ทักหลานชายนอกใส้

"แห้วครับ เอ่ยไม่ใช่ดิสมหวังครับ เวนั่งอยู่ตรงม้าหินอ่อนครับเห็นป้าแก่ๆหาบผ่านไปมาสองสามรอบ"

"ก็เลยเหมาว่างั้น"

"อยากทานทับทิมกรอบครับ"

"ว่าแล้วพวกว่านพืชหวังผลดีๆนี้เอง" แก็งค์อาม่าแซวหลานชาย

"มาก็ดีแล้วพี่เวถ่ายรูปก่อน จะได้แยกกันพักผ่อนตอนเย็นจะมีปาร์ตี้เล็กๆ"

"เวเอา สมหวังไปแช่ก่อนครับ"

"ปี้เอาไปเก็บฮื้อเจ้า" รสาออกตัวและอาสาเก็บแทน

"ดีครับเวเช็คกล้องเช็คเลนแป๊ป แต่ใครจะจัดท่าใครอยู่ตรงไหนจัดกันเลยครับ" เขาทำเหมือนเช็คกล้องแค่มือกด shutter รัวๆๆกดมุมที่ใครบางคนนั่งอยู่ทุกอิริยาบถ แต่ก็ไม่พ้นสายตาพี่สาวทั้งสองคน

"อะแห่มพอแล้วมั้งถ่ายได้ยัง" เสียงเตือนจากพี่สาว

"ใจร้อนจริงคู่หมั้นใครนี้"

"คู่หมั้นพี่ทำไมหรือ" เจ้าคุณที่นั่งอยู่ใกล้ตอบแทน

"แค่ถามเฉยๆครับแต่อย่ามาขู่นะ เวไม่กลัวพี่คุณหรอก" ใจดีสู้เสือผมมองทุกคนกวาดสายตาไปมาเอา ยิ้มคนรับ 123 ซั่มผมก็กด shutter รัวๆเช่นกัน

"เปลี่ยนมุมเลย" ผมหันไปหยิบขาตั้งกล้องจัดเซ็ท ระบบกดผ่านรีโมทแล้วเดินมายืนใกล้น้องกดรีโมทถ่ายอยู่สี่ถึงห้ารูป.. "เรียบร้อยเดียวรูปได้ส่งไลน์กลุ่มนะครับ" ผมเหมือนโรคจิตยังไงไม่รู้ที่จริงจะไปยืนตรงมุมไหนก็ได้แต่อยากไปอยู่ใกล้ๆขอแค่ได้กลิ่นกายก็พอใจแต่ตอนถ่ายรูปผมแอบสังเกตุคนตัวเล็กมองผมด้วยหางตาแบบว่า..วุ่นวายอะไรกะฉานแต่ผมบอกเลยไม่ถอยหลอก

หลังการหมั้นของพี่คุณกับพี่อิง ผมบินมากรุงเทพฯพร้อมทุกคนกลับเหมือนว่าจะกลับไฟล์หลังน้องสองชั่วโมงอดเจอเลย

แต่กลับไปเพื่อจะเตรียมรุกฆาททุกครั้งที่ดูเหมือนว่าโชคเข้าข้างงานนะ... มโนเก่ง

งานประกวดที่ผมแอบสมัครไว้ได้ดันติดอันดับ... งานประกวดภาพถ่ายระดับประเทศ

ด้วยถือว่าเป็นสัญญาณที่ดีช่วงจังหวะนั้นเกมส์ที่เล่นกับพี่หยุดไปเลยเพราะเอาความตั้งใจทั้งหมดมาลงที่งานประกวด ...ใครบางคนคิดว่าผมบ้าแต่จริงๆถ้าชนะรอบประเทศไทยผมจะได้ร่วมงานที่ญี่ปุ่นไง

"พี่เวครับดูเหมือนช่วงนี้เก็บตัวแปลกๆนะครับลูกชาย" เจ้าขามารดาคนสวยของเวฬาเอ่ยสิ่งที่รู้สึกได้ว่าลูกชายจะดูเงียบขรึมไป

"ตรงไหนที่แปลกครับม้า" ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนตามความสูงของตัวแล้วเดินมานั่งข้างคุณแม่คนสวย

"ดูจากปกติพี่เวจะออกมาเล่นเกมส์ไงลูก" ทุกวันหยุดลูกชายเธอจะสิงโซฟาแทบจะยึดครองเลยก็ได้แต่ช่วงนี้ห่างมากจะ4เดือนเข้าไปแล้วนี้

"โห้ม้าช่วงนี้ตัวแบกเว มีแฟนหมด" เขาหมายถึง พายุ นโม บอยส่วนบาสก็เที่ยวไลค์ พี่สาวเขาอยู่

"อะไรคือตัวแบกครับลูกชาย ม้างงค่ะลูก"

"ถ้าบอกม้าก็ต้องงงหล่ะครับ แต่ถ้าอยากรู้ต้องลองเล่นกับเวไหมครับม้า" แอบชวนๆม้าคนสวยมาเล่นเป็นเพื่อนอีกร้ายมาก..

"ไม่เอาดีกว่าค่ะเสียเวลาทำมาหากินอีก แต่ว่าไม่เล่นเกมส์แล้ว พี่เวมีกิจกรรมอย่างอื่นหรือครับลูก"

"ครับ ไว้มีคำตอบจริงเวจะบอกม้านะครับ" เมื่อก่อนลงประกวดจะแจ้งป๊าม้าก่อนแต่มันแห้วตลอดเขาเลยลองถือเคล็ดว่าถ้าได้หมายบรรลุเป้าหมายจะบอกเลยตอนนี้เขามาได้ครึ่งทางแล้ว..

"หือแอบความลับกับม้าแปลกจังเนอะเดี่ยวนี้" มันต้องรู้สึกแปลกอยู่บ้างแหละเพราะลูกชายเมื่อก่อนมีอะไรก็ยังมาปรึกษามาอ้อนมาขอร้องมาทุกๆอย่างหลังจากที่กลับมาจากเชียงใหม่ดูเขามีความลับอะไรแปลกๆ

"ไม่มีอะไรหรอกครับ เชื่อเวซิแค่ถือเคล็ด" ถึงผมที่ติดอันดับแล้วแต่ผมต้องชนะก่อนถึงบอกม้า ถ้าชนะแล้วม้าจะห้ามไม่ได้เลยก่อนลุกขึ้นยืนหันไปหอมแก้มม้าหนึ่งฟอด..

"เนอะแอบหอมแก้มเมียป๊าได้ไง" ธันวาที่พึ่งออกจากห้องเห็นเจ้าลูกชายอ้อนแม่เขาอยู่

"เมียป๊า ก็แม่ของเวบอกเลยเวหอมได้หมด" พร้อมแกล้งป๊าหอมซ้ายหอมขวาสลับกันไปมา

"เห้ยเล่นงี้เลยหรือ" เดินมานั่งข้างเมียอีกฝั่งแกล้งเอามือหนาผลักใบหน้าที่คมเข้มที่คล้ายตัวเขาเองและผสมความละมุนของเมีย

"หือป๊าแกล้งอาม้า" "__" แกล้งป๊าตอบเอาแก้มซบไหล่บางของม้ากอดกระชับร่างบาง

"เดี่ยวจะโดนครับไอ้ลูกชาย ปล่อยเมียป๊าเลย" เป็นการหยอกเล่นระหว่างพ่อกับลูกแต่เอาแม่รำคาญ

"หยุดค่ะ ..!? " หันไปมองคนซ้ายที่คนขวาทีก่อนที่เหวเป็นรายคน " พี่ธันห้าสิบกว่าแล้วนะคะ เล่นเป็นเด็กไปได้" แล้วหันมาทางลูกชายที่ถอดมือออกจากเองเธอและเตรียมจะชิง " จะไปไหนมาฟังม้าสวดก่อนเด็กดี"

"เวไม่เกี่ยวป๊าเริ่มก่อนอะม้า"

"มานั่งค่ะลูก" ปึ้ง..! พร้อมเอามือเรียวบางฟาดลงที่โซฟาที่เธอนั่งอยู่ "เร็วค่ะมานั่งก่อน"

"ม้าคร๊าบเวขอโทษ แต่ป๊าแกล้งก่อน" ทำสายตาอ้อมกอดยิ่งกว่าลูกหมา

"แล้วตอนแกล้งกันคิดว่าม้าสนุกไหมค่ะลูกชาย" พูดจบหันไปทางสามี "ไงคิดเฮีย คิดว่าขาสนุกไหมค่ะ"

"ไม่ครับ..! " เป็นคำพูดที่พร้อมเพียงที่สุดในเวลานี้ของพ่อลูกคู่นี้

หยุดแล้วหล่ะถ้าไม่หยุดโดนแน่ๆ?