บทย่อ
ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเดินตามน้องออกมาแต่พอเดินไปถึงที่น้องยืนอยู่... "พี่ชอบเราอ่ะฟ้าใส" มันคือประโยคที่สีที่คุยกันหลังจากที่เธอไม่อยากมาที่นี้ราว สองปีเลยก็ว่า มาแล้วเจอบุคคลนี้แกล้งตลอดจนรู้สึกว่าเห็นเงาร่างก็ยี้.. "พี่จะบ้าหรือหนูพึ่งจะ 14เองนะ"? "งั้นพี่ขอโทษนะครับพี่ผิดไปแล้ว" เวฬาเดินก้มหน้ากลับไปยังจุดเดินจากมา เมื่อก่อนหนึ่งปีจะเจอกันแค่ครั้งเดียวเขาไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่ทำลงไปคือเกลียดหรือชอบน้องแต่เจอหน้าก็แค่อยากแกล้งพอไม่เจอ....เขาระลึกถึง "บ้าบออะไรกันเนี่ย" ยืนมองคนโตที่เดินก้มหน้าไปแบบงง "ว่าใครบ้าบอครับลูกสาว" วดีคุณแม่คนสวยโผล่มาได้จังหวะพอดีเลย... "เห้ย..คุณแม่ขามาแล้วไม่ให้สุ่มด้วยเสียงเลย หนูตกใจ" ^_^ ไม่รู้จะตกใจอะไรก่อน "ก็แม่มาตามฟ้าใสค่ะเขาจะถ่ายรูปแล้ว ปะไปกันเถอะ แต่ว่ามายืนทำมิวสิกวิดีโออะไรตรงนี้ค่ะลูก" "โห้พูดซะไปไม่ถูกเลยค่ะ..เมื่อกี้หนูมารับโทรศัพท์ที่คานะค่ะ แต่อยู่ๆสัญญาณก็หายไปหนูก็เลยยืนช่วยดูว่าสัญญาณจะกลับมาไหมแค่นั้นเองค่ะ" ก่อนที่แอบถอนใจแรงๆ
อารัมภบท
อารัมภบท?
นิยายเรื่องนี้เป็นซีรีย์รุ่นลูกเรื่องที่ 4 เป็นเรื่องราวของหนุ่มน้อยหน้ามนนามว่าเวฬา ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเฮียธันวาเจ้าพ่อฉายาคาสโนว่าเอวดุ เจ้าของธุรกิจผับชื่อดังย่านมหาลัย one night
กับสาวสวยนัก creative มัณฑนากรนามว่าจันทร์เจ้าขาผู้ที่ไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้เลยอย่างที่บอกว่าเกลียดอะไรได้อย่างนั้น น้องพยายามหนีแต่พี่ก็พยายามล่าว่ากันว่าเป็นคู่กันแล้วไม่แคล้วกันจริงๆ
จับคู่กับน้องฟ้าใสลูกสาวคนสวยของภากร เพื่อนสนิทของธันวาที่ได้ฉายาว่าเสือซ่อนเล็บแต่มาสยบรักกับสาวหมวยอย่าง วดี ลูกครึ่งไทย-จีน❤️
?แนะนำตัวละคร?
เวย์..เวฬาชายหนุ่มวัย 17 ปี ที่อยู่ๆมาตกหลุมรักเด็กสาวที่เขาชอบแกล้งเมื่อเจอหน้าทุกครั้ง เขาไม่ได้ไม่ชอบน้องแต่ด้วยความเป็นเด็กผู้ชายด้วยกระมังพอมีน้องสาวเพิ่มมาจริงอยากแล้วอยากเล่นด้วยแต่..เล่นไม่เป็น...เอ่อดี
ฟ้าใส...คคนางค์ สาวน้อยลูกครึ่งไทย -จีน - ญี่ปุ่น วัย14 ปี อยูญี่ปุ่นก็เป็นน้องเล็กพี่เอาใจมาก มาที่ไทยก็เป็นน้องเล็ก พี่ๆคนอื่นเอาใจแต่กับพี่ชายอีกเหมือนจงใจแกล้งเธอเสมอเมื่อเจอหน้า..
พาลทำให้เธอไม่อยากมาเยือนเมืองไทยเลยในทุกปีที่นัดรวมกลุ่ม แต่กับมาเจอกันอีกครั้งในรอบสองในงานหมั้นพี่เจ้าคุณ อีพี่ตกน้องเพคะบอกชอบน้องเฉยเลย...
#เวฬาจะได้คำตอบแบบไหนนะ#
?คำโปรย..?
ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเดินตามน้องออกมาแต่พอเดินไปถึงที่น้องยืนอยู่...
"พี่ชอบเราอ่ะฟ้าใส"
มันคือประโยคแรกที่เจอกันหลังจากที่เธอไม่อยากมาที่นี้ราว 2 ปีเลยก็ว่า มาแล้วเจอบุคคลนี้แกล้งตลอดจนรู้สึกว่าเห็นเงาร่างก็ยี้..
"พี่จะบ้าหรือหนูพึ่งจะ 14เองนะ"?
"งั้นพี่ขอโทษนะครับพี่ผิดไปแล้ว" เวฬาเดินก้มหน้ากลับไปยังจุดเดินจากมา
เมื่อก่อนหนึ่งปีจะเจอกันแค่ครั้งเดียวเขาไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่ทำลงไปคือเกลียดหรือชอบน้องแต่เจอหน้าก็แค่อยากแกล้งพอไม่เจอ....เขาระลึกถึง
"บ้าบออะไรกันเนี่ย" ยืนมองคนโตที่เดินก้มหน้าไปแบบงง
"ว่าใครบ้าบอครับลูกสาว" วดีคุณแม่คนสวยโผล่มาได้จังหวะพอดีเลย...
"เห้ย..คุณแม่ขามาแล้วไม่ให้สุ่มด้วยเสียงเลย หนูตกใจ" ^_^ ไม่รู้จะตกใจอะไรก่อน
"ก็แม่มาตามฟ้าใสค่ะเขาจะถ่ายรูปแล้ว ปะไปกันเถอะ แต่ว่ามายืนทำมิวสิกวิดีโออะไรตรงนี้ค่ะลูก"
"โห้พูดซะไปไม่ถูกเลยค่ะ..เมื่อกี้หนูมารับโทรศัพท์ที่คานะค่ะ แต่อยู่ๆสัญญาณก็หายไปหนูก็เลยยืนช่วยดูว่าสัญญาณจะกลับมาไหมแค่นั้นเองค่ะ" ก่อนที่แอบถอนใจแรงๆ
มาตามกันว่าคู่นี้เขาจะยอมลงเอยกันตอนไหนเขาจะได้เป็นแฟนกันได้อย่างไรเวฬาต้องใช้ความพยายามแค่ไหนในการจีบน้อง
#เรื่องนี้อาจมีฟิวส์ญี่ปุ่นด้วยนะคะ...
#ฝากกดติดตามฝากกดใจฝากลงคลังและฝากให้กำลังใจเขาด้วยนะ เรื่องที่ 9แล้วค่ะ..❤️❤️❤️
เริ่ม 25/6/61...❤️

