บทที่ 8 ขอเพียงแค่เป็นผู้ชายต่างก็อยากจะกระโจนเข้าใส่

เขาไม่ใช่ว่านำตัวเองโยนให้กับผู้ชายหื่นกามคนนั้นแล้วเหรอ? ทำไมยังมาปรากฏตัว? จะมาหัวเราะเยาะเย้ยเธองั้นเหรอ?

เฮอะๆ！

“นคินทร์?” เธอชี้ไปยังชายหนุ่มคนนั้นที่บนร่างกายยังแฝงไปด้วยความโกรธ เป็นไปได้เพราะว่าดื่มเหล้าแล้ว ความกล้าหาญก็มากขึ้นมาแล้ว วินาทีนี้ต่างไม่รู้จักคำว่าเกรงกลัวสองคำนี้ “คุณ——ก็คือไอ้สารเลวคนหนึ่ง！”

สีหน้าของนคินทร์อึมครึมจนถึงขีดสุด！

ครามกับป้าสมต่างก้มหน้า ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง

เธอโซซัดโซเซเดินเข้ามา จับเนกไทของนคินทร์เอาไว้ ดึงเข้าหาตัวเอง “คุณคิดว่าฉันอยากจะแต่งงานกับคุณมากงั้นเหรอ? คุณคิดว่าตัวเองเป็นเทพบุตรหรือไงกัน”

กลิ่นเหล้าที่คละคลุ้งเข้ามา ทำให้นคินทร์ขมวดคิ้วไม่หยุด ภายใต้แววตาแอบซ่อนความเดือดดาลเอาไว้

เขาจับข้อมือของเธอเอาไว้อย่างรวดเร็ว “ผมมองว่าคุณคือบ้าไปแล้ว”

ผู้ชายแบบไหน เธอต่างก็ตามไปด้วย?

เขาอยากจะให้ผู้หญิงคนนี้ลำบากใจแล้วยอมถอยไป ใครจะไปรู้ว่าเธอจะหัวแข็งเหมือนลา ก็คือไม่ยอมปล่อย

ในตอนที่ฟารินดาเดินไปกับภูผา เขาก็เสียใจทีหลังแล้ว ผู้หญิงคนนี้ไม่ว่าอย่างไรต่างก็ได้ชื่อว่าเป็นภรรยา ถูกทำให้ด่างพร้อยแล้ว เขารังเกียจ

“คุณต่างหากที่บ้า”สองมือของฟารินดาอยู่ไม่นิ่ง อาศัยโอกาสตอนเมาดึงทึ้งเขาอย่างมั่วซั่ว

แก้แค้นเขาที่ให้ผู้ชายคนนั้นมาเอาเปรียบตัวเอง！

ใบหน้าของนคินทร์เย็นชาอย่างขีดสุด ดึงข้อมือของเธอ ลากขึ้นชั้นบนไป

ฟารินดาลองขัดขืนดู “คุณปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน……”

ปัง！

ประตูห้องนอนถูกถีบออก นคินทร์นำตัวเธอสะบัดเข้าไปแล้ว

เท้าของฟารินดายังยืนไม่มั่นคง ล้มลงบนพื้นแล้ว หัวเข่ากระแทกเข้าแล้ว “อ๊า อื้อ~”เธอกุมหัวเข่าเอาไว้

เสียงครวญครางอย่างเจ็บปวดนี้ ทำให้นคินทร์นิ่งไป

เสียงนี้……

ในสมองของเขาทันใดนั้นก็นึกย้อนกลับไปในคืนนั้น

ผู้หญิงคนนั้นอยู่ใต้ร่างของเขาก็อดทนต่อความเจ็บปวดร้องครวญครางแบบนี้

เสียงของเธอกับเสียงของนิสาเหมือนกันมาก?

“นคินทร์！”ฟารินดาเงยหน้าขึ้นมา มองไปยังเขา ในสายตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

ผู้ชายคนนี้ไม่เพียงมีจิตใจที่ชั่วร้าย ยังรุนแรงอย่างมาก

หัวเข่าของเธอกระแทกเข้าจนเลือดไหลแล้ว

นคินทร์สำหรับสายตาของเธอ ไม่หลบสักนิด

เขาก้าวเท้าเดินเข้ามา หรี่ตาลง “คุณไม่เมา?”

เธอเมาแล้ว

เพียงแต่ว่าสมองยังชัดเจนดี

มือทั้งสองข้างค้ำยันพื้นเอาไว้ ลองลุกขึ้นมา

แข้งขาอ่อนยวบ ล้มลงไปอีกครั้งแล้ว พฤติกรรมการช่วยเหลือตนเองตามสัญชาตญาณทำให้เธอคว้าสิ่งที่อยู่ใกล้ตัวเอาไว้

ก็ถือว่าพยุงร่างกายเอาไว้ได้

เพียงแต่ว่าทั้งๆที่ไม่หนาว กลับมีกลิ่นอายของความหนาวเย็นซัดเข้ามา

เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา

มองเห็นเพียงนัยน์ตาอันลึกล้ำของนคินทร์ กลับไม่มีแม้ความอบอุ่น

ฟารินดานี้ถึงรู้สึกตัวแล้ว สองมือของตัวเองกระนั้นจับกางเกงของเขาเอาไว้

ถ้าไม่ใช่ว่ามีเข็มขัดรัดยึดเอาไว้ ถ้าเป็นแบบยางยืด คงจะหลุดลงมาตั้งนานแล้ว กระนั้นเป็นเช่นนี้ สวมชุดสูททั้งร่าง นคินทร์ที่แต่งตัวสะอาดเนี้ยบ ก็ยังถูกดึงเสียจนอึดอัดอย่างมาก

ฟารินดารีบร้อนปล่อยมือ

ผ้าของกางเกงทั้งสองข้างของเขา ยับเสียจนพองตัวขึ้นมา

เธอกระวนกระวายเหลือบตาไปมองทางอื่น “ฉัน ไม่ได้ตั้งใจนะ”

นคินทร์จากลำคอพ่นลมหายใจออกมา “งั้นเหรอ?”

“แน่นอน”

เดี๋ยวก่อน……

เธอจ้องมองนคินทร์ “คุณหมายความว่าอย่างไร?”

“คุณเป็นคนยังไง ในใจคุณเองก็ชัดเจนดีไม่ใช่เหรอ?”

เขาถามกลับหนึ่งประโยคอย่างเหยียดหยัน ชัดเจนว่าแทงเข้าไปในจิตใจของฟารินดาแล้ว เขามองเห็นยาอันนั้น ทราบว่าเธอ……

นึกถึงคืนวันนั้น

ร่างกายของเธอก็สั่นเทาเล็กน้อยแล้ว

ภายนอกกลับทำเป็นเข้มแข็งไม่มีอะไร

เธอคิดอยากจะหลบไป กลัวว่าจะมีคนแอบฟัง ถูกคนนำมาทำให้เธอ——อับอาย

“ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว? ขอเพียงแค่เป็นผู้ชายต่างอยากจะกระโจนเข้าใส่?” นคินทร์ยื่นมือไปจับลำคอของเธอเอาไว้ แววตาชั่วร้าย “พูดมาสิ คุณทำได้อย่างไรด้านหนึ่งไม่ยอมหย่ากับผม อีกด้านหนึ่งสวมเขาให้ผม?”

ในตอนที่พูดคำนี้พูดออกมา ในน้ำเสียงของเขาแสดงถึงความเคียดแค้น！

ภรรยาของเขานคินทร์ กระนั้นคือผ่านมือคนอื่นมาก่อน?

นี่ เป็นไปได้ว่าทั้งชีวิตนี้ของเขา เป็นเรื่องที่อัปยศอดสูที่สุดแล้ว！

ฟารินดาถูกบีบเสียจนหายใจแทบไม่ออก เดิมทีใบหน้าก็แดงปลั่ง ยิ่งแดงขึ้นมาแล้ว เพราะว่าคิดอยากจะสูดเอาออกซิเจนเข้ามา หน้าอกของเธอยิ่งขึ้นลงอย่างรุนแรง

เธอเค้นเสียง ออกมาจากลำคอ “ปล่อย……ฉัน……”

เธอคิดอยากจะขัดขืนดิ้นแรงจนเกินไป กระดุมสองเม็ดด้านหน้าจึงหลุดแล้ว หล่นลงบนพื้น

นคินทร์มองต่ำลงมา สายตามองผ่านกระดูกไหปลาร้าอันงดงาม จึงมองเห็นชุดชั้นในลายลูกไม้สีดำโผล่ออกมา อย่างไม่เจตนามองลึกลงไปบนเนินอกของเธอ……

เธอหายใจอย่างยากลำบาก “อื้อ——”

ผมเฝ้าอันยุ่งเหยิงร่วงลงที่ข้างใบหู ตามการหายใจของเธอ ขึ้นๆลงๆช่างมีเสน่ห์อย่างที่อธิบายไม่ได้……

รู้ตัวแล้วว่าตัวเองมองมากไปแล้ว เขารีบเบนสายตากลับทันที

ลำคอแห้งผากอย่างไม่รู้ตัว

เขาขมวดคิ้วแน่น

พยายามควบคุมอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองอย่างขีดสุด

เขากระนั้นกับผู้หญิงที่แปดเปื้อนเช่นนี้ ยังมีแรงกระตุ้นในด้านนั้น?

นี่ทำให้เขาไม่พอใจอย่างมาก！

เขานำตัวเธอโยนขึ้นบนเตียงอย่างเดือดดาล ความเดือดดาลในวินาทีนี้ คือสำหรับตัวเขาเอง

กับผู้หญิงที่รับไม่ได้คนหนึ่งยังมีความคิดแบบนั้น?

เขาบ้าแล้ว？！！

เขารีบหันหลังกลับลงชั้นล่าง

ครามที่อยู่ด้านล่างมองเห็นเขา รีบเข้ามาทันที “คุณคินทร์”

นคินทร์ไม่พูดไม่จา ก้าวเท้ายาวเดินออกด้านนอก

ครามวิ่งเหยาะตามมา

นั่งอยู่ในรถ ครามสตาร์ทรถแล้วออกไป ระหว่างนี้มองมาที่ด้านหลังอย่างระมัดระวัง

นี่เขาเป็นอะไรเหรอ? ถึงได้โมโหขนาดนั้น?

ในคฤหาสน์

ออกซิเจนกลับคืนสู่ร่างกาย ฟารินดานอนอยู่บนเตียงสูดลมหายใจอย่างรุนแรง

เธอกุมหน้าอกเอาไว้ เมื่อสักครู่เธอนึกว่านคินทร์จะบีบคอเธอให้ตายเสียแล้ว

อื้อ——

แอลกอฮอล์ที่เคลื่อนตัวอยู่ในกระเพาะ หลังจากถูกยับยั้งการหายใจ ได้รับการตีกลับ อยากจะอาเจียนอย่างรุนแรง

เธอพุ่งเข้าไปในห้องน้ำ อาเจียนออกมาแล้ว

อาเจียนออกมาจนหมดเธอก็รู้สึกสบายตัวขึ้นมาแล้ว

เธอรับน้ำจากก๊อกมาป้วนปาก หลังจากนั้นไม่ได้อาบน้ำก็นอนลงบนเตียงแล้ว

เธอเหนื่อยมาก ง่วงมาก……ค่อยๆหลับตาลง

อย่างไม่รู้ตัวก็หลับสนิท

วันต่อมา

ทีจีกรุ๊ป

นคินทร์เมื่อเข้ามาที่บริษัท เลขานุการก็เข้ามาแล้ว “คุณคินทร์ คุณภูมาหาคุณครับ”