บทที่ 5 แอบทำลับหลัง

ระพีมาที่นี่คือมาหาฟารินดา ติดรถของนคินทร์มาแล้ว

มองเห็นนิสาเดินเข้ามา เขาจึงออกตัวเปิดประตูลงจากรถ “ผมขอตัวก่อนแล้ว”

หลังจากเขาเดินออกไป นิสาเข้ามานั่งในรถฝั่งตรงข้ามกับนคินทร์ ภายในใจไม่สงบ เธอต่างรู้สึกได้แล้ว นคินทร์เป็นไปได้ว่าจำคนผิดแล้ว

แต่เธอสามารถรู้สึกได้ กับผลดีที่ได้มาจากการได้เข้าใกล้เขา

ผู้อำนวยการชื่นชมฟารินดามาโดยตลอด ทันใดนำเอาโอกาสการฝึกงานที่โรงพยาบาลค่ายศรีอรุณมอบให้เธอ ต่างเป็นเพราะว่านคินทร์

เธอตัดสินใจแล้วว่าจะจับผู้ชายคนนี้เอาไว้ให้มั่น

เรื่องดีๆแบบนี้ โอกาสแบบนี้ น้อยมากที่จะมี รางวัลจากฟ้าเบื้องบน เธอต้องจับเอาไว้ให้มั่น

“ฉันคิดดีแล้ว”พูดไปเธอก็มองขึ้นมา

นคินทร์ราวกับว่าคาดไม่ถึงเธอจะตัดสินใจได้เร็วขนาดนี้แล้ว ขยับตัว ท่าทางสบายๆ ภายในใจมีความอยากรู้เสียจริง คำตอบของเธอ

“ฉันไม่ต้องการอะไร”

สามารถรับปากว่าจะแต่งงานได้ นั่นแสดงว่าเกิดความสัมพันธ์อันลึกซึ้งแล้วอย่างแน่นอน

ถ้าเกิดว่าเธอเอ่ยปากร้องขอการแต่งงาน หรือว่าผลประโยชน์อย่างอื่น แสดงให้เห็นว่าเธอนั้นมีความโลภมาก

เธอนั้นยอมที่จะถอย “ขอเพียงได้เป็นเพื่อนธรรมดาทั่วไปกับคุณก็โอเคแล้ว”

นคินทร์เม้มริมฝีปากแน่น สภาวะอารมณ์ยากที่จะคาดเดา น้ำเสียงกดดันสงบนิ่งอย่างมาก “คิดทบทวนดีแล้ว?”

นิสาพยักหน้าแล้ว

เมื่อคืนเป็นไปได้ว่าเป็นอารมณ์ชั่ววูบของเธอ

เขาไม่ชอบบีบบังคับให้ใครลำบากใจ

“ผมเคารพการตัดสินใจของคุณ”

……

ภายในโรงพยาบาล

ฟารินดาอ่านตำราแพทย์อยู่ในห้องพักผ่อน หลังจากเลิกงาน เธอไม่อยากกลับไปในพื้นที่ของนคินทร์ บ้านเธอยิ่งไม่อยากกลับ

ทำได้เพียงอยู่ในโรงพยาบาลฆ่าเวลา ทั้งยังสามารถเรียนรู้ได้ เธอรู้สึกว่าก็ค่อนข้างดี

ก๊อก ก๊อก——

เสียงเคาะประตูดังขึ้น พร้อมทั้งประตูถูกผลักออก ระพีมองเห็นเธอก็ถามออกมา “เธอทำไมหลบอยู่ที่นี่?”

“ฉันไม่ได้หลบ”

ฟารินดาปิดหนังสือลงวางลงบนโต๊ะ ลุกขึ้นเดินเข้ามา “รุ่นพี่ มาได้อย่างไร?”

“เธอช่วยพี่ พี่ก็ต้องขอบคุณเธอไม่ใช่เหรอ”เขาอมยิ้ม “ไปกัน พี่จะเลี้ยงของอร่อยเธอ”

เธอส่ายหน้าแล้ว “ไม่ดีกว่าค่ะ”

“ทำไม่เหรอ? ไม่สบายใจเหรอ?”ระพีค้นพบว่าสภาวะอารมณ์ของเธอไม่ค่อยดี

ฟารินดาตาละห้อยมองไปที่เขา พูดว่า “เปล่า”

ระพีชัดเจนว่าไม่เชื่อ “เธอมีเรื่องอะไรก็พูดกับพี่ หรือว่า แม้แต่พี่ก็ไม่เคยเชื่อใจ?”

“ไม่ใช่ค่ะ”เธอรีบร้อนอธิบายออกมาหนึ่งประโยคแล้ว ทว่าหลังจากนั้นก็ถอนหายใจออกมาหนึ่งที “ฉันไม่สามารถกลายเป็นเพื่อนร่วมงานกับพี่ได้แล้ว”

“ทำไมล่ะ?”ระพีขมวดคิ้วแน่น ราวกับว่าโมโหอยู่บ้าง “ผู้อำนวยการเปลี่ยนใจแล้วอย่างนั้นเหรอ? เขานำเอาโอกาสมอบให้ใครแล้ว?พี่จะไปหาเขา”

ฟารินดาดึงเขาเอาไว้ ส่ายหน้ากับเขา

“ความฝันของเธอก็คือเป็นแพทย์ทหารที่ยอดเยี่ยมคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ? ถ้าแม้แต่โรงพยาบาลใหญ่ต่างก็ไปไม่ได้แล้ว ยังจะพูดถึงความฝันอะไรล่ะ?”ระพีรู้สึกว่าไม่ค่อยเหมือนตัวเธอ

ศึกษาค้นคว้าอย่างขยันหมั่นเพียรขนาดนั้น ทำงานอย่างขยันหมั่นเพียรขนาดนั้น ก็เพื่อความฝันของตัวเองจะสามารถกลายเป็นจริงได้ไม่ใช่เหรอ?

ฟารินดาตาละห้อย ไม่ใช่ว่าเธอทิ้งความฝัน คือความเป็นจริงทำให้เธอลำบากใจแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น เธอก็ไม่อยากทำให้ระพีเกิดความยุ่งยาก

ระพีเม้มริมฝีปากแน่น “พี่เข้าใจแล้ว”

ฟารินดาฝืนยิ้มกับเขาหนึ่งที “ฉันเลี้ยงข้าวพี่นะ”

“ครั้งหน้า”ภายในใจของระพีราวกับว่าเข้าใจชัดเจนแล้วยังไงอย่างงั้น เลือกเอาไว้แล้วว่าเป็นเธอ ถูกแทนที่ขึ้นมา ต้องมีคนแอบทำอะไรลับหลังอย่างแน่นอน ฟารินดาเป็นเพียงคนธรรมดา คือเธอไม่มีอำนาจที่จะพูดอะไรได้

แต่ว่า เขากลับทนกล้ำกลืนลงไปไม่ได้

“พี่นึกขึ้นมาได้ว่าพี่ยังมีธุระ ขอตัวก่อน”

พูดจบก็หันหลังกลับออกไป

โมโหเดือดดาล

ระพีตรงเข้ามาที่ห้องทำงานของผู้อำนวยการ เขาสามารถทำได้ เหตุผลไม่เพียงเพราะตัวตนของเขา เขาเองก็เกิดในตระกูลสูงศักดิ์

ผู้อำนวยการกำลังรับสายโทรศัพท์ มองเห็นระพีเข้ามา เขาจึงพูดกับทางด้านโน้นว่าพอแค่นี้ก่อน หลังจากนั้นก็วางสายโทรศัพท์ยิ้มแย้มลุกขึ้นมา “หมอระพีมาได้อย่างไรกัน”

“การเลือกคนไปที่โรงพยาบาลใหญ่ ไม่ใช่ว่าเลือกฟารินดาเอาไว้แล้วเหรอ? ทำไมถึงได้เปลี่ยนแปลงแล้วล่ะ? คือใครให้ผลประโยชน์อะไรกับคุณแล้ว ให้คุณใช้เส้นสาย? วันนี้คุณพูดไม่ชัดเจน อย่าได้โทษว่าผมไม่เกรงใจกับคุณ”

ผู้อำนวยการก็ถือว่าลำบากใจอย่างมาก

อธิบายออกมา “เรื่องเรื่องนี้ ผมก็ไม่อาจไม่ทำเช่นนี้ คุณพูดสิ คุณคินทร์ส่งการมาให้ดูแลหมอนิสา ผมจะทำอย่างไรได้?”

ระพีได้ฟังว่าเป็นนคินทร์ ขมวดคิ้วเป็นปมแน่นจนกระตุก

“ถ้าคุณไม่ยอมละก็ คุณก็ไปหานคินทร์”ผู้อำนวยการฉลาดแกมโกง ยังไงเสียต่างก็เป็นคนที่เข้าไม่อาจจะแตะต้องได้ จึงนำเอาเรื่องราวผลักออกไปอย่างนั้นแล้ว

ระพีในขณะที่กำลังโมโหเดือดดาล หันหลังกลับจะไปหานคินทร์ ออกจากประตูใหญ่ของโรงพยาบาลมา มองเห็นนิสาลงมาจากรถพอดี

เข้าก้าวเท้ายาวเดินไป

นิสายิ้มแย้มทักทายกับเขา “รุ่นพี่คะ”

ระพีไม่รู้ว่าควรจะแสดงสีหน้าออกมาอย่างไรดี

เขามองไปยังในรถแวบหนึ่ง ยังไว้หน้าอยู่บ้างอืมออกมาแล้ว

หลังจากนิสาเดินออกไป ระพีคิดยังไง ต่างก็น้อยเนื้อต่ำใจแทนฟารินดา คนที่ใช้เส้นสายคนนี้กลับเป็นคนที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับเขา

นคินทร์สำหรับผู้หญิงคนใด ไม่เคยมีใจมาก่อน

ดั่งเช่นวันนี้สำหรับนิสามีความพิเศษ ราวกับว่าความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา

เขาจะสามารถทำลายเรื่องดีๆของเพื่อนได้เหรอ?

ยากมากที่นคินทร์จะออกตัวเอาอกเอาใจผู้หญิงคนหนึ่ง

“ผมไม่เข้าใจ คุณสนใจอะไรในตัวนิสาแล้ว?”