บทที่ 3

ก๊อก! ก๊อก!

เสียงข้อนิ้วเคาะลงบนบานประตูสีเข้มเบื้องหน้าแบบไม่ดังไม่เบาเกินไปนักคล้ายกับทำพอเป็นพิธี เพราะอันที่จริงเขาก็ไม่ได้อยากจะมาตามลูกพี่ลูกน้องของตนสักเท่าไหร่ เพียงแต่คนซื่อตรงอย่างมกราแค่ต้องการทำตามที่บอกกับกรกฎให้มันจบๆ ไปก็เท่านั้น

อย่างน้อยก็ถือว่าเขาไม่ผิดคำพูดล่ะนะ...

แอ๊ดด~

ประตูที่เปิดแง้มออกมาเพียงเล็กน้อย ส่งผลให้คนที่กำลังจะหันหลังกลับหยุดปลายเท้าของตนเอาไว้ชั่วครู่ แล้วสั่นศีรษะพลางโบกมือไล่เจ้าของบ้านหลังเล็กให้กลับไปนอนซะ

"นี่พี่ตั้งใจมากวนผมหรอ" ตุลาถามเสียงห้วน

"เปล่า"

"แต่พี่ก็มา"

มกรามองคนตรงหน้าที่มีส่วนสูงไล่เลี่ยกันกับเขาด้วยสีหน้าเนือยๆ แล้วโบกมือไล่ซ้ำอีกหน เพราะขี้คร้านจะอธิบายเหมือนทุกที

"เข้ามาก่อนสิ"

คราวนี้เป็นเจ้าของบ้านเสียเองที่เป็นฝ่ายเชื้อเชิญเขา แถมยังเปิดประตูห้องนอนของตัวเองเสียกว้าง ทั้งที่ห้องนั่งเล่นด้านนอกก็มี

"ถ้านายนอนแล้วก็นอนไปเถอะ ก็แค่มาเคาะเรียกตามที่บอกพี่กฎไว้เฉยๆ " คนมาเยือนบอกเหตุผล แต่ไม่ได้เดินตามเข้าไป

ทว่าเจ้าของบ้านกลับมองหน้าคนพูดพร้อมทั้งอ้าปากค้างเหมือนพึ่งนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้อย่างไรอย่างนั้น

"ถ้าผมออกไป ปู่ต้องหาเรื่องด่าผมแน่"

มกราส่งเสียง 'อืม' ตอบกลับ

"ถ้าอย่างนั้นไม่ไปดีกว่า"

ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่พยักหน้าเห็นด้วยกับการตัดสินใจของญาติผู้น้อง แล้วทำท่าจะผละออกไปอีกหน แต่อีกฝ่ายกลับเดินออกมาจากห้องนอน แล้วดึงชายเสื้อเชิ้ตของเขาให้ตามไปนั่งลงบนโซฟาสีแดงเลือดนกที่ตั้งอยู่กลางบ้านโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง แถมยังไม่คิดจะถามความเห็นกันอีกด้วย

"นายง่วงไม่ใช่หรอ" มกราถาม

"ตอนแรกก็ง่วง แต่ตอนนี้ไม่ละ"

"เพราะฉัน? " เขาเลิกคิ้วถาม

เชฟหนุ่มไหวไหล่ด้วยท่าทางยียวน แต่สายตาที่มองมายังคู่สนทนาเปิดเผยอย่างชัดเจนว่าเขากำลังมี 'แผน' และแผนแต่ละอย่างของตุลา ก็ล้วนเป็นเรื่องที่ไม่น่าไว้ใจทั้งสิ้น

"มีอะไรก็ว่ามา"

"ผมว่าพี่ตามใจปู่มากเกินไปแล้วนะ คนแบบปู่เหมือนเด็กไม่รู้จักโตจะตายไป ถูกตามใจจนเสียคนหมดแล้วนั่นน่ะ ขืนพี่ยังเชื่อฟังปู่ไปซะทุกเรื่องแบบนี้ เชื่อเถอะว่าไม่เกินสองปี ปู่ต้องหาเมียให้พี่แหงๆ "

"ตอนพูดนี่คิดบ้างไหมว่านรกมันจะกินกบาลเอา"

มกราเตือนเสียงเรียบ ทว่าหน้าตาของอีกฝ่ายไม่ได้แยแสเลยสักนิด แถมยังยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาจับหน้าอกของตัวเอง แล้วเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงทะเล้นอีกว่า...

"สวรรค์อยู่ที่อก นรกอยู่ที่ใจ"

"หึ"

"ช่วยหัวเราะให้มันมีความสุขกว่านี้หน่อยเถอะ พวกไม่เคยหาความสุขให้ตัวเองก็แบบนี้ ไม่รู้จักเปิดหูเปิดตาซะบ้าง" ตุลาบ่นพลางยื่นมือออกมาตบบ่าแกร่งของคู่สนทนา "ผมว่าคนแบบพี่น่ะ ควรจะได้ลิ้มลองรสชาติของการเป็นกบฏบ้างนะ"

"กบฏ" เขาทวนคำ

"อือฮึ"

"กบฏอะไรวะ คราวก่อนนู้นอกหักมาก็หมาดีๆ ไม่ใช่หรือไง"