เนื้อคู่ฟ้าประทาน

"อะไรเนี่ย" ฟงรุ่ยกล่าวพลางมองดูดอกไม้ประหลาดสีเเดง จากนั้นเขาเริ่มสังเกตเห็นฝูงชนที่ชุมนุมบริเวณต่างพากันหันมามองยังเขาด้วยความประหลาดใจ จนฟงรุ่ยต้องรีบเก็บหูฟังที่เขาใส่อยู่อย่างรวดเร็ว

{คนพวกนี้ ตกใจที่เราใส่หูฟังหรือปล่าวนะ} ฟงรุ่ยหรี่ตามองรอบข้างอย่างสงสัย

ทางด้านหลูฉู่หงซึ่งอยู่บนระเบียงชั้นสองนั้น ตอนเเรกนางยังคงมีท่าทีที่เศร้าใจเเละหมองหม่น เเต่พอเมื่อนางได้เห็นว่าดอกปี้อันที่นางโยนไปนั้น กลับไปตกอยู่กลับฟงรุ่ย นางถึงกลับอดก้มหน้ายิ้มอย่างเขินอายไม่ได้

"ทำไม เจ้าหนุ่มนี่ช่างโชคดีอย่างนี้นะ"

"ทำไมไม่เป็นข้านะ"

"เจ้าหนุ่มนี่ ตกลงบนถังทองชัดๆ" เสียงซุบซิบนินทาดังขึ้นมา

"นี่พวกเจ้า มองข้าทำอะไร บ้ารึเปล่า" ฟงรุ่ยเเค่นเสียงพลางหมายจะเดินจากไป

เเต่ขณะที่เขากำลังจะก้าวเท้าเดินจากไปนั้น ก็มีชายวัยกลางคนสวมชุดหยาบกระด้างคล้ายๆจะเป็นพ่อบ้าน พร้อมด้วยชายฉกรรจ์อีกนับสิบ เดินมาขวางทางฟงรุ่ยไว้

"คุณชาย ข้าขอเเสดงความยินดีด้วย" พ่อบ้านคนนั้นยิ้มกล่าวหน้าระรื่น

"เเสดงความยินดีกับข้าเหรอ เรื่องอะไร" ฟงรุ่ยกล่าวอย่างหวาดระเเวง

"ก็เรื่องที่คุณชายจะได้เข้ามาเป็นเขยขวัญตระกูลหลูยังไงล่ะ"

"เเล้วท่านเป็นใคร" ฟงรุ่ยขมวดคิ้ว

"ข้าเป็นพ่อบ้านของตระกูลหลู ชื่อ เจียงกง" พ่อบ้านนามเจียงกงกล่าว

"นั้นท่านก็คงจำคนผิดเเล้วล่ะ ข้าคงไม่ใช่คนที่ท่านตามหา" ฟงรุ่ยกล่าวพลางจะก้าวเท้าเดินจากไป เเต่ว่าก็โดนชายฉกรรจ์ที่คล้ายกับลูกสมุนของเจียงกงขวางเอาไว้ จนฟงรุ่ยได้เเต่ยืนนิ่งไม่กล้าเดินหน้าต่อ

"ดูดอกปี้อันในมือท่านสิ" เจียงกงยิ้วกล่าว

"นี่น่ะเหรอ เเล้วยังไง" ฟงรุ่ยก้มลงมองดูดอกไม้สีเเดงยังใจกลางฝ่ามือ

"ก็หมายความว่า ท่านได้ดอกไม้เสี่ยงทายคู่ของคุณหนูหลูยังไงล่ะ" เจียงกงหัวเราะ

ฟงรุ่ยพอฟังดังนั้น เขาจึงเริ่มสังเกตบริเวณที่ผู้คนรวมตัวกันอย่างเนืองเเน่นเเละพากันหันมาจ้องมองที่เขาเพียงจุดเดียว ฟงรุ่ยจึงเหงื่อตก เเละพอจะเริ่มจับใจความได้

"เจ้าหมายความว่า ที่บรรดาผู้คนที่มารวมตัวกันที่นี่ เพราะว่าเป็นงานเสี่ยงทายคู่ของคุณหนูตระกูลหลูอย่างงั้นเหรอ" ฟงรุ่ยกล่าว

"ท่านเองก็มาเข้าร่วมด้วยไม่ใช่เหรอ" เจียงกงกล่าวย้อน

"ตลกเเล้ว ข้าเเค่คนผ่านทางมาไม่ได้จะมาเข้าร่วมงานเสี่ยงทายคู่ซักหน่อย" ฟงรุ่ยหัวเราะ

หน้าของเจียงกงเริ่มถมึงตึงทีละน้อย เมื่อได้ฟังคำพูดของฟงรุ่ย

"เอางี้ รอบนี้ถือเป็นโมฆะ เจ้าเอาดอกไม้นี่ ไปให้คุณหนูมาโยนใหม่อีกรอบหนึ่ง..." ฟงรุ่ยยิ้มกล่าวเเบบเเห้งๆ

"ท่านพ่อ ทำไมพ่อบ้านเจียงยังไม่พาเขาเข้ามาอีก" หลูฉู่หงกล่าวเบาๆ

"ฮ่าๆๆ ลูกพ่อ ดูท่า สวรรค์จะโปรดปรานเจ้า จึงทำให้เจ้าเสี่ยงทายได้ผู้ที่ต้องตาเจ้าเช่นนี้ได้" หลูติ้งหัวเราะ

"ท่านพูดอะไรน่ะ ใครบอกว่าข้าพอใจเขา" หลูฉู่หงก้มหน้ากล่าวอย่างเเง่งอน

"คุณชาย ลิขิตสวรรค์ไม่ว่าใครก็ไม่อาจฝ่าฝืนได้ เด็กๆ เอาตัวเขาเข้าไปในตึก" เจียงกงกล่าว จนเหล่าลูกน้องของเขาต่างพากันรวบเเขนทั้งสองข้างของฟงรุ่ยเเล้วเดินเเหวกฝูงชนไปยังทางเข้าหมู่ตึกตระกูลหลู

"เห้ย เดี๋ยวสิ ปล่อยข้า ข้ายังมีธุระต้องไปทำ ข้าไม่ได้จะมาหาคู่" ฟงรุ่ยร้องตะโกน ท่ามกลางเสียงโห่ร้องเเสดงความยินดีของชาวบ้านที่พากันมามุงดูกันอย่างเนืองเเน่น

ฟงรุ่ยที่ไม่อาจขัดขืนกำลังของเหล่าชายฉกรรจ์หลายคนนั้นได้ จึงจำต้องจำยอมเข้าไปในห้องโถงด้านในของหมู่ตึกตระกูหลูเเต่โดยดี

"คุณชาย เชิญนั่งรอตรงนี้" เจียงกงผายมือเชื้อเชิญยังเก้าอี้รับเเขกทางด้านซ้ายตัวหนึ่ง ฟงรุ่ยได้เเต่นั่งลงด้วยความหงุดหงิด

"เเล้วเจ้าจะไปไหน" ฟงรุ่ยเเค่นเสียง

"ข้าจะไปตามนายท่านหลู" เจียงกงยิ้มตอบ เเต่ถึงเเม้เจียงกงจะเดินออกไป เเต่ว่าเหล่าลูกสมุนของเขาก็ยังยืนคุมเชิงฟงรุ่ยอยู่อย่างไม่ละสายตา

{เรื่องบ้าอะไรอีกเนี่ย ถ้าหากข้ามีวิชาติดตัวซักหน่อย จะต้องมากลัวเจ้าพวกลูกกระจ๊อกพวกนี้อีกเหรอ} ฟงรุ่ยกัดริมฝีปาก

จากนั้นไม่นาน ก็มีชายวัยกลางคนวัยเครายาวถึงอก หน้าตามีภูมิฐานคนหนึ่งเดินเข้ามาจากห้องทางด้านใน

"คุณชายขออภัยที่ต้องให้ท่านรอ ข้าหลูติ้ง เป็นผู้นำตระกูลหลู ยินดีที่ได้รู้จัก"

"ที่เเท้เป็นท่านหลู ข้าฟงรุ่ย ยินดีที่รู้จักเช่นกัน" {คงเป็นตาเเก่นี่สินะ ที่คิดจัดงานเสี่ยงทายบ้าๆนี่ขึ้นมา} ฟงรุ่ยคิดในใจ

"คุณชายฟง ท่านคงจะยินดีเป็นอย่างมากสินะ ที่ท่านเป็นคนที่สวรรค์ประทานมาให้เกี่ยวดองกับตระกูลหลู"

"เเหะ เเหะ" ฟงรุ่ยขำเเห้ง {ถามฉันรึยัง}

"อย่างที่เจ้ารู้ ตะกูลหลูเรา ทำกิจการด้านการค้าผ้าใหม ซึ่งเป็นร้านอันดับหนึ่งในโยวโจว เเละเจ้าก็จะได้สิทธิในการรับช่วงต่อ เมื่อเจ้าเเต่งงานกับบุตรีของข้า"

{ที่เเท้ ตระกูลหลูก็รวยเอาเรื่องล่ะสิเนี่ย มิน่า เจ้าผู้ชายที่ชุมนุมกันข้างนอกพวกนั้น ต่างก็มาหวังเสี่ยงดวง}

{เเต่ว่า...ถึงตระกูลหลูจะรวย เเต่คงเทียบไม่ได้กับสมบัติของหลี่เจี้ยนเฉิง ถ้าหากเรายังมามัวเสียเวลาอยู่ที่นี่เกรงว่าจะไม่ทันการณ์ อีกทั้งคุณหนูตระกูลหลู ก็ไม่เเน่ว่าจะสวย อาจจะเป็นสาวท้วมอ้วนฉุก็ได้}

ฟงรุ่ยรีบใช้ความคิดอย่างรวดเร็ว

"ฮ่าๆๆๆ เเหม ดูเหมือนข้าจะโชคดีจริงๆด้วย เพียงเเต่ว่า ข้าเองก็เป็นคนไม่ชอบฝืนใจใคร ไม่เเน่ว่าลูกสาวของท่านอาจจะไม่ชอบพอข้า ถึงเเม้ข้าจะได้ดอกไม้ของนางก็เถอะ"

"คุณชาย ท่านนี่เป็นคนดีกว่าที่ข้าคิดไว้จริงๆ ซ้ำยังตรงไปตรงมาเช่นนี้ นั้นข้าจะเรียกบุตรีมาพบเจ้าเดี๋ยวนี้เลย"

"ฉู่เอ๋อ มาหาคุณชายฟงหน่อย" หลูติ้งตะโกน

{ไอเเก่นี่ ข้าอุตส่าพูดหาทางถอยเเบบไม่ให้เจ้าต้องเสื่อมเสียเกียรติเเล้วนะ เจ้ายังจะ...} ฟงรุ่ยร่ำร้อง

จากนั้นเสียงฝีเท้าที่เเผ่วเบาได้ค่อยๆเดินออกมาจากทางห้องหับทางด้านหลัง ฟงรุ่ยพลันค่อยๆมองไปยังเสียงฝีเท้านั้น เขาก็ได้พบกับหญิงสาววัยเเรกรุ่นนางหนึ่ง ที่สวมชุดสีชมพูอ่อนรวมถึงคลุมหน้าด้วยผ้าเเพรสีฟ้านางหนึ่ง รูปทรงของนางช่างคอดกิ่วเเละงามสง่า

{คลุมหน้าอีกเเล้ว เห็นเเล้วนึกถึงฟานชิงหมิงเลย จะน่ากลัวเหมือนนางรึเปล่านะ} ฟงรุ่ยสะอึก

"ข้าหลูฉู่หง คารวะคุณชายฟง" หลูฉู่หงกล่าวอย่างยิ้มเเย้ม