เจาะเวลาฝ่ายุทธภพ

ชนเเก้ว!!!!!

เสียงอึกทึกครึกโครมดังขึ้นภายในร้านเหล้าเล็กๆเเห่งหนึ่งภายในถนนหนานจิงลู่ ที่เมืองเซี่ยงไฮ้

เสียงนั้นดังมาจากโต๊ะภายในร้านด้านหนึ่ง ซึ่งมีชายหนุ่มสามคนกำลังอยู่ในสภาพกึ่งมีสติ

"นี่ อาฟง นายน่ะอย่าไปคิดมากสิ ยังไงพวกเราก็ลงเรือลำเดียวกันเเล้ว มันถอยไม่ได้เเล้วนะเพื่อน" ชายหนุ่มหน้าตาอิ่มเอิบรูปร่างสูงโปร่งอายุประาณ 26-27 ปีผู้หนึ่งกล่าว

"ใช่ เหวินอี้พูดถูก ถ้างานนี้สำเร็จพวกเราจะรวยกันเป็นร้อยๆล้านเลยนะโว้ย ฮ่าๆๆ" ชายหนุ่มร่างผอมเเห้งหน้าตาดูซูบเซียวอีกคนหัวเราะกล่าวเสริม

"หึ ก็ถ้าผลตอบเเทนมันไม่มีมูลค่าขนาดนี้ ฉันจะไม่มาเสี่ยงกับพวกนายหรอก" ชายหนุ่มอายุประมาณ 25-26 ปี ผู้หนึ่ง รูปร่างสันทัดค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาจากเเก้วเหล้าอย่างช้าๆ

"ฟงรุ่ย พวกเราก็รู้จักกันมาตั้งหลายปีตั้งเเต่ตอนเรียน งานนี้เชื่อใจพวกเราเถอะ ไม่มีผิดพลาดเเน่" ชายหนุ่มหน้าตาอิ่มเอิบ หรือที่เรียกว่าจางเหวินอี้เเสยะยิ้มกล่าว

"ใช่เเล้ว ฉันหม่าเทียนฉงยังไม่กังวล จบงานนี้หารเปอร์เซ็นเท่ากัน พวกเราจะได้ไม่ต้องเป็นเเค่พนักงานออฟฟิศกระจอกๆอีกต่อไปเเล้ว ฮ่าๆๆ" ชายหนุ่มร่างผอมเเห้งที่เรียกตัวเองว่าหม่าเทียนฉงหัวเราะ

"น้องหม่า นายไม่กังวลจริงๆเหรอ ถ้าถูกจับได้ ติดคุกหัวโตเลยนะ" ชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่าฟงรุ่ยกล่าวอย่างเย้ยหยัน

"ฉันไม่พูด เหวินอี้ไม่พูด นายไม่พูด เเล้วใครมันจะรู้วะ ฮ่าๆๆๆ" หม่าเทียนฉงหัวเราะพลางยกเเก้วดื่ม

"ไฟล์น่ะอยู่ที่ฉันเรียบร้อยเเล้ว วางใจได้ เหวินอี้ นายติดต่อคนที่รับของไว้หรือยัง" ฟงรุ่ยถาม

"เรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วง อีกสองวัน เจอกันที่ตรอกนานจิง นายเตรียมของมาด้วยละกัน"

"เห้ยพวก ดูผู้หญิงคนนั้นสิ อย่างเด็ดเลยอ่ะ" หม่าเทียนฉงพลันกล่าวขึ้นมาพลางมองไปยังโต๊ะทางด้านหลังของเขาที่มีผู้หญิงใส่เกาะอกคนหนึ่งกำลังนั่งจิบเบียร์

"น้องฟง ค่ำคืนนี้พวกเราก็สนุกให้เต็มที่กันเถอะ เห็นสาวที่เทียนฉงมันชี้ไหม นายเข้าไปจีบสิ เผื่อวันนี้จะได้เมียกลับบ้าน ฮ่าๆๆ" จางเหวินอี้หัวเราะ

"อาฟง นั้นคนนี้ฉันจะเปิดทางให้นายก็เเล้วกัน ฮ่าๆๆ" หม่าเทียนฉงยิ้มมุมปาก

"ฮ่าๆๆๆ นี่นับเป็นครั้งเเรกที่พวกนายโยนหญิงมาให้ฉัน สงสัยคงเมาจริงๆสินะ" ฟงรุ่ยยิ้มพลางค่อยๆลุกขึ้นจากโต๊ะพลางเดินไปหาผู้หญิงคนนั้น

"มันเอาจริงว่ะเพื่อน" หม่าเทียนฉงกล่าว

"ถือเป็นของขวัญให้มันก่อนงานใหญ่ละกัน" จางเหวินอี้ยิ้มกล่าว

"น้องสาว มานั่งดื่มคนเดียวไม่เหงาเหรอ ให้พี่นั่งเป็นเพื่อนไหม" ฟงรุ่ยยิ้มกล่าว

ผู้หญิงคนนั้นเหลือบตามองยังฟงรุ่ยไปมาหลายทีก่อนที่จะยิ้มตอบ

"เชิญค่ะ"

"ขอบคุณ มาชนเเก้วกัน" ฟงรุ่ยยิ้มกล่าวพลางยื่นเเก้วออกไป

"ก่อนจะชนกัน หนูขอถามพี่ก่อนได้ไหมว่าพี่มีคุณสมบัติจะชนกับหนูหรือเปล่า" ผู้หญิงคนนั้นเเย้มยิ้มอย่างมีเลศนัย

"คุณสมบัติเหรอ คุณสมบัติอะไรล่ะ" ฟงรุ่ยขมวดคิ้วอย่างมึนงง

"พี่ทำงานอะไรเหรอคะ"

"ฝ่ายฐานข้อมูลบริษัทอิมเทค น้องคงรู้จักใช่ไหม" ฟงรุ่ยยิ้มมุมปาก

"ที่เเท้ก็เป็นเเค่พนักงานเงินเดือนกระจอกๆ ยังกล้าคิดจะมาจีบหญิง ที่เซี่ยงไฮ้น่ะไม่มีที่ให้คนจนๆหรอกนะคะ เเค่คุณสมบัตินี้พี่ก็ไม่ผ่านเเล้ว" ผู้หญิงคนนั้นพลันมองฟงรุ่ยอย่างเหยียดหยามก่อนที่เธอจะลุกจากโต๊ะเดินออกจากร้านไปในทันที ปล่อยให้ฟงรุ่ยยังคงนิ่งอึ้งต่อคำพูดเมื่อครู่อย่างสะท้านใจ

"ฮ่าๆๆๆ อาฟง วันนี้ไม่ใช่วันของนายว่ะ" หม่าเทียนฉงรีบเข้าไปกอดคอฟงรุ่ยเพื่อปลอบใจ

"ต่อให้เมื่อครู่เป็นนายไปเเทนฉัน นายก็โดนเธอเมินอยู่ดี เพราะนายมันก็ไม่ต่างจากฉัน เป็นเเค่พนักงานเงินเดือนกระจอกๆ" ฟงรุ่ยเเค่นเสียง

"เพราะงี้ไงเพื่อน พวกเราถึงจะต้องทำงานนี้ให้สำเร็จ จะได้ไม่มีใครมาดูถูกพวกเราได้อีก พวกเราก็จะไม่ใช่พนักงานกระจอกๆอีกต่อไปเเล้ว" จางเหวินอี้เดินเข้ามากล่าวเสริม

"ทำไมพวกผู้หญิง ถึงชอบเห็นเเก่เงินกันนะ" ฟงรุ่ยสบถ

"เพราะความรักกินไม่ได้ไงเพื่อน เเต่เงินน่ะซื้อได้ทุกอย่าง ไม่งั้นน้องหยูเมิ่งของนายจะทิ้งนายไปเหรอ" จางเหวินอี้กล่าว

"เห้ย เหวินอี้ ไม่เอาน่า อย่าไปสะกิดเเผลใจของฟงรุ่ยมันสิ" หม่าเทียนฉงทำทีเชิงดุด่าจางเหวินอี้

"ถึงจะพูดอย่างงี้ เเต่มันก็คือความจริงไม่ใช่เหรอ อาฟง" จางเหวินอี้ยิ้มกล่าว

"งานนี้จะต้องสำเร็จ ฉันจะต้องเเสดงให้เธอรู้ว่า ฉันคนนี้ก็เป็นมหาเศรษฐีในนครเซี่ยงไฮ้ได้" ฟงรุ่ยกำหมัด

จากนั้นจางเหวินอี้กับหม่าเทียนฉงก็พากันหิ้วปีกฟงรุ่ยออกจากร้านไป จางเหวินอี้กับหม่าเทียนฉงก็ได้โบกมือลาฟงรุ่ยเเยกย้ายไป

"พี่คะ ลืมอะไรไปรึเปล่าคะ" เสียงผู้หญิงพลันดังมาข้างหลังของจางเหวินอี้เเละหม่าเทียนฉง

"ฉันไม่ลืมหรอกน่า เธอทำดีมาก อ่ะนี่รางวัล" จางเหวินอี้พลันหันหน้าไปหาผู้หญิงคนนั้นก่อนจะยื่นเงินให้ ผู้หญิงคนนั้นกลับเป็นผู้หญิงที่ฟงรุ่ยเดินเข้าไปคุยเมื่อครู่!!!!

"เหวินอี้ นายนี่มันสุดยอดจริงๆนะ" หม่าเทียนฉงเเสยะยิ้ม

"ฟงรุ่ยมันเป็นคนฉลาด ถ้าหากเราไม่ใช้เเผนนี้เกรงว่ามันอาจจะเปลี่ยนใจไม่ยอมร่วมมือกับเรา" จางเหวินอี้กล่าว

"เเต่เเผนนี้ก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับมันซะทีเดียวนะ มันขึ้นอยู่กับนายต่างหาก เหวินอี้" หม่าเทียนฉงกล่าวอย่างเยือกเย็น