บทที่ 11 ผีในโรงแรม

“ยัยอรไปดูโรงแรม หาสาเหตุให้ได้ว่าแขกย้ายออกเพราะอะไร ผู้จัดการรายงานว่าแขกเห็นผี ลุงไม่เชื่อ แกช่วยไปดูที อีกสองอาทิตย์ลุงจะบินกลับพร้อมกับแม่แก”

“ค่ะคุณลุง”

อรอินทุ์งงกับเหตุผลที่ลุงบอก โรงแรมสมัยใหม่ระดับห้าหรืออาจจะสิบดาวด้วยซ้ำไปจะมีผีอยู่อย่างนั้นหรือ หล่อนไม่เชื่อ ความสงสัยของลุงที่ว่าโรงแรมผาพราวอาจรู้เห็นเกี่ยวกับเรื่องผีเพื่อแย่งลูกค้า หล่อนจะสืบให้ได้ว่าลูกค้าย้ายออกเพราะอะไร

หญิงสาวเดินตรวจทั่วโรงแรมโดยเฉพาะชั้นที่ลูกค้าย้ายออกมากที่สุด หล่อนเปิดดูห้องพักทุกห้อง สภาพห้องเรียบร้อยดี บรรยากาศน่าเข้าพักแล้วทำไมลูกค้าจึงบอกว่าเจอผี

“คุณสายทิพย์ โรงแรมของเราเคยมีคนตายในห้องพักบ้างมั้ย”

อรอินทุ์เดินนำหน้าสายทิพย์ผู้จัดการโรงแรมไปที่ลิฟท์หลังจากสำรวจชั้นบนสุดของโรงแรมทุกห้อง ไม่มีความผิดปกติในแต่ละห้อง

“ไม่มีค่ะ ไม่เคยมีใครเป็นอะไรในโรงแรมเราค่ะ”

“แล้วทำไมแขกถึงบอกว่าเห็นผีล่ะ”

“ไม่ทราบค่ะ คุณอิสให้ทางเราสืบดูว่าคนของโรงแรมผาพราวใส่ร้ายเรารึเปล่า”

“ใส่ร้ายอะไรคะ”

“คุณอิสสงสัยว่าพวกนั้นจะวางแผนหลอกผีลูกค้าเรา”

อรอินทุ์นิ่งเงียบไปครู่หนึ่งจึงหันมามองมาสายทิพย์ หล่อนอยากรู้จักผู้จัดการโรงแรมผาพราวรวมทั้งเจ้าของโรงแรมด้วย

“คุณทิพย์พาอรไปพบเจ้าของโรงแรมผาพราว”

“ไม่อยู่ค่ะอยู่แต่ผู้จัดการ”

หญิงสาวก้าวยาวๆ ออกจากห้องผู้จัดการสาว เจ้าของห้องจึงต้องรีบก้าวตาม คำคัดค้านไม่ทันหลุดออกจากปากเพราะถึงพูดไปอรอินทุ์ก็ไม่รับฟัง ไม่กี่นาทีอรอินทุ์ก็เข้ามายืนหน้าห้องผู้จัดการ เลขาฯ แจ้งความประสงค์ของแขกสาวให้กับผู้จัดการรับทราบก่อนจะเดินนำเข้าไปในห้อง

สันทัดเงยหน้าขึ้นจากเอกสารบนโต๊ะมองสองสาวต่างวัยที่คนหนึ่งเขารู้จักหล่อนเป็นอย่างดีแต่อีกคนเขาไม่เคยเห็นหน้า

“สวัสดีครับคุณสายทิพย์เชิญนั่งก่อนครับ”

“สวัสดีค่ะคุณสันทัด ฉันมารบกวนรึเปล่าคะ”

สาวใหญ่ยิ้มตอบหนุ่มใหญ่ เขาส่ายหน้าผายมือไปที่เก้าอี้รับแขก อรอินทุ์เดินไปนั่งก่อนผู้จัดการของหล่อน สันทัดมองหล่อนตาไม่กะพริบ

“คุณอรอินทุ์ลูกสาวคุณอาริยาค่ะ คุณอรคะนี่คุณสันทัดผู้จัดการโรงแรมผาพราวค่ะ”

“สวัสดีค่ะ ฉันต้องขอโทษที่มารบกวนเวลาทำงานของคุณ”

หญิงสาวยกมือไหว้เมื่อสายทิพย์แนะนำหล่อนกับสันทัด ผู้จัดการรับไหว้แล้วยิ้ม

“ไม่รบกวนหรอกครับ คุณอรอินทุ์มีธุระอะไรก็ว่ามาเลยครับ”

เขาไม่แปลกใจกับการมาเยือนของสายทิพย์และอรอินทุ์ ข่าวการเจอผีในโรงแรมสตาร์บีชกระจายไปทั่วทั้งเมืองอย่างนี้ เจ้าของโรงแรมนั่งไม่ติดอยู่แล้วและอรอินทุ์กำลังมาถามปัญหาที่เกิดขึ้นในโรงแรมลุงกับแม่ของหล่อนซึ่งเขามั่นใจว่าอิสระต้องโยนความผิดให้กับโรงแรมผาพราว

สันทัดไม่รู้เรื่องของภรตในสมัยอดีตว่าเป็นอย่างไรแต่เขารู้จักอิสระกับอาริยา อิสระสร้างโรงแรมเพื่อแข่งกับผาพราวโดยมีอาริยาเป็นผู้ช่วยอย่างแข็งขัน หล่อนดึงสามีเข้ามาช่วยในระยะแรกๆ แต่เผอิญสามีแอบไปมีภรรยาน้อยหล่อนจึงหย่าขาดจากเขาและไล่เขาออกจากหุ้นส่วนโรงแรม

สำหรับอิสระ ภรรยาที่เขาหลงใหลในตัวหล่อนก็มีชู้และยักยอกเงินของเขาไปหลายสิบล้านบาท เขาทำร้ายหล่อนจนเกือบเสียชีวิต ชู้รักของหล่อนพาหล่อนหนีและยิงอิสระอาการสาหัสเช่นกัน ข่าวของอิสระเงียบเร็วเพราะน้ำเงินช่วยปิดข่าวได้สนิทจริงๆ

อิสระกับอาริยารู้จักพัสกรและจารุวรรณ พูดคุยเรื่องธุรกิจเสนอความคิดแลกเปลี่ยนเช่นเพื่อนทั่วๆ ไปแต่อิสระพยายามแข่งพัสกรอยู่ตลอดเวลา บางครั้งอิสระแย่งลูกค้าต่อหน้าสันทัดก็ยังมีซึ่งพัสกรไม่เคยว่าให้เสียน้ำใจ

เดือนนี้อิสระกับอาริยาไปดูงานต่างประเทศ พัสกรเข้าอบรมนักธุรกิจแนวหน้า เจ้าของโรงแรมจึงไม่อยู่แก้ปัญหาที่เกิดขึ้นกับโรงแรมของตนเอง สันทัดช่วยแก้ปัญหาเล็กๆ น้อยๆ ให้โรงแรมผาพราวได้แต่สายทิพย์แก้ปัญหาเรื่องผีในโรงแรมสตาร์บีชไม่ได้

หนุ่มใหญ่มองหน้าผู้จัดการโรงแรมสตาร์บีชกับหลานสาวอิสระอย่างเข้าใจกับความเดือดร้อนที่เกิดขึ้นต่อองค์กร เขาเอ่ยออกมาน้ำเสียงเห็นใจ

“คุณรู้เรื่องผีในโรงแรมของเราใช่มั้ยคะ” อรอินทุ์เอ่ยธุระของหล่อน

“พอทราบครับ คุณมาหาผมเพราะเรื่องนี้ใช่มั้ย”

“ค่ะ ทำไมโรงแรมคุณไม่มีผีทั้งที่โรงแรมเราอยู่ไม่ไกลกันนัก ทำไมไอ้เจ้าผีทั้งหลายถึงเจาะจงหลอกเฉพาะลูกค้าของสตาร์บีชหรือว่าผีพวกนั้นไม่กล้าเข้าโรงแรมผาพราว”

หญิงสาวสบตาผู้จัดการหนุ่มใหญ่ สายตาและคำถามของหล่อนไม่หวั่นเกรงหากสันทัดจะตอบโต้กลับรุนแรงแต่เขาไม่พูดกลับหัวเราะอย่างเห็นเป็นเรื่องขำแล้วว่า

“คุณสายทิพย์ คุณพาคุณอรอินทุ์มาถามผมเรื่องนี้เรื่องเดียวใช่มั้ย ไม่มีธุระสำคัญอย่างอื่นใช่มั้ยครับ”

“ค่ะ คุณอรอยากรู้” สายทิพย์ตอบตามตรง

“ไม่ใช่แค่อยากรู้อย่างเดียวแต่สงสัยว่าพวกเราวางแผนใส่ร้ายโรงแรมของคุณใช่มั้ยคุณอรอินทุ์”

เขาเบนสายตาจากสายทิพย์มาที่หญิงสาวซึ่งหล่อนพยักหน้ายอมรับคำถามของเขาโดยไม่หลบเลี่ยงหรือหาเหตุผลอื่นมาแก้ตัว

“พวกเราไม่คิดร้ายกับใครครับ ผมพูดได้เท่านี้ ถ้าแขกไม่เจอด้วยตัวเองเขาจะไม่พูด คุณลองไปถามแขกที่ย้ายออกดูว่าผีที่พวกเขาเจอเป็นยังไง ผมถามดูแล้วเพราะผมไม่เชื่อว่าจะมีผีจริงอาจเป็นคนแกล้งหลอกก็ได้ พวกเขาบอกว่าคนหลอกแบบนั้นไม่ได้ คนหายตัวได้เหรอครับคุณสายทิพย์”

เขาหันมาจ้องหน้าผู้จัดการสาวอีกครั้ง อรอินทุ์ขมวดคิ้วกับคำพูดของสันทัด หายตัวได้อย่างนั้นหรือ ใครจะทำได้ถึงปลอมตัวหลอกก็ไม่สามารถหายตัวได้

“ฉันขอพบแขกที่เจอผีได้มั้ยคะ คนที่เจอเมื่อคืน เพิ่งย้ายมาพักโรงแรมคุณเมื่อเช้า”

“ได้ครับ เชิญครับ”

สันทัดลุกขึ้นยืนยังไม่ทันเดินนำหญิงสาวไปที่ประตูเสียงเคาะจากด้านนอกก็ดังมา เขามองบานประตูแล้วเอ่ยอนุญาต คนเคาะผลักเข้ามา