บทที่ 3 32 แล้วไง

“แสดงว่าบอสที่นี่ไม่ได้มีแค่กูหรือไง” ว่าแล้วเปิดเอกสารไปที่คนสุดท้ายอ่านหัวกระดาษพรางยิ้มที่มุมปากขำ ๆ กับความจริงจังกับคำสั่งของลูกน้อง

“คนที่ 3 จบมาปีกว่ายังไม่ได้ทำงาน เคยฝึกงานที่บริษัททัวร์ของฝรั่งเศสเลยได้ภาษามาด้วยนิดหน่อย ภาษาอังกฤษค่อนข้างดี เมื่อกี๊บอกว่าจะไปสมัครฝั่งโรงทอด้วยจะได้ไม่เสียเที่ยว เอ้อ...ฝากบอกบอสด้วยครับ”

“บอกว่า?”

“ทีหลังถ้าจะเรียกมาเอาปริมาณทั้ง ๆ ที่ล็อกคนไว้แล้วก็อย่าเรียก เสียดายค่ารถ เสียความรู้สึกแล้วก็เสียเวลานอนด้วยครับ” สุรชาติว่าพรางหลบตา จริง ๆ ประโยคนี้เขาไม่จำเป็นต้องบอกผู้เป็นนายก็ได้ แต่อยากรู้ว่านายจะทำหน้ายังไง ซึ่งผลลัพธ์ที่ได้คือเหมือนเขาไม่ได้ยินในสิ่งที่เลขาบอกหรืออาจได้ยินแต่ไม่เข้าใจทั้งหมด

“หึ! บ้านเลี้ยงควาย”

“ครับ ที่บ้านเธอเลี้ยงควาย” สุรชาติพยักหน้าทันที

“เรียกมาเริ่มงานเลย” ว่าพรางจรดปากกาเซ็นเอกสารรับหญิงสาวเข้าทำงานแบบไม่เปิดอ่านประวัติแล้วยื่นเอกสารส่งคืนให้เลขา

“คนไหนครับบอส”

“คนเลี้ยงควาย โทรบอกตอนนี้เลย” ว่าพรางลุกขึ้นยืนเต็มความสูงหยิบแว่นตามาสวมทำท่าจะเดินออกจากห้อง

“ขอเหตุผลได้มั้ยครับ ผมคิดว่าท่านดอกเตอร์ต้องถามแน่ ๆ” สุรชาติรีบขอเหตุผลการตัดสินใจรับคนเข้าทำงาน แค่ประโยคที่บ้านเลี้ยงควายของชายหนุ่ม เพราะสงสัยตั้งแต่คำสั่งก่อนสัมภาษณ์แล้ว

“เฮ้อ...” ถอนหายใจนั่งลงที่เดิม “ฟังนะครับชาตินี้ คนแรกกูไม่รู้จักครับ มั่นใจว่าถึงอาโรมจะรู้จักท่านก็ไม่ให้อภิสิทธิ์ตามที่บอกมาแน่นอน ส่วนคนที่ 2 สาวเซ็กซี่ที่บอกว่ารู้จักบอสที่นี่ เมื่อคืนกินเหล้ากับกูอยู่ มึงก็รู้ว่ากูไปไหนมา ฉะนั้นกูไม่ชอบคนตอแหลครับ” รองประธานหนุ่มมองหน้าเลขาให้เหตุผลด้วยสีหน้าจริงจัง

“แต่คนที่ 3 ไม่มีประสบการณ์ ไม่เคยทำงานเลยนะครับบอส แต่ที่ไม่เข้าใจมากคือทำไมต้องถามว่าบ้านไหนเลี้ยงควายแล้วรับคนนั้นนี่แหละ”

“เฮ้อ...ชาติ มึงฟังกูนะครับรุ่นพี่ กูแค่พูดประชดมึงครับ งานผู้ช่วยเลขาคืองานผู้ช่วยของมึง ที่มึงควรพิจารณาว่าใครเหมาะสมต้องการคนแบบไหนมาช่วยแบ่งเบาตัวเอง แล้วค่อยยื่นเสนอกูครับ” คำตอบของชายหนุ่มทำเอาคนจริงจังกับคำสั่งอ้าปากค้าง

“อ้าว?!”

“กูถึงบอกว่าให้มึงสัมภาษณ์ไง กูจะรู้เหรอว่ามึงอยากได้คนแบบไหนมาเป็นผู้ช่วย แล้ว 2 คนนั้นกูให้เหตุผลไปแล้ว กูก็รับคนที่ 3 จบมั้ยครับ” ชายหนุ่มสวนขึ้นพรางมองหน้าเลขานิ่ง ๆ

“แต่เธอไม่เคยทำงานนะครับ”

“แต่เขาก็เรียนพื้นฐานมาแล้วนี่ ได้ภาษาฝรั่งเศสมาด้วย อย่างน้อยก็ช่วยรับโทรศัพท์ให้มึงได้ตอนไม่อยู่โต๊ะ แล้วคนไม่มีประสบการณ์เราสอนอะไรไปเขาก็จำ มึงอยากให้เขาทำอะไรได้มึงก็สอน ดีกว่าเอาพวกประสบการณ์เยอะ ๆ มานั่งเถียงให้เสียเวลาชีวิตไง แล้วอีกอย่างมึงจะเสียเงินจ้างพวกคนมีประสบการณ์แพง ๆ ทำไมในเมื่อมึงก็สามารถให้ประสบการณ์คนที่เขาอยากมีได้ จ่ายแค่เริ่มต้นฝึกงานผ่านก็ค่อยเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เขาก็ภูมิใจอยู่กับมึงได้นานไม่ต้องสอนคนใหม่ซ้ำ ๆ เก็บเวลาไปทำอย่างอื่นครับ”

“สุดยอดความคิดเลยครับบอส ลึกซึ้งมากครับ ภาษาไทยบอสดีขึ้นเยอะเลยพัฒนาต่อไปนะครับ” เลขายกนิ้วให้พร้อมกับเอ่ยชมรองประธานหนุ่มยิ้ม ๆ ทำงานด้วยกันมาร่วมปี ช่วงนี้เขามีหางเสียงมากขึ้น

“มันต้องมีการพัฒนาสิวะ มึงไม่เข้าใจกูหรอก ว่าการโดนบังคับเรียนอ่านเขียนภาษาบ้านเกิดตอนอายุ 30 อายเด็กแค่ไหน ไอ้สัตว์” ชายหนุ่มว่าพรางลุกขึ้นยืนอีกรอบ

“แล้วบอสจะไปไหนครับ?” สุรชาติรีบร้องตามเมื่อขายาวทำท่าจะก้าวออกจากห้อง

“เฮ้อ...คุณสุรชาติครับ รบกวนดูตารางงานกูด้วยเถอะครับ คืนนี้กูต้องบินไปดูงานแทนคุณพ่อกับเลขาท่านที่จีน 2 อาทิตย์ นี่แหละอีกเหตุผลที่มึงต้องมีผู้ช่วยด่วน” ชายหนุ่มหันมาพูดพรางถอนหายใจ

“แต่งานที่จีนกำหนด 2 วันนะครับบอส ไม่ใช่... 2 อาทิตย์” เลขารีบแย้งขึ้นพรางกลืนน้ำลายลงคอฝืด ๆ *กูว่ากูแจ้งเดย์นะ หรือกูเขียนเป็นวีคไปวะ...*

“ผมต้องการไป 2 อาทิตย์ อีก 3 วันอาโรมน่าจะกลับมา มีอะไรก็รออาโรม” ชายหนุ่มว่าพรางถอนหายใจมองข้อความที่เข้ามาในมือถือก่อนจะเดินออกจากห้องลงลิฟต์ไปทันที ส่วนคนรับคำสั่งรีบเดินออกไปที่ห้องฝ่ายบุคคลเพื่อแจ้งผลตามคำสั่งของนายและให้หัวหน้าฝ่ายบุคคลโทรแจ้งให้คนผ่านสัมภาษณ์เข้ามาเริ่มงานในวันรุ่งขึ้นได้เลย เพราะตอนนี้ผู้เป็นนายไม่อยู่จะเป็นเวลาว่างที่เขาจะสามารถสอนงานให้เธอได้เต็มที่

บ้านคุณหญิงรวิดา

รถครอบครัวคันใหญ่วิ่งเข้ามาในที่จอดรถของบ้าน หนุ่มหล่อหน้าเข้มหนวดเคราเขียวครึ้ม หลานชายคนโตของบ้าน เปิดประตูก้าวลงมาจากรถรีบเดินเข้าบ้านด้วยสีหน้ากังวล

“คุณย่าเป็นยังไงมั่งเจ” ชายหนุ่มถามน้องชายถึงคุณย่าอย่างเป็นห่วง เพราะวันนี้เป็นวันนัดตรวจสุขภาพของท่าน แต่ท่านไม่ได้ไปโรงพยาบาลกลับให้น้องชายของเขาที่เป็นหมอมาตรวจให้ที่บ้าน และยังส่งข้อความหาเขาให้กลับมาที่บ้านด้วยซึ่งไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“ปกติดี แต่มีแขกว่ะ ผมกลับไปสั่งยาให้แล้วพี่ก็รีบตามไปเอายาด้วยล่ะ” คุณหมอเจเดนพูดกับพี่ชายพรางถอนหายใจเบา ๆ เบะปากมองข้างใน ซึ่งคำพูดน้องชายคนเป็นพี่มีหรือจะไม่รู้ว่าอะไรคืออะไร เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกกับภาระกิจหลักของคุณย่าตั้งแต่เขากลับมาจากอังกฤษ

“อือ...เดี๋ยวพี่ไป” พยักหน้าให้น้องชายพรางตบบ่าขอบใจเบา ๆ ก่อนจะถอนหายใจปรับสีหน้าเดินเข้าบ้าน “ผมมาแล้วครับคุณย่า” เสียงทุ้มกับสำเนียงภาษาที่คุ้นเคยดังเข้าบ้านไปก่อนตัว

“พี่จา ย่าอยู่ในห้องนั่งเล่นลูก” เสียงคุณย่าขานรับด้วยภาษาไทยเสียงหวานหู ชายหนุ่มรีบเดินเข้าไปหาแล้วนั่งลงหอมแก้มคุณย่าฟอดใหญ่แต่ไม่ได้สนใจคนที่นั่งร่วมอยู่ก่อน

“มีนัดเขาต้องไปหาหมอ ไม่ใช่ให้หมอมาหานะครับคุณย่า ถ้าคุณพ่อกับอาโรมรู้เดี๋ยวก็บ่นอีก” จาติรัชยังใช้ภาษาที่ตัวเองถนัดแกล้งดุคนแก่ด้วยน้ำเสียงไม่จริงจังนัก

“ก็วันนี้ย่ามีแขกนี่คะลูก พี่จานี่คุณวิชาคุณตาของน้องริชชี่ค่ะลูก” คุณย่าตอบพรางแนะนำให้ชายหนุ่มรู้จักแขกของท่าน

“สวัสดีครับ” ภาษาไทยห้วน ๆ กับมือแข็ง ๆ ยกไหว้ส่ง ๆ จนแขกหน้าเจื่อน

“วันนี้น้องริชชี่บอกว่าจะไปสัมภาษณ์งานเป็นยังไงบ้างคะ โอเคมั้ย” คุณย่าถามยิ้ม ๆ

“ไม่รู้สิ ผมไม่ได้สัมภาษณ์เอง สุรชาติรายงานว่ามีคนรู้จักอาโรม ที่บ้านให้มาสัมภาษณ์เป็นพิธีเฉย ๆ แต่จริง ๆ จะให้มาใกล้ชิดกับผม คนนี้คุณย่าจะจับคู่ผมอีกแล้วหรือครับ” ชายหนุ่มตอบพรางถามในประโยคเดียวกันด้วยภาษาอังกฤษที่มั่นใจว่าแขกจะเข้าใจด้วย เพราะถ้าภาษาไทยเขาอาจจะห้วนจนคุณย่าเสียหน้ากว่านี้ ทำเอาคุณหญิงรวิดาหน้าเจื่อนมองแขกอย่างเกรงใจ

“ไม่ใช่จับคู่ค่ะลูก ย่าเห็นว่าน้องริชชี่จบนอกมาน่าจะช่วยงานพี่จาได้ แล้วน้องก็น่ารักมาก ๆ ด้วย ย่าเลยอยากให้ทำความรู้จักกันไว้ค่ะ ปีนี้พี่จาก็ 32 แล้วนะไม่คิดจะให้ย่าอุ้มหลานเลยหรือไง” คุณย่ายกแม่น้ำทั้ง 5 พูดกับหลานชายถึงสิ่งที่ตัวเองทำ

“32 แล้วยังไง คุณย่ารู้หรือเปล่าว่าการทำแบบนี้ ทำให้ผมดูแย่แค่ไหน แล้วคนอื่น ๆ ที่เขาดั้นด้นมาไกล ๆ เสียทั้งเวลาทั้งค่ารถมาจะรู้สึกยังไง ที่มาได้ยินว่าที่นี่ล็อกคนไว้เรียบร้อยเป็นคนที่ผู้ใหญ่เลือกแล้ว ให้ผมโดนคนมาสัมภาษณ์คนอื่นด่าว่าเรียกมาเอาปริมาณเสียเวลาเขาไปหางานที่อื่น เสียค่าใช้จ่ายโดยไม่เกิดประโยชน์เหมือนผมไปซ้ำเติมคนว่างงานเรียกเขามาเยาะเย้ยแบบนั้นหรือครับ ตกลงว่าอยากให้ผมกลับมาทำงานหรือให้กลับมาขยายพันธุ์ครับ” ชายหนุ่มร่ายยาวไม่ได้สนใจสีหน้าของคุณย่าและแขกแม้แต่น้อย

“จาลูก เกรงใจคุณวิชาหน่อยสิคะ...

เปิดมาคุณพี่ก็ฉะกับคุณย่าเลยเป็นไง บอกแล้วว่าอย่าให้อาโรมเลี้ยง

พี่จากัวร์ หลานชายอาโรม เรื่อง My sister วุ่นรักน้องสนิท นะคะ เสต็ปปากก็อปกันมาสมคนส่งเสียเลยจ้า...