บทที่ 7

‘พรข้อที่2 ผมขอ..’

ภามเงียบไป และพยายามคิดว่าเขาขอพรอะไรอีกดี... หากเขาต้องกลับไปมีชีวิตอีกครั้ง แต่ครั้งนี้จะไม่ใช่ในโลกที่เขาคุ้นเคย เขาไม่รู้ว่าโลกใหม่ที่พระเจ้าจะส่งเขาไปนั้นเป็นโลกแบบไหน วัฒนธรรมและข้าวของเครื่องใช้จะเหมือนกันหรือไม่ เพราะฉะนั้นเขาต้องคิดดีๆ ได้พรทั้งที ต้องขอได้เกิดประโยชน์ได้สูงสุด

‘...ผมขอ... ผมขอให้ผมสามารถเสกอะไรในโลกที่ผมเคยอยู่ไปใช้ในโลกใหม่ได้... ได้ไหม?’ ภามขอออกมาโดยไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เขาขอนั้นมันมากเกินไปหรือเปล่า

เขาไม่ใช่คนติดหรู หรือรักความสะดวกสบาย ไม่ได้จะขอพรนี้ไปเพื่อเสกอะไรไปเรื่อย แต่เขาคิดว่า มันเป็นเรื่องปกติธรรมดาของคนเราที่มักกลัวการเปลี่ยนแปลง การมีของยังชีพที่เขาใช้เป็น มันคงช่วยให้เขาอุ่นใจขึ้นได้เยอะ เขาอยากจะมั่นใจว่าหากเขาไปอยู่โลกใหม่แล้ว เขาจะสามารถดำเนินชีวิตต่อไปได้อย่างสงบสุขตามพรที่ขอไปในข้อแรก

‘เสกอะไรก็ได้รึ นั่นออกจะเป็นการโกงคนในโลกนั้นเกินไปหน่อยหรือไม่ อาจนำมาซึ่งการเสียสมดุลภายในโลกได้เลยทีเดียว’ เสียงเล็กๆ กังวานใสของพระเจ้าเอ่ยแย้งขึ้น พร้อมทำหน้าครุ่นคิดอย่างจริงจัง

‘เอาเช่นนี้ก็แล้วกัน ทำให้เป็นระบบระเบียบหน่อยจะดีกว่า หากเจ้าอยากได้สิ่งใดในโลกเดิมของเจ้า เจ้าสามารถจะซื้อมันได้ เราจะจัดสถานที่ให้เจ้าได้เลือกซื้อสิ่งที่เจ้าต้องการ เจ้าต้องทำงานหาเงินมาเพื่อซื้อมัน เหมือนการดำเนินชีวิตทั่วไป ที่ต้องทำงานหาเงินมาซื้อสิ่งจำเป็น เช่นนี้ดีหรือไม่’ พระเจ้าเอ่ยเสนอทางเลือกเพิ่มเติม

ภามฟังสิ่งที่พระเจ้าเสนอ พร้อมกับใช้สมองประมวลผลข้อเสนอนั้นอย่างรวดเร็ว และคิดได้ว่าก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร คนเราก็ต้องทำงานหาเงินเพื่อใช้จ่ายในชีวิตประจำวันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ถ้าเขาสามารถนำเงินที่ได้มาซื้อสิ่งที่เขาต้องการจริงๆ ได้ ก็ถือว่าคุ้มค่า

‘ตกลง’

“สวัสดีค่ะคุณภาม วันนี้ต้องการเลือกซื้ออะไรดีคะ” เสียงทักทายดังขึ้นหลังจากประตูห้องปิดลง ทำให้ภามที่กำลังคิดถึงพรที่เขาขอไว้ต้องหันกลับไปมองเจ้าของเสียง

“สวัสดีครับคุณฟ้า วันนี้ผมนำผลผลิตมาส่งให้ตามที่คุณแจ้งไว้คราวที่แล้วครับ” ภามตอบบุคคลตรงหน้า ไม่สิ.. จะเรียกว่า ‘บุคคล’ ก็ไม่ถูกต้องนัก

เพราะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าของภาม เป็นภาพโฮโลแกรมสามมิติ ของ ‘บุคคล’ เพศหญิง ที่หากเธอเป็นมนุษย์คงจัดว่าสวย แต่เธอที่เขาเห็นเป็นเพียงภาพที่ถูกฉายด้วยแสงสีฟ้าให้แสดงเป็นภาพเสมือนจริง และนั่นคือที่มาของชื่อ ฟ้า ที่ภามเรียก

“ดิฉันไม่ได้ชื่อฟ้าค่ะ ดิฉันชื่อ A3719” ภาพโฮโลแกรมตรงหน้าแย้ง

“ชื่อนั้นจำยากนี่ครับ เรียกว่าคุณฟ้าดีแล้ว จำง่ายออกครับ” ภามแย้งกลับอย่างไม่ยอมแพ้

“...”

“วันนี้ผมเอามันฝรั่ง แครอท กับหัวไชเท้า มาอย่างละ 20 หัว ยังขาดอีกเท่าไหร่ครับผมถึงจะปลดล็อดโซนขายของโซนถัดไปได้” ภามเปลี่ยนเรื่องไปคุยถึงจุดประสงค์ที่เขาเข้ามาในห้องนี้ เมื่อเห็นว่า ‘คุณฟ้า’ ของเขาไม่ได้เอ่ยแย้งเรื่องชื่ออีก

“คุณภามอยากปลดล็อคโซนไหน สามารถเดินไปดูที่หน้าโซนนั้นได้เลยค่ะ จะมีรายการสิ่งของที่ต้องนำมาแลกเพื่อปลดล็อดระบุไว้ที่หน้าโซนค่ะ” คุณฟ้าอธิบาย

“โอเคครับ”

ภามมองไปบริเวณรอบๆ ห้องที่เขาเข้ามา ที่ๆ พระเจ้าบอกว่าจะจัดไว้ให้เขาได้เลือกซื้อของที่เขาต้องการ ห้องนี้เป็นห้องโถงขนาดใหญ่ ใหญ่จนไม่น่าจะเป็นห้องๆ หนึ่งในตัวบ้านเล็กๆ ชั้นเดียวของเขาได้ ในห้องโถงนี้ถูกจัดแบ่งสินค้าเป็นโซนๆ เหมือนในห้างสรรพสินค้าทั่วไป

สิ่งที่ต่างไปคงเป็นที่ โซนต่างๆ ส่วนใหญ่ถูกกั้นปิดไว้ด้วยผ้าสีดำ มีเพียงป้ายบอกชื่อโซนและสินค้าที่อยู่ในโซนนั้นติดไว้ด้านหน้า ข้างๆ ป้ายชื่อโซน มีโน๊ตระบุรายการที่เขาต้องนำมาแลก เพื่อเปิดใช้งานโซนนั้นๆ

เมื่อครั้งแรกที่ภามเข้ามาในห้องนี้ ของที่เขาซื้อได้มีเพียงแค่โซนเมล็ดพันธุ์เท่านั้น ที่นั่นมีเมล็ดพันธุ์ต่างๆ มากมาย ที่แม้จะราคาแพงไปสักหน่อย แต่การันตีอัตรางอกของเมล็ดไว้ที่ 100% เขาจึงตัดสินใจเลือกเมล็ดพันธุ์ที่ปลูกง่าย ตายยาก และให้ผลผลิตเร็ว อย่างพวก มันฝรั่ง แครอท และหัวไชเท้า ไปทดลองปลูกดู

ภามเดินสำรวจโซนต่างๆ และสิ่งของที่ต้องใช้ในการปลดล็อคโซนนั้นๆ จากที่เขาดูมายังไม่มีโซนไหนที่เขาสามารถปลดล็อคได้เลย โซที่ปลดล็อคง่ายที่สุดในตอนนี้คงเป็นโซนอุปกรณ์และวัสดุการเกษตร ที่ใช้ต้องใช้ มันฝรั่ง 30 หัว, แครอท 30 หัว, กระหล่ำปลี 30 หัว, ผักกาดขาว 30 หัว ในการปลดล็อค

หากภามต้องการปลดล็อคโซนนี้ เขาต้องซื้อเมล็ดพันธุ์ กระหล่ำปลีและผักกาดขาวไปปลูกเพิ่ม รวมถึงต้องเอามันฝรั่งและแครอทมาเพิ่มอีกอย่างละ 10 หัวด้วย

‘เอาเถอะ ค่อยๆ ปลดล็อคไปทีละโซนเท่าที่ทำได้ก่อนละกัน และหวังว่าจะปลดล็อคโซนพวกอุปกรณ์ไฟฟ้ากับพวกเครื่องครัวได้ก่อนกำหนดสามเดือนนะ’ ภามคิดในใจก่อนจะเดินกลับไปที่โซนเมล็ดพันธุ์ เพื่อซื้อสิ่งที่ต้องการเพิ่ม

ภามตัดสินใจแล้วว่าผลผลิตด้านนอกอย่างละ 70 หัวที่เขาแบ่งไว้นั้น เขาจะนำไปขายในเมืองเหมือนแผนการเดิมที่วางไว้ และจะปลูกส่วนที่เหลือเพิ่ม เพื่อนำมาปลดล็อคทีเดียว ครั้งนี้ภามจึงเลือกซื้อเมล็ดมันฝรั่ง, แครอท, กระหล่ำปลี และผักกาดขาด อย่างละ 100 เมล็ด ในราคาเมล็ดละ 2 เช่นเดิม เมื่อได้ของที่ต้องการครบแล้ว ภามก็เดินกลับไปบริเวณหน้าทางเข้าที่คุณฟ้ายืนอยู่

“คุณฟ้าครับ เวลาจะปลดล็อคโซน ผมค่อยๆ ทยอยนำของมาฝากไว้เท่าที่มีก่อนได้ไหมครับ หรือต้องสะสมให้ครบ แล้วนำมาในครั้งเดียว” ภามเอ่ยถามสิ่งที่เขาสงสัยอยู่ พร้อมกับวางเมล็ดพันธุ์ที่บรรจุอยู่ในซองทั้ง 4 ซองลงบนโต๊ะที่ตั้งอยู่หน้าคุณฟ้า

“สามารถนำมาสะสมรวมกันที่นี่ได้ค่ะ คุณภามต้องการปลดล็อคโซนไหนคะ”

“โซนอุปกรณ์การเกษตรครับ ครั้งนี้ผมมีแค่ มันฝรั่งกับแครอทมาอย่างละ 20 หัวก่อนครับ” ภามยื่นสิ่งที่แจ้งไปวางไว้ตรงหน้าคุณฟ้าเพิ่ม

ฟ้ายื่นมือมาวางเหนือผลผลิตที่ภามยื่นให้ เพียงครู่เดียวของผลผลิตเหล่านั้นก็หายวับไปกับตา